Η ΜΥΡΙΟΚΑΛή

.

*. * . * . * Η Μυριoκαλή * .* .*. *


*
....
*.*.*
*


Στον ψηλό, Κρυστάλλινο Πύργο της
κοιμόταν κι ονειρευόταν
η Μυριοκαλή

και περίμενε

και περίμενε…

και περίμενε.

.
* *
.

Μια Νύχτα ήρθ' ένας γάτος ντυμένος Εραστής
νιαούριζε όλη νύχτα μπρος στο παράθυρο τής.

Δεν την ξύπνησε.


Την άλλη Νύχτα ήρθ' ένας βαθύπλουτος Κροίσος.

Τής έταξε παλάτια και ταξίδια, ζωή
παραμυθένια, πολυτέλεια και χλιδή,

μα πάλι δεν την ξύπνησε.


Την άλλη Νύχτα ήρθ' ένας ατρόμητος Ιππότης

της μίλησε για Δόξα, γι' Αγώνες, για μάχες και για αίματα
θά ’κανε, λέει, για χάρη της μεγάλα κατορθώματα.

Ούτε κι αυτός την ξύπνησε.


Την άλλη Νύχτα ήρθε ένας ευγενικός Τραγουδιστής.

Είπε τραγούδια του Έρωτα, λόγια της Ομορφιάς
της τραγουδούσε με όλη του την τέχνη της Καρδιάς

μα δεν την ξύπνησε ούτ' αυτός.


Την άλλη Νύχτα ήρθ' ένας παντοδύναμος Μάγος.

Κέντησε τον Χώρο άνθη, πότισε τον Χρόνο αρώματα,
μέθυσε τον Ουρανό ουράνια τόξα, να στροβιλίζεται χιλιάδες χρώματα,
έκανε την Νύχτα ολόλαμπρη Μέρα,
της έδειξε θαύματα που κανείς δεν είχε ως τότε αντικρύσει,

μα ούτ’ αυτός κατάφερε να την ξυπνήσει.


Την άλλη Νύχτα δεν ήρθε κανείς.


Όμως, λίγο πριν το Χάραμα, ήρθ' ένα λυπημένο Αγόρι.
Στάθηκε κάτω από το παράθυρό της, και τής είπε:

«Αρχόντισσα Μυριοκαλή,
είμαι Εκείνος που περίμενες καιρό
άσε με λίγο να σε δω»


…μα εκείνη δεν ξύπνησε. Είπε…
.
* *
.
«Αρχόντισσα Μυριοκαλή,
σ’έψαχνα σ’ όλη τη ζωή μου
έλα μαζί μου»

…μα εκείνη και πάλι δεν ξύπνησε. Είπε…
.
* *
.
«Αρχόντισσα Μυριοκαλή,
χωρίς εσένα
δεν τη θέλω τη ζωή»

...και, στην άκρη του ματιού του,
κύλησε ένα κρυστάλλινο Δάκρυ.


Μέσα στο Δάκρυ του άστραψε ο Κρυστάλλινος Πύργος
και μες στον Κρυστάλλινο Πύργο, απ’άκρη σ’άκρη
άστραψε το Δάκρυ.

Κι ήταν τόσο όμορφο και τόσο Αληθινό, το Δάκρυ του αυτό,
που ο Κρυστάλλινος Πύργος άρχισε να τρέμει απαλά
και να τραγουδά μιάν ουράνια μουσική, μιάν ανήκουστη μελωδία
και να ραγίζει.

Με κάθε νότα ράγιζε και μιά νέα ρωγμή,
κι ο ψηλός Κρυστάλλινος Πύργος ράγισε σε άπειρα σημεία,
ώσπου έγινε κομμάτια, κι έπεσε, αμέτρητα θρύψαλλα, στο έδαφος,

ένας σωρός από μικρά κρυστάλλινα θρύψαλλα,
σαν κρυστάλλινα δάκρυα,
στα πόδια του Αγοριού.


Στην κορυφή, στέκονταν η Μυριοκαλή, αγέρωχη, πανέμορφη
στα μακρυά μαλλιά της ανέμιζε η Άνοιξη
και λάμπανε στα μάτια της θάλασσες κι αστραπές:

«Είμαι η Αρχόντισσα των Ονείρων, της Χαράς και της Λύπης των Αγοριών
είμαι η Κυρά του Φεγγαριού και των Βροχών,
Αφέντρα του Ανέμου και των Κυμάτων,
Δέσποινα των Αστεριών

είμαι η ξακουστή Μυριοκαλή

Ποιος είσαι συ, που έκανες θρύψαλλα τον Ακριβό μου Ύπνο;ποιός είσαι, γιατ' ήρθες να με βρεις, από πόσο μακριά;
ποιος είσαι, πώς τόλμησες,
 να μου ραγίσεις την Καρδιά;

»

.
* *
.
* *
.

Είπε, και νόμιζε πως ήξερε την Απάντηση
όμως απάντηση δεν πήρε ποτέ...γιατί τ' Αγόρι είχε ήδη φύγει.
.
.

Έστυψε την Καρδιά του στη Γροθιά του
κι έφυγεγιατί κατάλαβε
πως η Μυριοκαλή, κρυστάλλινη σαν τον Πύργο της,
θά 'σπαγε μέσα στην αγκαλιά του
και θα μάτωνε τη ζωή του
αμέτρητα μικρά κοφτερά θρύψαλλα


Κι έτσι προτίμησε να ζήσει μακριά της,
κρατώντας από κείνη την άφθαρτη Εικόνα της

.
* *
* . * . *
* *
.

Και ζήσαν αυτοί καλά και χωριστά,
κι εμείς, ακόμα,
ζούμε.


*
....
*.*.*
*
Καλοκαίρι 1992
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*


,

ΕΚΤόΣ ΑΠό ΤΟΥΣ (ΚάΦΡΟΥΣ) ΠΟΛΙΤΙΚΟύΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡάΦΟΥΣ ΠοΥ ΜάΣ ΑΞίΖΟΥΝ, έΧΟΥΜΕ *ΚΑΙ* ΤουΣ "ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤέΣ" ΠΟυ ΜάΣ ΑΞίΖΟΥΝ

Η πρωτοφανούς αγριότητας δολοφονική επίθεση τυφλής βίας στο ΑΤ Αγίας Παρασκευής δε με ξάφνιασε καθόλου. Όταν στα δεκαπέντε σου προπονείσαι πετώντας πέτρες στον πρώτο τυχόντα "μπάτσο", στα είκοσί σου θα κρατάς μολότωφ, και στα εικοσιπέντε σου- τί, αν όχι ένα καλάσνικοφ;

  Χάρη σε αυτούς τους (όχι λίγους) ανεγκέφαλους ο "αντιεξουσιαστικός" χώρος στην Ελλάδα έχει καταντήσει συνώνυμος με το χουλιγκανισμό, και μάλιστα καθόλου άδικα. Όμως αντιεξουσιαστική φιλοσοφία και χουλιγκανισμός είναι έννοιες τελείως ασύμβατες . Εξ' ορισμού ο χουλιγκανισμός αφορά μιαν ΑΓέΛΗ "οπαδών", ποτισμένη με οινόπνευμα, τεστοστερόνη και αδρεναλίνη, που βρίσκουν διέξοδο στη ΒίΑ- πρόκειται προφανώς για μια παραλλαγή του ΦΑΣΙΣΜΟύ. Εξ' ορισμού οι αντιεξουσιαστές πιστεύουν στην αξιοπρέπεια και στην ευθύνη του ατόμου, και είναι κάθετα αντίθετοι τόσο στην έννοια της αγέλης όσο και στην περιττή βία. Άρα;

Άρα, καμμία σχέση. Τουλάχιστον όχι στις πολιτισμένες χώρες. Το ότι στην Ελλάδα οι ασύμβατες αυτές έννοιες ταυτίζονται, είναι απλά ακόμα μια όψη της θλιβερής και πολύπλευρης κατάντιας μας.

Και αν αναρωτιέστε για τη φωτογραφία, την τράβηξα πρόσφατα σε μια γειτονική μας "καθυστερημένη" χώρα. Είδατε πουθενά στην Ελλάδα παρόμοια "αναρχικά" συνθήματα; "ΦΙΛίΑ, ΕΝόΤΗΤΑ, ΣΕΒΑΣΜόΣ", το είδατε πουθενά;;;; Οι δικοί μας τοίχοι είναι μεν γεμάτοι συνθήματα δήθεν αναρχικά, όμως ΟΛΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ξεχειλίζουν από "οργή" και λεκτική βία, δηλαδή, ανεκτόνωτη αδρεναλίνη και τεστοστερόνη...


.

ΑΓάΠΗ ΜΟυ

.

Καμμιά φορά φαντάζομαι πως είσαι εκεί, δεν έφυγες ποτέ, με περιμένεις να γυρίσω

Κάθεσαι σ’ ένα τραπεζάκι, κάτω από το θεόρατο πλατάνι, και διαβάζεις. Με κοιτάζεις με τα τεράστια, βαθιά, καταπράσινά σου μάτια. «Μην αφήσεις να σε πειράζουν πολύ όσο λείπω, ομορφούλα», σού λέω. Γελάς, και φωτίζεται ο Κόσμος. -«Δε θ’ αργήσω» -«Να προσέχεις, αγάπη μου»…

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Τι φονικές λέξεις όταν είναι προδομένες
.
.

Κι όμως, εγώ φαντάζομαι πως είσαι εκεί, δεν έφυγες ποτέ, με περιμένεις να γυρίσω

και νιώθω μια γλύκα στο κορμί και στην ψυχή, σα να περπατάμε πάλι μαζί, χέρι χέρι... σα να δαγκώνω πάλι τα κερασένια σου χείλη… σα να βυθίζω και πάλι το πρόσωπό μου στα μεγάλα, ζεστά σου στήθια… σα να εισχωρώ και πάλι βαθιά στον υγρό, γλυκό σου κόλπο…

.
.
.

Μα επιστρέφω και

δεν είσαι εκεί


.

ΧΕΙΜΕΡΙΝή ώΡΑ

.

βραδιάζει νωρίς-

τί γλυκιά η θαλπωρή

της ζακέτας μου!



27-10-2009
photo: "Out Cold 45" by Finchley
.

ΦΛέΒΑ

.

Ακούστε τη μελωδία στο Radio Mavros Gatos >>>

Στίχοι - μουσική - εκτέλεση:

Μαύρος Γάτος - Μιλτιάδης Θαλασσινός




***
μοιραστείτε ελεύθερα
με την επιφύλαξη κάθε εμπορικού (λέμε τώρα) δικαιώματος...

.

Η ΓΡΑΤΖΟΥΝΙά

.

Η γρατζουνιά στο χέρι μου δεν χάθηκε ακόμα

ούτε κι η χαρακιά στο νου - πώς να ξεχάσω που

περπάτησα μαζί σου μονοπάτια αγκαθωτά

δίπλα στη Θάλασσα, και βούτηξα βαθιά

μες στο δικό σου

σώμα.........................

.

..."Κι ΕΣύ Να Με ΡΩΤάΣ ΓΙα ΤοΝ έΡΩΤΑ ΑΥΤόΝ"... (AuTOPLaY )

.

Ενθύμηση της Μαρίας Α.



Μια μέρα ενός γαλαζοφέγγαρου Σεπτέμβρη
κάτω από μιά μικρή δαμασκηνιά
αγκαλιάζα την ήσυχη, χλωμή μου αγάπη
σαν τα πολύτιμα τα όνειρα

κι ήταν στον καλοκαιρινό τον ουρανό
σύννεφο κατάλευκο, πολύ ψηλά,
και το κοιτούσα ώρα αρκετή
μα 'χε χαθεί, όταν κοίταξα ξανά


ωωω
ωωωω
ωωω


Πόσα φεγγάρια έχουν περάσει από τότε
γλύστρησαν ήσυχα κάτω στο παρελθόν
θά 'χει ξεριζωθεί πια η δαμασκηνιά, κι εσύ
να με ρωτάς τί έγινε με τον έρωτα αυτόν

τι να σού πω… αδύνατο να θυμηθώ
μα φυσικά, τι εννοείς, ξέρω καλά
το πρόσωπό της πιά δεν το γνωρίζω
ένα γνωρίζω: κάποτε το φίλησα


ωωω
ωωωω
ωωω


Και το φιλί θα τό ’χα πιά ξεχάσει
αν δεν ήταν το σύννεφο στον ουρανό
που με ακρίβεια ακόμα το θυμάμαι
τόσο ψηλά, τόσο πολύ λευκό

κι αν οι δαμασκηνιές εκεί ακόμα ανθίζουν
και αν εκείνη έχει εφτά παιδιά
το σύννεφο άνθισε για τόσο λίγο
κοίταξα, κι είχε διαλυθεί,
δεν ήταν πιά




Berthold Brecht, "Erinnerung and die Marie A"
μετάφραση Μιλτιάδης Θαλασσινός 2009

.

ΑΧ, ΜΕΣΙέ ΝΤε Λα ΠΑΛίΣ, έΦΥΓΕΣ ΤόΣΟ ΝΩΡίΣ...

.

Του γενναίου Λα Παλίς το τραγούδι θα σας πω
που πολύ θα σάς αρέσει, άν σάς είναι αρεστό:

Δεν κατάφερε ο φτωχός πλούσιος να γεννηθεί
μα δεν τού ’λειπαν λεφτά, όταν είχε πια πολλά

Ήταν μέγας και τρανός, με ταλέντα πολλαπλά
και οι στίχοι του ποτέ δεν εθύμιζαν πεζά

Πέθανε, ο Λα Παλίς, μες της μάχης την βοή
λίγο πριν να φονευθεί, λέν πως ήταν στη ζωή

Τον εθέρισεν, ωιμέ, χέρι άσπλαχνο εχθρικό
μάλλον, για να σκοτωθεί, υπέστη τραύμα φονικό…

Πώς τον πένθησε η Στρατιά! πέθανε Παρασκευή
αν Σαββάτο πέθαινε, θά’χε ζήσει πιο πολύ…

Σημείωση του μεταφραστή (της αφεντομουτσουνάρας μου):

πρόκειται για την αληθινή ιστορία του Jaques II de Chabannes, Sire de La Palisse, Στρατάρχη της Γαλλίας, που έπεσε ηρωικά μαχόμενος κάτω από τα τείχη της Σιέννας. Κάποια στιχάκια που έγραψαν πρς τιμήν του - ήταν αγαπητός στο Στράτευμα - κάποιος τα παράκουσε, με αστείο τρόπο, έγραψε μια παρωδία, και - voila!!! O κακομοίρης o Λα Παλίς έμεινε στην Ιστορία όχι για τη θυσία του για τη Γαλλία (;;;), αλλά ως συνώνυμο του λογοτεχνικού πλεονασμού, που από τότε είναι διεθνώς γνωστός ως λαπαλισμός...

Υγιαίνετε γεμάτοι υγεία Σ;ο)))

.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡίΑ

.

Όχι, δε φταίνε οι Θάλασσες

μα εσύ, γαλάζιο χρώμα






πόση ζωή μού χάλασες



πόσο σε θέλω ακόμα


.

ΜΝήΜΗ ΜάΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔάΚΙ : Το ΚΟΝΤΣέΡΤΟ

.
Σαν χτές ήταν τα γενέθλιά Του

"Βρίσκομαι σε μιαν αίθουσα συναυλιών.
Παίζουν Βιβάλντι και με το πρώτο θέμα βλέπω το κάθισμα πλάι μου αδειανό. Αρχίζω να σε φτιάχνω με την φαντασία μου και να σε βλέπω πλάι μου ν' ακούς μαζί μου μουσική. Όμως έρχεται πάλι το πρώτο θέμα και μου δείχνει το κάθισμά σου αδειανό. Σε ξαναφτιάχνω με αγωνία και για να μη μου φύγεις πιάνω το χέρι σου και στο κρατώ μες στο δικό μου, ίσαμε που έρχεται ξανά το πρώτο θέμα κι αφήνει άδειο το κάθισμά σου.
Χαϊδεύω τ' άδειο κάθισμα που ' ναι ζεστό από το κορμί σου, αρχίζω πάλι πλάι μου να νιώθω την αναπνοή σου, αλλά το πρώτο θέμα οριστικά, τυραννικά κι απελπισμένα μου φανερώνει την αλήθεια.
Εγώ είμαι μόνος, το κάθισμα άδειο κι εσύ δεν υπάρχεις."

Μάνος Χατζιδάκις

Το χαμόγελο της Τζοκόντας
.

"Κι ΕίΝΑΙ η ΛύΠΗ Μου ΣαΝ ΤΟυ ΑΔέΣΠΟΤΟΥ ΣΚύΛΟΥ..."

.

φθινόπωρο πάλι



κι είναι η λύπη μου σαν τού αδέσποτου σκύλου




που δε θα πιάσει ποτέ




το αυτοκίνητο που κυνηγά



.
.
.

κούνα λίγο την ουρίτσα σου!





θα περάσουν κι άλλα



πριν εκείνο που θα σε πατήσει





Starring: ένας από τους ανώνυμους φιλαράκους
που με συντροφεύουν στις ορεινές ποδηλατάδες μου
.

Οι ΕΠΟΧέΣ ΤηΣ ΣΙΩΠήΣ

Την άνοιξη
τα χελιδόνια
κάλυπταν
τα δειλά σου λόγια

οι άνεμοι
του καλοκαιριού
έσερναν τη
φωνή σου αλλού

φθινόπωρο
κι οι συννεφιές
έγιναν μπόρες
και βροντές

V
>V<ο>V<
Λ

στου χειμώνα
ευελπιστείς
την ησυχία
ν' ακουστείς




art:
"Four Seasons by Dawn42@deviantart
"Wings of Death" by Sweetartluver@deviantart

ΤΕΤάΡΤΗ ΒΡάΔΥ ΣΤο FaCEBOOK

.
.
.

Τετάρτη βράδυ
καθένας μόνος του
μπροστά στον υπολογιστή του

καθένας μόνος του
στη μόνη ζωή του




photo: "the matrix has me" by hateous@deviantart
.

ΕΚΕίΝΗΝ ΤΗΝ ΚΡίΣΙΜΗ ΣΤΙΓΜή

.



η ψυχή δειλιάζει, το σώμα παραλύει
και μια φωνή σού λέει να κάνεις πίσω


κάποτε δεν ακούς, και το πληρώνεις
άλλοτε όμως κάνεις πίσω και μετά
δε συγχωρείς ποτέ τον εαυτό σου


.\o/.


τί θα πει "και λοιπόν";

όχι "αύριο", σήμερα!
όχι "κάποτε", τώρα!

"αύριο" θά 'ναι
ΑλλοΥ η Ώρα




Βέρμιο, 12-10-2009

H NύΧΤΑ

.

Έχεις μυρίσει ποτέ τη Νύχτα; Την έχεις αναπνεύσει ποτέ; Την έχεις νιώσει ποτέ βαθιά μέσα στα σπλάχνα, να σού τρυπάει το είναι σου ως το «ν»;

Ένα τηλέφωνο κουδουνίζει στο σκοτάδι και θρυμματίζει την κοσμική ανακωχή. Πεσμένος στο τιμόνι ο άγνωστος ζέχνει οινόπνευμα που δε θα ξαναπιεί ποτέ. Το χαλασμένο φως του δρόμου αναβοσβήνει σαν φάρος για τ' ασθενοφόρο, που όμως κάπου θα ναυάγησε και δε φαίνεται πουθενά. Ένα νεκρό μωρό πάνω σ’ένα τεράστιο ανοξείδωτο φορείο - απόλυτη ησυχία, δεν κλαίνε τα νεκρά μωρά. Έρημοι διάδρομοι νοσοκομείου- νύστα και κρύο, κλειστό και το κυλικείο, τι ώρα ν’ ανοίγει; Ένα τελευταίο χάδι σ' αγαπημένα ασημένια μαλλιά.

Μα σένα δήθεν δε σε αφορούν όλα αυτά

Ελπίζεις να τα φαντάστηκα

Δυσφορείς και βιάζεσαι να τα ξεχάσεις

Λες και δεν πρόκειται ποτέ να Νυχτωθείς

...........................

Αχ, πόσες φορές πέρασε από δίπλα σου η Νύχτα

Και δεν τη μύρισες



.

ESToRIA Do GaTO e Da LuNA - Η ΙΣΤΟΡίΑ TΟυ ΓάΤΟΥ ΚΑΙ ΤηΣ ΣΕΛήΝΗΣ

.


Όπου ένας - μαύρος - γάτος
ερωτεύεται παράφορα τη Σελήνη...

τί λέτε να γίνει;


.





.

Σε ΠΟΙά ΖΥΓΑΡΙά

.

Εκείνα που μού χάρισες

και τ' άλλα που μού πήρες


όταν σαλπάρισες

γι άλλες ελπίδες


.

ΜΙΚΡοί άΝΘΡΩΠΟΙ

.

τα μάτια μας είναι μικρά

μικρά και τα μυαλά μας


τρέχοντας φύγε, να σωθείς

από το τίποτά μας



.

Η έΚΒΑΣΗ ΠΑΡΑΜέΝΕΙ ΑΜΦίΡΡΟΠΗ

.

Προαιώνιοι αντίπαλοι
στις αρένες του κόσμου

γυμνοί χριστιανοί

πείνα

λιοντάρια


.

ΣΑΓΑΠωΜΑΓΑπάΣ

.

έχω βλέμμα σε κοιτώ
έχω ήχο στο φωνάζω
έχω στίχο στο τραγουδώ


έχω χρώματα, στο ζωγραφίζω
έχω εσένα
ελπίζω


.

ΟΧΡίΔΑ

να μην ξαναδούν ποτέ την Ομορφιά του Κόσμου

-έτσι τιμώρησε ο Βουλγαροκτόνος τους νικημένους:

για κάθε εκατό τυφλούς, ένας μονόφθαλμος




κι απ' το ψηλό του Κάστρο, ο Σαμουήλ,

να διαφεντεύει πιά

μόνο σκοτάδι

Οχρίδα, 17 Οκτωβρίου 2009

ΘάΛΑΣΣα ΣΙΩΠΗΛή

.

κύμα πεπρωμένο

απ' την πρώτη αρχή λαχταρώ

μόνο εσένα

το βυθό σου μόνο

προσμένω


.

ΑΗΔΟΝάΚΙ (AUTOPLaY)

.

αφιερωμένο

Αηδονάκι, ήταν πολύ
το ταξίδι σου μακρύ;
πες μας ένα τραγουδάκι
για μι' αγάπη ολόδικη

κι είναι πάλι σα να ψάχνω γι απαντήσεις
σ’ ερωτήσεις άφατες
ρίχνω πούπουλο να μάθω τί θα γίνει τελικά
να φυσήξω λίγο, λες, αριστερά;


(ο>
>....)......
^.....


Αηδονάκι, ήταν πολύ
το ταξίδι σου μακρύ;
πες μας ένα τραγουδάκι
για μι' αγάπη ολόδικη

ποιές φωνές τριγύρω μου σβουρίζουν
και μού λένε τι να πω
αχ να πέταγα μαζί σου
αχ να φεύγαμε από δω



Στίχοι - μουσική - εκτέλεση: Norah Jones
μετάφραση Μαύρος Γάτος 2009

.

ΜΙά ΘέΣΗ ΣΤοΝ ΟΥΡΑΝό

.

- Καλημέρα!

- Καλμιέραααα!!!

- Ωραία θέα έχει από εδώ πάνω!

- Ουραίαιαι-α!!!!!





Αυθεντικός πρωινός διάλογος με τσοπάνο, έξω από την στάνη
πάνω από το Κομνήνιο, στο Βέρμιο

καθόλου δεν τον πείραξε που τού δανείστηκα για λίγο
την πολύτιμή του θέση στον ουρανό...

,
φωτό δική μου - 12 Οκτώβρη 2009

Κι ΕΚΕίΝΟ Το ΚΟΡίΤΣΙ, Τί Νά 'ΓΙΝΕ; ("Οι ΣΥΜΠΑίΧΤΕΣ", ΕΠΙΛΟΓΟΣ)

.

Φτάσαμε ξημερώματα στην Έδεσσα κι όπως φανερώθηκε η πόλη από ψηλά, έμοιαζε σαν να την είχαν βουτήξει στα λασπόνερα και τώρα στέγνωνε. Το καφενείο δίπλα στο πρακτορείο μόλις άνοιγε, ήπιαμε καφέ κι έπειτα πήγαμε και πλυθήκαμε στη βρύση του πάρκου. το κορίτσι μπήκε στις γυναικείες τουαλέτες και φόρεσε ένα καθαρό φουστάνι και, την ώρα που έβγαινε, ξεπρόβαλε κι ο ήλιος και για μα στιγμή πιστέψαμε πως θα 'ρθει ίσια καταπάνω μας. Όλη τη μέρα έψαχνα για δουλειά και το απόγευμα αποκαμωμένοι πιάσαμε ένα δωμάτιο σε κάποιο ετοιμόρροπο σπίτι και ο γέρος που το είχε μάς έφερε καθαρές πετσέτες κι ένα κανάτι με νερό και μάς εξήγησε πως το μαγειρείο που βλέπαμε στη φωτογραφία βρίσκεται πίσω από τούτο τον κόσμο -στη Γερμανία!...-και πως ανήκει στο γιό του. Δίπλα κοιμόταν ένας μεσόκοπος γυρολόγος και ακούγαμε την κούρασή του όλη νύχτα, καθώς άδειαζε με θόρυβο από τις τρύπες του κορμιού του.
Την επόμενη μέρα βρήκα μια θέση ανάμεσα σε δύο γύφτους, που ολημερίς έσφαζαν και ξεπουπούλιαζαν κοτόπουλα και μετά τά 'παιρνα εγώ, έχωνα στον πισινό τους ένα καλάμι και τα φούσκωνα πασαλείβοντάς τα και μ' ένα κουρελόπανο βουτηγμένο στο λίπος.
Τα βράδια καθόμασταν έξω από την πόρτα πάνω σε κάτι μαυρισμένα καφάσια παρέα με το γέρο και μάς μιλούσε για τη ζωή του χωρίς κακία πιά, χωρίς μίσος, χωρίς ελπίδα, σαν να είχε μόλις βγει από τον κινηματογράφο και μάς μιλούσε για το έργο που είδε. Πού και πού μονο κάποιο αχνό, ευγενικό χαμόγελο, όπως αν σκάλιζε με τη μασιά σβησμένο τζάκι και με την εμφάνιση μιας καινούργιας σπίθας πάλι να τρέχει από δω κι από κει μέσα στα χρόνια του, ξηλώνοντας τη νοικοκυρεμένη του πουκαμίσα και πασχίζοντας να πλέξει από το νήμα της χιτώνα πολεμικό, να τυλιχτεί και να το κάνει σάβανο στη στερνή του ώρα. Σαν τέλειωναν αυτά τα βράδια, ο γέρος κοιτούσε πέρα, στον κάμπο, στις ρίζες της νύχτας, λες και διέκρινε πίσω τους κάποιαν απειλή που μάς είχε στόχο και γυρνώντας έλεγε αντί για καληνύχτα:
- Να μού το θυμάστε` εγώ θα πάω σκοτωτός.
Πώς να πήγε άραγε ο γέρος; Και τί νά ' γιναν τα μαυρισμένα μας καφάσια;
Κι εκείνο το κορίτσι τί νά 'γινε;

Αντώνης Σουρούνης, "Οι Συμπαίχτες"
Εκδόσεις Καστανιώτη, πρώτη έκδοση: 1977

.

Το ΤΡΑΓΟύΔΙ ΤωΝ ΧΑΜέΝΩΝ ΝυΧΤώΝ

'
*La CaNCioN De LaS NoCHes PerDidaS *


τραγουδά η Pasion Vega
στίχοι - μουσική Joaquin Sabina

ΓΙά ΣκέΨΟΥ

.

Αν περιμένεις κάποιον ή κάτι

να σού σώσει τη ζωή

πρόσεξε καλά

.
...
.

μπορεί και να ρθεί

.

ΚΑΗΜόΣ ΓΡΙάΣ ΠΟΥΤάΝΑΣ

.




...έτσι ήρθαν τα πράγματα, που για να ζήσω,
πρέπει τώρα την Ψυχή μου να πουλήσω

και τι τιμή να πιάσω από δω κι εμπρός;
aχ! να την πούλαγα όσο ήτανε καιρός!

.

ο ΒΛάΚΑΣ ΕΓώ (KuLA SHaKER,"The FooL ThaT I aM"

.

πατήστε play δίπλα, στο radio mavros gatos >>>

Είμαι η νύχτα στην αυλή σου φεγγάρι
είναι γνωστό τι βλάκας εγώ
σαν πουλί φεύγω απ’ το χειμώνα
θυμάσαι; ήμασταν φίλοι παλιά

είμαι η μέρα είμαι στον κήπο σου ήλιος
να σε φωτίσω ως την καρδιά
μουσική που παίζει στο σκοτάδι
είναι γνωστό τι βλάκας εγώ


ο έρωτας ξαναπερνά, σπαταλήθηκες στη λύπη;
έχεις φίλους, χρειάζεσαι;

όλοι αναζητούμε από κάτι
όλοι χρειαζόμαστε κάποιον

βλάκα




Χαμόγελο είμαι μυστικά σού προσφέρω
δίχως να το σκεφτώ τη χαρά
πριν φθαρεί η αγάπη και ματώσει
έρωτας με την πρώτη ματιά


ο έρωτας ξαναπερνά, σπαταλήθηκες στη λύπη;
έχεις φίλους, χρειάζεσαι;

όλοι αναζητούμε από κάτι
όλοι χρειαζόμαστε κάποιον

βλάκα




ο βλάκας εγώ

κι εσύ να παραπαίεις και να γέρνεις
να μη μαθαίνεις
δεν το πιάνω


βλάκας, τι βλάκας


πάντα ο βλάκας θα σ’ αγαπώ
στη διάθεσή σου ο βλάκας εγώ

Kula Shaker, "The Fool That I Am"
από το album "Strangefolk" (2007)

μετάφραση Μιλτιάδης Θαλασσινός 2009
με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματος για τη μετάφραση αυτή

Το ΚέΛΥΦΟΣ

.

Αν δεν ήσουν κέλυφος
χωρίς ουσία

θα είχε νόημα
η συνουσία


.

Κομνήνιο, 12-10-09

Ο ΑΡΧέΓΟΝΟΣ ΠόΝΟΣ

.

"τα πάντα εν σοφία εποίησας"


τελικά, Σταγειρίτα,

τα Φυσικά είναι πολύ πιό παράξενα

από τα μετα-Φυσικά:


σκοτεινή ύλη
μαύρες τρύπες
παράλληλα σύμπαντα
ασύλληπτες διαστάσεις
ατομικές αλληλεπιδράσεις
πυρηνικές σχάσεις

κι όλα μαζί, ασήμαντοι κυματισμοί
στο απέραντο κενό


πονάει το κρύο, Σταγειρίτα

πονάει και το αντίο


.

ΜώΒ

.




Άγριο

μωβ λουλουδάκι του φθινόπωρου

τόσα χρόνια στη γη

δεν έμαθα ακόμα πώς σε λένε

οι άνθρωποι


.

ΟΡΕΙΝή ΠΟΔΗΛΑΣίΑ CRoSS COuNTRY: Τα ΠΡώΤα 44 ΧΙΛΙόΜΕΤΡΑ ΕίΝΑΙ ΔύΣΚΟΛΑ!

.

Αν και έχω πολύχρονη εμπειρία στην ορεινή ποδηλασία, μόλις σήμερα συμμετείχα στον πρώτο μου επίσημο αγώνα!

2ος Πανελλήνιος αγώνας Ορεινής Ποδηλασίας (Open)
NAOUSSA MTB 2009

34 δύσκολα χιλιόμετρα γύρω από την όμορφη Νάουσα, με κατά τόπους πολύ κακοτράχαλο οδόστρωμα, και με πολλά υψομετρικά σκαμπανεβάσματα.

[ ο χάρτης είναι μάλλον περσινός, αλλά η διαδρομή ήταν και φέτος πάνω κάτω η ίδια ]

Η διοργάνωση άψογη, η φιλοξενία ζεστή, η μέρα ηλιόλουστη, ο άνεμος - δυστυχώς - ασθενής, οι ανηφόρες απότομες, κι οι κατηφόρες απόκρημνες...

Ήρωας όποιος τερμάτισε (μα, σχεδόν όλοι)! Μεταξύ αυτών κι εγώ, χωρίς φρένα (γι αυτό όλοι με περνοούσαν στις... κατηφόρες, ενώ στις ανηφόρες τους περνούσα εγώ...), μια που επιστράτευσα το ταλαιπωρημένο "εξοχικό" μου ποδήλατο Ideal Hillmaster του 1993, που κάποιος τόλμησε να το χαρακτηρίσει"ιστορικής αξίας" (γκρρρ!!!!) . Δεν τερμάτισα από τους πρώτους ,ούτε όμως κι από τους τελευταίους... Τερμάτισα σε περίπου δυόμισι ώρες, με απώλεια κάμποσων κιλών ιδρώτα, και με μια στάση για να βοηθήσω τον ταλαίπωρο από το Βόλο που σαβουρντίστηκε μπροστά μου σε μια κακοτράχαλη κατηφόρα και χτύπησε και στο πρόσωπο, ευτυχώς όχι άσχημα.

Κι επειδή η φύση της διαδρομής δεν ήταν και η καλύτερη του πατρώου μου Βερμίου, ακολούθησαν μετά τον τερματισμό και άλλα 10 χιλιόμετρα στον ονειρικό Άγιο Νικόλαο και στον κατάφυτο (ανηφορικό...) δρόμο Αγίου Νικολάου - Σελίου, σύνολο 44 χιλιόμετρα Σ;ο))))

Τέλος, μια (ακόμα) επίσκεψη στον εντυπωσιακό αρχαιολογικό χώρο του Νυμφαίου της Μίεζας, όπου ο Αριστοτέλης δίδασκε επί διετία τον δεκατριάχρονο Μέγα Αλέξανδρο και άλλους γόνους της Μακεδονικής αριστοκρατίας, ολοκλήρωσε την υπέροχη ημέρα.

Αν θα ξαναπάω σε παρόμοιους αγώνες;;; Εννοείται!!!! Με τα τέσσερα + δύο ρόδες!!!!!!!

Σ;ο)))

O ΔΥΝΑΜόΣ

.

Είσαι ένας σκουριασμένος, χαλασμένος δυναμός:

παίρνεις από την ορμή μου,

αλλά δεν παράγεις φώς

.

Α ΓΑΜήΣΟΥ ("ΕίΝΑΙ ΚάΤΙ ΣΤη ΦάΤΣΑ ΣΟυ ΠΟυ ΘέλΩ Να ΜΠΟΥΝίΣΩ")

.

Αναζητήστε το τραγούδι δίπλα (Radio mavros Gatos) >>>>

Κολλήστε εδώ τη φωτογραφία
του πολιτικού / δημοσιογράφου / "επιχειρηματία" / "παράγοντα"
ή άλλου δημόσιου προσώπου της αρεσκείας σας
(δεκτές και γυναίκες)

Είναι κάτι στη φάτσα σου που θέλω να μπουνίσω
αλητεία στο στόμα σου προστυχιά στην έκφρασή σου
πόσο θέλω βαθιά να πονέσεις πολύ
δεν ξεχνώ τ’ όνομά σου κι ας μη σ' έχω δει
ήσουν κάποτε, απίστευτο, άνθρωπος, μά
μεγαλώνοντας πήρες μορφή σατανά
θε μου να ‘βρισκα κάτι καλό να σού πω
μ' αποκλείεται κι άει γαμήσου από δω



το γελάκι σου ξέφτισε φανήκαν καλά
το μυαλό σου το αργό και τα μάτια τα γλαρά
είσαι κάθαρμα, κάθαρμα και μάθε το αυτό
σε κατάλαβαν όλοι άντε χάσου από δω
ήσουν κάποτε, απίστευτο, άνθρωπος, μά
μεγαλώνοντας πήρες μορφή σατανά
θε μου να ‘βρισκα κάτι καλό να σού πω
μ' αποκλείεται κι άει- γαμήσου από δω



με το χέρι στο στόμα θα κοιμάσαι σα μωρό
αχ να στ' άλλαζα μ' ένα πιστόλι εγώ
ειν' τα λόγια σου άθλια σιχαμερά
πού τα βρίσκεις αλήθεια τα τόσα σκατά
κρατημένη στην κόλαση σού 'χουν μια θέση
με βελόνες στο κάθισμα, δε θα σ' αρέσει
στον καθρέφτη, για πες, δεν το βλέπεις κι εσύ
κι αν το βλέπεις γιατί με κοιτάς, ρε, γιατί;


ΓΙΑΤί ΜΕ ΚΟΙΤάΣ, Ρε, ΓΙΑΤί;;;;;;

ARCHIVE, "FUCK YOU"
μετάφραση: μαύρος γάτος

Ο ΚήΠΟΣ

.

Ήθελα νά ‘χα έναν κήπο
να κάθομαι τα δειλινά
και να γελώ με τα πουλιά
τα ταραγμένα


Ήθελα νά ‘χα έναν κήπο
μ' άνθη σεμνά κι ευγενικά
με σένα


Ήθελα νά ‘χαμε έναν κήπο
να τον γεμίσουμε παιδιά

.

σάΝ τΟ τΖιτΖίκι (MeRCeDES SoSA, "CoMO La CIGaRRA")

.

"Σαν το τζιτζίκι"
ένα από τα πιό αγαπημένα τραγούδια του ισπανόφωνου Κόσμου!

Mercedes Sosa (1934 - 2009)
Corazon Libre, Ελεύθερη καρδιά

Με προδώσαν, με σκοτώσαν, με πετάξαν στη φωτιά
κι όμως κοίτα με, στα πόδια μου πατάω
και δοξάζω την κατάρα και το χέρι του φονιά
κι ’μαι πάλι εδώ στο φως, και τραγουδάω...

...τραγούδι του Ήλιου, σαν το τζιτζίκι
μήνες και μήνες στη γη θαμμένο
έχω κι εγώ επιζήσει
σε πόλεμο χαμένο


Και ξανά θα με σκοτώσουν, και ξανά θ’ αναστηθώ,
έμαθα να πολεμώ και να νικάω
και δοξάζω την κατάρα, και το μαύρο ριζικό
που στα πόδια μου πατώ, και τραγουδάω...

...τραγούδι του Ήλιου, σαν το τζιτζίκι
μήνες και μήνες στη γη θαμμένο
έχω κι εγώ επιζήσει
σε πόλεμο χαμένο


Και ξανά θα σε σκοτώσουν, και τον Ήλιο θα ξεχάσεις
πόσες νύχτες θα περάσεις λυπημένο
και την ώρα της οδύνης, και της μαύρης συμφοράς
ένα χέρι θα σε σώσει, αγαπημένο

Τραγούδα του Ήλιου, σαν το τζιτζίκι
μήνες και μήνες στη γη θαμμένο
έχεις κι εσύ επιζήσει
σε πόλεμο χαμένο!

Mercedes Sosa, "Como La Cigarra", «Σαν το τζιτζίκι»

Στίχοι και μουσική: María Elena Walsh
Μετάφραση από τα Ισπανικά: Μαύρος Γάτος
με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματος για τη μετάφραση αυτή.




.