ΤΙ ΚΟΙΝΟ ΕΧΕΙ ΤΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ;;; ΤΗΝ ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΕΣΗ

Το νεοελληνικό κράτος συνελήφθη σαν ιδέα στα φωτισμένα κεφάλια των Φιλικών, του Ρήγα Φεραίου, του πόντιου Πρίγκηπα Αλέξανδρου Υψηλάντη, που εμπνεύστηκαν από την γαλλική επανάσταση ένα κοσμικό και δίκαιο κράτος. Μετά τις πρώτες στρατιωτικές επιτυχίες η Επανάσταση εκφυλίστηκε δυστυχώς σε εμφύλιο πόλεμο (τί πρωτότυπο για τη φάρα μας), και η ήδη αδύναμη ζωούλα της κόντεψε να σβήσει τελείως, κάτω από τη χατζάρα των στρατιών του Ιμπραήμ. Παρ' ολίγον έκτρωση, και το μωρό στα θυμαράκια.

Επενέβη όμως δυναμικά η Μαμή - οι "τρισκατάρατες" και "ανθελληνικές" Δυνάμεις - και ξεγέννησαν το μωρό, όχι απλά με Καισαρική, αλλά από τον οισοφάγο - Ναυμαχία του Ναυαρίνου.
Ήταν που ήταν προβληματικό από γεννησιμιού του το βρέφος, τού δίνει μια μέρα μιαν ανάποδη ένας ελληναράς της εποχής, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ξεπαστρεύει τον ιδεολόγο Καποδίστρια, και κουβαλάει για θετούς γονείς του μπέμπη πρώτα τα γερμανοτσολιαδάκια Όθωνα και Αμαλία και μετά τους Χολστάιν-Χιντερμπουργκ- Γλύξμπουργκ.

Έτσι γεννήθηκε και μεγάλωσε ο ένας από τους δύο πυλώνες του Έθνους μας, το Κράτος, κι έγινε ένας άξιος ελληναράς με τα όλα του.: με τα ρουσφέτια του, με την αναξιοκρατία του, με την διαφθορά του, με την οικογενειοκρατία του, με τα όλα του.

Ο άλλος πυλώνας του Έθνους μας τώρα: Η Θρησκεία, η Μητέρα του Γένους.

Ήταν κάποτε ένας που τον λέγανε Χριστό, και δίδασκε την Αγάπη, τον Αλληλοσεβασμό, την πνευματική ζωή. Κατά δική του παραδοχή ήρθε υπερβολικά νωρίς στον μάταιο τούτο κόσμο, με αποτέλεσμα να φύγει επίσης νωρίς, παναπεί τον έστειλαν οι συμπατριώτες του νεότατο στα μαύρα τάρταρα, με συνοπτικές διαδικασίες. Η διδασκαλία του θα ξεχνιόταν πριν ο πετεινός λαλήσει τρεις φορές, ακόμα κι από τους ίδιους του τους μαθητές, αν δεν υπήρχε ένας τετραπέρατος κατασκευαστής σκηνών από την Ταρσό, Ρωμαίος πολίτης και μέλος της κάστας των Φαρισαίων (ναι, των γνωστών "ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές"). Αυτός ο χριστιανοφάγος λοιπόν, λαύρος διώκτης των πρώτων χριστιανών, άλλαξε ξαφνικά πορεία κατά 180 μοίρες, ανέκρουσε πρύμνη, και μετέτρεψε τον χριστιανισμό από μία ακόμα ιουδαϊκή αίρεση σε θρησκεία με παγκόσμια δυναμική. Όργωσε την Αυτοκρατορία διαδίδοντας τις ιδέες του, και πριν πεθάνει μαρτυρικά είχε ήδη βάλει γερά τα θεμέλια της Εκκλησίας. Τον έλεγαν Σαούλ, αλλά με το που είδε το Χριστό φαντάρο άλλαξε το όνομά του σε Παύλος-Σαύλος. Αυτός ο Παύλος, ο Απόστολος Παύλος, ήταν ο σωτήρας και ο Πνευματικός Πατέρας (νονός) του μικρού ακόμα και εύθραυστου Χριστιανισμού.

Το παιδί το κυνήγησαν λυσσαλέα οι Αυτοκράτορες της Ρώμης, σφάζοντας χιλιάδες οπαδούς του, αλλά ήταν γραφτό να το υιοθετήσει τελικά η κοσμική εξουσία, και συγκεκριμένα ο Αυτοκράτορας "Μέγας" Κωνσταντίνος, κληρονομώντας του τεράστια πολιτική και στρατιωτική δύναμη. Έτσι ο Χριστιανισμός μεταλλάχτηκε και ανδρώθηκε στο δικέφαλο Τέρας που λέγεται σήμερα Παπισμός και Ορθοδοξία, ένα τέρας που έχει λιγότερη σχέση με τη διδασκαλία του Χριστού απ' ό,τι ο Μότσαρτ με τη φραπελιά.

Και πέρασαν χρόνοι και καιροί, και από τον Γάμο των δυό αυτών Ιερών Τέρατων, του νεοελληνικού κράτους και της ορθόδοξης εκκλησίας, ήρθαν στον κόσμο τρία πριγκηπόπουλα: το ένα χρυσοκίτρινο, το άλλο πράσινο, το άλλο βένετο.

Χριστοδουλάκης, Κωστάκης και Γιωργάκης τα ονόματά τους, μετάξια και βελούδα οι κούνιες τους, ρουμπίνια και μαλάματα τα προικιά τους.

Πρόβατα, κατσίκια, γουρούνια και κουτορνίθια τα ποίμνιά τους.
.