ΚΑΚΟΗΘΕΣ ΜΕΛΑΝΩΜΑ (ΑΣΥΝΑΡΤΗΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ)
Κακόηθες μελάνωμα
Τελευταία τον έπιανε όλο και πιό συχνά ένας παράξενος πονοκέφαλος. Μάλλον θα ήταν από το γάνιασμα.
Κάτι έπρεπε επιτέλους να κάνει. Οι περισσότεροι ήθελαν μόνο να γελάσουν και να σαχλαμαρίσουν. Τα απίστευτης οξυδέρκειας γραπτά του δεν τα διάβαζε σχεδόν κανείς, λίγοι καλοί, κι αυτοί μοιραίοι. Οι αλήθειες που βροντοφώναζε με τα γραπτά του δεν ενδιέφεραν σχεδόν κανέναν.
Παράλληλα κάποιοι άλλοι άρχισαν σιγά σιγά να ξεχωρίζουν. Ένας ένας όλοι γίνονταν διάσημοι, για κάποιο διάστημα ο καθένας, μικρό ή μεγάλο, σε κάποιον κύκλο, μικρό ή μεγάλο. Αλλά ξεχώριζαν. Έστω για λίγο, έστω σ’ έναν μικρό κύκλο. Σε μια εφημερίδα, σε κάποιο περιοδικό, σε κάποιο ραδιόφωνο, σε κάποιο κανάλι, ακουγόταν το όνομά τους, αναγνωρίζονταν η αξία τους. Μερικοί άρχισαν να βγάζουν και βιβλία με τα κείμενά τους…
Έβραζε στο ζουμί του. Μα τί έπρεπε επιτέλους να κάνει για να τον ανακαλύψουν επιτέλους και αυτόν;;; Για να κερδίσει την προσοχή που τού άξιζε;;;
Μια ιδέα άρχισε να αποκρυσταλλώνεται στο μυαλό του. Και αν τούς πουλούσε ένα δακρύβρεχτο παραμύθι; Αν έλεγε ότι δήθεν είναι άρρωστος, κι ότι σύντομα θα πέθαινε από κάποια θανατηφόρο αρρώστια; Και μάλιστα όχι από οποιανδήποτε αρρώστια, αλλ' από μιαν αρρώστια με ρομαντική αύρα, μιαν αρρώστια νεανική και μοιραία, όπως η φυματίωση του Κάφκα, ας πούμε;
Κοίταξε τις δυό τρεις ελιές που φύτρωναν στο στήθος του, για να μπει στο feeling. Δεν θα μπορούσε μία από αυτές να ήταν κακοήθης; Ειδικά εκείνη εκεί η μεγάλη, η σκούρη, ας πούμε; Ένα κακόηθες μελάνωμα, ας πούμε;
Και γιατί να μην το πούμε δηλαδή; Το είπε.
Αμέσως όλοι έσπευσαν να τού συμπαρασταθούν. Η αναγνωσιμότητα των γραπτών του ανέβηκε κατακόρυφα, κι έφτασε σε συντριπτικά ύψη. Ακόμα κι εκείνοι που ποτέ δεν είχαν ασχοληθεί μαζί του, ανακάλυψαν ξαφνικά τι βαθιά που ήταν η ποίησή του, πόσο όμορφα και πόσο ευαίσθητα ήταν τα τραγούδια του, πόσο ρεαλιστικά ήταν τα πεζά του. Οι προτάσεις για συνεντεύξεις και για συνεργασίες από κανάλια, εφημερίδες κι εκδοτικούς οίκους άρχισαν να πέφτουν βροχή. Θρίαμβος.
Οι πονοκέφαλοι όμως αυξάνονταν αντί να μειώνονται.
Πέθανε από τη μετάσταση στον εγκέφαλο, λίγο πριν κυκλοφορήσει το πρώτο του βιβλίο.
Ξεκινούσε μ’ ένα μικρό διήγημα που λεγόταν «Κακόηθες Μελάνωμα».
Παράλληλα κάποιοι άλλοι άρχισαν σιγά σιγά να ξεχωρίζουν. Ένας ένας όλοι γίνονταν διάσημοι, για κάποιο διάστημα ο καθένας, μικρό ή μεγάλο, σε κάποιον κύκλο, μικρό ή μεγάλο. Αλλά ξεχώριζαν. Έστω για λίγο, έστω σ’ έναν μικρό κύκλο. Σε μια εφημερίδα, σε κάποιο περιοδικό, σε κάποιο ραδιόφωνο, σε κάποιο κανάλι, ακουγόταν το όνομά τους, αναγνωρίζονταν η αξία τους. Μερικοί άρχισαν να βγάζουν και βιβλία με τα κείμενά τους…
Έβραζε στο ζουμί του. Μα τί έπρεπε επιτέλους να κάνει για να τον ανακαλύψουν επιτέλους και αυτόν;;; Για να κερδίσει την προσοχή που τού άξιζε;;;
Μια ιδέα άρχισε να αποκρυσταλλώνεται στο μυαλό του. Και αν τούς πουλούσε ένα δακρύβρεχτο παραμύθι; Αν έλεγε ότι δήθεν είναι άρρωστος, κι ότι σύντομα θα πέθαινε από κάποια θανατηφόρο αρρώστια; Και μάλιστα όχι από οποιανδήποτε αρρώστια, αλλ' από μιαν αρρώστια με ρομαντική αύρα, μιαν αρρώστια νεανική και μοιραία, όπως η φυματίωση του Κάφκα, ας πούμε;
Κοίταξε τις δυό τρεις ελιές που φύτρωναν στο στήθος του, για να μπει στο feeling. Δεν θα μπορούσε μία από αυτές να ήταν κακοήθης; Ειδικά εκείνη εκεί η μεγάλη, η σκούρη, ας πούμε; Ένα κακόηθες μελάνωμα, ας πούμε;
Και γιατί να μην το πούμε δηλαδή; Το είπε.
Αμέσως όλοι έσπευσαν να τού συμπαρασταθούν. Η αναγνωσιμότητα των γραπτών του ανέβηκε κατακόρυφα, κι έφτασε σε συντριπτικά ύψη. Ακόμα κι εκείνοι που ποτέ δεν είχαν ασχοληθεί μαζί του, ανακάλυψαν ξαφνικά τι βαθιά που ήταν η ποίησή του, πόσο όμορφα και πόσο ευαίσθητα ήταν τα τραγούδια του, πόσο ρεαλιστικά ήταν τα πεζά του. Οι προτάσεις για συνεντεύξεις και για συνεργασίες από κανάλια, εφημερίδες κι εκδοτικούς οίκους άρχισαν να πέφτουν βροχή. Θρίαμβος.
Οι πονοκέφαλοι όμως αυξάνονταν αντί να μειώνονται.
Πέθανε από τη μετάσταση στον εγκέφαλο, λίγο πριν κυκλοφορήσει το πρώτο του βιβλίο.
Ξεκινούσε μ’ ένα μικρό διήγημα που λεγόταν «Κακόηθες Μελάνωμα».
Μαύρος Γάτος, 11 Μαΐου 2007
14 σχόλια:
Ανατρίχιασα με τις φωτογραφίες βρε γάτε!
Το κείμενο όμως αρκούντως σουρεάλ!
Αφήστε τις δημοτικότητες και πιάστε τα αντηλιακά!
Καλημέρα...
Τι να σου κάνουν βρε lupa τα αντιηλιακά άμα κάθεσαι στον ήλιο με τις ώρες;
Γάτε, φοβερή ιστορία ;-)
Και να φανταστείς τα δερματικά τα είχα για σχετικά ακίνδυνα! Μετάσταση στον εγκέφαλο με τη μία γιατρέ;! Μέσα στην εβδομάδα επειγόντως σε δερματολόγο στο Αφροδίσιο!
Ποτέ μην προκαλείς τη μοίρα σου...
ο οίκτος είναι ύπουλο συναίσθημα! χαμαιλέοντας είναι. ο "καημένος' ο ποιητής (είναι χειρότερα από εμας...) "ας τον προσέξουμε μας χρειάζεται..."
τι καλά που θαταν να προσέχαμε τους ανθρώπους για λόγους δημιουργικούς και χαρούμενους!!
καλή εβδομάδα
Στην αρχή ομολογώ πως το πίστεψα αλλά δεν είδα κάπου λινκ για την σελίδα και λέω δεν γίνεται ψέματα θα είναι, και όταν το εξακρίβωσα χάρηκα. Πάλι καλά, δεν θα πίστευα πως κάποιος θα ήταν τόσο γκαντέμης.
Με δάγκωσε άσχημα ένας τεράστιος μαυρος γάτος. Μου φαίνεται μολύνθηκα. Νά 'ρχεστε να με βλέπετε συχνά, μη πεθάνω ...
Έχω αξία ρε γαμώτο. Αναγνωρίστε την.
Ρε γάτε, τι μαύρο κείμενο είναι αυτό; Τι σε έκανε να το γράψεις; Βλέπω κάτι από ψευτοϊστορίες αμερικάνικης ιστο-παραγωγής, κάτι από την ιατρική σου, δεν ξέρω.
" Όλα είναι μέσα στο μυαλό μας..."
- όπως έχει πολύ σωστά ειπωθεί -
Ότι φοβόμαστε
και
ότι βαθιά σκεφτόμαστε
το λουζόμαστε...
Ρε γαμώτω, δικό σου είναι το στήθος; Περαστικά απ' όλη τη καρδιά μου!
Και η μαμά μου έχει κάτι παρόμοιο στην πλάτη και της είπαν ότι ναι μεν είναι καρκινογενές, δεν είναι όμως ακόμα καρκίνος.
It places fhoto of Madeleine in your bloggue
Missing Madeleine!
Madeleine, MeCann was abduted from Praia da Luz, Portugal on 03/03/07.
If you have any information about her whereabouts, please contact Crimestoppers on 0800555111 Please Help
Πολλή μαυρίλα έχεις τελευταία βρε Μαυρογατούλη!
Για πάρε το ποδήλατο για βόλτα στας εξοχάς ;-)
Καλησπέρα! Πρώτα απ΄όλα να ξεκαθαρίσω ότι η ιστορία είναι φανταστική, ησύχασε γλυκιά μου Σύλβια!
Ούτε και έχω τις μαύρες μου - ο μαύρος - γοργονίτσαψκαι Δείμο, απλά ήθελα να δείξω πόσο όλες μας οι καθημερινές έγνοιες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα ότνα προκύπτει καποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, σε μας ή σε κα΄ποιον αγαπημένο μας. Αυτό προς γνώση και συμμόρφωση, για να μην πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό! Είναι αυτή η θεώρηση απαισιόδοξη;;; Δεν το νομίζω.
Lupa, Nosy, Michelan, παπί, Σεμέκλη, έμπορα, θεριστή, καλησπέρα Σ;))))))
...:-)
Δημοσίευση σχολίου