ΤέΣΣΕΡΑ ΝΗΣΙά, έΝΑ ΛΙΜάΝΙ, ΚΑΙ ΜΙΣό ΔΡόΜΟ ΜΕΤά...
Τα τεράστια φωτισμένα καράβια, φεύγοντας από το λιμάνι της Σαλονίκης... ο ανιψιός μου με την πάνα- βρακάκι του να γελάει και να λέει λογάκια, στη Σκόπελο... το νυχτερινό μπάνιο με την Όσσα και την Λίινα από τη Στοκχόλμη, στη Μεγάλη Άμμο, στη Σκιάθο... η πάλη με τον λυσσασμένο βοριά, γυρίζοντας με το ποδήλατο από το Αλυκό, στη Νάξο... η Χώρα, κουκλίστικη, κατάφωτή, γεμάτη ευτυχισμένο κόσμο, το βράδυ στη Φολέγανδρο... η κάψα από την πυρακτωμένη άσφαλτο, στο λιμάνι του Πειραιά... η δύση στο Μαλιακό, κατεβαίνοντας τα βουνά της Βοιωτίας...
Αιγαίο, θα σού ξανάρθω. Το συντομότερο!
(αν επιζήσω από τα σκυλάδικα του οδηγού του ΚΤΕΛ, κι από την οδήγησή του, που μιλάει με τις ώρες στο κινητό- ναι, με το ένα χέρι στο αυτί!)
2 σχόλια:
Δεν ήθελα να επέμβω στην υπέροχη διήγησή σου (ειδικά την εικόνα της παρένθεσης ) :}
αλλά άφησα σχόλιο προς απάντηση στην προηγούμενη ανάρτηση
καλά να είσαι και να ξαναπεράσεις όμορφα
και φυσικά καλή συνέχεια :}
Σκέψου τι τραβούσαμε κι εμείς τόσα χρονια πήγαινέλα στην Κέρκυρα με τα ΚΤΕΛ. Ωστόσο, η ανάμνηση των διακοπών θα σε ξεκουράζει.
Δημοσίευση σχολίου