Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΛΕΓΑΝ "ΠΑΡΑ": Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΗ ΓΡΙΑ - ΣΑΡΚΟΦΑΓΟ ΑΡΕΙΑΝΟ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΟ ΤΣΑΚΑΛΙ (ΤΟΥ PHILIP K. DICK)

Philip K.Dick (1928-1982)

απόσπασμα από ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΛΜΕΡ ΕΛΝΤΡΙΝΤΖ

μετάφραση: Μαύρος Γάτος

Είχε σκάψει κάπου μισό χιλιόμετρο ανώμαλο χαντάκι, άδειο ακόμα από νερό, όταν αντιλήφθηκε ότι μια ιθαγενής μορφή ζωής τον πλησίαζε απειλητικά, ένα Αρειανό κάτι. Σταμάτησε αμέσως τον εκσκαφέα και προσπάθησε να το διακρίνει μέσα στην εκτυφλωτική αντηλιά του ψυχρού Αρειανού ήλιου.

Έμοιαζε σαν μια ξερακιανή και λιμασμένη γριά, πεσμένη στα τέσσερα, και κατάλαβε ότι μάλλον ήταν το τσακαλοειδές για το οποίο τον είχαν τόσες φορές προειδοποιήσει. Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν ήταν, ήταν φανερό πως ήταν μέρες νηστικό. Τον κάρφωνε με το λαίμαργό του βλέμμα κρατώντας μιαν απόσταση – και ξαφνικά, έφτασαν ως εκείνον οι σκέψεις του, προβεβλημένες τηλεπαθητικά. Είχε δίκιο λοιπόν. Αυτό ήταν.

«Μπορώ να σε φάω;» τον ρώτησε. Λαχανιάζοντας, με το σαγόνι να κρέμεται.
«Όχι, για όνομα του θεού», είπε ο Μπάρνεϋ, ψάχνοντας βιαστικά στην καμπίνα του εκσκαφέα για οτιδήποτε θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει σαν όπλο. Βρήκε ένα βαρύ γαλλικό κλειδί, και το έδειξε στο Αρειανό αρπακτικό, αφήνοντάς το να μιλήσει από μόνο του- υπήρχε ένα σπουδαίο μήνυμα στο κλειδί, και στον τρόπο που το κρατούσε.
«Κατέβα απ’ αυτό το μαραφέτι», σκέφτηκε το Αρειανό αρπακτικό, μ’ ένα μείγμα ελπίδας και ανάγκης. «Δε σε φτάνω εκεί πάνω». Η τελευταία σκέψη ήταν σίγουρα εσωτερική, αλλά με κάποιον τρόπο είχε κι αυτή προβληθεί τηλεπαθητικά. Το πλάσμα δεν είχε καθόλου τακτ. «Θα περιμένω», αποφάσισε. «Κάποτε θα κατέβει, δε μπορεί».

Ο Μπάρνεϋ γύρισε τον εκσκαφέα ανάποδα, και ξεκίνησε προς την κατεύθυνση των Κοιτασμάτων Ανεμοβλογιάς. Το μηχάνημα προχωρούσε με απελπιστικά αργό ρυθμό, μουγκρίζοντας, έμοιαζε να πρόκειται να χαλάσει από στιγμή σε στιγμή. Η διαίσθησή του τού έλεγε πως δε θα τα κατάφερνε. Ίσως το πλάσμα να έχει δίκιο, σκέφτηκε. Ίσως τελικά να χρειαστεί να κατέβω και να το αντιμετωπίσω.
Τη γλύτωσα, σκέφτηκε με πίκρα, από την ασύγκριτα ανώτερη μορφή ζωής που είχε κυριεύσει τον Πάλμερ Έλντριτζ, και εμφανίστηκε ξαφνικά στο ηλιακό μας σύστημα, προερχόμενη από εκεί έξω. Και θα με φάει τώρα αυτό το κατσιασμένο κτήνος. Το τέλος μιας μακριάς πτήσης, σκέφτηκε. Μια τελική άφιξη, που ακόμα και πριν πέντε λεπτά, παρά το προγνώστ μου ταλέντο, δεν την περίμενα. Ίσως να μην ήθελα να την προβλέψω… όπως θα βέλαζε θριαμβευτικά κι ο Δόκτωρ Χαμόγελος, αν ήταν εδώ.

Ο εκσκαφέας αγκομάχησε, κλώτσησε βίαια, και μετά, με μιαν αγωνιώδη σύσπαση, σωριάστηκε κάτω. Η ζωή του τρεμόπαιξε για μια στιγμή, και μετά έσβησε στην ακινησία.

Ο Μπάρνεϋ κάθησε για λίγο σιωπηλός. Ίσια μπροστά του η γριά- Αρειανό σαρκοφάγο τσακάλι τον παρατηρούσε, χωρίς να παίρνει ούτε στιγμή το βλέμμα της από επάνω του.
«Εντάξει,» είπε ο Μπάρνεϋ, «Σού ‘ρχομαι». Πήδηξε από την καμπίνα του εκσκαφέα, κραδαίνοντας το γαλλικό κλειδί.
Το πλάσμα όρμηξε κατά πάνω του.
Τον είχε σχεδόν φτάσει, όταν στα δύο τρία μέτρα απόσταση ξαφνικά στρίγγλισε, άλλαξε πορεία, και τον προσπέρασε χωρίς να τον αγγίξει. Γύρισε και το κοίταξε να φεύγει. «Ακάθαρτο», σκέφτηκε μέσα του το πλάσμα. Σταμάτησε σε ασφαλή απόσταση και τον κοίταξε με τρόμο, με τη γλώσσα να κρέμεται. «Είσαι ακάθαρτο», τον πληροφόρησε θλιμμένα.
Ακάθαρτος, σκέφτηκε ο Μπάρνεϋ. Πώς; Γιατί;
«Απλά, είσαι», απάντησε το αρπακτικό. «Δες τον εαυτό σου. Αδύνατον να σε φάω, θ’ αρρώσταινα.» Έμεινε εκεί που ήταν, ασθμαίνοντας με απογοήτευση- και σιχασιά. Το είχε τρομοκρατήσει.
«Ίσως για σένα να είμαστε όλοι μας ακάθαρτοι», είπε. «Όλοι εμείς από τη Γη, ξένοι σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο. Ανοίκειοι.»

«Μόνο εσύ», τού απάντησε κοφτά. «Δες – τι φρίκη! – το δεξί σου μπράτσο, το χέρι σου. Υπάρχει κάτι αβάσταχτα εσφαλμένο επάνω σου. Πώς αντέχεις τον εαυτό σου; Δεν μπορείς να καθαρθείς με κάποιον τρόπο;»
Δεν έκανε τον κόπο να κοιτάξει το μπράτσο και το χέρι του. Δεν χρειαζόταν.

Ήρεμα, με όλην την αξιοπρέπεια που μπορούσε να περισώσει, πήρε το δρόμο, πάνω στη σαθρή άμμο, προς το καλύβι του.

Philip K. Dick Φίλιπ Κ. Ντικ, Philip K.Dick (1928-1982): Ο ιστορικός του μέλλοντος, ο Άρχοντας των χειροπιαστών παραισθήσεων, ο κορυφαίος συγγραφέας Επιστημονικής Φαντασίας όλων των εποχών. Έγραψε καμμιά πενηνταριά μυθιστορήματα και αρκετά διηγήματα, παντρεύτηκε πέντε φορές, έκανε τρία παιδιά, λάτρευε τις γάτες. Αρκετά από τα έργα του έχουν γυριστεί τα τελευταία χρόνια σε ταινίες, με πρώτο χρονολογικά το Blade Runner του Ρίντλεϋ Σκοτ.

"Η πραγματικότητα είναι αυτό, που όταν πάψεις να το πιστεύεις, δεν εξαφανίζεται."
— Philip K. Dick, Do Androids Dream of Electric Sheep?

"Το βασικό εργαλείο για τον χειρισμό της πραγματικότητας είναι ο χειρισμός του λόγου. Αν μπορείς να ελέγξεις τον λόγο, μπορείς να χειριστείς και τους ανθρώπους που είναι αναγκασμένοι να τον χρησιμοποιούν."

— Philip K. Dick, How To Build A Universe That Doesn't Fall Apart Two Days Later (1978)

"Μερικές φορές, η αρμόζουσα αντίδραση στην πραγματικότητα είναι να σού στρίψει"

— Philip K. Dick, Valis

Διαβάστε ακόμα:
Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΓΑΤΟΥ:
DOUGLAS ADAMS, PHILIP DICK, MIKE OLDFIELD