όΧΙ, ΔΕ ΘΑ (ΞΑΝά)ΓΥΡίΣΩ Να ΚΟΙΤάΞΩ ΠίΣΩ
.
Την Ευρυδίκη αγάπησε ο Ορφέας, κι από την Ευρυδίκη αγαπήθηκε, "υπέρ πάντα θνητό"...
Κι ενώ η φύση ετοίμαζε την ταιριαστή τους ένωση,
ένα φιδάκι, πήρε τη Νύμφη με δάγκωμα, και την έστειλε στον Άδη...
Για τον Ορφέα ήταν το τέλος του κόσμου που εγνώριζε. Την αγάπη, πώς να γυρίσεις πίσω στο φώς;
Ο Ορφέας δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει, και φτάνει με όπλο μοναδικό τη λύρα του στον υπόγειο Άδη.
Οι ψυχές, ανακουφίστηκαν, από την ουράνια μουσική...
Η Περσεφόνη, η πικραμένη θεά, λύγισε από τον έρωτα, κι επέτρεψε στον Ορφέα να γυρίσει στο φώς, με την αγαπημένη του. Αλλά ο όρος που έθεσε ήταν... η Ευρυδίκη έπρεπε να βλέπει την πλάτη του καλού της, ώσπου ν' ανέβει στο φως- όχι το πρόσωπό του...
Τότε, στην έξοδο κοντά, ο Ορφέας λύγισε, κι έστρεψε να ιδεί την σκιά που τον ακολουθούσε.
Ευθύς, η Ευρυδίκη έγινε αυτό που πάντοτε ήταν... αγνώριστη...
κι αόρατη...
κι αόρατη...
πατήστε play για ν' ακούσετε τη συνέχεια
και "Το τραγούδι της Ευριδίκης" του Μάνου Χατζιδάκι
με την Τάνια
και "Το τραγούδι της Ευριδίκης" του Μάνου Χατζιδάκι
με την Τάνια
Ο Ορφέας γύρισε με άσπρα μαλλιά στη Θράκη του
κανείς δεν τον άκουσε να παραπονεθεί ξανά για το Θάνατο
αλλά είχε γίνει σκληρός με τη ζωή...
δεν άντεχε να είναι ευγενικός στις Μαινάδες
που με τα αμπελόφυλλα γέμιζαν τις κοιλάδες της Θράκης άσεμνες ωδές
κι επειδή τις περιφρόνησε, αυτές τον σκότωσαν...
...έπειτα, όλα έγιναν κύμα στη Λευκή Θάλασσα
απόηχοι των ναυαγών, σε σκοτεινές παραλίες...
"Η Λειτουργία του Ορφέα", απόσπασμα
κείμενα: Πάνος Θεοδωρίδης
μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
απαγγελία: Κώστας Καζάκος
.
14 σχόλια:
Πως αγαπώ όσους καίγονται από τον έρωτά τους!
τι υπέροχος μύθος, μα την αλήθεια.
Ο Ορφέας γυρίζει γιατι πιστευει ότι οι θεοί τον κορόϋδεψαν και τον οδηγούσαν εξω απο το άδη χωρίς την αγαπημένη του.
σε ποιά γλώσσα τραγουδούν;
Αγράμπελη: τί έρωτας είναι, αν δεν καίγεσαι....
Ange-Ta: έχω γράψει παλιότερα τη δική μου ερμηνεία του μύθου- νομίζω πως η Ευριδίκη διαλύεται γιατί μόνο η απελπισμένη αγάπη του Ορφέα της έδινε ζωή, και η απομυθοποίησή της στο φως διέλυσε τις ψευδαισθήσεις. Αυτό συμβαίνει όταν έχουμε μεγάλη ανάγκη από τον ¨Ερωτα, και πλάθουμε τον άλλο όπως θα θέλαμε να είναι, και όχι όπως είνξαι... είδες οι μύθοι;
Σ;0)
ΥΓ το τραγούδι που ακολουθεί την απαγγελία είναι άσχετο, Κελτικό της Βρετάνης, δες τις προηγούμενες αναρτήσεις και θα βρεις και τη μετάφραση Σ:-)
κι ότι ετοιμαζόμουν να πω οτι το τραγούδι είναι τα τρία ναυτάκια!
Πόσες φορές, κοιτάζοντας τον άλλο μέσα στο φως, ειδικά μετά από πολύ αγώνα για να τον αποκτήσουμε, δεν βλέπουμε κάτι άλλο από αυτό που είχαμε στο μυαλό όταν παλεύαμε για να τον κατακτήσουμε; Δεν την είχα διαβάσει την ερμηνεία σου παλιότερα για τον μύθο, αλλά επειδή αγαπώ αυτό το μύθο και έχω κάτι εμπειρίες σαν αυτή που σου είπα παραπάνω, είχε πάει προς αυτή την ερμηνεία το μυαλό μου! Χαίρομαι που δεν το σκεφτόμουν μόνο εγώ!
Καληνύχτα!
Γράφω ένα βιβλίο, το "Ταξίδι Χωρίς Επιστροφή". Εδώ και πολλά χρόνια, πριν ξεκιν΄λησω το μπλογκ. ¨Ενα από τα βασικά κεφάλαια λέγεται "Ο Μέγας Θεός Έρωτας." ¨Ενα μεγάλο μέρος του το έχω ήδη δημοσιεύσει εδώ. Θέλετε να το ξαναβγάλω στη φόρα;
Σ;-))))
Πρόσθεσα "Το τραγούδι της Ευριδίκης" του Μάνου Χατζιδάκι.
Καλό βράδυ. Να ερωτεύόμαστε! Κι ας πεθαίνουμε μετά. ¨Ετσι κι αλλιώς , πεθαίνουμε, μετά...
πεθαίνουμε πολλές φορές και κατά τη διάρκεια
Πραγματικά εκπληκτικός ο μύθος αυτός, και είναι και από τους αγαπημένους μου.
Ενδιαφέρουσα και η ερμηνεία που δίνεις, αν και κάπως... απαισιόδοξη...
Η δική μου ερμηνεία για τον μύθο έχει να κάνει με παράξενες καταστάσεις που στήνει πολλές φορές η ζωή, κατά τις οποίες υπάρχει η ψυχική επαφή αλλά αποδεικνύεται αδύναμη τελικά, μπροστά στην φυσική απόσταση και την αδυναμία επικοινωνίας...
μην σρέψεις να το δείς αυτό που ερωτεύεσαι αν είναι αυτό που ονειρεύεσαι, θα καείς
κι αν αυτό που σου απαγορεύεται είναι αυτό που ονειρεύεσαι
κι αυτό που ερωτεύεσαι μην τ αγγίξεις γιατί θα διαλυθείς
evissa
τον μέγα θεό έρωτα να μην τον εκθέσεις βγάζοντάς τον στη φόρα μόνο να τον φέρεις στην παρέα να τον γνωρίσουμε να τον ρωτήσουμε να μυηθούμε
evissa
υπεροχη υφανση μαυρε γάτε...
ο ερωτας και η ψυχη ειναι ζευγαρι
ακομα και η ματια στο προσωπο του άλλου επιλογη δικη μας ειναι...
αυτο που επιλεγει η Ψυχη... αυτη ξερει και τη ζωη και τον θανατο
Πολύ ποιητικό αυτό το post. Μελωδικό και τόσο ερωτικό στη βάση του.
Ναι, είναι κι αυτη μια ερμηνεία. Εμένα όμως δεν μου πάει. Γιατι ο έρωτας ανθίζει στο φως της μέρας και επομένως βγαίνοντας απο τα σκοτάδια του Αδη, έπρεπε να αρχίσει να κελαϊδάει η Ευριδίκη.
Καλίτερα μου πάει η ερμηνεία, ότι τον γέλασαν οι Θεοί. Ετσι κι αλλιώς αυτοί πάντα μας γελάνε.
Βέβαια αυτα λέω εγω....
Δημοσίευση σχολίου