Το ΠΑΝΗΓύΡΙ ΤωΝ ΓΛάΡΩΝ
.
Τελευταία μέρα σήμερα στη Νάξο, και ξύπνησα πολύ πριν τα ξημερώματα
Ανεβασμένος στην αγαπημένη μου εδώ και πολλά χρόνια ταράτσα, ψηλά στο Βορινό γκρεμό, στην απότομη Γκρόττα, με τον άνεμο των 8 Bf να λυσσομανά γύρω και να με παγώνει, περιμένω την Ανατολή, που είναι ακόμα κρυμμένη πίσω από το Δία (το όρος Ζας), πίσω μου. Αριστερά μου, στη Δύση, έχω την Πορτάρα του ναού του Απόλλωνα – Διονύσου.,λίγο πιό αριστερά είναι το Κάστρο της Νάξου, στο βάθος η Πάρος. Δεξιά μου, στα βορειοανατολικά, μερικοί γλάροι ζυγιάζονται πορευόμενοι κόντρα στον Άνεμο – σα να βιάζονται να συναντήσουν τον Ήλιο, που σε λίγο ανατέλλει.
Αντιλαμβάνομαι ξαφνικά κάτι παράξενο: Οι γλάροι ξεκινούν όλοι από το ίδιο σημείο, από την ανεμόδαρτη βόρεια ακτή του Κάστρου, και πηγαίνουν όλοι προς την ίδια κατεύθυνση, κόντρα στον άγριο βορειοανατολικό Άνεμο. Σαν συνεννοημένοι, χωρίς μιλιά, ένας ένας ή δυό δυό ή σε ομάδες, περνούν από μπροστά μου δεκάδες γλάροι, ακολουθώντας όλοι την ίδια πορεία. Προς τον ήλιο.
ΛΛ..............................ΛΛ............................ΛΛ..........................ΛΛ.....................
............ΛΛ......................ΛΛ...............ΛΛ..................... ΛΛ .......................ΛΛ
.....................................................ΛΛ........................ΛΛ.................................ΛΛ.............
....................... ΛΛ.................................... ΛΛ....................... ΛΛ ................ΛΛ.......... ΛΛ
Ξαφνικά αντιλαμβάνομαι τι συμβαίνει: Ειδοποιημένοι από το πρώτο Φως της Αυγής, οι γλάροι πηγαίνουν μαζικά να προϋπαντήσουν τον Ανατέλλοντα Ήλιο, για να γιορτάσουν μαζί Του τη νέα Ημέρα!
ΛΛ..............................ΛΛ............................ΛΛ..........................ΛΛ.....................
............ΛΛ......................ΛΛ...............ΛΛ..................... ΛΛ .......................ΛΛ
.....................................................ΛΛ........................ΛΛ.................................ΛΛ.............
....................... ΛΛ.................................... ΛΛ....................... ΛΛ ................ΛΛ.......... ΛΛ
Και τελικά το νησάκι του Ναού ροδίζει, κι αμέσως μετά, ροδίζει και το Κάστρο. Ροδίζει κι ένα τρικάταρτο ιστιοφόρο που μπαίνει στο λιμάνι. Ροδίζει ο Κόσμος.
Ήρθε ξανά η ώρα Του Ήλιου. Ανέτειλε! Έφτασε! Φύγαμε;
Για το πανηγύρι των γλάρων!
Ανεβασμένος στην αγαπημένη μου εδώ και πολλά χρόνια ταράτσα, ψηλά στο Βορινό γκρεμό, στην απότομη Γκρόττα, με τον άνεμο των 8 Bf να λυσσομανά γύρω και να με παγώνει, περιμένω την Ανατολή, που είναι ακόμα κρυμμένη πίσω από το Δία (το όρος Ζας), πίσω μου. Αριστερά μου, στη Δύση, έχω την Πορτάρα του ναού του Απόλλωνα – Διονύσου.,λίγο πιό αριστερά είναι το Κάστρο της Νάξου, στο βάθος η Πάρος. Δεξιά μου, στα βορειοανατολικά, μερικοί γλάροι ζυγιάζονται πορευόμενοι κόντρα στον Άνεμο – σα να βιάζονται να συναντήσουν τον Ήλιο, που σε λίγο ανατέλλει.
Αντιλαμβάνομαι ξαφνικά κάτι παράξενο: Οι γλάροι ξεκινούν όλοι από το ίδιο σημείο, από την ανεμόδαρτη βόρεια ακτή του Κάστρου, και πηγαίνουν όλοι προς την ίδια κατεύθυνση, κόντρα στον άγριο βορειοανατολικό Άνεμο. Σαν συνεννοημένοι, χωρίς μιλιά, ένας ένας ή δυό δυό ή σε ομάδες, περνούν από μπροστά μου δεκάδες γλάροι, ακολουθώντας όλοι την ίδια πορεία. Προς τον ήλιο.
ΛΛ..............................ΛΛ............................ΛΛ..........................ΛΛ.....................
............ΛΛ......................ΛΛ...............ΛΛ..................... ΛΛ .......................ΛΛ
.....................................................ΛΛ........................ΛΛ.................................ΛΛ.............
....................... ΛΛ.................................... ΛΛ....................... ΛΛ ................ΛΛ.......... ΛΛ
Ξαφνικά αντιλαμβάνομαι τι συμβαίνει: Ειδοποιημένοι από το πρώτο Φως της Αυγής, οι γλάροι πηγαίνουν μαζικά να προϋπαντήσουν τον Ανατέλλοντα Ήλιο, για να γιορτάσουν μαζί Του τη νέα Ημέρα!
ΛΛ..............................ΛΛ............................ΛΛ..........................ΛΛ.....................
............ΛΛ......................ΛΛ...............ΛΛ..................... ΛΛ .......................ΛΛ
.....................................................ΛΛ........................ΛΛ.................................ΛΛ.............
....................... ΛΛ.................................... ΛΛ....................... ΛΛ ................ΛΛ.......... ΛΛ
Και τελικά το νησάκι του Ναού ροδίζει, κι αμέσως μετά, ροδίζει και το Κάστρο. Ροδίζει κι ένα τρικάταρτο ιστιοφόρο που μπαίνει στο λιμάνι. Ροδίζει ο Κόσμος.
Ήρθε ξανά η ώρα Του Ήλιου. Ανέτειλε! Έφτασε! Φύγαμε;
Για το πανηγύρι των γλάρων!
υγ: οι φωτογραφίες και τα βίντεο των γλάρων βγήκαν όλες χάλια! Είχα ξεχάσει να καθαρίσω το φακό από το αλάτι...
4 σχόλια:
Καλημέρα και καλή εβδομάδα, γατουλίνο. Πανέμορφες εικόνες και ταξιδεύω τώρα μακριά, μακριά με τους γλάρους... :)Και αύριο φαίνεται θα είναι μια ακόμη πιο όμορφη μέρα... espresso, παρακαλώ! :)
Καλησπέρα..
Σήμερα το πρωί έγραψα για μια ονειρεμένη ανατολή συνοδεία γλάρων και μετά διάβασα την ανάρτησή σου..
Κι είδα ακόμα μία..
Σ' ευχαριστώ
Καλό σου βράδυ
μπορώ να τους παρατηρώ ώρες,τυλιγμένη σε μια κουβέρτα τα ξημερώματα,και να ακούω με χαρά τα κρωξίματά τους.
βρε γάτε...ήσουν στο νησάκι μου, όσο εγώ ήμουν σε παραδίπλα νησί;;; και το έχασα;;;;
φτουουουουυ
ελπίζω να πέρασες καλά!
Καλά...θα μου τα πεις!
Δημοσίευση σχολίου