Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ «ΕΤΟΙΜΑ ΕΝΔΥΜΑΤΑ» ΚΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ «ΚΟΣΤΟΥΜΙ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΜΟΥ»
Τα Ιερά λείψανα της Αγίας Ζώνης. Όχι, δεν πρόκειται για πρόσωπο, πρόκειται όντως για μία ζώνη. Την ζώνη της Παναγίας, υποτίθεται. Μια ζώνη θαυματουργή και αφάνταστα τιμημένη από κλήρο και λαό, ξέρω κάποιους καλούς και ευσεβείς χριστιανούς που θα σκότωναν άνετα άνθρωπο για χάρη της. Υπάρχουν ακόμα και κορίτσια βαφτισμένα "Ζώνη". Φαντάζομαι ότι τις φωνάζουνε "Νούλα" -από το "Ζωνούλα"... Είναι κάποιοι άνθρωποι που ασφυκτιούν από την υποκρισία της επίσημης εκκλησίας, από τον ξεδιάντροπο, επιδεικτικά έκδηλο και έκδηλα επιδεικτικό υλισμό της, από την εξώφθαλμα χαμηλή πνευματικότητά της.
Ασφυκτιούν μεν, αλλά δε θέλουν και ν' αποκοπούν από το Σώμα της Εκκλησίας.
Κάποιοι άλλοι (ακόμα χειρότερα) βλέπουν επιπλέον και τον παραλογισμό των αλλοπρόσαλλων δογμάτων και των δοξασιών που απαρτίζουν αυτό που λέμε «Πίστη» και «Ιερή Παράδοση». Αισθάνονται άβολα, αλλά και πάλι, δεν φτάνουν στο σημείο ν' αποκοπούν από το Σώμα της Εκκλησίας.
Κι έτσι όλοι αυτοί φτιάχνουν μέσα στο μυαλό τους μια θρησκεία στα μέτρα τους. Έναν χριστιανισμό όπως τον αντιλαμβάνονται κι όπως τον θέλουν αυτοί.
Μπορεί λοιπόν κανείς να είναι χριστιανός και να έχει άνετα προγαμιαίες ή εξωσυζυγικές σχέσεις – τί κι αν ο Χριστός είπε «αν σε σκανδαλίζει το χέρι σου, είναι καλύτερο να το κόψεις παρά να υποκύψεις στον πειρασμό, κι αν σε σκανδαλίζει το μάτι σου, είναι καλύτερα να το βγάλεις, παρά να υποκύψεις στον πειρασμό»; Μπορεί κανείς να είναι χριστιανός και να χωρίζει και να ξαναπαντρεύεται – τί κι αν ο Χριστός είπε «όποιος χωρίζει τη γυναίκα του για άλλον λόγο εκτός από τη μοιχεία, τη μετατρέπει σε πόρνη και είναι και ο ίδιος πόρνος»; Μπορεί κανείς να είναι χριστιανός και να είναι και ομοφυλόφιλος - τί κι αν το επίσημο δόγμα καταδικάζει απερίφραστα και αυστηρότατα την ομοφυλοφιλία (Έξοδος 18:22, Λευιτικό 20:13, Α'’ Κορινθίους 6:9). Μπορεί να είναι χριστιανός και να είναι και στρατιωτικός, τί κι αν ο Χριστός ήταν αντίθετος στη βία, τί κι αν είπε "αν κάποιος σε χαστουκίσει από το ένα μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο".
Μπορεί κάποιος άνετα να είναι χριστιανός Ιερέας και να ευλογεί τα όπλα και τον Φιλόχρηστο Στρατό και το Ελληνικό Πυροβολικό, που μπορεί να έχει για προστάτη του μια χριστιανή Αγία (την Αγία Βαρβάρα...) Όχι μόνο μπορεί, αλλά και επιβάλλεται ένας χριστιανός, Ιερέας ή πιστός, να περνά όλην την ημέρα του με περίπλοκες τελετές και ατέλειωτες δοξολογίες - τί κι αν ο Χριστός είπε '΄να μην τελείτε πολύωρες τελετές και λατρείες, όπως οι Εθνικοί", και "όταν θέλετε να προσευχηθείτε, να αποσύρεστε στο πιό κρυφό δωμάτιο του σπιτιού σας και να λέτε μόνο αυτά τα λόγια: Πάτερ ημών...".
Και ποιος σού είπε κύριε ότι η Θρησκεία είναι ένα Σούπερ-μάρκετ κανόνων και ιδεών, για να μπαίνεις να διαλέγεις ό,τι θέλεις και να απορρίπτεις ό,τι δεν σού κάνει; Ποιός σού είπε ότι έχεις το δικαίωμα να κόβεις και να ράβεις τη θρησκεία στα δικά σου μέτρα; Το αντίθετο, ο ίδιος ο Χριστός είπε ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. «Ή είστε ολόψυχα μαζί μου, ή είστε εναντίον μου» είπε (σάς θυμίζει τίποτε αυτό;) Ο Χριστός απεχθάνονταν τους χλιαρούς, τους αναποφάσιστους, τους ερμαφρόδιτους του πνεύματος. ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΟΒΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΡΑΒΕΙΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΙΣ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ", ΑΝ ΔΕ ΔΕΧΕΣΑΙ *ΟΛΑ* ΟΣΑ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΠΕ;
Πολλοί πιστοί που τα βλέπουν όλα αυτά και που είναι πνευματικά πιό ανήσυχοι, αλλά δε θέλουν να ξεμπερδέψουν την πνευματική τους σύγχυση, προτιμούν ν' ανέχονται τις Μητροπολιτικές αυτοκινητάρες και την εκθαμβωτική πολυτέλεια των Ναών και των Ιεραρχών, και ν' αφήνουν ήσυχο το παπαδαριό ν' αγνοεί κι εκείνο με τη σειρά του το Χριστό, και να μη δίνει δεκάρα που Εκείνος είχε σαφέστατα επικρίνει την υλιστική ευμάρεια, την επίδειξη ευλάβειας, και την τυπολατρική θρησκευτικότητα. Μπορεί ο απελπισμένα πιστός να αγνοεί τις αναχρονιστικές αντιλήψεις, τις εξωφρενικές δοξασίες και τις αναχρονιστικές παραδόσεις της Εκκλησίας, την άρνηση κάθε επιστημονικής προόδου από την ηγεσία της Εκκλησίας (ιδιαίτερα της Καθολικής, αλλά και της Ορθόδοξης) και το φρενάρισμά της όταν αυτό είναι εφικτό, την θρησκοληψία κλήρου και λαού, το στένεμα του πνεύματος, που η Εκκλησία έχει τόση ανάγκη για να επιβιώνει και να ΚΑΤΙΣΧΥΕΙ...
Μπορεί να τα αγνοεί όλα αυτά ο ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ ΠΙΣΤΟΣ επειδή «βλέπει το Θεό σαν Αγάπη», κι επειδή κι εκείνος θέλει να πιστεύει στην Αγάπη, κι έχει μεγάλη ανάγκη το να πιστεύει στην Αγάπη- άλλο αν δεν την βλέπει πουθενά την αγάπη στην πράξη μέσα στην εκκλησία, άλλο αν η εκκλησιαστική αγάπη φτάνει μόνο ως τα λόγια. Ψάχνοντας από κάπου να πιαστεί ο απελπισμένα πιστός επιμένει να δηλώνει Χριστιανός, μέλος της Χριστιανικής Εκκλησίας. Το ότι αυτό που λέμε «Χριστιανική Εκκλησία» δεν έχει απολύτως καμμιά σχέση με αυτό που πραγματικά κήρυξε ο Χριστός, είναι γι αυτόν άλλου παπά Ευαγγέλιο.
Όμως, αν πιστεύεις στην Αγάπη και ο λόγος που λες ότι είσαι χριστιανός (έστω και «νέο») είναι επειδή βάφτισες το Θεό σου «ΑΓΑΠΗ», κύριε Γιανναρά, Βασιλική μου, μήπως πρέπει κάποτε να καταλάβεις ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να σέρνεις μαζί σου και όλα τα πνευματικά συμπράγκαλα των διαβολικών μήλων, των κτηνοβασιών και των σοδομισμών και των απάνθρωπων «θεϊκών» τιμωριών της Βίβλου, των παρθενογενέσεων και των περιστεριών- φαντασμάτων («και το πνεύμα εν είδει περιστεράς»…), των τριήμερων αναστάσεων νεκρών, των Άγιων Ζωνών και των Τιμίων Ξύλων, των διαβόλων και των τριβόλων, των εξορκισμών και των μαγγανειών, του φετιχισμού των ανθρώπινων απομειναριών-τιμίων λειψάνων και των εικόνων που ματώνουν και δακρύζουν;
Όχι. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη κανέναν μαρτυρικό θάνατο σε σταυρό. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη από λιβάνια και κεριά. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη από πολύωρες δοξολογίες και ψαλμωδίες. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη από πανάκριβα τέμπλα και μαρμαρένια μοναστήρια.
Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη τον Χριστιανισμό. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη ΚΑΜΜΙΑ Θρησκεία.
Φαίνεται όμως πως οι άνθρωποι έχουν – ακόμα - ανάγκη τον - όποιο – «Χριστιανισμό» για να πλησιάσουν την Αγάπη…
.
Ασφυκτιούν μεν, αλλά δε θέλουν και ν' αποκοπούν από το Σώμα της Εκκλησίας.
Κάποιοι άλλοι (ακόμα χειρότερα) βλέπουν επιπλέον και τον παραλογισμό των αλλοπρόσαλλων δογμάτων και των δοξασιών που απαρτίζουν αυτό που λέμε «Πίστη» και «Ιερή Παράδοση». Αισθάνονται άβολα, αλλά και πάλι, δεν φτάνουν στο σημείο ν' αποκοπούν από το Σώμα της Εκκλησίας.
Κι έτσι όλοι αυτοί φτιάχνουν μέσα στο μυαλό τους μια θρησκεία στα μέτρα τους. Έναν χριστιανισμό όπως τον αντιλαμβάνονται κι όπως τον θέλουν αυτοί.
Μπορεί λοιπόν κανείς να είναι χριστιανός και να έχει άνετα προγαμιαίες ή εξωσυζυγικές σχέσεις – τί κι αν ο Χριστός είπε «αν σε σκανδαλίζει το χέρι σου, είναι καλύτερο να το κόψεις παρά να υποκύψεις στον πειρασμό, κι αν σε σκανδαλίζει το μάτι σου, είναι καλύτερα να το βγάλεις, παρά να υποκύψεις στον πειρασμό»; Μπορεί κανείς να είναι χριστιανός και να χωρίζει και να ξαναπαντρεύεται – τί κι αν ο Χριστός είπε «όποιος χωρίζει τη γυναίκα του για άλλον λόγο εκτός από τη μοιχεία, τη μετατρέπει σε πόρνη και είναι και ο ίδιος πόρνος»; Μπορεί κανείς να είναι χριστιανός και να είναι και ομοφυλόφιλος - τί κι αν το επίσημο δόγμα καταδικάζει απερίφραστα και αυστηρότατα την ομοφυλοφιλία (Έξοδος 18:22, Λευιτικό 20:13, Α'’ Κορινθίους 6:9). Μπορεί να είναι χριστιανός και να είναι και στρατιωτικός, τί κι αν ο Χριστός ήταν αντίθετος στη βία, τί κι αν είπε "αν κάποιος σε χαστουκίσει από το ένα μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο".
Μπορεί κάποιος άνετα να είναι χριστιανός Ιερέας και να ευλογεί τα όπλα και τον Φιλόχρηστο Στρατό και το Ελληνικό Πυροβολικό, που μπορεί να έχει για προστάτη του μια χριστιανή Αγία (την Αγία Βαρβάρα...) Όχι μόνο μπορεί, αλλά και επιβάλλεται ένας χριστιανός, Ιερέας ή πιστός, να περνά όλην την ημέρα του με περίπλοκες τελετές και ατέλειωτες δοξολογίες - τί κι αν ο Χριστός είπε '΄να μην τελείτε πολύωρες τελετές και λατρείες, όπως οι Εθνικοί", και "όταν θέλετε να προσευχηθείτε, να αποσύρεστε στο πιό κρυφό δωμάτιο του σπιτιού σας και να λέτε μόνο αυτά τα λόγια: Πάτερ ημών...".
Και ποιος σού είπε κύριε ότι η Θρησκεία είναι ένα Σούπερ-μάρκετ κανόνων και ιδεών, για να μπαίνεις να διαλέγεις ό,τι θέλεις και να απορρίπτεις ό,τι δεν σού κάνει; Ποιός σού είπε ότι έχεις το δικαίωμα να κόβεις και να ράβεις τη θρησκεία στα δικά σου μέτρα; Το αντίθετο, ο ίδιος ο Χριστός είπε ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. «Ή είστε ολόψυχα μαζί μου, ή είστε εναντίον μου» είπε (σάς θυμίζει τίποτε αυτό;) Ο Χριστός απεχθάνονταν τους χλιαρούς, τους αναποφάσιστους, τους ερμαφρόδιτους του πνεύματος. ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΟΒΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΡΑΒΕΙΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΙΣ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ", ΑΝ ΔΕ ΔΕΧΕΣΑΙ *ΟΛΑ* ΟΣΑ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΠΕ;
Πολλοί πιστοί που τα βλέπουν όλα αυτά και που είναι πνευματικά πιό ανήσυχοι, αλλά δε θέλουν να ξεμπερδέψουν την πνευματική τους σύγχυση, προτιμούν ν' ανέχονται τις Μητροπολιτικές αυτοκινητάρες και την εκθαμβωτική πολυτέλεια των Ναών και των Ιεραρχών, και ν' αφήνουν ήσυχο το παπαδαριό ν' αγνοεί κι εκείνο με τη σειρά του το Χριστό, και να μη δίνει δεκάρα που Εκείνος είχε σαφέστατα επικρίνει την υλιστική ευμάρεια, την επίδειξη ευλάβειας, και την τυπολατρική θρησκευτικότητα. Μπορεί ο απελπισμένα πιστός να αγνοεί τις αναχρονιστικές αντιλήψεις, τις εξωφρενικές δοξασίες και τις αναχρονιστικές παραδόσεις της Εκκλησίας, την άρνηση κάθε επιστημονικής προόδου από την ηγεσία της Εκκλησίας (ιδιαίτερα της Καθολικής, αλλά και της Ορθόδοξης) και το φρενάρισμά της όταν αυτό είναι εφικτό, την θρησκοληψία κλήρου και λαού, το στένεμα του πνεύματος, που η Εκκλησία έχει τόση ανάγκη για να επιβιώνει και να ΚΑΤΙΣΧΥΕΙ...
Μπορεί να τα αγνοεί όλα αυτά ο ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ ΠΙΣΤΟΣ επειδή «βλέπει το Θεό σαν Αγάπη», κι επειδή κι εκείνος θέλει να πιστεύει στην Αγάπη, κι έχει μεγάλη ανάγκη το να πιστεύει στην Αγάπη- άλλο αν δεν την βλέπει πουθενά την αγάπη στην πράξη μέσα στην εκκλησία, άλλο αν η εκκλησιαστική αγάπη φτάνει μόνο ως τα λόγια. Ψάχνοντας από κάπου να πιαστεί ο απελπισμένα πιστός επιμένει να δηλώνει Χριστιανός, μέλος της Χριστιανικής Εκκλησίας. Το ότι αυτό που λέμε «Χριστιανική Εκκλησία» δεν έχει απολύτως καμμιά σχέση με αυτό που πραγματικά κήρυξε ο Χριστός, είναι γι αυτόν άλλου παπά Ευαγγέλιο.
Όμως, αν πιστεύεις στην Αγάπη και ο λόγος που λες ότι είσαι χριστιανός (έστω και «νέο») είναι επειδή βάφτισες το Θεό σου «ΑΓΑΠΗ», κύριε Γιανναρά, Βασιλική μου, μήπως πρέπει κάποτε να καταλάβεις ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να σέρνεις μαζί σου και όλα τα πνευματικά συμπράγκαλα των διαβολικών μήλων, των κτηνοβασιών και των σοδομισμών και των απάνθρωπων «θεϊκών» τιμωριών της Βίβλου, των παρθενογενέσεων και των περιστεριών- φαντασμάτων («και το πνεύμα εν είδει περιστεράς»…), των τριήμερων αναστάσεων νεκρών, των Άγιων Ζωνών και των Τιμίων Ξύλων, των διαβόλων και των τριβόλων, των εξορκισμών και των μαγγανειών, του φετιχισμού των ανθρώπινων απομειναριών-τιμίων λειψάνων και των εικόνων που ματώνουν και δακρύζουν;
Όχι. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη κανέναν μαρτυρικό θάνατο σε σταυρό. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη από λιβάνια και κεριά. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη από πολύωρες δοξολογίες και ψαλμωδίες. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη από πανάκριβα τέμπλα και μαρμαρένια μοναστήρια.
Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη τον Χριστιανισμό. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη ΚΑΜΜΙΑ Θρησκεία.
Φαίνεται όμως πως οι άνθρωποι έχουν – ακόμα - ανάγκη τον - όποιο – «Χριστιανισμό» για να πλησιάσουν την Αγάπη…
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ:
Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΙΤΣΑΣ
.
7 σχόλια:
Κι άλλα είναι, κι άλλα...
Εγώ θα κάνω όποια αμαρτία θέλω, και ξέρω ότι θα συγχωρεθώ.
Και η ίδια η εκκλησία παραβαίνει τους κανόνες της, με το πρόσχημα της "οικονομίας".
Μα, αν παρακάμπτουμε (λαός και κλήρος) τους κανόνες όποτε μας φαίνεται βολικό, τότε τι χρησιμότητα έχουν οι κανόνες;
Ο Σωκράτης έκατσε κι ήπιε το κώνειο για να μην παραβεί τους κανόνες της πολιτείας.
Οι Ρωμαίοι έλεγαν: Dura lex, sed lex.
Κι εμείς υιοθετούμε από το δόγμα ό,τι μας αρέσει -- κι ό,τι δεν μας αρέσει το αγνοούμε.
Αν είχε υπάρξει ο Χριστός, κι αν ξαναρχόταν, πόσους θα κράταγε, νομίζεις;
Επιλέγουμε ελεύθερα πιο δόγμα και με ποιο τρόπο θα το επιλέξουμε. Κι όμως ιδεολογικά αυτό είναι χειρότερο και πιο σκοταδιστικό από την αρχική εκκλησιαστική θέση. Μόνο η διαφωνία με την Εκκλησία είναι αίτιο κρητικής για αντιχριστιανική στάση. Η Εκκλησία είναι ο ζωντανός Χριστός (γράφεται στην Καινή Διαθήκη και τα Απόκρυφα και το λέει ο κ. Παρασκευαϊδης κάθε τόσο). Είναι πιο σκοταδιστικό επειδή ακριβώς δεν επιτρέπει στο άτομο να αντιληφθεί την αδυναμία της πίστης και τη μη αναγκαιότητά της.
“God might have made a big mirror, Perhaps we’re on the other side, Perhaps we’re the wrong way around. Yeah that’s why we get it all wrong.”
~anna
"Do you believe in God?"
"Yes."
"Do you know what God is?"
"Yes."
"What is God then?"
"He's God!"
"Do you go to church?"
"No."
"Why not?"
"Because I know it all!"
"What do you know?"
"I now to love Mister God and to love people and cats and dogs and spiders and flowers and trees" and the catalog went on "with all of me." Anna had bypassed all the nonessentials and distilled centuries of learning into one sentence: "And God said love me, love them, and love it, and don't forget to love yourself." "
(από το βιβλίο "Mr. God, This Is Anna" του Fynn)
Είναι δύσκολο για τον περισσότερο κόσμο να καταφέρει να αποδεσμευτεί από όλα αυτά που γαλουχήθηκε από το σπίτι του και έχουν και την ευρύτερη αποδοχή του κοινωνικού του περίγυρου.
Έτσι καταλήγει στον δικό του χριστιανισμό προσαρμοσμένο στα δικά του πιστεύω.
Απορρίπτει ότι δεν του πάει η δεν τον βολεύει προσωπικά και σε ένα μεγάλο ποσοστό θεωρεί αυτονόητο όλο αυτό το καρακατσουλιό της εκκλησίας και των παπάδων.
Δεν είναι εύκολο ιδίως στις μικρές κοινωνίες να ξεφεύγεις από το κοινωνικό σύνολο γιατί θέλει κότσια να αντιμετωπίσεις ένα κοινωνικό εξωστρακισμό.
Άντε να βγείς σε αυτές και να μιλήσεις εναντίον του Παρασκευαϊδη όταν το ποσοστό αποδοχής του και συνεπακόλουθα των όσων λέει, φθάνει το60- 70% του πληθυσμού.
Από την άλλη μεριά η εκκλησία ήταν πάντα δεμένη με την εξουσία σε σχέση αλληλεξάρτησης και αυτός ο αχταρμάς σε πολύ κόσμο έχει καθοδηγητική επίδραση και καθορίζει κατά την αντίληψη του την πρέπουσα κοινωνική συμπεριφορά
Μπορεί να ακουστεί εντελώς ηλίθιο αυτό που θα σου πω, αλλά το πιστεύω.
Παρόλο που είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος, δεν μπορώ να συμφωνήσω στα περισσότερα απο αυτά που λες.
Αυτό που δε δέχομαι όμως, βάσει όσων έχω ζήσει, είναι το να εκμηδενίζεις ανοιχτά όλες τις εκφάνσεις του Χριστιανισμού.
Κατ'αρχήν δεν μπορείς να πεις πως η Εκκλησία υποχρεώνει τους πιστούς της να δίνουν χρήματα ή να αφήνουν τάματα, ή να διακοσμούν με πολύτιμες θήκες τα λείψανα των Αγίων της, ή ακόμη μιας και το αναφέρεις, τη Ζώνη της Παναγίας.
Ας υποθέσουμε πως είσαι ένας απο τους στρατιώτες που πολεμούσαν το '40 και είχαν δει την Παναγία στο πεδίο της μάχης. Ας υποθέσουμε πως είσαι ένας τυχαίος άνθρωπος που του συνέβη κάτι καθοριστικό στην πορεία της ζωής του, με επενέργειά της. Είναι κακό το να εκφράσεις την ευγνωμοσύνη σου με τέτοιον τρόπο?
(υπάρχουν και καλύτεροι, αλλά αναφέρομαι σε αυτόν)
Ή μήπως είναι κακό το να εφαρμόζεις όσα μπορείς απο τις διδαχές της Ορθόδοξης Πίστης? Γιατί βλέπεις μόνο απο την οπτική "κόβω και ράβω την πίστη-θρησκεία στα μέτρα μου"?
Κανείς δεν είπε πως ο Χριστιανισμός (ο Ορθόδοξος τουλάχιστον) είναι κάτι εύκολο. Αν ήταν εύκολο θα φυτεύαμε όλοι μια σφαίρα στο κεφάλι μας, θα πέρναμε άφεση αμαρτιών και θα πηγαίναμε στον Παράδεισο (βλέπε συγχωροχάρτια, και ό,τι νά'ναι αγιοποιήσεις της Καθολικής Εκκλησίας).
Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαι ο πολυδιαβασμένος, και ίσως να ακούγομαι γελοίος. Αλλά μου είναι αδύνατον να πιστέψω πως "μεταφυσικές" εμπειρίες που είχα στα 5 μου χρόνια, άμεσα συσχετισμένες με την Ορθόδοξη Πίστη, λατρεία και ζωή, ήταν εμπειρίες τις οποίες κατασκεύασα, ή μου επέβαλλαν, ή μπορούσα να παρακάμψω.
Για τις μακρόσυρτες τελετουργίες απλά θα πω πως υπάρχει μια ολόκληρη σειρά απο εξηγήσεις, αλλά επειδή δεν το κατέχω πλήρως δεν θέλω να πετάξω καμμιά μαλακία.
Η Ορθόδοξη Πίστη δηλώνει πως πριν την πτώση των Πρωτοπλάστων, υπήρχε άμεση και αδιάκοπη επικοινωνία με το Θεό (παράδεισος). Η ζωή του ανθρώπου, είναι ένας διαρκής αγώνας του να αποκαταστήσει αυτή την επικοινωνία. Πάνω εκεί βασίζονται πολλά απο όσα ισχύουν στη λειτουργική ζωή της Ορθόδοξης Πίστης.
Δεν θα προσπαθήσω να δικαιολογήσω τις όντως αδικαιολόγητες πολυτέλειες και τα άλλα αρνητικά γνωρίσματα που ανέφερες, γιατί πολύ απλά συμφωνώ. Αυτό που κάνω προσωπικά (στο υλικό μέρος της υπόθεσης) είναι να μην συντηρώ αυτή τη νοσηρή κατάσταση. Κοινώς λεφτά στην Εκκλησία yok. Αν θέλει ας πουλήσει τα εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα που έχει.
Γράφεις:
"Όχι. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη κανέναν μαρτυρικό θάνατο σε σταυρό. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη από λιβάνια και κεριά. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη από πολύωρες δοξολογίες και ψαλμωδίες. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη από πανάκριβα τέμπλα και μαρμαρένια μοναστήρια."
Αν ψάξεις και δεις το λόγο για τον οποίο ο Χριστός ενανθρωπήστηκε και σταυρώθηκε, και αν δεχτείς την απειροελάχιστη πιθανότητα αυτό να είναι αληθές, ούτε για την Αγάπη το κάνεις ούτε για τίποτα. Γίνεται μόνο του. Σα να μου λες πως αν κάποιος σου σώσει τη ζωή δεν θα του πεις ευχαριστώ...
Συγγνώμη για το μέγεθος του reply, συγγνώμη για τυχόν ανακρίβειες, δεν είμαι και ο uber διαβασμένος τύπος, αλλά σου ξαναλέω οτι η ζωή μου (όχι η παιδεία των γονιών μου, ούτε ο κοινωνικός μου περίγυρος, στα αρχίδια μου αυτά) δεν μου έχει αφήσει και πολλά περιθώρια να αμφιβάλλω είτε για την ύπαρξη του Θεού, είτε για την ύπαρξη του Χριστού, είτε για τις διδαχές του, που όντως θρασύτατα κάποιοι έχουν παραποιήσει.
Εμένα φίλε γάτε πρωτίστως με αφορά ο Στέλιος. Ο Στέλιος τι κάνει. Όχι ο Παρασκευαΐδης. Αν ο Παρασκευαΐδης θέλει να την κάνει για Σ/Κ στο Μιλάνο, καλώς. Δεν μπορώ παρά να στεναχωριέμαι γιαυτόν. Ο Στέλιος όμως κάνει όποτε μπορεί (όχι όποτε θέλει) τον αγώνα του. Και αυτό δεν μπορείς να μου το αφαιρέσεις όυτε να το κατηγορήσεις.
Αυτά και πάλι συγγνώμη για τυχόν ανακρίβειες, και πάρλες.
Σ.
Κάποιος είχε πει πως "αν δεν υπήρχε ο Θεός θα έπρεπε να τον εφεύρουμε"...η αλήθεια είναι πως το έχουμε ΗΔΗ κάνει, εδώ και μερικές χιλιετίες...
Καλησπέρα! Πάρα πολύ ενδιαφέροντα τα σχολιά σας αλλά δεν έχω τη διαύγεια για να σάς απαντήσω τώρα.. θα επανέλθω Σ;)))))
Δημοσίευση σχολίου