Ο ΔΡόΜΟΣ - ΠάΘΕ ΓίΝΕΤΑΙ "ΑΥΤΟΚΙΝΗΤόΔΡΟΜΟΣ ΑΙΓΑίΟΥ"

.

Ήταν θυμάμαι το ηρωικό έτος 1985, που ο Αντρέας Παπαντρέας ανακοίνωνε προεκλογικά "τη μετατροπή των κεντρικών οδικών αξόνων της χώρας σε αυτοκινητόδρομους", ξεσηκώνοντας θυελλώδεις εκδηλώσεις ενθουσιασμού στους ψηφοφόρους του. Τότε ήταν που κάποιος από τους υπέρ-εγκεφάλους του επιτελείου του, πάω στοίχημα πως ήταν ο υπέρλαμπρος αστήρ Λαλιώτης, βάφτισε σε μια στιγμή ποιητικής έμπνευσης τον κεντρικό οδικό άξονα της χώρας "ΠΆΘΕ" (Πάτρα- Αθήνα- Θεσσαλονίκη- Εύζωνοι).

Είκοσι τρία χρόνια μετά, εμείς οι επιζώντες, έχουμε την τιμή να οδηγούμε με δέος στον υπέροχο αυτό δρόμο- γκραν γκινιόλ, τυφλά νά 'χουν ο Στέφεν Κινγκ κι ο Χίτσκοκ (ειδικά στα απαράμιλλα κομμάτια Πάτρα-Κόρινθος, Μαλιακό, Τέμπη, Πλαταμώνα, όπου δεν έχει αλλάξει ακόμα σχεδόν τίποτα από το 1985, εκτός ίσως από το ότι τα αυτοκίνητα πολλαπλασιάστηκαν σε αριθμό).

Θυμόμαστε λοιπόν με συγκίνηση τον Μεγάλο Ηγέτη Αντρέα και το Όραμά του για την Ελλάδα του *Τρεις* Χιλιάδες. Ήταν πολύ μπροστά αυτός ο άνθρωπος, τί να λέμε τώρα.

Τελευταία όμως, λίγο μετά την ανακοίνωση του πολλαπλασιασμού των διοδίων, είδα μια πινακίδα κοντά στην Κατερίνη που έγραφε - άκουσον άκουσον - "αυτοκινητόδρομος Αιγαίου". Έφριξα. Πέρα από την ανήκουστη ασέβεια που συνιστά η μετονομασία, απέναντι στο ιστορικό "ΠΆΘΕ" του Μεγάλου, μεγαλόπνοο όραμα και μεγαλειώδες πρόσταγμα μαζί, σκέφτηκα με πόνο: πόσο θα την πληρώσουμε πάλι τη νέα ταμπέλα...