Την πιο μεγάλη μέρα χάρισέ μας, Ήλιε, ξανά
φέξε μας Αγάπη
γλύκανέ μας τη Μοναξιά
αναθέρμανε, επιτέλους, την Ανθρωπιά μας
κάψε τη Ματαιότητά μας.
21 Ιουνίου 2006
Τ(ΌΣΟ) ΠΑΤΗΣΕ Ο
Μαύρος Γάτος
ΣΤΙΣ
6:44:00 μ.μ.
Ετικέτες τα ποιήματά μου
4 σχόλια:
Mε φώναξε κανείς;
:-)
Ολα καλά Μίλτο; Ακόμη σκέφτομαι για το "ιστολόγιο"...
καλησπέρα, ξενιτεμένε ήλιε!
Καλά ξε-καλά, πάμε μπροστά... Θυμάσαι...
"η ζωή
συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελλούς, και τις αξίες
πάει μπροστά, προχωρά, ο καιρός δεν την τρομάζει
και γι'αγάπες παλιές, ούτε που το κουβεντιάζει..."
Να είσαι καλά, Θοδωρή, ευχαριστώ
Υπερ-θετικότατος. Λάμπε λοιπόν. Βαριά καρδιά ας έχουν οι ένοχοι, όχι τα θύματά τους.
Best regards from NY!
» » »
Δημοσίευση σχολίου