ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ: Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Αφιερωμένο στην Αμαλία Καλυβινού
(1977-2007)
Το κείμενο αυτό είναι στη διάθεση οποιουδήποτε θα ήθελε να το αναδημοσιεύσει
σε οποιανδήποτε μορφή, με ή χωρίς αναφορά της πηγής.
Τα όσα ακολουθούν ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ. Αφορούν όμως ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥΣ. Ένα κομμάτι των γιατρών που ΑΣΚΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ, σε πολλαπλά επίπεδα, και με ολέθριες πολλές φορές συνέπειες.
Η ΒΙΑ ξεκινά από την πρώτη επαφή πρόσωπο με πρόσωπο. Ο ασθενής έχει δικαίωμα να θέλει το γιατρό του σοβαρό, ευπρεπή, ευγενικό. Αντίθετα, αντιμετωπίζει συχνά γιατρούς αγενείς, επιθετικούς, αμίλητους, αντιμετωπίζει αδιαφορία, ειρωνίες, προσβολές, ταπεινωτικά σχόλια. Πολλοί γιατροί χρησιμοποιούν χυδαία τη θέση τους για να επιβληθούν, μιλούν με λίγες και απότομες κουβέντες, χρησιμοποιούν άγριο ενικό, κάνουν χοντρά και άτοπα πειράγματα.
Αυτά όμως είναι πταίσματα. Το βασικό συστατικό της λεκτικής βίας είναι η άρνηση παροχής πληροφοριών: Πολλοί γιατροί λες και προσβάλλονται βαθιά αν τυχόν ο ήδη τρομοκρατημένος ασθενής τολμήσει να ζητήσει διευκρινίσεις, εξηγήσεις, πληροφορίες.
Περιττό να πω ότι η βίαιη αντιμετώπιση των ασθενών είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, ειδικά στην Δημόσια Υγεία, όπου οι γιατροί είναι κακοπληρωμένοι και μονίμως υπερφορτωμένοι.
Πάμε τώρα σε ένα πολύ πιο σημαντικό κεφάλαιο: ΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ.
Ο Έλληνας γιατρός έχει συνήθως αποφοιτήσει από ένα πανεπιστήμιο, ελληνικό ή ξένο.
(λέω συνήθως, γιατί υπάρχουν κα οι γιατροί-μαϊμούδες, που τους ξεχωρίζεις εύκολα, πετώντας τους μια μπανάνα: αν ο γιατρός ορμήξει να την πιάσει, σήκω και φύγε τρέχοντας…).
Όσοι έχουν έρθει από Ιατρικές Σχολές του εξωτερικού, σπούδασαν στην πλειοψηφία τους σε κάποια άγνωστης φερεγγυότητας και άγνωστου επιστημονικού κύρους σχολή του τέως ανατολικού μπλοκ, και μάλιστα με το προκλητικό για τους καθηγητές status του "πλούσιου Δυτικού"- ναι, μιλάω ΚΑΙ για μαθήματα περασμένα με μπαξίσια (άλλο αν η οικογένεια στην Ελλάδα στερούνταν, για να στέλνει δίδακτρα και έξοδα στον ξενιτεμένο). Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως γράφτηκαν στην εκεί Ιατρική χωρίς κανένα απολύτως αξιοκρατικό κριτήριο επιλογής...
Φυσικά δεν είναι όλες οι Ιατρικές Σχολές της Ανατολικής Ευρώπης ίδιες, ούτε όλα τα παιδιά που αναγκάστηκαν να σπουδάσουν εκεί μπορούμε να τα βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι. Τί να σημαίνουν όμως όλα αυτά που ανέφερα για το επίπεδο του μέσου όρου αυτών των γιατρών;
Όσον αφορά τις Ιατρικές Σχολές της Ελλάδας τώρα: η φοίτηση σε ελληνική Ιατρική Σχολή επαφίεται στον πατριωτισμό του φοιτητή.
Όσον αφορά τις Ιατρικές Σχολές της Ελλάδας τώρα: η φοίτηση σε ελληνική Ιατρική Σχολή επαφίεται στον πατριωτισμό του φοιτητή.
Σε παραλαμβάνουν ορεξάτο μόλις βγήκες από το Λύκειο, και σ' εγκαταλείπουν στην τύχη σου. Λες και κάνουν ό,τι μπορούν για να χάσεις κάθε διάθεση για επιμέλεια. Εργάστηκες βέβαια σκληρά για να μπεις στην Ιατρική, και μόνο το γεγονός ότι τελικά τα κατάφερες σημαίνει ότι είσαι και πολύ δυνατό μυαλό και πολύ επιμελής. Για να σού δώσουν όμως κουράγιο ώστε να καταστρέψεις τα ομορφότερα χρόνια της εφηβείας σου στα φροντιστήρια, σού είχαν τάξει ότι αρκεί να καταφέρεις να περάσεις στην Ιατρική, και μετά θ’αράξεις (θα καααααάθεσαι, μού είχαν πει εμένα). Στη Σχολή θα δεις να σού δίνονται ένα σωρό ακόμα κίνητρα για να διαφθαρείς και για να το ρίξεις στους φραπέδες και στο χαβαλέ: θα δεις τους κουρασμένους, ανεπαρκείς και αδιάφορους καθηγητές σου ν' απαξιούν ν' ασχοληθούν μαζί σου, θα δεις ότι η υποδομή των Σχολών είναι αδύνατον να εκπαιδεύσει τον αριθμό των εισακτέων, θα δεις παρόλ' αυτά τον αριθμό των συμφοιτητών σου να πολλαπλασιάζεται με μεταγραφές από το παράθυρο κι από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Αλλά υπάρχουν κι ακόμα χειρότερα… Στα κλινικά έτη, εκεί που θα έπρεπε να μάθεις την πράξη της ιατρικής, ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΧΡΗΣΙΜΟ, παρά μόνο ατέλειωτα κατεβατά και τα SOS για τις εξετάσεις.
Το θλιβερό αποτέλεσμα είναι ότι ο μέσος απόφοιτος των ελληνικών Ιατρικών σχολών μπορεί να χαρακτηριστεί ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ και όχι ΓΙΑΤΡΟΣ.
Και πού θα μάθει την ΕΦΑΡΜΟΣΜΈΝΗ ιατρική (δηλαδή την ΑΛΗΘΙΝΗ ιατρική) ο ανίδεος απόφοιτος;
ΣΤΟΥ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΘΑ ΤΗ ΜΑΘΕΙ (ΑΝ ΠΟΤΕ ΤΗ ΜΑΘΕΙ). Ναι, όταν θ’ αρχίσει να δουλεύει… [Το γεγονός αυτό το αναγνώρισε και η ίδια η πολιτεία, καθιερώνοντας εδώ και μερικά χρόνια την υποχρεωτική τρίμηνη άσκηση στα νοσοκομεία πριν την έναρξη της Υπηρεσίας Υπαίθρου (του «Αγροτικού»)].
Έτσι εξηγείται η πολύ χαμηλή ποιότητα ιατρικών υπηρεσιών σε αγροτικά ιατρεία, κέντρα υγείας (όπου συνήθως εφημερεύουν ΑΝΕΠΙΒΛΕΠΤΟΙ αγροτικοί) και εφημερεύοντα νοσοκομεία (όπου συνήθως εφημερεύουν ΑΝΕΠΙΒΛΕΠΤΟΙ ειδικευόμενοι)…
Αυτή η ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ των νέων (και παλιών…) γιατρών είναι κι αυτή μια πολύ σοβαρή μορφή ΒΙΑΣ απέναντι στους ασθενείς.
Πάμε τώρα στο κεφάλαιο των γκρίζων οικονομικών συναλλαγών πολλών γιατρών...
Από τις πρώτες επαφές του αγροτικού γιατρού, είναι οι λεγόμενοι «φαρμακάδες». Ακόμα και αυτός που ξεκινά με τις καλύτερες προθέσεις είναι δύσκολο να μην μπλεχτεί στο παιχνίδι της προτίμησης μεταξύ ισότιμων φαρμάκων με κάποιου είδους αντάλλαγμα. Οι πιο προχωρημένοι μπορούν να κερδίσουν πάρα πολλά λεφτά με την ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΙΑ, συνταγογραφώντας φάρμακα άλλα αντ’ άλλων, ακόμα και χορηγώντας πανάκριβα φάρμακα που όμως δεν είναι απαραίτητα και που μπορεί να είναι ακόμα και επικίνδυνα. Οι ακόμα πιο προχωρημένοι μπορούν να κάνουν περιουσίες μέσα σε μερικούς μήνες, γράφοντας φάρμακα εκατομμυρίων σε βιβλιάρια ασχέτων ή και νεκρών (έχει γίνει κι έχουν πιαστεί).
Αλλά ας μην πάμε τόσο μακριά (;;;). Ας μείνουμε στην απλή προτίμηση του ενός ΙΣΟΤΙΜΟΥ φαρμάκου απέναντι σε ένα άλλο. Είναι πιθανό όντως να πρόκειται για εντελώς ισότιμα και ισοδύναμα φάρμακα, επειδή όμως η απληστία πολύ συχνά συνδυάζεται με την άγνοια, πολύ φοβάμαι ότι ο Έλληνας γιατρός δεν επιλέγει πάντα (λέμε τώρα) το καταλληλότερο φάρμακο για τον κάθε συγκεκριμένο ασθενή…
Πάμε τώρα στα γνωστά φακελάκια. Χωρίζονται σε δυό είδη: τα ΑΠΑΙΤΗΘΕΝΤΑ και τα ΑΠΟΔΕΧΘΕΝΤΑ. Για την βία των ΑΠΑΙΤΗΘΕΝΤΩΝ δεν το συζητάμε, υπενθυμίζω μόνο την περίπτωση του γιατρού που καταγράφτηκε από κρυφή κάμερα να ζητά τρίπτυχο φακελάκι για να χειρουργήσει ασθενή (για την εγχείρηση, για τον αναισθησιολόγο, και για την αφαίρεση των ραμμάτων), υποστηρίζοντας ευθαρσώς ότι «δεν μπορεί η κάθε Καραγκούνα να χειρουργείται σε αυτό το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο μαζί με τους Δικαστικούς και με τους Εφέτες». Αθωώθηκε από το Πειθαρχικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου με το επιχείρημα ότι α) η κάμερα ήταν κρυφή και άρα δεν αξιολογείται σαν στοιχείο και β) ότι τα χαρτονομίσματα δεν ήταν προσημειωμένα.
Ας πάμε όμως στα ΑΠΟΔΕΧΘΕΝΤΑ φακελάκια… Όταν ο έτσι κι αλλιώς οικτρά αμοιβόμενος γιατρός μάθει ΝΑ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΝ «ΕΝΑ ΔΩΡΑΚΙ» κάθε φορά που ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ, ακόμα και άγιος να είναι, κάποια στιγμή που ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥ ΔΩΣΟΥΝ «ΔΩΡΑΚΙ», θα το ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ. Με αυτόν τον τρόπο οι ασθενείς, μέσα στο φόβο τους και μέσα στην ανασφάλειά τους, ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ….
Όλα αυτά βέβαια βολεύουν πάρα πολύ το Κράτος, ώστε να προσποιείται ότι παρέχει δημόσια δωρεάν υγεία, στην πλάτη των ασθενών... και φυσικά και στην πλάτη των γιατρών, που τελούν έτσι υπό καθεστώς παρανομίας και μόνιμου εκβιασμού...
Το φακελάκι είναι λοιπόν κι αυτό άλλη μια μορφή ιατρικής βίας, είτε έχει ζητηθεί είτε όχι. Αλλά δεν είναι η χειρότερη μορφή ιατρικής βίας… Υπάρχουν και ΠΟΛΥ χειρότερα.
Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΑΣ είναι η ΑΓΝΟΙΑ και η ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ πολλών Ελλήνων ΕΙΔΙΚΩΝ γιατρών. Είτε σπούδασαν σε κάποιο ανεπαρκές ελληνικό πανεπιστήμιο κοιτώντας να περάσουν με SOS όπως όπως τα μαθήματα (μια και κουράστηκαν πολύ για να μπουν στο Πανεπιστήμιο, ή για να μεταγραφούν από την Βουλγαρία και τη Ρουμανία), είτε σπούδασαν σε κάποιαν τριτοκοσμική και αναχρονιστική σχολή του τέως Ανατολικού μπλοκ, ΑΡΚΕΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ «ΕΙΔΙΚΟΙ» ΓΙΑΤΡΟΙ, και ΠΟΝΑΩ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΩ ΑΥΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΣΧΕΤΟΙ. Αυτό είναι απόλυτα αναμενόμενο, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι συνθήκες λήψης της ειδικότητας είναι άθλιες, με τους ειδικευόμενους να είναι ΑΝΕΠΙΒΛΕΠΤΟΙ, ΑΔΙΔΑΚΤΟΙ, ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΑΠΕΙΡΕΣ ΩΡΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΩΝ, από ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΟΥΝ, εκτεθειμένοι σε ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΣΤΙΣΟΥΝ (ΚΑΙ ΣΥΧΝΑ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ) ΖΩΕΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΟΙ ΕΙΚΟΝΙΚΑ, χωρίς ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, χωρίς ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥΣ.
Στην Ελλάδα ο ειδικευόμενος έχει το επίπεδο του τελειόφοιτου φοιτητή της Δύσης και ο ειδικός έχει το επίπεδο του ειδικευόμενου της Δύσης. ΣΚΛΗΡΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ.
Από την ώρα λοιπόν που τελειώνει και την ειδικότητα, ο Έλληνας γιατρός έχει δύο δρόμους: Ή θα μπει με κάποιον τρόπο στο ΕΣΥ, ή θα δουλέψει σαν ιδιώτης. Αν ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚοΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΠΟΥ ΙΣΧΥΟΥΝ καταφέρει να μπει στο ελληνικό ΕΣΥ, όπου επικρατούν ομολογουμένως άθλιες συνθήκες εργασίας, δύσκολα θα αποφύγει τις παγίδες της Νιρβάνας και του ΩΧΑΔΕΡΦΙΣΜΟΥ. Αν δουλέψει σαν ιδιώτης, είναι τόσες και τόσο τεράστιες οι δυσκολίες και τα ηθικά διλήμματα που θα αντιμετωπίσει, ειδικά στην αρχή, που δεν θα του περισσεύει πολύς χρόνος για ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Και στις δύο περιπτώσεις, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑΤΡΟΙ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΣΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ και για τις νεότερες θεραπείες.
ΑΥΤΗ είναι λοιπόν η πιο σοβαρή μορφή ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΑΣ στην Ελλάδα: Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΙΑΤΡΩΝ.
Αφού τελειώσαμε με τους γιατρούς, ας μπούμε τώρα σε ένα άλλο τεράστιο και σοβαρότατο κεφάλαιο ΒΙΑΣ: στη ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗ (ΤΕΧΝΙΚΗ) ΒΙΑ του συστήματος.
Στο δημόσιο τομέα ο ασθενής υφίσταται την βία της ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ: οι ασφαλισμένοι των ταμείων έχουν να αντιμετωπίσουν:
1. κακοπληρωμένους και υπερφορτωμένους γιατρούς, ανεπαρκείς σε επίπεδο ΚΑΙ σε αριθμό.
2.μακρόχρονη αναμονή σε λίστες για ραντεβού για εξέταση και για εγχείρηση, προοπτική που σπρώχνει ακόμα και τον πιο φτωχό προς το φακελάκι ή προς τον ιδιωτικό τομέα.
3. ατέλειωτη κούραση και ΑΝΑΜΟΝΗ σε εξωτερικά ιατρεία και επιτροπές και ξαναεπιτροπές.
4. αδυναμία πραγματοποίησης σημαντικών εξετάσεων και συχνά παράλειψη τους λόγω ανυπαρξίας προσωπικού και μέσων (άλλο αν πανάκριβα μηχανήματα σαπίζουν σε διάφορες αποθήκες του ΕΣΥ λόγω απουσίας προσωπικού κλπ κλπ).
Στον ιδιωτικό τομέα τώρα: εκεί ο ασθενής υφίσταται συχνά τη βία της ΥΠΕΡΔΙΑΓΝΩΣΗΣ (κάπως πρέπει να δουλέψουν και τα τόσα κέντρα, και με το αζημίωτο για τον παραπέμποντα ιατρό…) και της ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΤΟΠΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ, βλέπε χειρουργεία που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, πανάκριβα άχρηστα εξαρτήματα και ιατρικά βοηθήματα, κλπ, κλπ…
Για να πούμε τέλος και του στραβού το δίκιο, πρέπει να τονίσω ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙ Ή ΝΑ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ υφίστανται σημαντική ΒΙΑ από το σύστημα, σε όλα τα στάδια της εκπαίδευσης και της εξέλιξής τους, όπως ήδη ανέφερα σε διάφορα σημεία. Αλλά αυτό είναι άλλο μεγάλο κεφάλαιο….
Προσπάθησα να σικαγραφήσω με συντομία το πολύπλοκο φαινόμενο της ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΑΣ στην Ελλάδα. Δεν το ξεχωρίζω από τη βία που αντιμετωπίζουμε ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ σε αυτήν την χώρα (και όχι μόνο), σε ΌΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ. Κι εδώ, όπως και σε όλες τις άλλες μορφές βίας, το κλειδί είναι Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟΥ.
Εν κατακλείδι, το ξαναλέω, η βία είναι ΜΙΑ. Η Ιατρική Βία είναι απλά μία της ακόμα πλευρά…
Διαβάστε ακόμα:
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ: Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΒΙΑ
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ: ΒΙΑ ΚΑΙ ΜΗ-ΒΙΑ
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ: ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΓΡΑΦΙΣΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΒΙΑ - ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗ ΒΙΑ
ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΗΚΩΘΗΚΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΚΡΕΜΑΣΤΗΚΑ
ΕΧΕ ΓΕΙΑ ΑΛΕΞ, ΕΧΕ ΓΕΙΑ ΕΛΠΙΔΑ
Η ΒΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
.
15 σχόλια:
Το περίμενα πως και πως το κείμενο σου. Θα συμφωνήσω σε πολλά ειδικά στο ότι η έλλειψη αλληλοσεβασμού είναι το κύριο αίτιο για όλη αυτή τη βία, όπως λες, αλλά και για ΠΟΛΛΑ άλλα σ'αυτή την, κατά τ'άλλα, όμορφη χώρα. Τώρα αν η βία είναι μία δε το ξέρω, δεν τις έχω αντιμετωπίσει όλες. Είναι, πάντως, τόσο σάπιο το σύστημα και γενικά νομίζω πως έχουμε συνηθίσει μέσα σ'αυτή τη σαπίλα. Από την άφαντη ασφάλιση σε πολλές δουλειές μέχρι τα "υποχρεωτικά" φακελάκια της συνείδησης του ασθενή αυτού του τόπου (και όχι μόνο). Το θέμα με τα αποδεχθέντα φακελάκια μου θυμίζει το "η πάπια έκανε τ' αυγό, ή το αυγό τη πάπια". Αν δεν ήταν συνηθισμένος ο ασθενής να τα δώσει δε θα υπήρχε θέμα αλλά τελικά αν ο γιατρός δεν είχε διαφθαρεί η απάντηση θα ήταν αρνητική.
"Πέμπτη, Μάϊος 31, 2007
αύριο δεν θα ανεβάσω ποστ.
δεν ανεβάζω ποτέ κείμενα που τα έχουν γράψει άλλοι και μου τα πασάρουν πλαγίως, όσο όμορφος κι αν είναι ο σκοπός, όσο κι αν συμφωνώ ή όχι.
δεν λαμβάνω μέρος σε κρυόμπλαστρες αντιδράσεις όπως email και καθιστικές διαμαρτυρίες. Αμα θέλετε να πετάξουμε κανένα αυγό, ειδοποιήστε με.
με στενοχώρησε η αμαλία, ο άλεξ, η νταρντάνοβα που απήχθη από την γειτονιά της και όλης της γης οι κολασμένοι, με προβληματίζουν πάντα, ίσως να γράψω κάποτε γι'αυτούς αλλά ποτέ κατά παραγγελία.
Να με συγχωρήσετε που δεν θέλω να πάρω μέρος. Πιστεύω πως δεν θα βοηθήσω σε τίποτα έτσι παρά μόνο θα συμβάλλω σε ένα παραμύθι τζάμπα-συμπάθειας. Εξ'άλλου δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια άρρωστη γαμιόλα.
rip αμαλία, και όσουν έχουν ήδη και εμάς που μπαίνουμε σε σειρά
shooted 3:27 μμ
comments:
The Motorcycle boy shot...
Είχα σκοπό να κάνω ένα ποστ για όλα αυτά -αλλά με πρόλαβες. Ίσως πάλι και να μην κάνω, δε βαριέσαι ...
Αυτή η κινητοποίηση κατά παραγγελία από το in.gr θα με έβρισκε απόλυτα σύμφωνο και συμμέτοχο αν είχε κάποιο σκοπό. Να κανιβαλίσουμε τους γιατρούς που ήταν υπεύθυνοι για την κατάστασή της -για παράδειγμα. Να γιουχάρουμε τους ευαίσθητους πολιτικούς που έγραψαν σχόλια στο μπλογκ της ή να τσαμπουκαλευτούμε με το σύστημα υγείας, την παντοκρατορία των γιατρών ... κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Αλλά αυτό το μνημόσυνο από τα μπλογκς και μετά να πάμε για νανάκια ήσυχοι που κάναμε το χρέος μας, δεν το μπορώ.
Υ.Γ.: Είδα ένα μπανεράκι που έλεγε "μη δίνεις φακελλάκι", ίσως να το είχε πει και η Αμαλία, δεν την παρακολουθούσα. Και αυτό είναι οτι σιχαίνομαι -τζάμπα μαγκιά που θα τη βάλουμε στον κώλο μας αν ποτέ τύχει να βρεθεί κάποιος δικός μας σε κίνδυνο και να εξαρτάται από κάποιον γιατρό.
Αυτά. 4:55 ΜΜ
Godot shot...
Εφυγε και πάει.
Με το banner θα την φέρει κανεις πίσω?
Ή θα διορθωθεί κάτι;
Να βάλει banner οποιος ήταν στα νοσοκομεία μαζί της.
Οι υπόλοιποι που δεν είναι blogger και πεθαίνουν δεν θα πάρουν Bannerακι δηλαδη; 5:29 ΜΜ
nahames nakanamoko shot...
ουτε εμενα μ αρεσουν οι ομαδικες παρακρουσεις ευαισθησιας για καποια θεματα που προκυπτουν ξαφνικα (γιατί δηλαδη δεν το καναμε τοσο καιρό, επρεπε να πεθανει η Αμαλια κ υστερα, μαλακες είμαστε κατ'αρχήν). 9:18 ΠΜ"
tF, δυστυχώς τα πράγματα σε ό,τι αφορά την υγεία δεν είναι καθόλου ρόδινα, αν υπήρχε η πολιτική βούληση για αλλαγές, θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα, και μάλιστα χωρίς πολύ περισσότερα χρήματα...
"δεν αξίζουν να λέγονται άνθρωποι', δεν συμφωνώ με την ποινικοποίηση του θέματος Αμαλία. Εγώ έτυχε να έρθω σε επαφή μαζί της όσο ζούσε, και να με αφορά και επαγγελματικά εκτός από προσωπικά το θέμα της, αυτά που κατήγγειλε (ναι, αυτή είναι η λέξη) τα έχω ζήσει στο πετσί μου. Αλλά δεν είναι όλοι υποχρεωμένοι να έχουν τις ίδιες ευαισθησίες...
...κι ίσως γι αυτό να έχουμε καταντήσει εδώ που καταντήσαμε, επειδή οι περισσότεροι ασχολούνται με τα στραβά και τα ανάποδα μόνον όταν το Κακό χτυπήσει την δική τους πόρτα...
Μαύρε Γάτε, θα πω εδώ μερικά που δεν έγραψα στο μπλογκ μου. Βασικώς είναι θέμα εμπειρίας. Μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να προσυπογράψω το κείμενο που κυκλοφόρησε γιατί δεν έχω γνωρίσει μέχρι τώρα γιατρό αλμπάνη και έτσι πιστεύω πως ο δεν είναι ο κανόνας που πρέπει να αλλάξει. Πιστεύω πως όσοι έχουμε θετικές εμπειρίες επειδή είχαμε την τύχη να πέσουμε σε καλούς γιατρούς έχουμε την υποχρέωση να υπενθυμίζουμε ότι υπάρχουν καλοί γιατροί.
Αγαπητέ Μίλτο,
διάβασα με προσοχή το ποστ. Παρόλο που δεν αποφεύγεις κάποιες υπερβολές (και ορισμένες ισοπεδωτικές γενικεύσεις) το βρήκα ιδιαίτερα σημαντικό. Με την άδειά σου, θα το λινκάρω στη καλύβα.
Γατε, εδω δε μιλαμε πλεον για ελλειψη ευασθησιας, μιλαμε για θρασυτατα και αναιδεστατα σχολια.
Νομιζω οτι αυτα τα νοσηρα μελη στην κοινοτητα των μπλογκερς, πρεπει να τα απομονωσουμε, ελεος!
Φίλοι Αθήναιε και Πάνο, προσπάθησα από την αρχή να ξεκαθαρίσω ότι τα όσα αναφέρω αφορούν την μειοψηφία των γιατρών. Σχετικά όμως με την κατάσταση που επικρατεί στην εκπαίδευση των γιατρών, και σχετικά με τις συνθήκες εργασίας, μακάρι να ήμουν υπερβολικός...
Πάνο, ευχαριστώ για την τιμή
Ανώνυμε, νομίζω ότι οι προαναφερθέντες έθεσαν από μόνοι τους εαυτόν εκτός "κοινότητας", αν υποθέσουμε ότι υπάρχει κάτι τέτοιο...
φίλε ανώνυμε, μπορεί να έχεις δίκιο μπορεί και όχι, καλό θα ήταν όμως όταν αντιγράφεις κείμενα να μην τα παραποιείς!
Αγαπητέ Γάτε, μένω άφωνη από τη γνώση σου και την απόλυτη κάλυψη του θέματος, με σαφήνεια, γνώση και καθόλου στοιχεία υπερβολής. Για όποιον γνωρίζει, είναι ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι, ΟΛΑ, ΜΑ ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι!
Μόνο ένας γιατρός συνδικαλιστής ή πολύ ευαίσθητος, κατέχει τόσο καλά το θέμα. Τυγχάνει να έχω την ίδια ακριβώς άποψη και την ίδια γνώση εκ των έσω έχοντας θητεύσει δίπλα σε γιατρό από το 1973, που ήταν φοιτητής στο 2ο έτος μέχρι το 2003, που τον άφησα Διευθυντή του ΕΣΥ. Έζησα από μέσα όλα όσα έγραψες και γνώρισα όλες τις αλλαγές που έγιναν στο ΕΣΥ πριν και μετά τη δημιουργία του. Ως μάνα γιατρού που πέρασε στην Ιατρική Αθήνας, έζησα και το επίπεδο των σπουδών και όλα τα προβλήματα που ανέφερες.
Να επισημάνω μερικά προβλήματα ακόμα, όχι με την τάξη και την άψογη ταξινόμηση τη δική σου, αλλά όπως τα θυμάμαι.
1. Το μεγάλο αρνητικό της αναμονής στην ειδικότητα, που έχει πάρει διαστάσεις μεγάλες, λόγω της αθρόας εισροής των γιατρών που έρχονται από έξω.
2. Τις μεταγραφές που γίνονταν όπως γίνονταν και που πριν κάποια χρόνια, ξέρω πολύ καλά και πόσο κόστιζε το πακέτο και σε ποια πόλη βρίσκονταν τα γραφεία που έκαναν την «εξυπηρέτηση», αντί του ποσού των 20.000.000 δραχμών τότε, περίπου το κεφάλι. Αν ήταν πιο φτωχός, μπορεί να πήγαινε και 10.000.000. Από Τσεχία ήρθαν 2 παιδιά για τα οποία γνωρίζω πολύ καλά. Φυσικά τα παιδιά αυτά, πήραν πτυχίο από Ιατρική Αθήνας.
Και ξέρω και πολλά περαστικά από Ρουμανία πριν χρόνια, που έρχονταν σκαλωτά. Ρουμανία, Β. Ελλάδα, Αθήνα. Φυσικά όλοι είχαν χαρτιά γιατρών, γνωματεύσεις και άλλα τέτοια, ώστε να μην στέκει καταγγελία και όχι μόνο να μη στέκει, αλλά θα έβρισκες και τον μπελά σου αν την έκανες. Και από Ιταλία ξέρω περιστατικό μεταγραφής παλιά, απολύτως σικέ, γνωστού που τώρα είναι χοντρή φίρμα στην Αθήνα.
Τα τελευταία χρόνια δεν ξέρω αν βελτιώθηκε, παλιά όμως γινόταν κανονικά. Αρκετοί αγροτικοί μου το είχαν εκμυστηρευτεί οι ίδιοι. Γιατροί που ρωτούσαν: Πάτησε καρφί να κάνω ορό αντιτετανικό; Είχαμε δει περιστατικά απείρου κάλλους!
3. Έλλειψη γιατρών στα νησιά άγονης γραμμής. Εκεί υπήρχαν μέχρι πρότινος στο ΕΣΥ, βασικές και σημαντικές ελλείψεις.
4. Οι εφημερίες στο ΕΣΥ. Απλήρωτες μήνες και μια κόβονται, μια μειώνονται και πάει λέγοντας.
5. Το μέγα «καρκίνωμα» του ΕΣΥ που λέγεται οδοντιατρική. Ασχέτως αν η οδοντιατρική είναι ένα γενικό καρκίνωμα κοινωνικό, όπου πολύ εύκολα κι απλά, καταλαβαίνεις τον πλούτο κάποιου με χαμόγελο Άντζελας Δημητρίου ή την απόλυτη κατάντια της γιαγιάς με το ένα δόντι της κ. Πάνια.
Στο θέμα όμως. ΕΣΥ κι οδοντιατρική. Μέχρι το 2003 που γνώριζα, γιατί τώρα απέχω, ίσχυε νόμος που απαγόρευε στους οδοντιάτρους του ΕΣΥ να δέχονται ενήλικες, παρά μόνο στις εφημερίες για πρόχειρη ανακούφιση. Δέχονται μόνο παιδιά και κάνουν και επισκέψεις πρόληψης και λοιπά μπαρμπούτσαλα. Υπάρχει θέση επιμελητού Α' και Β' σε Κέντρα Υγείας μικρών πόλεων. Και φυσικά εφημερίες κανονικά όπως κι αυτές των άλλων ειδικοτήτων. Για μένα, μεγάλη αδικία και αδικοχαμένα τεράστια κονδύλια.
Αυτό ήταν κάτι που πάντα με εξόργιζε και όταν μιλούσα με «ειδικούς» και γιατί δεν αλλάζουν τον νόμο, η απάντηση ήταν ότι δεν δέχεται ο οδοντιατρικός σύλλογος, διότι χάνουν δουλειά οι ιδιώτες!!!!! Κατά ποίαν λογική δεν έχαναν οι μικροβιολόγοι ιδιώτες, οι παθολόγοι ιδιώτες κτλ δεν το κατάλαβα ποτέ, ούτε και μου δόθηκε επαρκής εξήγηση.
6. Βασικές ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού. Αναγκάζονταν οι γιατροί να κάνουν και τη νοσηλεύτρια συχνά. Μάχες γίνονταν και για τις πρωινές αιμοληψίες. Τα ξέρεις...
7. Το απολύτως κατεστημένο φακελλάκι των αναισθησιολόγων όπου τείνει να γίνει συνήθεια ή ρουτίνα.
8. Διαφορά επιπέδου Ιατρικών σχολών στην Ελλάδα, από πανεπιστήμιο σε πανεπιστήμιο. Κάποιοι φοιτητές είναι τυχεροί και κάποιοι άλλοι όχι.
Για να λέμε την αλήθεια Γάτε μου μεταξύ μας, καθόλου αισιόδοξη δεν είμαι για το ότι το θέμα της υγείας θα λυθεί. Ή έστω θα βελτιωθεί. Ο γιος μου δε θα την ασκήσει και σπουδάζει Πληροφορική εκ νέου, αν και ήταν ένας φοιτητής εκ των αρίστων. Δε θα γυρίσει καν Ελλάδα. Θα μείνει Εδιμβούργο. Να γυρίσει να κάνει τί; Ο Έλληνας γιατρός για μένα είναι ΗΡΩΑΣ. Και θα σου πω και κάτι που ασφαλώς θα το ξέρεις. Παρά τα στραβά των Σχολών, οι Έλληνες γιατροί είναι εξαιρετικά καλοί γιατροί και περιζήτητοι έξω από την Ελλάδα. Το τι έχω δει εδώ στην Ελβετία από αλμπάνηδες, ο Θεός να σας φυλάει.
Γι αυτό επιμένω. Οι γιατροί στην πλειονότητά τους είναι ήρωες. Το σύστημα είναι άθλιο και διαβρωμένο και οι πιο πολλοί δεν έχουν άλλη επιλογή από το να διαβρωθούν και οι ίδιοι, όπως πολύ σωστά είπες κι εσύ.
Με την άδεια σου θα αναρτήσω το άρθρο σου στους Εκφραστές. Ξέρω ότι υπάρχουν μέλη που ενδιαφέρονται.
Σε συγχαίρω φυσικά από καρδιάς, για την άψογη ανάλυση και παρουσίαση!
Λυπάμαι πολύ, ως οδοντίατρος του ΕΣΥ, για τα όσα εντελώς ανυπόστατα, άσχετα με την πραγματικότητα και συκοφαντικά έγραψε η ghteytria στο αμέσως προηγούμενο σχόλιο για τον κλάδο του ΕΣΥ στον οποίο ανήκω. Το επίπεδο στο οποίο επέλεξε να κινηθεί δεν μου επιτρέπει να απαντήσω - δεν έχει, άλλωστε, νόημα: όταν η εμπάθεια ανακατεύεται με τον ξερολισμό, το χαρμάνι είναι ακατανίκητο...
Αντί να εξαγριώνεσαι φίλτατε, καλό θα ήταν να μας εξηγήσεις. Φαντάζεσαι ότι εγώ δε θα χαρώ αν μάθω ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα;
Ίσως και πιο πολύ από σένα. Αυτά συνέβαιναν πριν μερικά χρόνια, αν άλλαξαν, πες το. Γιατί πιστεύεις ότι ήμουν εμπαθής; Για την ξερολιά... δε θα το σχολιάσω...
Καλή Κυριακή!
Πάνο, πιθανόν να έχεις δίκιο, αλλά βρίσκω πολύ υπερβολική την αντίδρασή σου απέναντι στη Γητεύτρια. Δεν είναι δυνατόν να κάνουμε μια ουσιαστική συζήτηση καταφεύγοντας σε προσωπικές επιθέσεις..
Γητεύτρια, τουλάχιστον σε όσα μπορώ να έχω άποψη και ίδια πείρα, δεν θα μπορούσα αν συμφωνά περισσότερο μαζί σου...
Καλημέρα και καλή βδομάδα!
Γάτε ευχαριστώ για την κατανόηση, γιατί με την αναίτια επίθεση του Πάνου, ομολογώ ότι προβληματίστηκα.
Γιατί ξέρουμε ότι η οδοντιατρική στο ΕΣΥ περιορίζεται στην πρόληψη και στην κάλυψη αναγκών των παιδιών. Πάγιο αίτημα των οδοντιάτρων φίλων μου ήταν να αλλάξει αυτό. Δεν κατηγόρησα αν κατάλαβες τους οδοντιάτρους του ΕΣΥ, αλλά το ΕΣΥ που τους δένει τα χέρια και τον Οδοντιατρικό Σύλλογο που παράλογα προστάτευε τα συμφέροντα των ιδιωτών σε βάρος του φτωχού κόσμου. Αν αυτό άλλαξε τα τελευταία 2 χρόνια δεν το γνωρίζω. Αλλά κάπου θα το είχαμε μάθει. Ξέρουμε όλοι καλά, ότι η οδοντιατρική περίθαλψη στην Ελλάδα είναι μια κόλαση. Αναγκαστικά σε στέλνει στον ιδιώτη και αν έχει πολλές δουλειές μια οικογένεια να κάνει χρειάζεται μια περιουσία.
Πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο δεν υπάρχουν άνθρωποι με τόσο άθλια υγιεινή δοντιών όσο στην Ελλάδα. Τους λείπουν δόντια και οι άνθρωποι δεν έχουν να τα βάλουν. Έχει την πολυτέλεια η Ελλάδα να πληρώνει οδοντιάτρους στο ΕΣΥ μόνο για προληπτική οδοντιατρική; Πλάκα κάνουμε; Πού την είδες την εμπάθεια από μέρους μου; Αλλά η επαναστατική μας ορμή, φτάνει μέχρι έξω από την πόρτα μας. Τα δικά μας κακώς κείμενα, να μένουν άθικτα. Έτσι ήταν ο Έλληνας και έτσι θα παραμείνει κι αν δει άσπρη μέρα αυτός ο τόπος εμένα να μου τηλεφωνήσετε. Μια χαρά τα είπε ο/η aerosol. Και δεν είπε κανείς να καταργηθεί η οδοντιατρική και οι οδοντίατροι στο ΕΣΥ. Το αντίθετο. Ίσα ίσα που εμπεδώνεται η θέση τους καλύπτοντας ενήλικες. Στην επαρχία που ζούσα ήταν τραγική η κατάσταση. Δύο οδοντίατροι στο Κέντρο Υγείας κι ο κόσμος να τρέχει 15χμ πιο πέρα να βρει ιδιώτη, γιατί ο ιδιώτης της περιοχής, ήταν σα να μην υπήρχε. Αν κάποιος καταλαβαίνει ότι αυτά που λέω βγάζουν εμπάθεια προς τους οδοντιάτρους του ΕΣΥ ή ξερολιά... ε, τι να πω... άλλοι συνδυασμοί είναι ακατανίκητοι.
Μπράβο ρε γάτε! Περιέγραψε την πραγματικότητα ακριβως όπως έιναι...
να δουμε όμως και κάποιον απο τους υπευθυνους-ανευθυνους να προτείνει λυσεις καποια στιγμη!
Να σταματησουμε επιτελους να είμαστε η μονη Αφρικανική χώρα με λευκους στην Ευρώπη...
Δημοσίευση σχολίου