ΦΟΒάΜΑΙ ΤΟ ΘΕΡΙό ΤΟυ ΔάΣΟΥΣ, ΠΑΠΠΟύ ΙΝΟΥΒά, ΦΟΒάΜΑΙ ΤΟ ΔΡάΚΟ, ΓΙΑΓΙά ΓΚΡΙΜΠά... (AUTOPLaY)

.

A Vava Inouva

Άνοιξε, παππού, να μπω
ε, παππού Ινουβά, ε, παππού Ινουβά
σείσε τα βραχιόλια σου γιαγιά Γκριμπά
φοβάμαι το Θεριό του δάσους, παππού
φοβάμαι το Δράκο, γιαγιά



τυλιγμένος στην κάπα του, σε μια γωνιά, ζεσταίνεται ο γέρος
ο γιός του αγωνίζεται στην ξενιτιά για το ψωμί, για το αβέβαιο αύριο- είναι πολύ φτωχοί
η μάνα υφαίνει ασταμάτητα, και τα παιδιά, γύρω από τη γιαγιά
ακούνε ιστορίες για τα παλιά


το χιόνι στοιβάζεται μπροστά στην πόρτα
βράζει το ihlulen μέσα στη χύτρα
η tajmaât ονειρεύεται την άνοιξη
μα το φεγγάρι και τ’ αστέρια είναι ακόμα φυλακισμένα
 καίει το κούτσουρο στο τζάκι
κι η οικογένεια μαζεύεται τριγύρω
ν’ ακούσει το παραμύθι…


Άνοιξε, παππού να μπω
ε παππού Ινουβά, ε παππού Ινουβά
σείσε τα βραχιόλια σου, γιαγιά Γκριμπά
φοβάμαι το Θεριό του δάσους, παππού Ινουβά
φοβάμαι το Δράκο, γιαγιά…






ένα υπέροχο τραγούδι του Idir
στην Αλγερινή παράδοση των Kabyle
(ακριβής) μετάφραση μέσω των γαλλικών
Μιλτιάδης Θαλασσινός 2009 (c)



σημείωση: το τραγούδησε παλιότερα πολύ όμορφα
στα ελληνικά, με εντελώς άλλους στίχους ("Αν γινότανε")
ο φίλτατος Γιάννης Κατέβας.