ΥΣΤΕΡΟΦΗΜίΑ

Μη βιαστείς να πεις αν σε νοιάζει ή δεν σε νοιάζει. Άκου πρώτα τί είναι "υστεροφημία". Είναι σα να φεύγεις μετανάστης στην Αυστραλία, μόνος, με ψεύτικο όνομα, χωρίς να μπορείς να επιστρέψεις, πες πως είσαι στην πατρίδα καταδικασμένος σε θάνατο (μα ναι, αυτό ακριβώς είσαι, αυτό είμαστε όλοι...). Για σκέψου: σε νοιάζει τί θα λένε πίσω στην πατρίδα, εκείνοι που ποτέ δεν θα ξαναδείς, εκείνοι που δεν γνώριζες καν, εκείνοι που δεν υπήρχαν όταν έφυγες; Αν απαντήσεις ναι, τότε σε νοιάζει και για την μετά θάνατον υστεροφημία σου. Σε αυτην την περίπτωση, μάθε το μυστικό: η υστεροφημία σου δεν εξαρτάται και τόσο πολύ από τα λόγια και τα έργα σου. Κι ακόμα χειρότερα, η υστεροφημία σου τελειώνει όταν χαθούν εκείνοι που σε γνώρισαν ζωντανό. Μη μού πεις για τον Όμηρο και για τον Ταμερλάνο. Όταν το έργο (θετικό ή αρνητικό) ξεπερνά τον άνθρωπο, η υστεροφημία δεν ανήκει πια στον άνθρωπο, αλλά στο έργο.
(Τελευταία - ολόκληρη-μέρα διακοπών. Τί θέλατε να γράψω...)
Καλημέρα από την ανεμοδαρμένη Φολέγανδρο!