ΣΤΑΓΌΝΑ ΤΗΣ ΘΆΛΑΣΣΑΣ
.
μιά ξεχασμένη ευωδιά
μιά γεύση από αλάτι
ένα χρώμα που δεν τό'χες ξαναδεί
μια μακρινή και ασταμάτητη βοή
στα βουβά σου τ' ακροδάχτυλα
ανέλπιστη, ανεξήγητη,
μιά προσμονή
μοιάζει πολύ με τίποτα, μα ίσως είναι κάτι
ίσως, ένα κομμάτι
της θάλασσας
της θάλασσας, που σε σχημάτισε
της θάλασσας, που στο σώμα σου βαθιά την κουβαλάς
της θάλασσας, που για πάντα θα σε περιμένει
να επιστρέψεις σ' Εκείνη, να της ξαναξεφύγεις
και πώς να την ξεχάσεις;
πώς να την αγνοήσεις;
ως την τελευταία σου στιγμή θα είσαι
75% Αλμυρό νερό
μια σταγόνα της θάλασσας
Βόλος, 29.5.2007
μιά ξεχασμένη ευωδιά
μιά γεύση από αλάτι
ένα χρώμα που δεν τό'χες ξαναδεί
μια μακρινή και ασταμάτητη βοή
στα βουβά σου τ' ακροδάχτυλα
ανέλπιστη, ανεξήγητη,
μιά προσμονή
μοιάζει πολύ με τίποτα, μα ίσως είναι κάτι
ίσως, ένα κομμάτι
της θάλασσας
της θάλασσας, που σε σχημάτισε
της θάλασσας, που στο σώμα σου βαθιά την κουβαλάς
της θάλασσας, που για πάντα θα σε περιμένει
να επιστρέψεις σ' Εκείνη, να της ξαναξεφύγεις
και πώς να την ξεχάσεις;
πώς να την αγνοήσεις;
ως την τελευταία σου στιγμή θα είσαι
75% Αλμυρό νερό
μια σταγόνα της θάλασσας
Βόλος, 29.5.2007
4 σχόλια:
Αυτή η προσμονή, αυτό το κάλεσμα, τόσο παράξενο... ο νους μου πάει στην "αρχέγονη θαλάσσια σουπα" που γράφεις δίπλα...
Βόλος, θάλασσα και μελαγχολικός καιρός..σε φαντάζομαι στη προκυμαία να περιμένεις τις γοργόνες να ξεπηδήσουν από τη θάλασσα..καλημέρα :)
Καλή ξεκούραση, καλή Επιστροφή...
...η θάλασσα
σα φυλαχτό
μοιράζει
γιουσουρι
αεικίνητο και άγιο΄
κοιμάται μέσ'τα κύματα
ο νους της
μα είναι διάφανο πολύ
το αλμυρό της βλέμμα.
και σαν δακρύζει
αναζητά
ένα στεγνό λουλούδι
για να
την αγαπήσει.
σταγόνα του ωκεανού
γελά στο φως της ένωσής της
με το δικό σου δάκρυ....
Δημοσίευση σχολίου