ΣΑΝ ΓύΦΤΙΚΗ ΚΗΔΕίΑ

«Των οικιών ημών εμπιμπραμένων, υμείς άδετε» ΑίΣΩΠΟΣ

Έχεις δει ποτέ γύφτικη παιδική κηδεία; Μπροστά πηγαίνει το μικρό, λευκό φέρετρο. Από πίσω ακολουθούν τα κλαρίνα και τα νταούλια, κι αμέσως μετά οι συγγενείς και οι φίλοι, με τα καλά τους, τα γιορτινά τους, τα πιο πολύχρωμα από τα πολύχρωμά τους, γλεντώντας, και χορεύοντας έξαλλα, και κλαίγοντας γοερά...

Τόσα χρόνια άκουγες τα προμηνύματα, έβλεπες τα σημάδια, και δεν ενοχλούσουν. Βολευόσουν στο αλληλοχάιδεμα με τους πολιτικούς και με τα τσιράκια τους των ΜΜΕ και του Κράτους, σε κανέναν διορισμό ή έστω ελπίδα διορισμού, σε κανένα επίδομα, καμμιάν επιδότηση, καμμιά περαίωση. Έκλεβες λίγα ή μέτρια, με την ανοχή του Συστήματος, και σε αντάλλαγμα επέτρεπες ταυτόχρονα στους Μεγάλους να κλέβουν  πολλά, έως πάρα πολλά- και τους ψήφιζες, και τους ξαναψήφιζες, και τους ματαψήφιζες. Το καράβι έμπαζε εμφανώς νερά, κάποιοι παράξενοι τύποι φώναζαν «Διαφθορά! Αναξιοκρατία! Συναλλαγή! Διαπλοκή», εσύ όμως έκανες πως δεν άκουγες. Έτσι νόμιζες πως σε συνέφερε. Ύβρις.

Τώρα ήρθε η ώρα της Νεμέσεως, και είναι πιά αργά για μετάνοιες. Το οικοδόμημα του Διεφθαρμένου Καπιταλισμού γκρεμίζεται, και οι πιο τραγικοί απ ‘όλους είμαστε εμείς, που τόσα χρόνια φωνάζαμε- γιατί αυτό που έρχεται είναι ακόμα χειρότερο. Και γιατί εμείς οι έξω από το Σύστημα είμαστε εκείνοι που θα υποφέρουμε χειρότερα απ’ όλους στη μετά-το-Σύστημα εποχή. 


Ας αρχίσουν λοιπόν τα νταούλια! Ας αρχίσουμε όλοι μαζί το χορό και το τραγούδι, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, δίκαιοι και άδικοι, μωρές και μη μωρές παρθένες, χλωρά και ξερά! Ζήτω το Τέλος!

Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα λένε, ίσως, για μας, τους πολίτες του Τέλους του ανεπτυγμένου κόσμου του 2010: «το σπίτι τους καιγόταν κι εκείνοι τραγουδούσαν».... όπως τα σαλιγκάρια του Αισώπου....