DiaAMONDS AND RuST: Η ΤΖΟΑΝ ΜΠΑΕΖ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΟΜΠ ΝΤΥΛΑΝ

Δέκα χρόνια μετά το χωρισμό της από τον Μπόμπ Ντύλαν,
η Τζόαν Μπαέζ έγραψε για εκείνον αυτό το τραγούδι:



DIAMONDS AND RUST
(Words and Music by Joan Baez - μετάφραση Μαύρος Γάτος)

Που να με πάρει ο διάολος
Να 'το πάλι το φάντασμά σου
Καθόλου παράξενο
Φταίει που έχει πανσέληνο
Κι έτυχε να πάρεις
Νά 'μαι λοιπόν
Να κρατώ το τηλέφωνο
Ν' ακούω μια φωνή που γνώριζα
Πριν από έτη φωτός
Και να πηγαίνω γραμμή για το φθινόπωρο

Τα μάτια σου, θυμάμαι
Ήταν πιο γαλάζια κι από τ' αυγά του κορυδαλλού
Τα ποιήματά μου ήταν χάλια, έλεγες
"Από πού τηλεφωνείς;"
"Από έναν θάλαμο στη Δύση"

Πριν δέκα χρόνια
Σού χάρισα μανικετόκουμπα
Κι εσύ μού χάρισες κάτι
Ξέρουμε κι οι δυό τί φέρνουν οι αναμνήσεις
Διαμάντια και σκουριά
Έλαμπες στη σκηνή
Ήδη ένας μύθος
Το "άπλυτο φαινόμενο"
Το πρότυπο του μποέμ
Αδέσποτος στα χέρια μου
Έμεινες εκεί
Χαμένος για λίγο
Στη θάλασσα
Δική σου η Μαντόνα, δωρεάν
Ναι το κορίτσι στο κοχύλι
Που θα σε προστάτευε

Σε θυμάμαι να στέκεσαι όρθιος
Κίτρινα φύλλα να πέφτουν τριγύρω
Χιόνι στα μαλλιά σου
Μετά να χαμογελάς απ' το παράθυρο
Σ' εκείνο το φτηνό ξενοδοχείο
Στην πλατεία Ουάσιγκτον
Η ανάσα μας να φτιάχνει λευκά σύννεφα
Να στριφογυρνά και να κρέμεται στον αέρα
Καλύτερα
Να πεθαίναμε εκεί και τότε


Τώρα μού λες
Πως δεν νοσταλγείς εκείνο τον καιρό
Πες το λοιπόν κάπως αλλιώς
Εσύ που εκφράζεσαι τόσο καλά
Και θολώνεις τόσο καλά τα νερά
Χρειάζομαι τώρα λίγη θολούρα
Επέστρεψαν όλα τόσο καθαρά
Ναι σ' αγάπησα βαθιά
Κι αν μού προσφέρεις διαμάντια και σκουριά
Σού τά' χω πληρωμένα

.