ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΦΩΣ

Δεν ξέρω πια τη νύχτα.

Δεν ξέρω πια τα ονόματα ενός κόσμου που μ' αρνιέται
Καθαρά διαβάζω τα όστρακα τα φύλλα τ' άστρα
Η έχτρα μου είναι περιττή στους δρόμους τ' ούρανού

@

Στο όνομα του Φωτός
του καθαρού, του θερμού, του αιώνιου
Στο όνομα της αγαθής δύναμης
που δεν επαίρεται, δεν ακκίζεται, δεν παροπλίζεται
δεν κολακεύεται, δεν χαρίζεται
Στο όνομα της Δικαιοσύνης, που όσο κι αν βιάζεται, αρνείται ν’ αδικήσει

Στο όνομα αυτών που έβαλαν την Δικαιοσύνη πάνω από το συμφέρον
και πλήρωσαν το κόστος

Στο όνομα των συκοφαντημένων που δεν συκοφάντησαν
Στο όνομα των πικραμένων που δεν πίκραναν
Στο όνομα των διωγμένων που δεν δίωξαν

Στο όνομα των νεκρών
που δολοφονήθηκαν γιατί δεν μπορούσαν να ζήσουν ψευδόμενοι
Στο όνομα αυτών που θυσιάστηκαν
προσπαθώντας να σπάσουν τις αλυσίδες του κορμιού και του νου
Στο όνομα των αθώων
που σφαγιάσθηκαν γιατί κάποιοι δεν υπέφεραν την αθωότητά τους

Στο όνομα των στρατιών των μαρτύρων
της Ειρήνης, της Γνώσης, και της Αλήθειας


Ας έχουμε το κουράγιο να γνωρίσουμε τον εαυτό μας
Ας έχουμε το κουράγιο να είμαστε ο εαυτός μας
Ας έχουμε την μεγαλοψυχία να νοιαζόμαστε για τον άλλο

Ας έχουμε το κουράγιο
ν’αντέχουμε τις δυσκολίες, τις αναποδιές,
τις αδικίες, τις τρικλοποδιές
χωρίς να ταραζόμαστε, χωρίς ν’απελπιζόμαστε,
χωρίς να χάνουμε την καθαρότητα της κρίσης μας
χωρίς να επιζητούμε την εκδίκηση

Ας έχουμε τη μεγαλοσύνη να γνωρίζουμε την ασημαντότητά μας
Ας έχουμε το θάρρος να παραδεχόμαστε την αμάθειά μας
Ας έχουμε την περιέργεια ν’αναζητούμε διαρκώς την Αλήθεια
Ας έχουμε την καθαρότητα του Νου να διακρίνουμε την Αλήθεια

Ας έχουμε το κουράγιο να λέμε με θάρρος την Αλήθεια μας
Να μην κρυβόμαστε πίσω από συμβάσεις και φόβους,
Να μην φιμωνόμαστε από συμφέροντα, ούτε καν από το δικό μας


Μακριά από εμάς η προκατάληψη
Μακριά από εμάς η υποκρισία
Μακριά από εμάς η βία

Είθε να μπορούμε ν’αγαπάμε χωρίς όρια
Είθε να μπορούμε να συγχωρούμε χωρίς κατάλοιπα
Είθε να μπορούμε ν’αντέχουμε την ματαίωση
χωρίς ο πόνος να μας παραλύει


Είθε να μπορούμε ν’αντικρύζουμε το Χάος και να μην παραζαλιζόμαστε
Είθε να έχουμε την δύναμη να ξανασηκωνόμαστε, όταν πέφτουμε
Είθε ν' αντέχουμε την Γνώση πως είμαστε σκόνη και στάχτη
και να μπορούμε, γνωρίζοντας, να φερόμαστε σαν Θεοί.

Αμήν

.

.

.

"Δεν ξέρω πιά τη νύχτα":
απόσπασμα από τον Ήλιο τον πρώτο, του Οδυσσέα Ελύτη

.