"ΓΙΑΤΡέ, η Γη ΤΡέμΕΙ"

.

Δε θα σού το δώσω, δημοσιογράφε, το τραυματισμένο κοριτσάκι με το καταλερωμένο φορεματάκι, που επέζησε από το γκρεμισμένο ορφανοτροφείο... Δε θα σού δώσω τον πεντάγλωσσο νεαρό που έχασε όλη την οικογένειά του και θέλει να φύγει από την Αϊτή, όχι για ν’ αρχίσει μια καινούργια ζωή, αλλά για να έχει ζωή… Δε θα σού δώσω τη γιαγιάκα με τα εγκαύματα, που υπέφερε φριχτά την ώρα που τής τα περποιούμουν, κι έλεγε κλαίγοντας, «μερσί Ζεζού», σ’ ευχαριστώ Χριστέ…

Δε θα σού δώσω την πονεμένη εικόνα τους. Θα σού δώσω όμως τις λέξεις τους...

Πάρ’ τες, και ράγισε τις καρδιές του κόσμου. 

Port Au Prince, Haiti

Χτισμένο σ’ έναν ονειρικό κόλπο της Καραϊβικής, το Πόρ Ω Πρένς ήταν  και πριν το σεισμό πολύ άσχημο. Το πόσο φρικτό είναι τώρα, που είναι γεμάτο θάνατο, ερείπια, σκουπίδια, κι εκατοντάδες χιλιάδες άστεγους, που έχουν καταλάβει με τα τσαντήρια τους κάθε πρώην ελεύθερο χώρο, το πόσο φρικτό είναι τώρα, ΔΕΝ μπορείτε να το φανταστείτε. Τα πολύχρωμα φορτηγάκια και λεωφορειάκια που κυκλοφορούν στους πηγμένους και ανασκαμμένους και γεμάτους σκουπίδια δρόμους με επιγραφές όπως «Κουράγιο αδερφέ μου» ή «Ο Χριστός είναι η απάντηση» ή «Μαμά σ’ αγαπώ», αποτελούν μιαν εξωπραγματική νότα στη συμφωνία της απελπισίας… 

Τα φορτηγάκια, και το χαμόγελο των ανθρώπων, του όμορφου αυτού λαού αυτού των απογόνων επαναστατών σκλάβων, εκείνων που επέζησαν για να συνεχίσουν τη ζωή, ξαναχτίζοντας τη φτωχότερη χώρα των Αμερικών από την αρχή...

OCHA - UN Compound, Port Au Prince
27-1-2010



(επιτρέφω την Κυρακή κ έχω πολλά να σάς πω...)

.