12 Αυγ 2008

Η ΧΟΝΤΡή ΤΡΑΠΕΖίΤΙΣΣΑ

(Προσοχή: καμμία σχέση με την ΞΑΝΘΙΆ ΣΓΟΥΡΗ τραπεζίτισσα :-)

Ήταν χοντρή. Χοντρή και δυστυχισμένη.
Είχε σαρανταπέντε χρόνια, δύο ηλικιωμένους σαράβαλους γονείς, έναν αποτυχημένο γάμο, δύο χοντρά ανήλικα παιδιά. Και μια θέση στην Τράπεζα.
Πόση δύναμη χρειάζεται για να τα παρατήσεις όλα; Πόση αναισθησία χρειάζεται, για να τα παρατήσεις όλα; Πόσο περισσότερη δύναμη από αναισθησία, ή μήπως το αντίστροφο;
Είχε ήδη διαπρέψει στις μικροκαταχρήσεις και στα μικρομαφιοζιλίκια, τοκογλυφίες μίζες κτλ, όπως πολλοί "ξύπνιοι" συνάδελφοί της άλλωστε. Όμως κατάφερε να γίνει Διευθύντρια πριν την πιάσουν για κάτι σοβαρό. Τότε τής δόθηκε η ιδανική, η μεγάλη Ευκαιρία. Που ή την αρπάζεις, ή περιμένεις όλη σου την υπόλοιπη ζωή, μάταια, να ξανάρθει.
Την άρπαξε. Κάμποσες εκατοντάδες εκατομμύρια.
Κι εξαφανίστηκε. Άλλοι λένε κάπου στη Βραζιλία, άλλοι στην Ταϋλάνδη. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά, ούτε καν οι δικοί της.
Οι γονείς της πέθαναν γρήγορα και σχεδόν ταυτόχρονα, φαρμακωμένοι και καταντροπιασμένοι. Τα παιδιά της, τα παιδιά της καταχράστριας, μεγάλωσαν όπως όπως, με τον εργένη αδερφό της, στιγματισμένα, ζωντόρφανα και από τους δύο γονείς.
Τα εκατομμύρια των Αξιότιμων Καταθετών της Εριτίμου Τραπέζης, αγνοούνται ακόμα. Μαζί με την Τύχη της Χοντρής.

.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου Γατάκι....για μένα δεν είναι και απόλυτα σίγουρο ότι αυτή η γυναίκα 'στιγματίστηκε'ή ντρόπιασε τους δικούς της ντέ και καλά...η γυναίκα αυτή ήταν απελπισμένη....και κάποιος πάνω στην απελπισία του κάνει οτιδήποτε γιανά ξεφύγει από τις καταστάσεις αυτές,γιανά διώξει από τη ζωή του άτομα και ανθρώπους που του τη καταστρέφουν και του τη κάνουν σκ....τά...συνεχώς..μια λίγα λόγια γιανά ξεφύγει από καταστάσεις και ανθρώπους που ΔΕΝ αντέχει,που του δημιουργούν έντονη δυσφορία και έντονο άγχος...ή έντονη πλύξη..... κάπου τη θαυμάζω γι αυτό που έκανε μακάρι να μπορούσα κι εγώ να είχα τη δύναμη να τα παρατήσω όοοοολα πίσω μου..και να γίνω καπνός..να φύγω μακριά και να αφήσω πίσω μου όοοοολους αυτούς που κάποτε μου έκαναν κακό και μου κατέστρεψαν τη ζωή...να τους αφήσω πίσω για πάντα...να μη τους ξαναδώ ποτέ μα ποτέ στη ζωή μου...και μακάρι να μπορούσα να φύγω κι εγώ χωρίς να δώσω αναφορά σε κανέναν...σαν τον κλέφτη....όπως έκανε εκείνη...καλά έκανε...ήταν μιά φυγή από τον αποτυχημένο γάμο της,από τα δυό παιδιά της που ίσως την είχαν κουράσει ή δε τα ήθελε,από τους γέρους γονείς της και την συνεχή ανάγκη τους για φροντίδα...από όλα αυτά...τώρα είναι ίσως ελέυθερη πιά...βέβαια εκείνη είχε και το μέσον..τα χρήματα..εκατομμύρια..και της ήταν πιό έυκολο να το κάνει....βέβαια ντάξει παρ αυτά δε συμφωνώ στο ότι άφησε τα παιδιά της...αυτό δεν έπρεπε να το κάνει..έπρεπε να τα πάρει μαζί της..εκεί έχω ένσταση.. αλλά ποιός ξέρει τώρα γιατί..φιλάκια,γατένια,Αθανασία.

Spy είπε...

Σιγά μην αγνοούνται!
Αντασφαλισμένα ήταν.

(αν σας χαλάω το image να το μου το πείτε)

Rodia είπε...

Οι χοντροί από πεποίθηση είναι πάντα πολύύύύ ορεξάτοι! :)
..οι τράπεζες ποτέ δεν χάνουν, μην ανησυχείς..