"ΝΑ Τ'άΣΤΡΑ, ΝΑ Κι Η ΚΡΕΜάΣΤΡΑ"

Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης, σύγχρονος του Καρυωτάκη ποιητής , στο ίδιο περίπου ύφος, και ισάξιός του σε αρκετά ποιήματα, έγραψε τον "ιστορικό" στίχο "Κοιτάζω μια γλάστρα,- τα ρόδα και τ' άστρα". Από την χλεύη των συγχρόνων του προέρχεται προφανώς η σκωπτική έκφραση που έφτασε ως εμάς, "να τ' άστρα, να κι η γλάστρα".

Δεν ξέρω αν ήταν αυτή η αδύναμη στιγμή το Βατερλώ που κόστισε στον Ναπολέοντα τη θέση ανάμεσα στους Μεγάλους Ποιητές. Ξέρω όμως πως με πληγώνει βαθιά ν' ακούω εκατό χρόνια μετά την ακόλουθη κοτσάνα...

"Στον ουρανό λαμπυρίζουν τ' άστρα- σαν βραδινό ρούχο στην κρεμάστρα"

....και ν'ανακαλύπτω πως την έχει γράψει η αγαπημένη μου Λίνα Νικολακοπούλου...

...το ερώτημά μου λοιπόν είναι::: ΛίΝΑ, ΓΙΑΤΙ;