ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ: Ο ΝΕΟΣ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ, Ή ΜΙΑ ΒΑΛΒΙΔΑ ΑΚΙΝΔΥΝΗΣ ΕΚΤΟΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΣΑΠΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ;

Πρέπει να δηλώσω από τη αρχή ότι συμπαθώ τον Λάκη Λαζόπουλο, κι ας έχει πολλάκις κατηγορηθεί για φαυλότητα, κι όχι πάντα άδικα. Τον συμπαθώ όχι επειδή είναι "καλός", ή "ηθικός", αλλά γιατί ΕΊΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ. Συγκριτικά, δηλαδή. Θα γίνω πιό σαφής.

Τα τελευταία χρόνια, οι παραδοσιακές ηθικές αξίες, η τιμιότητα, η ντομπροσύνη, η ευθύτητα, το "καθαρό κούτελο" που λέγανε κάποτε, όχι απλά δεν προβάλλονται πιά ως πρότυπα, αλλά αντίθετα απαξιώνονται και κατασυκοφαντούνται, συστηματικά και αναίσχυντα. Με λίγα λόγια, είναι τρέντυ να είσαι απατεώνας- όσο μπορείς, να είσαι ψεύτης - όσο μπορείς, να είσαι αριβίστας- όσο μπορείς. Αφού "όλοι αυτό κάνουν". Αφού αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού, κι όποιος δεν παίξει με τους κανόνες, δεν επιβιώνει.

Μέσα σε αυτό το νοσηρό κλίμα, βγήκε ο Λάκης και μίλησε με μιαν άλλη φωνή. Είπε πράγματα που είχαμε πολύ καιρό να τα ακούσουμε. Μίλησε για το καθαρό βλέμμα, μίλησε για την άλλη Ελλάδα, που μαρτυρικά υπομένει την θύελλα της διεφθαρμένης εξουσίας, της διαπλοκής, του λάιφ στάιλ. Τί κι αν ο ίδιος δεν είναι άμωμος και άσπιλος (ΠΟΙΟΣ είναι άμωμος και άσπιλος); Όποιος κι αν είναι, είπε ΑΛΗΘΕΙΕΣ. Αλήθειες που δεν ακούγονται πια από κανέναν. Και σίγουρα ενέπνευσε κάποιους ανθρώπους θετικά, και σίγουρα έδωσε θάρρος σε κάποιους να συνεχίσουν να πολεμούν, πεισματικά, στην καθημερινή μάχη με τον βόρβορο.

Ρε σεις, εμείς οι 30-40ηδες μεγαλώσαμε τουλάχιστον με κάποιες ηθικές αρχές, μεγαλόστομες -έστω- και ανεφάρμοστες - ίσως, αλλά αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν έχει προηγούμενο: Οι Αρχές αυτές έχουν εξαφανιστεί, δεν υπάρχουν πιά ούτε καν σαν προσχήματα!

Μέσα σε αυτό το σκηνικό ο Λάκης βγήκε και μίλησε γι αυτές τις ηθικές αρχές. Σε κάποια σημεία βέβαια ξεπέρασε κατά πολύ τα όρια, σε άλλα σημεία φέρθηκε σαν γνήσιος λαϊκιστής, και - το χειρότερο- αν εξετάσουμε την προσωπική του συνέπεια σε αυτά που κηρύττει, μάλλον θ' απογοητευτούμε. ΈΧΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ;

Η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι πως το 80% που παρακολουθεί την εκπομπή του Λάκη και ξεσκάει, είναι ΤΟ ΙΔΙΟ 80% που κάθε φορά ψηφίζει τα δυό μεγάλα κόμματα που διαιωνίζουν το θλιβερό κοινωνικοπολιτικό σκηνικό που ζούμε. Λειτουργεί δηλαδή ο Λάκης από μιαν άποψη σαν μια ακίνδυνη βαλβίδα εκτόνωσης, γελάς γελάς, ξεσπάς ξεσπάς, ξεσκάς ξεσκάς, και μετά νιώθεις πως έκανες το χρέος σου, αντέδρασες στη σήψη, ενώ στην πραγματικότητα ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. Κι έτσι το Σύστημα δεν διατρέχει τον παραμικρό κίνδυνο.

Αυτό που συμβαίνει όμως, και που είναι και η πιό τραγική πλευρά της υπόθεσης, είναι πως η κοινωνία είναι ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΣΥΝΕΝΟΧΗ, πλήρως ενσωματωμένη στο κατά γενική ομολιγία σαθρό "Σύστημα". Κι επομένως η κοινωνία είναι ανίκανη να αντιδράσει, και ας σκίζει τα ρούχα της για τα μάτια του κόσμου, κάτι σαν το Μάκη, ένα πράγμα.

Με δεδομένα αυτόν τον φαύλο κύκλο κι αυτήν την αδιέξοδη κατάσταση, θέλω να πιστεύω πως ένα ποσοστό από τους τηλεθεατές του Λάκη, έστω μικρό, ταρακουνιέται ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ από τη Σάτιρά του. Και αλλάζει τη ζωή του, έστω και λίγο, αλλάζει τον τρόπο που βλέπει τη ζωή και την Εξουσία, έστω και λίγο. Κι αν αυτό δεν είναι κάτι, τότε όλα είναι οριστικά τίποτα...