7 Ιουλ 2009

ΛΙΒΙΔώ

.

...και σ' ονειρεύμαι γυμνή στα γαλάζια μου σεντόνια...

...υγρή, δροσερή, μυστηριώδη κι ευωδιαστή, σαν το πρώτο βράδυ της Άνοιξης...

....γυμνή κι ευτυχισμένη, τυλιγμένη στον έρωτά μου...

μακριά τα μαλλιά σου, μακριά από τον καθημερινό θάνατο... διάφανα τα μάτια σου, σαν τον ορίζοντα μετά την καταιγίδα... αστραφτερό το βλέμμα σου, σαν καλοκαιρινή αστραπή... άγριος ο έρωτάς σου, αύριος, άγιος... κόκκινα τα χείλη σου, κόκκινο το αιδοίο σου, κόκκινα να ζαλίζομαι, κόκκινα να βυθίζομαι και να χάνομαι... κι εσύ...

...να κολυμπάς γυμνή στα γαλάζια μου σεντόνια...

...Θάλασσα

2 σχόλια:

neni είπε...

Mαγικό.!
Ποια φωνή,ποια παρουσία σε κάνει να νιώθεις,να σκέφτεσαι όλα αυτά;

ΑΞΙΖΕΙ.

Μαύρος Γάτος είπε...

Άστο Νενάκι μου, είναι πολύ μεγάλη και πονεμένη ιστορία...