ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΤΟΥΝ ΠΟΤΕ: ΑΓΑΠΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ (ΓΚΑΤΣΟΣ-ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ-ΓΑΛΑΝΗ)

.

Συνεχίζω την παραγγελιά της Αν-Λου με τα τραγούδια που με σημάδεψαν.

Ήμουν τεσσάρων χρονών κι είχαμε ένα πικάπ, ένα αληθινό φορητό πικάπ. Το είχα ταράξει το καημένο στις ζημιές, και είχα γεμίσει όλους τους δίσκους γρατζουνιές. Ήταν οι παιδικοί, οι Μύθοι του Αισώπου, Οι Τέσσερις Εποχές του Χρόνου και η Καλή μας Συντροφιά του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου. Τα πιό αγαπημένα μου όμως ήταν άλλα, ένα μικρό δισκάκι του Μίκη, με το Νανούρισμα του Κώστα Βίρβου από τη μιά (θ ακολουθήσει..), και τον Κρητικό Χορό από την άλλη....

Αλλά ο πιό αγαπημένος απ' όλους ήταν ένας δίσκος που λεγόταν "Της Γης το Χρυσάφι"... κάποιου Μάνου Χατζιδάκι...

Έχετε ξανακούσει πεντάχρονο να δηλώνει ότι οι αγαπημένοι του τραγουδιστές είναι η Γαλάνη και ο Μητσιάς;

Από τον δίσκο "Της Γης το Χρυσάφι", 1974

Αφιερωμένο σ' Εκείνην που το τραγουδούσαμε μαζί

Ένα δειλινό μες στ' ακροθαλάσσι
σαν το ναυαγό ήρθα κι εγώ, ήρθα κι εγώ
Μού 'δωσες νερό σ' ασημένιο τάσι
για να δροσιστώ, σ' ευχαριστώ, σ' ευχαριστώ

Αγάπη μέσα στην καρδιά
φουρτουνιασμένη λαγκαδιά
κάποια βραδιά πλημμύρισες
και μας ξεκλήρισες

Πάψε να ζητάς όλη την αλήθεια
τι 'ν' ο έρωτας μη με ρωτάς, μη με ρωτάς
Ψάξε να τη βρεις μες στα παραμύθια
τώρα δε μπορείς, είναι νωρίς, είναι νωρίς

Αγάπη μέσα στην καρδιά
φουρτουνιασμένη λαγκαδιά
κάποια βραδιά πλημμύρισες
και μας ξεκλήρισες

.