Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΒΑΒΕΛ, ΤΟ ΒΑΒΕΛΟΨΑΡΟ, Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΚΑΙ Η ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
.
Ό,τι απέμεινε από την περίφημη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας
Όταν κάηκε η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και καταστράφηκε το Σεραπείο (η θυγατρική της βιβλιοθήκη στην ίδια πόλη), ταυτόχρονα επικυρήχτηκαν/κυνηγηθήκαν/κάηκαν όλα τα μη αποδεκτά από την εκκλησία βιβλία σε όλον τον πρόσφατα εκχριστιανισμένο κόσμο (δηλαδή στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία), και η ανθρώπινη γνώση που είχε συσσωρευτεί ως τότε κόντεψε να εξαφανιστεί. Όμως κάποια ψήγματα επέζησαν από εδώ και από εκεί… Πολλά από αυτά σώθηκαν, παραδόξως, μέσα στα ίδια τα μοναστήρια. Και από αυτά που σώθηκαν, ο πολιτισμός και η Ιστορία αναγεννήθηκαν...
H νέα Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας
Ο όγκος της συσσωρευμένης ανθρώπινης γνώσης και εμπειρίας σήμερα δεν είναι απλά τεράστιος, αλλά αυξάνεται καθημερινά με αλματώδεις ρυθμούς. Ακόμα πιο σημαντικό, υπάρχει μια Νέα Παγκόσμια Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας που δεν καίγεται, δεν διαλύεται εύκολα, και όπου μπορείς απλά να βρεις τα πάντα, ό,τι έχει παράγει το ανθρώπινο πνεύμα ανά τους αιώνες: ιστορία, λογοτεχνία, ποίηση, δοκίμια, έργα ζωγραφικής, έργα τέχνης, αρχιτεκτονικής, τα πάντα για όλες τις επιστήμες. Ένα απέραντο αρχείο όπου μπορείς να προσπελάσεις όλες τις ιστορικές πηγές που σώζονται ανά τους αιώνες και να βρεις άπειρες πιθανές και απίθανες πληροφορίες, ακόμα και τι έφαγε χτες για βραδινό η «Κοκκινοσκουφίτσα» (τυχαίο ιντερνετικό ψευδώνυμο)… Αυτό το τελευταίο είναι δυνατόν κυρίως χάρη στα blogs, που ο καθένας μπορεί να φτιάξει τελείως τσάμπα, και που είναι η τελευταία λέξη λέει της Διχτυακής μόδας, 32.000.000 bloggers υπήρχαν λέει το 2006 μόνο στην Αμερική.
Στα blogs αν ψάξεις καλά μπορείς να βρεις τα πάντα, από σκουπίδια μέχρι διαμάντια, όπως και γενικά στο Δίχτυ και γενικότερα στην ζωή. Γιατί φυσικά και το Δίχτυ από την ζωή είναι βγαλμένο και στην ζωή ανήκει… Χρέος του καθενός είναι να κρίνει και να επιλέξει τα καλά και τα ωφέλιμα… Είναι λίγο ψύλλος στα άχυρα, αλλά δεν είναι αδύνατον.
Ο Νίκος Δήμου παλιότερα είχε αναφερθεί στην ιδέα μιας κιβωτού του πολιτισμού, έχοντας στο νου του ένα δωμάτιο με χιλιάδες βιβλία και cd κτλ. Αυτή η ιδέα όμως του δωματίου- κιβωτού είναι ήδη σχεδόν ξεπερασμένη, γιατί η μόνη κιβωτός που θα χρειάζεται σε λίγο, θα είναι το Δίχτυ, όχι αυτό που…
…το άλλο, το παγκόσμιο Δίχτυ, ο παγκόσμιος Ιστός, το Ίντερνετ.
Όταν πρωτομπήκα στα blogs κι έφτιαξα και το δικό μου, η πρώτη εντύπωση που μού δημιουργήθηκε ήταν αυτή του απόλυτου χάους. Το ίδιο είχε συμβεί και παλιότερα, όταν είχα πρωτομπεί στα newsgroups, κι ακόμα παλιότερα, όταν είχα πρωτομπεί στα chatrooms, κι ακόμα ακόμα παλιότερα, όταν είχα πρωτομπεί πρωτομπεί στο Δίχτυ: Η όληκατάσταση μού θύμισε την ημέρα που κατατάχτηκα στον στρατό, την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο στρατόπεδο: εκατοντάδες νεοσύλλεκτοι και μονιμάδες και παλιοσειρές έτρεχαν σε όλες τις κατευθύνσεις φωνάζοντας (όλοι φώναζαν, ακόμα και οι νεοσύλλεκτοι, που μαθαίναμε να παρουσιαζόμαστε φωναχτά, «δεν ακούω κορίτσια, πιο δυνατά ρε, πιο δυνατά»). Όλα ήταν άγνωστα, και όλα έμοιαζαν χαώδη και απειλητικά και απροσπέλαστα και αχανή.
Όμως ούτε το στρατόπεδο εκείνο, ούτε η στρατιωτική ζωή, ούτε τα chatrooms, ούτε τα blogs, είναι τόσο αχανή όσο φαίνονται, ούτε καν το ίδιο το Δίχτυ per se. Ήδη από το πρώτο βράδυ, όταν ο χαμός έχει πιά καταλαγιάσει, όταν σε έχουν πιά κουρέψει, έχεις παραδώσει την παλιά σου ταυτότητα και τα πολιτικά σου ρούχα κι έχεις παραλάβει το όπλο σου και τα στρατιωτικά σου είδη, όταν έχεις φορέσει την φαιοπράσινη και τις σκελέες σου (στρατιωτικά μακρυά σώβρακα) κι έχεις υποστεί τα πρώτα καψόνια και το πρώτο ξεψάρωμα, όταν πιά έχεις σκεπαστεί τις κουβέρτες που γράφουν ΕΣ, από το πρώτο λοιπόν βράδυ στον στρατό, το τοπίο έχει ήδη αρχίσει να ξεκαθαρίζει. Έχεις μάθει πού είναι τα μαγειρεία και πού οι τουαλέτες και πού το γραφείο του Διοικητή και πού το κρατητήριο, και τις επόμενες ημέρες το τοπίο θα ξεκαθαρίζει όλο και πιο πολύ, μέχρι να πάρεις την πρώτη μετάθεση και άντε πάλι – σχεδόν – από την αρχή.
Ανάμεσα στα εκατοντάδες ή χιλιάδες νέα πρόσωπα στο κέντρο νεοσυλλέκτων έχουν ήδη ξεχωρίσει από την πρώτη ημέρα κάνα δυο που στην πορεία θα γίνουν φίλοι σου ( ίσως και για μια ζωή), κάποιοι άλλοι που πιθανόν θα σου βγάλουν το λάδι στην πορεία ή που θα γίνουν εχθροί σου, κι άλλοι πολλοί που απλά θα τους συμπαθείς ή θα τους αντιπαθείς. Τους περισσότερους βέβαια δεν θα προλάβεις να τους γνωρίσεις καθόλου, ούτε από την καλή ούτε από την ανάποδη...
Έτσι είναι και το Δίχτυ, και μην αφήνετε οι απέξω το δέος του άγνωστου και του αχανούς να σας τρομάζει. Το λέω αυτό, γιατί όποιος δεν ξέρει σήμερα να χειρίζεται τους υπολογιστές την Διαδικτυακή αναζήτηση λέγε-με-Google, βρίσκεται ακριβώς στην ίδια θέση που βρισκόταν ένας αγράμματος το 1990, δηλαδή χτες... Προσέξτε, δεν είπα «θα βρεθεί» στην θέση αυτή, είπα ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ. ΣΗΜΕΡΑ. Και όποιος δεν το έχει καταλάβει αυτό όχι απλά κοιμάται ύπνο βαθύ, αλλά σύντομα θα υποστεί θέλει δεν θέλει ένα πολύ δυσάρεστο ξύπνημα, είτε είναι απλός εργαζόμενος ή άνεργος πολίτης είτε είναι πρωταγωνιστής της δημόσιας ζωής, της οικονομίας, της πολιτικής, της επιστήμης, των ΜΜΕ.
Γιατί αν το Δίχτυ δεν είναι αχανές, οι δυνατότητες που αυτό προσφέρει, είναι (το Δίχτυ δεν είναι φυσικά ακόμα πλήρες, αλλά γίνεται κάθε ώρα όλο και πιο πλήρες). Δεν μιλάω απλά για τις διευκολύνσεις όσον αφορά την καθημερινή ζωή, όσον αφορά την ενημέρωση (τρέμε τηλεόραση, 48% των Γάλλων ήδη δηλώνουν ότι ενημερώνονται από το Δίκτυο, και όχι από τις εφημερίδες ή από την τηλεόραση, που βλέπουν όλο και λιγότερο(ι)) τις οικονομικές συναλλαγές, τα πρακτικά ζητήματα, όπως το να κλείσεις ένα εισιτήριο ή ένα ξενοδοχείο ή να αγοράσεις κάτι online. Μιλάω για δυνατότητες ασύγκριτα πιο συναρπαστικές. Που αυτοί που τις γνωρίζουν και τις εκμεταλλεύονται >ΤΩΡΑ< έχουν ένα απίστευτο πλεονέκτημα, σε όλους τους τομείς, συγκριτικά με αυτούς που ΔΕΝ τις εκμεταλλεύονται, σε σημείο ο «συναγωνισμός» μεταξύ των δύο να είναι όχι απλά αθέμιτος, αλλά απλούστατα αδύνατος και αδιανόητος. Ποιές είναι αυτές οι δυνατότητες;
1. Άμεση (αστραπιαία) επικοινωνία, και ανταλλαγή πληροφοριών οποιασδήποτε μορφής, οποιουδήποτε με οποιονδήποτε, οποτεδήποτε, οπουδήποτε στον κόσμο.
2. Πρόσβαση σε οποιοδήποτε έργο του ανθρώπινου πνεύματος ανά τους αιώνες, οποιανδήποτε στιγμή (δες προηγούμενη υποσημείωση *).
3. Και το πιο σημαντικό απ’όλα, εύκολη, γρήγορη και αποτελεσματική αναζήτηση μέσα σε όλα αυτά τα συσσωρευμένα δεδομένα.
Άκουσες φευγαλέα μια στροφή από ένα τραγούδι που σού άρεσε πολύ στο ράδιο, αλλά δεν ξέρεις τίποτα γι’αυτό; Θυμήθηκες έναν στίχο από ένα ξεχασμένο αγαπημένο ποιήμα, αλλά δεν θυμάσαι ποιος το έγραψε; Με λίγα κλικ, βρίσκεις, κατεβάζεις, και ακούς το τραγούδι, διαβάζεις το ποίημα, και μαζί από μια απλή ανάλυση ως ό,τι κριτική έχει γραφτεί ποτέ γι’αυτό. Κάνεις μιαν εργασία για το μπλέ χρώμα στην αρχιτεκτονική του Ισλάμ τον μεσαίωνα ή για το ζευγάρωμα της χελώνας καρέττα-καρέττα ή για τις διατροφικές συνήθειες και προτιμήσεις του Επίκουρου; Σε μερικά κλικ όλα όσα γράφτηκαν σχετικά ανά τους αιώνες μπροστά σου, μαζί με φωτογραφίες και άλλα ντοκουμέντα. Μόλις έμαθες ότι έχεις έλκος στομάχου και θέλεις να δεις την τελευταία λέξη της επιστήμης πάνω στο θέμα; Είσαι ερευνητής και σού κατέβηκε ξαφνικά μια φαεινή ιδέα όσον αφορά την θεραπεία του καρκίνου του μαστού; Σε μερικά δευτερόλεπτα όλη η σχετική ιατρική βιβλιογραφία στην οθόνη σου. Κι αυτό είτε βρίσκεσαι σε κάποια πολύβουη μεγαλούπολη, είτε βρίσκεσαι σε κάποιο νησί της άγονης γραμμής. (*όλα αυτά ήταν βέβαια δυνατά και πριν την εφεύρεση του Διχτυού, αλλά ήταν ασύγκριτα πίο δύσκολα και πιό χρονοβόρα).
Τα οφέλη είναι νομίζω πασιφανή. Και πρωτοφανή στην ανθρώπινη ιστορία. Σε συνδυασμό με την όλο και πιο εύκολη διακίνηση των προσώπων διεθνώς, που όμως περιορίζεται από πολλούς παράγοντες, οι δυνατότητες αυτές μπορούν συνολικά να περιγραφούν ως Παγκοσμιοποίηση της Γνώσης και των Ιδεών, μια θετική μορφή Παγκοσμιοποίησης, που μπορεί να δώσει μια πρωτοφανή ώθηση και επιτάχυνση σε κάθε πλευρά της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού, στην ανθρώπινη σκέψη, στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στην τέχνη. Μιλώ, επαναλαμβάνω, για αυτήν εδώ τη στιγμή, τώρα, όχι για κάποτε στο μέλλον. Τα χειροπιαστά αποτελέσματα αυτής της προόδου νομίζω πως γρήγορα θα φανούν, αν δεν (δια)φαίνονται ήδη, και θα ξεπεράσουν κάθε προσδοκία.
Εκτός αν κάποιος από αυτούς που ενοχλούνται, για διάφορους λόγους από όλα αυτά, επιχειρήσει να δυναμιτίσει το οικοδόμημα αυτό -και υπάρχουν δυστυχώς αρκετοί που δεν βλέπουν με καλό μάτι την πρόοδο και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, γιατί δεν τους συμφέρει από διάφορες πλευρές.
Το οικοδόμημα του Διαδικτύου μόνο με έναν σύγχρονο πύργο της Βαβέλ μπορεί να συγκριθεί. Τον Πύργο της Βαβέλ- σας θυμίζω- τον έφτιαξαν οι άνθρωποι για να φτάσουν στον Ουρανό, και την κατασκευή του την σαμποτάρισε τρομοκρατημένος ο ίδιος ο κ. Ιεχωβάς αυτοπροσώπως, μπερδεύοντας τις γλώσσες τους, για να ΜΗΝ τον φτάσουν…
Ο κίνδυνος σήμερα είναι οι διάφοροι «θεοί» της Παγκόσμιας Βαβυλώνας να έρθουν να ανακόψουν ή και να οπισθοδρομήσουν την Πρόοδο αυτή, και αν το κάνουν, που το προσπαθούν, θα το κάνουν στο όνομα των «πνευματικών δικαιωμάτων» ή της «ασφάλειας», ή ακόμα και στο όνομα της ίδιας της Ελευθερίας, που δήθεν θα έρθουν να προασπίσουν. Κρατάτε τα μάτια σας ανοιχτά… και αντιδράστε, όπου χρειαστεί, με κάθε μέσο που διαθέτετε, από όποια θέση και αν κατέχετε. Όμως το οικοδόμημα αυτό του Διαδικτύου είναι πολύ πιο ισχυρό από τον πέτρινο ή πήλινο Πύργο της Βαβέλ, τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω.
Θα μού πεις αν κοπεί το ρεύμα πάνε αμέσως όλοι σου οι πύργοι και όλα τα high-tech οικοδομήματα, γίνανε άμμος ξανά (στην κυριολεξία, τα ολοκληρωμένα κυκλώματα (τσιπς) στα οποία βασίζονται οι υπολογιστές είναι κατασκευασμένα από πυρίτιο, δηλαδή από άμμο…). Αν πάρει φωτιά το Google (η αν απλά, λέμε τώρα, μπατιρήσει), πάει η θαυμαστή μηχανή αναζήτησης που μας έλεγες. Όμως ο Πύργος του Ιστού είναι τόσο πιο πολύπλοκος και τόσο πιο αποκεντρωμένος και τόσο πιο καλά θεμελιωμένος από τον Πύργο της Βαβέλ, που έχω βάσιμες ελπίδες ότι η κατεδάφισή του (ή η παρεμπόδιση της ολοκλήρωσης του) δεν είναι εύκολη υπόθεση για κανέναν, άνθρωπο ή θεό ή εταιρεία ή κυβέρνηση. Όσο για το μπέρδεμα στις γλώσσες, αυτό το πρόβλημα έχει πιά σχεδόν λυθεί, με το Βαβελόψαρο… «Πρέπει να βάλεις αυτό στο ψάρι στο αυτί σου»…
«Πώς είπες;» ρώτησε ο Άρθουρ Ντέντ, όσο μπορούσε πιο ευγενικά.
Ο Φορντ (Φιέστα) κρατούσε ένα μικρό γυάλινο βαζάκι όπου φαίνονταν καθαρά ένα κίτρινο ψαράκι να ρεμπελεύει.
…
.
Ό,τι απέμεινε από την περίφημη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας Όταν κάηκε η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και καταστράφηκε το Σεραπείο (η θυγατρική της βιβλιοθήκη στην ίδια πόλη), ταυτόχρονα επικυρήχτηκαν/κυνηγηθήκαν/κάηκαν όλα τα μη αποδεκτά από την εκκλησία βιβλία σε όλον τον πρόσφατα εκχριστιανισμένο κόσμο (δηλαδή στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία), και η ανθρώπινη γνώση που είχε συσσωρευτεί ως τότε κόντεψε να εξαφανιστεί. Όμως κάποια ψήγματα επέζησαν από εδώ και από εκεί… Πολλά από αυτά σώθηκαν, παραδόξως, μέσα στα ίδια τα μοναστήρια. Και από αυτά που σώθηκαν, ο πολιτισμός και η Ιστορία αναγεννήθηκαν...
H νέα Βιβλιοθήκη της ΑλεξάνδρειαςΟ όγκος της συσσωρευμένης ανθρώπινης γνώσης και εμπειρίας σήμερα δεν είναι απλά τεράστιος, αλλά αυξάνεται καθημερινά με αλματώδεις ρυθμούς. Ακόμα πιο σημαντικό, υπάρχει μια Νέα Παγκόσμια Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας που δεν καίγεται, δεν διαλύεται εύκολα, και όπου μπορείς απλά να βρεις τα πάντα, ό,τι έχει παράγει το ανθρώπινο πνεύμα ανά τους αιώνες: ιστορία, λογοτεχνία, ποίηση, δοκίμια, έργα ζωγραφικής, έργα τέχνης, αρχιτεκτονικής, τα πάντα για όλες τις επιστήμες. Ένα απέραντο αρχείο όπου μπορείς να προσπελάσεις όλες τις ιστορικές πηγές που σώζονται ανά τους αιώνες και να βρεις άπειρες πιθανές και απίθανες πληροφορίες, ακόμα και τι έφαγε χτες για βραδινό η «Κοκκινοσκουφίτσα» (τυχαίο ιντερνετικό ψευδώνυμο)… Αυτό το τελευταίο είναι δυνατόν κυρίως χάρη στα blogs, που ο καθένας μπορεί να φτιάξει τελείως τσάμπα, και που είναι η τελευταία λέξη λέει της Διχτυακής μόδας, 32.000.000 bloggers υπήρχαν λέει το 2006 μόνο στην Αμερική.
Στα blogs αν ψάξεις καλά μπορείς να βρεις τα πάντα, από σκουπίδια μέχρι διαμάντια, όπως και γενικά στο Δίχτυ και γενικότερα στην ζωή. Γιατί φυσικά και το Δίχτυ από την ζωή είναι βγαλμένο και στην ζωή ανήκει… Χρέος του καθενός είναι να κρίνει και να επιλέξει τα καλά και τα ωφέλιμα… Είναι λίγο ψύλλος στα άχυρα, αλλά δεν είναι αδύνατον.
Ο Νίκος Δήμου παλιότερα είχε αναφερθεί στην ιδέα μιας κιβωτού του πολιτισμού, έχοντας στο νου του ένα δωμάτιο με χιλιάδες βιβλία και cd κτλ. Αυτή η ιδέα όμως του δωματίου- κιβωτού είναι ήδη σχεδόν ξεπερασμένη, γιατί η μόνη κιβωτός που θα χρειάζεται σε λίγο, θα είναι το Δίχτυ, όχι αυτό που…
αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς, κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής, κι αν είσαι τυχερός, ξεκίνα πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής, κι αν είσαι τυχερός, ξεκίνα πάλι
…το άλλο, το παγκόσμιο Δίχτυ, ο παγκόσμιος Ιστός, το Ίντερνετ.
Όταν πρωτομπήκα στα blogs κι έφτιαξα και το δικό μου, η πρώτη εντύπωση που μού δημιουργήθηκε ήταν αυτή του απόλυτου χάους. Το ίδιο είχε συμβεί και παλιότερα, όταν είχα πρωτομπεί στα newsgroups, κι ακόμα παλιότερα, όταν είχα πρωτομπεί στα chatrooms, κι ακόμα ακόμα παλιότερα, όταν είχα πρωτομπεί πρωτομπεί στο Δίχτυ: Η όληκατάσταση μού θύμισε την ημέρα που κατατάχτηκα στον στρατό, την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο στρατόπεδο: εκατοντάδες νεοσύλλεκτοι και μονιμάδες και παλιοσειρές έτρεχαν σε όλες τις κατευθύνσεις φωνάζοντας (όλοι φώναζαν, ακόμα και οι νεοσύλλεκτοι, που μαθαίναμε να παρουσιαζόμαστε φωναχτά, «δεν ακούω κορίτσια, πιο δυνατά ρε, πιο δυνατά»). Όλα ήταν άγνωστα, και όλα έμοιαζαν χαώδη και απειλητικά και απροσπέλαστα και αχανή.
Όμως ούτε το στρατόπεδο εκείνο, ούτε η στρατιωτική ζωή, ούτε τα chatrooms, ούτε τα blogs, είναι τόσο αχανή όσο φαίνονται, ούτε καν το ίδιο το Δίχτυ per se. Ήδη από το πρώτο βράδυ, όταν ο χαμός έχει πιά καταλαγιάσει, όταν σε έχουν πιά κουρέψει, έχεις παραδώσει την παλιά σου ταυτότητα και τα πολιτικά σου ρούχα κι έχεις παραλάβει το όπλο σου και τα στρατιωτικά σου είδη, όταν έχεις φορέσει την φαιοπράσινη και τις σκελέες σου (στρατιωτικά μακρυά σώβρακα) κι έχεις υποστεί τα πρώτα καψόνια και το πρώτο ξεψάρωμα, όταν πιά έχεις σκεπαστεί τις κουβέρτες που γράφουν ΕΣ, από το πρώτο λοιπόν βράδυ στον στρατό, το τοπίο έχει ήδη αρχίσει να ξεκαθαρίζει. Έχεις μάθει πού είναι τα μαγειρεία και πού οι τουαλέτες και πού το γραφείο του Διοικητή και πού το κρατητήριο, και τις επόμενες ημέρες το τοπίο θα ξεκαθαρίζει όλο και πιο πολύ, μέχρι να πάρεις την πρώτη μετάθεση και άντε πάλι – σχεδόν – από την αρχή.
Ανάμεσα στα εκατοντάδες ή χιλιάδες νέα πρόσωπα στο κέντρο νεοσυλλέκτων έχουν ήδη ξεχωρίσει από την πρώτη ημέρα κάνα δυο που στην πορεία θα γίνουν φίλοι σου ( ίσως και για μια ζωή), κάποιοι άλλοι που πιθανόν θα σου βγάλουν το λάδι στην πορεία ή που θα γίνουν εχθροί σου, κι άλλοι πολλοί που απλά θα τους συμπαθείς ή θα τους αντιπαθείς. Τους περισσότερους βέβαια δεν θα προλάβεις να τους γνωρίσεις καθόλου, ούτε από την καλή ούτε από την ανάποδη...
Έτσι είναι και το Δίχτυ, και μην αφήνετε οι απέξω το δέος του άγνωστου και του αχανούς να σας τρομάζει. Το λέω αυτό, γιατί όποιος δεν ξέρει σήμερα να χειρίζεται τους υπολογιστές την Διαδικτυακή αναζήτηση λέγε-με-Google, βρίσκεται ακριβώς στην ίδια θέση που βρισκόταν ένας αγράμματος το 1990, δηλαδή χτες... Προσέξτε, δεν είπα «θα βρεθεί» στην θέση αυτή, είπα ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ. ΣΗΜΕΡΑ. Και όποιος δεν το έχει καταλάβει αυτό όχι απλά κοιμάται ύπνο βαθύ, αλλά σύντομα θα υποστεί θέλει δεν θέλει ένα πολύ δυσάρεστο ξύπνημα, είτε είναι απλός εργαζόμενος ή άνεργος πολίτης είτε είναι πρωταγωνιστής της δημόσιας ζωής, της οικονομίας, της πολιτικής, της επιστήμης, των ΜΜΕ.
Γιατί αν το Δίχτυ δεν είναι αχανές, οι δυνατότητες που αυτό προσφέρει, είναι (το Δίχτυ δεν είναι φυσικά ακόμα πλήρες, αλλά γίνεται κάθε ώρα όλο και πιο πλήρες). Δεν μιλάω απλά για τις διευκολύνσεις όσον αφορά την καθημερινή ζωή, όσον αφορά την ενημέρωση (τρέμε τηλεόραση, 48% των Γάλλων ήδη δηλώνουν ότι ενημερώνονται από το Δίκτυο, και όχι από τις εφημερίδες ή από την τηλεόραση, που βλέπουν όλο και λιγότερο(ι)) τις οικονομικές συναλλαγές, τα πρακτικά ζητήματα, όπως το να κλείσεις ένα εισιτήριο ή ένα ξενοδοχείο ή να αγοράσεις κάτι online. Μιλάω για δυνατότητες ασύγκριτα πιο συναρπαστικές. Που αυτοί που τις γνωρίζουν και τις εκμεταλλεύονται >ΤΩΡΑ< έχουν ένα απίστευτο πλεονέκτημα, σε όλους τους τομείς, συγκριτικά με αυτούς που ΔΕΝ τις εκμεταλλεύονται, σε σημείο ο «συναγωνισμός» μεταξύ των δύο να είναι όχι απλά αθέμιτος, αλλά απλούστατα αδύνατος και αδιανόητος. Ποιές είναι αυτές οι δυνατότητες;
1. Άμεση (αστραπιαία) επικοινωνία, και ανταλλαγή πληροφοριών οποιασδήποτε μορφής, οποιουδήποτε με οποιονδήποτε, οποτεδήποτε, οπουδήποτε στον κόσμο.
2. Πρόσβαση σε οποιοδήποτε έργο του ανθρώπινου πνεύματος ανά τους αιώνες, οποιανδήποτε στιγμή (δες προηγούμενη υποσημείωση *).
3. Και το πιο σημαντικό απ’όλα, εύκολη, γρήγορη και αποτελεσματική αναζήτηση μέσα σε όλα αυτά τα συσσωρευμένα δεδομένα.
Άκουσες φευγαλέα μια στροφή από ένα τραγούδι που σού άρεσε πολύ στο ράδιο, αλλά δεν ξέρεις τίποτα γι’αυτό; Θυμήθηκες έναν στίχο από ένα ξεχασμένο αγαπημένο ποιήμα, αλλά δεν θυμάσαι ποιος το έγραψε; Με λίγα κλικ, βρίσκεις, κατεβάζεις, και ακούς το τραγούδι, διαβάζεις το ποίημα, και μαζί από μια απλή ανάλυση ως ό,τι κριτική έχει γραφτεί ποτέ γι’αυτό. Κάνεις μιαν εργασία για το μπλέ χρώμα στην αρχιτεκτονική του Ισλάμ τον μεσαίωνα ή για το ζευγάρωμα της χελώνας καρέττα-καρέττα ή για τις διατροφικές συνήθειες και προτιμήσεις του Επίκουρου; Σε μερικά κλικ όλα όσα γράφτηκαν σχετικά ανά τους αιώνες μπροστά σου, μαζί με φωτογραφίες και άλλα ντοκουμέντα. Μόλις έμαθες ότι έχεις έλκος στομάχου και θέλεις να δεις την τελευταία λέξη της επιστήμης πάνω στο θέμα; Είσαι ερευνητής και σού κατέβηκε ξαφνικά μια φαεινή ιδέα όσον αφορά την θεραπεία του καρκίνου του μαστού; Σε μερικά δευτερόλεπτα όλη η σχετική ιατρική βιβλιογραφία στην οθόνη σου. Κι αυτό είτε βρίσκεσαι σε κάποια πολύβουη μεγαλούπολη, είτε βρίσκεσαι σε κάποιο νησί της άγονης γραμμής. (*όλα αυτά ήταν βέβαια δυνατά και πριν την εφεύρεση του Διχτυού, αλλά ήταν ασύγκριτα πίο δύσκολα και πιό χρονοβόρα).
Τα οφέλη είναι νομίζω πασιφανή. Και πρωτοφανή στην ανθρώπινη ιστορία. Σε συνδυασμό με την όλο και πιο εύκολη διακίνηση των προσώπων διεθνώς, που όμως περιορίζεται από πολλούς παράγοντες, οι δυνατότητες αυτές μπορούν συνολικά να περιγραφούν ως Παγκοσμιοποίηση της Γνώσης και των Ιδεών, μια θετική μορφή Παγκοσμιοποίησης, που μπορεί να δώσει μια πρωτοφανή ώθηση και επιτάχυνση σε κάθε πλευρά της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού, στην ανθρώπινη σκέψη, στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στην τέχνη. Μιλώ, επαναλαμβάνω, για αυτήν εδώ τη στιγμή, τώρα, όχι για κάποτε στο μέλλον. Τα χειροπιαστά αποτελέσματα αυτής της προόδου νομίζω πως γρήγορα θα φανούν, αν δεν (δια)φαίνονται ήδη, και θα ξεπεράσουν κάθε προσδοκία.
Εκτός αν κάποιος από αυτούς που ενοχλούνται, για διάφορους λόγους από όλα αυτά, επιχειρήσει να δυναμιτίσει το οικοδόμημα αυτό -και υπάρχουν δυστυχώς αρκετοί που δεν βλέπουν με καλό μάτι την πρόοδο και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, γιατί δεν τους συμφέρει από διάφορες πλευρές.
Το οικοδόμημα του Διαδικτύου μόνο με έναν σύγχρονο πύργο της Βαβέλ μπορεί να συγκριθεί. Τον Πύργο της Βαβέλ- σας θυμίζω- τον έφτιαξαν οι άνθρωποι για να φτάσουν στον Ουρανό, και την κατασκευή του την σαμποτάρισε τρομοκρατημένος ο ίδιος ο κ. Ιεχωβάς αυτοπροσώπως, μπερδεύοντας τις γλώσσες τους, για να ΜΗΝ τον φτάσουν…
Ο κίνδυνος σήμερα είναι οι διάφοροι «θεοί» της Παγκόσμιας Βαβυλώνας να έρθουν να ανακόψουν ή και να οπισθοδρομήσουν την Πρόοδο αυτή, και αν το κάνουν, που το προσπαθούν, θα το κάνουν στο όνομα των «πνευματικών δικαιωμάτων» ή της «ασφάλειας», ή ακόμα και στο όνομα της ίδιας της Ελευθερίας, που δήθεν θα έρθουν να προασπίσουν. Κρατάτε τα μάτια σας ανοιχτά… και αντιδράστε, όπου χρειαστεί, με κάθε μέσο που διαθέτετε, από όποια θέση και αν κατέχετε. Όμως το οικοδόμημα αυτό του Διαδικτύου είναι πολύ πιο ισχυρό από τον πέτρινο ή πήλινο Πύργο της Βαβέλ, τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω.
Θα μού πεις αν κοπεί το ρεύμα πάνε αμέσως όλοι σου οι πύργοι και όλα τα high-tech οικοδομήματα, γίνανε άμμος ξανά (στην κυριολεξία, τα ολοκληρωμένα κυκλώματα (τσιπς) στα οποία βασίζονται οι υπολογιστές είναι κατασκευασμένα από πυρίτιο, δηλαδή από άμμο…). Αν πάρει φωτιά το Google (η αν απλά, λέμε τώρα, μπατιρήσει), πάει η θαυμαστή μηχανή αναζήτησης που μας έλεγες. Όμως ο Πύργος του Ιστού είναι τόσο πιο πολύπλοκος και τόσο πιο αποκεντρωμένος και τόσο πιο καλά θεμελιωμένος από τον Πύργο της Βαβέλ, που έχω βάσιμες ελπίδες ότι η κατεδάφισή του (ή η παρεμπόδιση της ολοκλήρωσης του) δεν είναι εύκολη υπόθεση για κανέναν, άνθρωπο ή θεό ή εταιρεία ή κυβέρνηση. Όσο για το μπέρδεμα στις γλώσσες, αυτό το πρόβλημα έχει πιά σχεδόν λυθεί, με το Βαβελόψαρο… «Πρέπει να βάλεις αυτό στο ψάρι στο αυτί σου»…
«Πώς είπες;» ρώτησε ο Άρθουρ Ντέντ, όσο μπορούσε πιο ευγενικά.
Ο Φορντ (Φιέστα) κρατούσε ένα μικρό γυάλινο βαζάκι όπου φαίνονταν καθαρά ένα κίτρινο ψαράκι να ρεμπελεύει.
…
.
10 σχόλια:
Μεγάλο κείμενο, αλλά τόσο μεστό και ζωντανό. Πόσο συμφωνούμε. Σήμερα κάνουμε λόγο για ηλεκτρονικό αναλφαβητισμό. Είναι αναγκαίο να βρούμε τρόπους να διδάξουμε. Ακόμα και τα παιδιά που τάχα γνωρίζουν να μπαίνουν στο διαδίκτυο δεν ξέρουν ούτε τους όποιους κινδύνους ούτε μπορούν να κατανοήσουν την αναρχία του. Και πραγματικά η ελευθερία του διαδικτύου έγκειται στην άναρχη δομή και υφή του. Ωστόσο, τα παιδιά δε γνωρίζουν ούτε καν πώς να ψάξουν από τα εκατομμύρια λήμματα του google και κάθε μηχανής αναζήτησης. Από την άλλη, έρευνα έδειξε ότι οι επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο στη Β. Ελλάδα είναι λιγότερες από το 1/4 και μάλιστα μερικές επενδύουν με μορφή άθλου έως 1000 € για ιστοσελίδα.
χρησιμο,οσο και τα ποστ που ανεβαζεις...
Πραγματικά πλήρες κείμενο.
Κρίμα όμως που πάει στράφι.
Αφού θα το διαβάσουμε εμείς (οι bloggers) που ξέρουμε τη χρήση και τη χρησιμότητα του internet. Χρήσιμο θα ήταν να μεταδιδόταν ένα τέτοιο κείμενο (με κάποιο τρόπο) από την τηλεόραση. Σχήμα οξύμωρο. Αφού η τηλεόραση είναι ο υπ'αριθμόν 1 θιγόμενος, άρα και ο μεγαλύτερος εχθρός του διαδικτύου. Γι'αυτόν το λόγο και προβάλλει μόνο τα αρνητικά του.
Εφόσον το internet είναι η παγκόσμια πηγή γνώσης, φυσικό είναι να περιλαμβάνει και "κακή" γνώση. Αλλά μόνο κακεντρεχείς (οι θιγόμενοι βασικά) και φοβητσιάρηδες (οι ανασφαλείς) θα σταθούν σ'αυτό το μικρό σχετικά κομμάτι του.
Πάντως, ο μεγαλύτερος εχθρός του είναι κι αυτός που χάρις σ'αυτόν θα επιζήσει. Γιατί, τι χρειάζεται το internet; Hλεκτρισμό και τηλεφωνική γραμμή. Το δεύτερο δεν είναι πια απαραίτητο, χάρις στα ασύρματα δίκτυα. Οπότε μένει μόνο ο ηλεκτρισμός, που είναι όμως απαραίτητος και στην τηλεόραση. Άρα...
Ευτυχώς!
Όσον αφορά τα blogs, πιστεύω ότι - μετά τα chatrooms και τα newsgroups - κι αυτά ένα σκαλοπάτι είναι, θα ακολουθήσει κάτι καλύτερο.
Ίδωμεν!
Όλο και κάποιος θα προσπαθήσει να εφεύρει έναν "θεό" για να καταστρέψει αυτό το "όργανο του Σατανά".
Το μυστικό είναι στην αποκέντρωση...
Aγαπητέ μαύρε γάτε,
Η "αναρχία" του διαδικτύου που δίνει την δυνατότητα στον κάθε πικραμένο όπως η αφεντιά μας να πει το κοντό και το μακρύ του, με κείμενο, εικόνες και βίντεο, ενοχλεί και πολύ μάλιστα.
Πάντα σε όλες τις εποχές κάποιοι ονειρευόντουσαν τον έλεγχο πάνω στους συνανθρώπους τους. Διότι τι να τα κάνουν 147 κότερα, 137 Φεράρι και 50.000 μοντέλες (όσα βιάγκρα και να πάρουν);
Μόνο ο έλεγχος των άλλων "Μία αρβύλα πάνω σε ένα ανθρώπινο πρόσωπο", όπως λέει ο Τζωρτζ, μπορεί να τους δώσει χαρά και ικανοποίηση (οι τελευταίες λέξεις προφέρονται με χροιά phone sex). Η ελευθερία του διαδικτύου αντιστρατεύεται τέτοιου τύπου σχέδια.
Ενέργειες προς την κατεύθυνση χαλιναγώγησης του ίντερνετ γίνονται ακόμα και από την ΕΕ. Δες εδώ (κλίκατις).
ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΑΜΕ!
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΦΙΛΟΥΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡΣ
ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΚΛΙΚ....
Για τεχνικους λόγους που δεν μου δινουν τη δυνατοτητα να μπω στο προηγουμενο μπλογκ, το ιστολογιο μεταφερεται εδω. Το προηγουμενο θα λειτουργει ως αρχείο. Μην αφηνετε σχολια στο προηγουμενο διοτι δεν μπορω να μπω να τα απαντησω.
Αντε κι αλλη φορα να μαθω να παιζω με τα κουμπια!
Πειράζει που συμφωνώ απολύτως με τα γραφόμενά σου;
σκωραμίδες σου (στρατιωτικά μακρυά σώβρακα)
εδώ κάνεις λάθος φίλε μου, σκωραμίδα, είναι η κοινώς λεγόμενη πάπια!
το μεταλλικό ή πλαστικό εξάρτημα που κάνουν την ανάγκη τους οι ασθενείς στα νοσοκομεία!!!
σκώρ= σκατό στα αρχαία ελληνικά
Μμμμμμ.... έχεις απόλυτο δίκιο!
Το σωστό είναι "σκελέες"
το αφήνω ως έχει στο κείμενο για την ιστορία του πράγματος Σ;ο)))))
Δημοσίευση σχολίου