"ΡΩΤάΤΕ άΝ ΕίΝΑΙ ΚΑΛΟί ΟΙ ΣΤίΧΟΙ ΣΑΣ- ΘΑ ΠΕΘΑίΝΑΤΕ, άΡΑΓΕ, ΑΝ ΣάΣ ΑΠΑΓόΡΕΥΑΝ ΝΑ ΓΡάΦΕΤΕ;"...

,

Ρωτάτε αν είναι καλοί οι στίχοι σας. Ρωτάτε εμένα. Ρωτήσατε, βέβαια, προηγουμένως κι άλλους. Στέλνετε τους στίχους σας σε περιοδικά. Τους συγκρίνετε με άλλα ποιήματα, αναστατώνεστε όταν κάποιοι αρχισυντάκτες σάς επιστρέφουν τα ποιητικά σας δοκίμια.

Από δώ κι εμπρός (μιά που μού επιτρέψατε να σάς δίνω συμβουλές), σάς παρακαλώ να τ' απαρνηθείτε όλα αυτά. Η ματιά σας είναι γυρισμένη προς τα έξω- αυτό είναι που πρέπει προπαντός να αποφύγετε τώρα πιά. Κανείς δεν μπορεί να σάς συμβουλέψει ή να σάς βοηθήσει, κανένας. Ένας μόνο δρόμος υπάρχει: Βυθιστείτε μέσα στον εαυτό σας. αναζητήστε την αιτία που σάς αναγκάζει να γράφετε, δοκιμάστε αν οι ρίζες της φυτρώνουν από τις πιό βαθιές γωνίες της καρδιάς σας. Εξομολογηθείτε στον εαυτό σας: θα πεθαίνατε, άραγε, αν σάς απαγόρευαν να γράφετε;

Αυτό, πρώτα απ' όλα, αναρωτηθείτε, την πιό σιωπηλή ώρα της νύχτας σας. "Πρέπει να γράφω"; Σκαλίστε βαθιά μέσα σας να βρείτε την απάντηση. Κι αν η απάντηση αυτή αντηχήσει καταφατικά, αν απέναντι στο βαθυστόχαστο αυτό ερώτημα μπορείτε να υψώσετε ένα απλό και στερεό "πρέπει", τότε πλάστε τη ζωή σας σύμφωνα με αυτήν την ανάγκη.

Η ζωή σας, ακόμα και την πιό αδιάφορη, την πιό άδειαν ώρα της, πρέπει να γίνει σημάδι και μάρτυρας αυτής της ορμής...

Ράινερ Μαρία Ρίλκε, "Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή"
φωτογραφία: Ο Ρίλκε (στο κέντρο), στο Château de Muzot

Διαβάστε ακόμα: "Τί θ' απογίνεις, Θεέ, όταν εγώ χαθώ; (Ρ.Μ.Ρίλκε)"

.