"ΕΞΟΡΙΣΤΕ ΠΟΙΗΤΗ, ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΣΟΥ, ΠΕΣ ΜΟΥ, ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ;"

.

Marsha Conell, Dream Vessels #102: Exposure

Γεννήθηκα την εποχή των Παιδιών των Λουλουδιών. Δυό χρόνια μετά από έναν Μάη που θα άλλαζε, λέει, τον κόσμο. Ένα χρόνο μετά την κατάκτηση της Σελήνης.

Η παιδική ηλικία και η εφηβεία μου ήταν γεμάτες όνειρα: Διαστημόπλοια που θα διέσχιζαν, γρήγορα σαν ιδέες, το Άπειρο. Άφθαρτοι βιονικοί ανθρώποι. Εξυπηρετικά Ρομπότ που θα υπάκουαν σε ανθρώπινους Νόμους ανθρωπιάς. Νίκη εναντίον της Αρρώστιας. Νίκη εναντίον της Πείνας και της Δυστυχίας. Νίκη εναντίον του Πολέμου (τουλάχιστον στο εσωτερικό του Γαλαξία...). Θρίαμβο του Πνευματικού Ανθρώπου έναντι του ανθρώπου-ζώου. Νίκη εναντίον του ίδιου του Θανάτου.

Πότε θα συνέβαιναν όλα αυτά; Μα φυσικά, το μαγικό έτος…. 2000…

Και μόνο το άκουσμα της χρονολογίας αυτής με γοήτευε. Θυμάμαι που ονειροπολούσα προσπαθώντας να φανταστώ τον εαυτό μου το 2000. Μού ήταν αδύνατον. Τόσο εξωτική μού φαινόταν η χρονολογία «Δύο Χιλιάδες». Ακόμα και η δεκαετία του ’90 φάνταζε τότε, γύρω στα ’80, τόσο απόμακρη, τόσο γοητευτική… Θυμάμαι μια σειρά επιστημονικής φαντασίας που λεγόταν Διάστημα 1999, με βάσεις στη Σελήνη, και διαστημόπλοια (τους Αετούς) που κυριαρχούσαν στο Διάστημα (η Σελήνη είχε από ατύχημα αποσπαστεί από τη Γη) …

Υπήρχαν και ανησυχίες, ναι. Ο εφιάλτης του ψυχρού πολέμου, η Δαμόκλειος σπάθη ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος. Η προοπτική μιάς ολοκληρωτικής οικολογικής καταστροφής, όπως αυτή που προφήτευε το περίφημο βιβλίο-απάτη «Εναλλακτική λύση 3». Το σοκ του Τσερνομπίλ. Υπήρχε όμως και βαθιά αισιοδοξία, που υπερκάλυπτε όλα τα υπόλοιπα…

Νά’μαι λοιπόν αισίως στα… 2006. Έξι χρόνια μετά το θρυλικό 2000!

Κοιτάζω γύρω μου. Και βλέπω προόδους, ναι. Καμμιά όμως σχέση με αυτά που θα σας έλεγα εγώ, ή οποιοσδήποτε άλλος δεκάχρονος, το 1980, αν τον ρωτούσατε για το 2000.

Βλέπω κινητά τηλέφωνα με τα οποία μιλάς παντού από παντού. Σιγά το πράγμα. Η βιονική γυναίκα μιλούσε από το μικρούτσικο ρολόι της, ούτε καν αυτό δεν έγινε ακόμα πραγματικότητα μαζικής παραγωγής.
Βλέπω επίπεδες τηλεοράσεις. Σαχλαμάρες. Πού είναι η τρισδιάστατη τηλεόραση, οι τοίχοι-οθόνες, οι ολογραφικές προβολές;
Βλέπω αυτοκίνητα με υπολογιστή ταξιδιού και DVD. Αηδίες. Κάθε αξιοπρεπές διήγημα ΕΦ προέβλεπε για το 2000 ιπτάμενα αυτοκίνητα με κινητήρες αντιύλης ή έστω σύντηξης, αθόρυβους, ανέξοδους, απόλυτα φιλικούς για το περιβάλλον.
Βλέπω κάποιες προόδους στην Ιατρική, νέες θεραπείες, μαγνητικούς τομογράφους και τα λοιπά. Απαράδεκτο! Πού είναι η συσκευές που θα έμπαινες μέσα και σε λίγα δευτερόλεπτα όχι μόνο θα είχαν εντοπίσει το πρόβλημα, αλλά θα είχαν εφαρμόσει επιτυχώς και την κατάλληλη θεραπεία;
Βλέπω μια άνοδο του μέσου όρου ζωής κατά μερικά χρόνια. Πλήρης απογοήτευση… Η Ανθρωπότητα το 2000 υποτίθεται ότι θα είχε επιτέλους νικήσει την αρρώστια, τα γηρατειά, ακόμα και τον Θάνατο…
Βλέπω τέλος το Διαδίκτυο, το απόλυτο εργαλείο επικοινωνίας, την Κιβωτό της ανθρώπινης Γνώσης, την Εγκυκλοπαίδεια των Πάντων, που νομίζω πως είναι το μόνο σκέλος της ανθρώπινης Προόδου που ξεπέρασε τις προσδοκίες και των πιο ευφάνταστων μελλοντολόγων.

Επίσης όμως βλέπω ότι ενώ περπατήσαμε στη Σελήνη 37 χρόνια πριν, δεν έχουμε πατήσει ακόμα ούτε καν στον διπλανό μας Άρη. Βλέπω τα πρωτοπαλίκαρα του Μάη του '68 (Peace and Love, θυμάστε;) να έχουν μεταλλαχθεί σε ατσαλάκωτους κι αδάκρυτους μάνατζερ και CEO. Βλέπω τον καρκίνο να θερίζει, βήματα μπροστά έγιναν, ναι, αλλά ο καρκίνος ακόμα θερίζει, ίσως και περισσότερο από παλιά, λόγω της αύξησης του μέσου όρου ζωής, λόγω της μόλυνσης, λόγω των πυρηνικών ατυχημάτων, των χημικών προσθέτων, της τρύπας του όζοντος…. Βλέπω «απλές» ασθένειες, όπως το κοινό κρυολόγημα, την ακμή, τα αρθριτικά, να βασανίζουν ακόμα τους ανθρώπους, παλιούς εφιάλτες όπως η φυματίωση και η λέπρα να επιστρέφουν και νέους, όπως το Aids, να θερίζουν. Βλέπω τα μέντιουμ και τους αστρολόγους να απολαμβάνουν κύρους και σεβασμού, κι οι μετοχές τους να ανεβαίνουν αντί να πέφτουν, και μάλιστα, το χειρότερο, μεταξύ των νέων… Βλέπω τις θρησκείες να συνεχίζουν να αφιονίζουν τους ανθρώπους, αντί να τους εξυψώνουν... Βλέπω η πείνα στον Κόσμο να αυξάνεται αντί να μειώνεται, η ψαλίδα ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς να μεγαλώνει αντί να μικραίνει…τον Πόλεμο να δείχνει αδιάλειπτα το φρικτό πρόσωπό του, τους ανθρώπους να δείχνουν όλο και πιο ξεδιάντροπα το χειρότερο εαυτό τους… Βλέπω το Δίκαιο του Ανθρώπου να χάνει συνέχεια έδαφος, και το "Δίκιο" του ισχυροτέρου να θριαμβεύει....

‘Ολα αυτά βλέπω, και δεν τολμώ να ξαναντικρύσω έτη-Ορόσημα στο όποιο Μέλλον μου, ή στο Μέλλον της Ανθρωπότητας.

«Το δυό χιλιάδες, θα’ναι μπαμπάδες, οι σημερινοί πιτσιρικάδες», τραγουδούσε η Αρλέτα λίγο μετά το ’80. Πολλοί από τους συν-πιτσιρικάδες μου έγιναν. Εγώ πάντως όχι, τουλάχιστον όχι ακόμα. Αν πω «ευτυχώς», θα είμαι ένας Αλεπός που όσα δεν φτάνει, τα κάνει κρεμαστάρια;.

ENDURING TERRORS ( source )

• Number of people who died of hunger on 11th September 2001*: 24,000
• Number of children killed by diarrhoea on 11th September 2001*: 6,020
• Number of children killed by measles on 11th September 2001*: 2,700
• Number of malnourished children in developing countries: 149 million
• Number of people without access to safe drinking water: 1,100 million
• Number of people without access to adequate sanitation: 2,400 million
• Number of people living on less than a dollar a day: 1,200 million
• Number of African children under 15 living with HIV: 1.1million
• Number of children without access to basic education: 100 million
• Number of illiterate adults: 875 million
• Number of women who die each year in pregnancy and childbirth: 515,000
• Annual average number of people killed by drought and famine 1972-96: 73,606
• Annual average number of children killed in conflict 1990-2000: 200,000
• Annual average number of children made homeless by conflict 1990-2000: 1.2 million

*Assuming annual deaths were evenly spread

Statistics Reproduced from New Internationalist Magazine,
Nov 2001 edition, pp18-19.