ΚάΠοΤΕ ΕίΧΑ έΝΑ ΣκύΛΟ

τα ξημερώματα έβγαιναν από τα λαγούμια τους κι έπεφταν σε βαθιά τσιμεντένια πηγάδια - βαθιά, βαθιά, ως τον πάτο – από κει τους άρπαζαν τα ρεύματα, γκρίζοι χείμαρροι από κρέατα σιδερικά και κρότους, ιξώδη ποτάμια που αργοκυλούσαν βασανιστικά σε βαθιές τσιμεντένιες χαράδρες – τους έπαιρναν και τους άλεθαν και τους έβγαζαν τον καθένα στο λαγούμι που θα περνούσε τη γκρίζα μέρα του

...κάποτε είχα ένα σκύλο...

επιζούσαν κατασπαράζοντας άλλα αγρίμια λιγότερο δυνατά  - για ν’ αντέξουν ανέπνεαν σκοτάδι κι έπιναν λησμονιά  - κάποιοι – ελάχιστοι -  προσπαθούσαμε ν’ αντιδράσουμε - κάποιοι λαχταρούσαμε ν' αποδράσουμε  – μάς έλεγαν τρελλούς

...κάποτε είχα ένα σκύλο...

τ’ απογεύματα οι Γκρίζοι ακολουθούσαν αντίστροφη πορεία μέσα από τις χαράδρες και τα πηγάδια - οι περισσότεροι τα κατάφερναν κι επέστρεφαν πίσω στο σκοτεινό λαγούμι τους - εκεί φρούμαζαν μπροστά σε φωτεινά ομιλούντα παράθυρα - τρόμαζαν ακούγοντας τους Μεγάλους Γκρίζους να τους διατάζουν - γελούσαν βλέποντάς  τους να τους χλευάζουν

...κάποτε είχα ένα σκύλο...

τις νύχτες ονειρεύονταν πως ίσως κάποτε είχαν υπάρξει άνθρωποι

...τώρα δεν πέφτει ούτε φύλλο

άμα με βρω, 

πού να με στείλω;

.

.

.

.

Παρασκευή 13 11 2009

photos: 

"Rabbit Fairytales" 

by Creamecaramele

"Koreatown apartment 3"

by MikeHoncho

"Seashell"

by Josemanchado 

.