O ΕΠΙΛΟΓΟΣ

.
Γυρίζω άδειος, στο άδειο σπίτι, που κάποτε ήταν το σπίτι μας
πιό πέρα, ένα μαύρο σκυλί ουρλιάζει τη μαύρη νύχτα
σε μιαν έρημη αυλή

πώς περνάει ο καιρός, Φιλάκι, πάνε σχεδόν δυό χρόνια πιά
πώς αλλάζουν οι ζωές των ανθρώπων
τα πάντα κυλούν, και τίποτα δεν μένει

ξημέρωμα Κυριακής, σχολούν τα γλέντια των γάμων
-να ζήσετε, να ευτυχήσετε, καλούς απογόνους - και στα δικά σας

μα εγώ δικό μου τίποτα δεν έχω πιά
όλα, ήσουν εσύ

πώς αλλάζουν οι καιροί, Φιλάκι,
τα πάντα κυλούν, τίποτα δεν μένει,
μού ΄χες υποσχεθεί να μού κάνεις γατάκια, θυμάσαι

έμαθα προχτές ότι παντρεύτηκες, και γέννησες κι ένα παιδί, άραγε τί με νοιάζει,
που το παιδί σου δε μού μοιάζει;

.