31 Δεκ 2009

*.*.*.2010.*.*.* ΜΙΚρό ΓαΤί, ΜΕΓάΛΕΣ ΑΛήΘΕΙΕΣ *.*.*.2010.*.*.*

.





...που θα ισχύουν και το 2010 
(μπορεί και το 3010):


αν μοιάζει με πάπια, κρώζει σαν πάπια, περπατά σαν πάπια, 
ε, είναι πάπια.



όσο κι αν ψάξεις, 
αποκλείεται να βρεις κάτι που δεν υπάρχει.


ο δρόμος για την Κόλαση 
είναι στρωμένος με χαμένες ευκαιρίες.




ΧΑΡΟύΜΕΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙά!!!
ΕΥΤΥΧΙΣΜέΝΟ ΤΟ 2010!!!

Σ:ο) 

.

30 Δεκ 2009

ΠέΡΑ ΑΠό Το "ΚΑΛό" ΚΑι Το "ΚΑΚό"...

.



υπάρχει μόνο 







.

ΑΝΤέΧΕΙΣ;

.

Θέλει κουράγιο, γνώση και πυγμή
να νιώσεις δυό Αλήθειες στα ίσια:


οι Έρωτες μεθούν σαν τα χασίσια
για να πολλαπλασιάζονται οι θνητοί
κι οι Θάνατοι στυγνοί εκβιασμοί
μην τύχει και χαρούμε τη Στιγμή


(λοιπόν, τί;)


να πα να γαμηθούνε τα Γαμήσια
να πάνε να πνιγούνε οι Πνιγμοί!

.

28 Δεκ 2009

ΑΔΙ-έΞΟΔΟΙ ΚΙΝΔύΝΟΥ

.


Όταν δεν έχει Δρόμο μπροστά,
ή πίσω, ή στο πλάι, δεν απομένει παρά
να πετάξεις!





να πετάξεις αδιέξοδα όνειρα
να πετάξεις αδιέξοδους ανθρώπους
να πετάξεις αδιέξοδα ειωθότα

να πετάξεις τον παλιό σου
αδιέξοδο εαυτό.


.

26 Δεκ 2009

MΑύΡΟΣ ΓάΤΟΣ ΕΤώΝ ΤΕΣΣάΡΩΝ!



.


Για όλους εσάς που επισκεφτήκατε τα κεραμίδια μου
αυτά τα τέσσερα χρόνια



για όλους εσάς που γνώρισα στις διαδικτυακές μας κεραμιδότσαρκες
και μετά στην αληθινή ζωή



για τις χαρές μας και για τις γκρίνιες μας

για όλες τις καλές και τις κακές στιγμές


ΧΡόΝΙΑ ΜαΣ ΠΟΛΛά!!!








Περιεχόμενα





25 Δεκ 2009

Ο ΑΝίκΗΤΟΣ ΉΛιΟΣ!


ξαναγεννήθηκε!

.

24 Δεκ 2009

θ'ανΘίσουΜε πάλι την ΆνοιΞη

.

...ο Χ.Κ. Άντερσεν, ο μέγας Παραμυθάς, είδε κάποτε ένα όνειρο: ήταν λέει μέσα σ' ένα ανοιχτό φέρετρο, στη μέση του δρόμου, κι έλεγε στους περαστικούς, που τον κοίταζαν κατάπληκτοι: 

"δεν πέθανα, θ' ανθίσω και πάλι την Άνοιξη!"



 Hans Christian Andersen (1805-1875)

Τα (Μη) ΚάΛΑΝΤΑ ΤΟυ ΘΑΝΑΣάΚΗ

.



Καλημέρα και Χρόνια Πολλά! Με λένε Θανασάκη και είμαι εννιά χρονών.



Φέτος έστειλα τις ευχές μου σε όλους μου τους φίλους στο Facebook, και σε όσους δεν είναι στο Facebook τις έστειλα με email, όπως και πέρσι. Έχει πολλή πλάκα να στέλνεις ευχές με email, φτιάχνεις μια κάρτα όπως την θέλεις και βάζεις και τη φωτογραφία σου και χοροπηδάει και πaίζει και Τζίγλ μπελς. Όλοι οι φίλοι μου μού απάντησαν επίσης με email- αλλά ποιός κάθεται τώρα να τις δει, όλες αυτές τις κάρτες! Ίσα ίσα που θα προλάβουμε ανοιχτό το Τζάμπο....


Ευτυχώς φέτος είχαμε την ησυχία μας την παραμονή των Χριστουγέννων, όχι σαν πέρσι που δυο τρεις παρέες από γυφτάκια και αλβανάκια είχαν έρθει και μάς χτυπούσαν τα κουδούνια και ξύπνησαν τον μπαμπά μου και έβριζε. Όταν ρώτησα τη μαμά μου τί ήθελαν, μού απάντησε πως ήταν ζητιανάκια και ήθελαν λεφτά- ο μπαμπάς θύμωσε τότε με τη μαμά, και είπε πως δεν ήταν ζητιανάκια, τα κάλαντα ήθελαν να μάς πουν, και πως κι εκείνος όταν ήταν μικρός γυρνούσε στους δρόμους κι έλεγε τα κάλαντα- όταν όμως ζήτησα να πω κι εγώ τα κάλαντα στους δρόμους, μού είπαν πως αποκλείεται και πως μπορώ να τα πω μόνο σ' αυτούς, στη γιαγιά και στον παππού από το τηλέφωνο, και ίσως και στη θεία τη Δέσποινα, που μένει λίγο παρακάτω. 

Τέλος πάντων, ούτε σ' εμάς ήρθε κανείς φέτος για τα κάλαντα. Εκτός από πεντέξι κινέζικους Αη-Βασίληδες, που χορεύουν κάτω από το δέντρο, νιαουρίζοντας...

"Καλήν εσπέραν, Άρχοντες"... 



"ήΡΘΑΜΕ Να ΣάΣ ΦέΡΟΥΜΕ ΤηΝ ΑΣΤΡίΝΑ, ήΡΘΑΜΕ Να ΣάΣ ΔώΣΟΥΜΕ ΧΑΡά!"

.



Τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα 
Της Γκρέτσια Σαλεντίνα


Άρτε που εστά στην ώρια μασσαρία (αρχοντικό)

βλοώ την πόρτα με το λιμπιντάρι (κατώφλι)

βλοώ τη μάνα με όλα τα παιντία
τσαι α'πόι τον τσούρη πού 'ναι ο τζενεράλη


Ήρταμε να σάς φέρμε την Αστρίνα!
Ήρταμε να σάς κάνομε αλλεγκρία!



Χρόνια Πολλά
με Υγεία, Αγάπη και Αλήθεια!

.

23 Δεκ 2009

"ΠΟΛΛά ΦΙΛάκια γΙΑ τΑ ΧΡΙΣτΟΥΓεΝNάΚια (*)": Τα ΧΡΙΣτΟύγΕΝΝΑ Του ΧΛιΔοΚΑΚοΜΟίΡΗ

.




Τα Χριστούγεννα ο Χλιδοκακομοίρης θα γνωρίσει τον χλιδοκακόμοιρο εαυτό του πίνοντας το εφτάστερο κονιάκ που διαφημίζει ο Αλιάγας, και θα νιώσει για λίγο καψουροτζέντλεμαν με τα ουίσκι που τον βομβαρδίζει η χλιδοκακομοιροτιβί. Η κα Χλιδοκακομοίρη θ' αλωνίσει την αγορά ψωνίζοντας υστερικά δωράκια (όλα σε -άκια) για όλους, αλλά κυρίως για τον εαυτό της: παπουτσάκια, καλλυντικάκια, εσωρουχάκια, όλων των ειδών τα σκατουλάκια. Γιατί αυτό της είπαν πως είναι τα Χριστουγεννάκια. Για το παιδί θα επιδράμουν στο Τζάμπα, όπου θα γεμίσουν τις χλιδοκακόμοιρες σακούλες τους με  τόνους σκουπιδοπαιχνίδια, γιατί αυτό τους είπαν πως είναι τα παιδικά Χριστούγεννα.



Αν η οικογένεια Χλιδοκακομοίρη δεν τα καταφέρει να φύγει κάπου μακριά να "κάνει Χριστούγεννα", θα κλείσει για το ρεβεγιόν τραπέζι στο κυνοκομείο "της αρεσκεία (sic) της", όπου τραγουδάει ο αγαπημένος τους χλιδοκακομοίρης, καταθέτοντας για δυό τρεις ώρες στρίμωγμα και ξεκούφαμα τ' απομεινάρια από το δώρο. 


Μετά τις γιορτές ο Χλιδοκακομοίρης, όπως κάθε χρονιά, θα πάθει την μετά-γιορτινή κατάθλιψη. Μετά τα Χριστουγεννάκια και την Πρωτοχρονιούλα και τα άπειρα (εικονικά) φιλάκια, θα τού μείνουν μόνο κάτι χαλασμένα χλιδοκακομοιροπαίχνιδα, και φορτωμένες πιστωτικές κάρτες...






(*) "Πολλά φιλάκια για τα Χριστουγεννάκια": το άκουσα σε μεσημεριανή εκπομπή. Πόσο πιό σαχλός μπορεί να γίνει κανείς; Καθόλου, μάλλον.

22 Δεκ 2009

IT's a SoNg ThaT JuSt KeePs PLAyinG on ThE RaDiO...

.

...and you know I haven't seen you for a while...

Το ΜΥΣΤΙΚό

.




είναι να παίρνεις τις στροφές ανοιχτά


και τις ευθείες ίσια.




21 Δεκ 2009

"ΣΤοΝ ύΠΝΟ ή ΣΤοΝ ΞύΠΝΙΟ ΜΟυ, Τ' όΝΕΙΡΟ Θα Το ΖήΣΩ" (*)

.




εμείς που ερωτευτήκαμε τις Ξωτικιές

πεθαίνουμε μόνοι,

μα ερωτευμένοι!





(*) "στον ύπνο ή στον ξύπνιο μου τ' όνειρο  θα το ζήσω":
από το Παραμυθόδραμα "με του Μαγιού τα μάγια" 
των Ευελπίδη - Σκαλκώτα

19 Δεκ 2009

ΚΟΥΝΟύΠΙ ΤΟυ ΔΕΚέΜΒΡΗ

.





τρεις νύχτες με βασάνιζες
μα όταν επιτέλους σ' έλιωσα,
είχαμε πιά- αλίμονο!
το ίδιο αίμα


.

18 Δεκ 2009

η ΟΜΟΡΦΙά Θα ΣώΣΕΙ ΤοΝ ΚόΣΜΟ



..."Είναι αλήθεια, πρίγκηπα Μίσκιν, πως είπατε κάποτε, «Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο»; Κύριοι, φώναξε δυνατά, απευθυνόμενος σε όλους, ο πρίγκηπας ισχυρίζεται πως η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο! Κι εγώ ισχυρίζομαι πως κάνει τόσο παιχνιδιάρικες σκέψεις, γιατί είναι ερωτευμένος. Κύριοι, ο πρίγκηπας είναι ερωτευμένος. Μην κοκκινίζετε, πρίγκηπα, θα με κάνετε να σάς λυπηθώ.

Ποιά ομορφιά θα σώσει τον κόσμο; Είστε πραγματικός χριστιανός; Ο Κόλια λέει πως αποκαλείτε τον εαυτό σας χριστιανό..."
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, «Ο Ηλίθιος»,





"Απελθών aπήγξατο"


Είσαι άσχημος
άσχημος στην οίηση της κενότητας σου
άσχημος στην αλαζονεία στην υποκρισία σου
  άμορφος άσχημος στο θράσος της άγνοιάς σου
στον κυνισμό σου στον αρριβισμό σου

  άσχημος άσχημος στα μέσα και στα έξω σου
στις εκφράσεις στις κινήσεις στο φέρσιμό σου
στην ασύστολη χυδαιότητα που ανεμίζεις σαν λάβαρο
στην ανθρωποφάγο διαφθορά της επιρροής σου

άσχημος άσχημος άσχημος
στα τριάκοντα αργύρια της αμοιβής σου


μά εσύ, στο τέλος, φεύγοντας, θα κρεμαστείς
κι η ομορφιά
η ομορφιά θα τον σώσει
τον Κόσμο





 12-1-2005

...κι αν αναρωτιέστε αν είμαι θρήσκος:

 η Ομορφιά δεν έχει ανάγκη τον Χριστιανισμό.

17 Δεκ 2009

ΚάΤΙ ΑΓόΡΙΑ


ακούτε:
Piano Sonata In A Major D959 - II
Piano Trio In E Flat


του Franz Schubert

 


















Που δυσκολεύονται να δέσουν τον κόμπο της γραβάτας
που δυσκολεύονται να λύσουν το γρίφο των γυναικών
κάτι αγόρια μ' έναν κόμπο στην καρδιά


κάτι αγόρια χωρίς Πατέρα 













.

15 Δεκ 2009

"ΔΙόΤΙ ΠΟΛύ ΗΓάΠΗΣΑ" *







 τα Λάθη μου

αλάτι και βροχή






ακούτε: Franz Scubert, Violin Sonatina no1



15-12-09 



* Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο: "ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησε πολύ·" (7,40)

photo: Sea_Salt_Tears by kaylalemmons

14 Δεκ 2009

ΤίΠΟΤΑ ΔεΝ ΤΕΛΕΙώΝΕΙ ΠΡιΝ Το ΤέΛΟΣ ("ΧΙόΝΙ" - αυτόματη εκτέλεση)





Σκέπασε ξανά
χιόνι τη ζωή σου
κι έκλεισαν οι Δρόμοι


κρατήσου, κρατήσου
απ' τ' Όνειρο ακόμη


θυμήσου, θυμήσου
τίποτα δεν τελειώνει 
πριν το Τέλος





στίχοι - μουσική - (ξεκούρδιστη) εκτέλεση
Μιλτιάδης Θαλασσινός
14 Δεκεμβρίου 2009

13 Δεκ 2009

LiEBESTRaUM, το όΝΕΙΡΟ ΤΟυ έΡΩΤΑ

.





Να φύγω, ν' ανοίξω φτερά
να πετάξω σε μέρη φαιδρά


κι ο Χρόνος νά 'ναι Φίλος
κι ο Κόσμος Αγκαλιά



ακούτε το Liebestraum του Franz Liszt
από τον Harvey Lavan "Van" Cliburn 



.

11 Δεκ 2009

Το ΠΡΩΤΟΠέΤΑΓΜΑ

.
το Ράδιο Μαύρος Γάτος ήταν χτες εκτός λειτουργίας
 λόγω τεχνικού προβλήματος του Gcast







Ακούτε "l'envol", το πρωτοπέταγμα, του Damien Saez
φωτογραφία: "envol", πρωτοπέταγμα από τον Τοmy Parnetti







Damien Saez

10 Δεκ 2009

Τα ΠΡΟΣΩΠΕίΑ ΤηΣ ΒίΑΣ: Οι άΔΙΚΟΙ ΚΑι ΠΑΡάΛΛΗΛΟΙ ΘάΝΑΤΟΙ ΤΟυ ΑΛέΞΗ ΚΑι ΤΟυ ΣόλΩΝΑ



Στις 6 Δεκεμβρίου 2008, στα Εξάρχεια, ο δεκαπεντάχρονος Αλέξης Γ. δολοφονήθηκε από τις σφαίρες εκείνου που είχε οριστεί από το κοινωνικό σύνολο να φροντίζει για την ασφάλειά του και για την διαβίωσή του σε μια κοινωνία δικαίου.


Στις 6 Δεκεμβρίου 2009, στην Κηφισίας, ο δεκαπεντάχρονος Σόλων Χ. δολοφονήθηκε από έναν οδηγό. 


Για τον Αλέξη κάηκε η Αθήνα, και ακόμα καίγεται. Ο θάνατος του Σόλωνα όμως πέρασε στο ντούκου, όπως και τόσοι άκόμα θάνατοι των θυμάτων της βίας των δρόμων, που δεν είναι παρά ένα ακόμα από τα προσωπεία της ΒΙΑΣ που κυριαρχεί σε κάθε άποψη της κοινωνικής ζωής της χώρας μας.


Το συμπέρασμα είναι πως πολύ εύκολα μπορείς να στρέψεις τον Έλληνα εναντία στο μπάτσο του, δεν μπορείς όμως με τίποτα να τον στρέψεις εναντία στην πολύ πιό φονική τετράτροχη λαμαρίνα του και στους εγκληματίες πολιτικούς που συντέλεσαν τόσες δεκαετίες στηην πλήρη απουσία ΣΕΒΑΣΜΟύ όχι μόνο στους δρόμους, αλλά παντού.


Κάθε λαός με τις προτεραιότητές του.

Τα ΠΡΟΣΩΠΕίΑ ΤηΣ ΒίΑΣ

ΥΓ: Στη Θεσσαλονίκη μόνο, κάθε μέρα παρασύρεται από αυτοκίνητο κι ένας άνθρωπος (κατά μέσο όρο).
.

9 Δεκ 2009

ΓΙ *ΑΥΤόΝ* ΤΟΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤάΧΡΟΝΟ ΠΟΙόΣ ΘΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΕί; ΠΟΙόΣ ΘΑ ΚΛάΨΕΙ; ΠΟΙόΣ Θα ΕΠΑΝΑΣΤΑΤήΣΕΙ ΕΠΙΤέΛΟΥΣ, Ρε ΓΑΜώΤΟ: ΡΕ ΓΑΜώΤΟ:



Κόκκινο, για τα δεκαπέντε σου χρόνια, Σόλωνα







Ο Σόλων, δεκαπέντε χρονών παιδί



παρασύρθηκε κι εγκαταλείφθηκε το Σάββατο

από εγκληματία οδηγό, στην Κηφισίας




Γράφει ένας συμμαθητής του: 


 Δυστυχώς ο Σόλωνας πέθανε σήμερα, αύριο θα γίνει η κηδεία του. Στην Κηφησίας θα γίνει μια ακάθιστη διαμαρτυρία στις 8 παρά τέταρτο το πρωί για μια πεζογέφυρα μπροστά από τα STARBUCKS, όποιος θέλει μπορεί, να έρθει, και να φέρει και ένα λουλούδι προαιρετικά, κόκκινο ή άσπρο. Ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Υ.Γ. Αυτός που χτύπησε τον Σόλωνα παραδόθηκε χθες στην αστυνομία. 

ΛάΘΗ ΚΑι ΠάΘΗ

.



Ό,τι μού άξιζε τό 'χω πάθει
κι ότι δε μού άξιζε, τό 'παθα κι αυτό!

Όλα τ' αυγά μου σ' ένα καλάθι
κι ακόμα δέκα στο χέρι καρτερώ



Και θα κάνω και πιό μεγάλα λάθη!
πώς να μάθει ένα σπασμένο αυγό;







 (έτσι!)

8 Δεκ 2009

ΧΕΙΜώΝΑΣ




Πάγωσέ με, ας γίνω σκόνη
σβήσε με από το χάρτη


κάπου, κάποιος, Αγαπά
το Καλοκαίρι 
θα ξανάρτει!


.

7 Δεκ 2009

ΝΑΥάΓΙΑ ΠΑΙΔΙΚώΝ ΥΠΟΣΧέΣΕΩΝ (Jane BiRKIN, "Τα ΠΑΙΔΙά ΤΟυ ΧΕΙΜώΝΑ" )




"Είναι 
μια χώρα
ανεπίγνωστη 
κι απρόσιτη
σαν τους νεκρούς

μία ζωή
τους νοσταλγώ"



Jane Birkin

6 Δεκ 2009

αΝ ΜΙά ΜέΡΑ ΞΕΧάΣΩ Ν'ΑΓΑΠώ




θά ναι σα νά 'χω ξεχάσει ν' αναπνέω - αν μια μέρα 
ξεχάσω ν' αγαπώ, θά 'ναι
η τελευταία



ΤΟΥΦΕΚΙέΣ


Όταν ακούς τουφεκιές
κάπου υπάρχει κάποιος θύτης
και κάποιο θύμα


(στον αέρα ρίχνουν μόνο στο γάμο του Καραγκιόζη...)

Ο ΕΜΒΟΛΙΑΣΜέΝΟΣ ο ΓάΤΟΣ ΑΠό Τη ΜύΤΗ ΠΙάνΕΤΑΙ



Από χτες έχω ένα απίστευτο συνάχι, η μύτη μου τρέχει σαν ποταμάκι και δεν την προφταίνω. Με καίει λίγο κι ο λαιμός. Τί κατάντγια, ω μον ντιέ! Να τη γλυτώσω από τη διάσημη γρίππη, και να την πατήσω από ένα ταπεινό, κοινό κρυολόγημα!!!

Μάλλον μού έκαναν βουντού όλοι εκείνοι οι παλαβιάρηδες που έλεγαν πως το εμβόλιο της γρίππης Η1Ν1 (το έκανα πρώτος πρώτος πριν κανένα μήνα) είναι κόλπο του 666 - φτου φτου φτου

Ξεματιάξτε με, κάποιος! ΣΟΣ!!!

.

5 Δεκ 2009

ΣΧΕΤΙΚά Με Τα όΡΙΑ ΤΟυ ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟύ: Οι ΑΡΧέΣ ΤηΣ Μη-ΒίΑΣ, ΤηΣ ΔΡάΣΗΣ Και ΤηΣ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚόΤΗΤΑΣ

.



Το ζήτημα των ορίων είναι κεντρικό στις ανθρώπινες σχέσεις καθε μορφής, είτε αυτές είναι συγγενικής, φιλικής, επαγγελματικής ή κοινωνικής φύσης. Ο σεβασμός των ορίων είναι η βασική προϋπόθεση αυτού που αποκαλείται "αλληλοσεβασμός". Πριν όμως από τον σεβασμό των ορίων, προηγείται η οριοθέτησή τους, ο καθορισμός των Νόμων. Οι Νόμοι οφείλουν να καθορίζουν τα όρια, και η εφαρμογή των Νόμων  πρέπει να υπερασπίζεται τα όρια αυτά.




  Είναι γνωστή η "αρχή της μη-βλάβης" του Τζων Στιούαρτ Μιλλ, που όμως
δικαιολογημένα επικρίνεται από τους περισσότερους ως εξαιρετικά ατελής. Κι αυτό γιατί η αρχή του Μιλλ εστιάζει στο θέμα από "φιλελεύθερη" πλευρά μεν, από μη ανθρωπιστική πλευρά δε. Αυτό είναι παρεμπιπτόντως και το γενικότερο πρόβλημα του φιλελευθερισμού, κατά τη γνώμη μου.


Είναι πασίγνωστη επίσης η ρήση του Βολταίρου (;) "η ελευθερία μου σταματά εκεί που αρχίζει η δική σου", που κάποιο πειραχτήρι τη μετέτρεψε σε "η ελευθερία μου σταματά εκεί που  αρχίζει η μύτη σου". Ας θεωρήσουμε λοιπόν αξιωματικά πως η φυσική βία κάθε μορφής, είτε αφορά σπασμένες μύτες ή όχι, είναι αυτονόητα πέρα από τα όρια. Τί γίνεται όμως με την περαιτέρω οριοθέτηση της ελευθερίας; Ποιός σοφός Σολομώντας θα καθορίσει το Νόμο, πότε μια μη βίαιη πράξη ενός ατόμου ή ενός κοινωνικού συνόλου (* Σημείωση) παραβιάζει τη ελευθερία ενός άλλου ατόμου ή συνόλου, και πότε όχι;



Προτείνω εδώ την αρχή της προτεραιότητας της δράσης: όταν υπάρχει διαφωνία ως προς τα όρια της ελευθερίας, το δίκιο αρμόζει να το έχει εκείνος που παρεμποδίζεται να δράσει, κι όχι εκείνος που επιδιώκει την αναστολή της δράσης. Για παράδειγμα, αν εγώ θέλω να αμφισβητήσω την ύπαρξη του Θεού και κάποιος θίγεται, δεν μπορεί η παθητική του αντίδραση ("προσβολή") να μ' εμποδίσει να εκφραστώ. Αν θέλω να κολυμπήσω γυμνός αλλά κάποιος "ντρέπεται" τη γύμνια μου, το δίκιο το έχω εγώ και είναι άδικο να περιοριστεί η ελευθερία μου με βάση την "παραβίαση" των υποκειμενικών ορίων του άλλου. 


Αυτά όταν υπάρχει σύγκρουση μιας δράσης με μιαν αντίδραση. Τί γίνεται όμως όταν μία δράση συγκρούεται με μιαν άλλη δράση; 

Τότε πρέπει να ισχύει η αρχή της πρωταρχικότητας. Αν εγώ θέλω να κοιμηθώ κι ο άλλος θέλει να μαστορεύει και να θορυβεί τρεις η ώρα το πρωί, σταθμίζεται η βαρύτητα του ύπνου τη νύχτα και του μαστορέματος τη νύχτα και προφανώς υπερισχύει εκείνη του ύπνου, άρα απαγορεύεται το μαστόρεμα τη νύχτα. Το αντίστροφο ισχύει στις δέκα το πρωί, όταν πρωταρχική είναι η ανάγκη για δράση, κι όχι για ύπνο.  Ακόμα ένα παράδειγμα: Αν εγώ θέλω να οδηγώ μεθυσμένος, υπερισχύει της ελευθερίας μου  η ελευθερία του άλλου να οδηγεί ζωντανός.


Εν κατακλείδι, οι αλληλοσυμπληρούμενες αρχές της μη βίας, της δράσης και της πρωταρχικότητας νομίζω πως καλύπτουν σχεδόν τέλεια τα των ανθρώπινων. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να βρω κάποιο κενό, παρόμοιο μ' εκείνα της αρχής της μη-βλάβης. 


Περιμένω τις απόψεις σας με μεγάλο ενδιαφέρον, και τις αντιρρήσεις σας με ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον! 


Σ;ο)


* Σημείωση: Μια σημαντική ειδική περίπτωση είναι εκείνη όπου η δράση δεν συνιστά άμεση άσκηση βίας προς κάποιο άτομο ή κοινωνικό σύνολο, αλλά προς το φυσικό περιβάλλον: τότε η προτεραιότητα είναι φυσικά η διαφύλαξη του κοινού αγαθού, του περιβάλλοντος.







η ΜΠΑΛΛάΝΤΑ ΤηΣ ΒΡΟΧήΣ

.


"...φταίνε τα τραγούδια που με πήραν απ' το χέρι
κάτι στιχάκια σαλεμένων εραστών..."





Salvatore Adamo 
"Ballade à la pluie", 1964




Γλυκιά κυλούσε η βροχή
 
στην όμορφη αγάπη μας
και μας ταξίδευε απαλά
σε μια ζωή τραγουδιστή

Γλυκιά που ήταν η βροχή
που την καρδιά μου τώρα καίει
μοιρολογώντας την αγάπη
σα μια φωνή που σιγοκλαίει

θλιμμένη πού 'ναι η βροχή














Γλυκιά που ήταν η βροχή
  όταν αντάμωνε το φως
των γαλανών σου των ματιών 
ουράνιο τόξο στην ψυχή


Γλυκιά που ήταν η βροχή
που μάς πλημμύριζε χαρά
τότε που δίναμε τους όρκους
για πάντα νά ’μαστε μαζί

θλιμμένη πού 'ναι η βροχή...










 Salvatore Adamo

μετάφραση Μαύρος Γάτος 2006
με την επιφύλαξη κάθε πνευματικού δικαιώματος για τη μετάφραση αυτή

.

4 Δεκ 2009

ΤΡίΣ ΕίΣ ΘάΝΑΤΟΝ



- Επειδή δεν συναγελάζεται
-Επειδή δεν συναλλάσσεται
- Επειδή δεν συναυνανίζεται


ΕίΣ ΘάΝΑΤΟΝ



-Επειδή δεν συμβιβάζεται 
- Επειδή δεν συνερίζεται


ΔίΣ ΕίΣ ΘάνΑΤΟΝ


-Επειδή τολμά κι αγαπά


ΕίΣ ΘάνΑΤΟΝ - ΤΡίΣ


 


ΑΠό ΠΟύ έΡΧΕΣΑΙ; ΠΟύ Πας;




τί σού χαρίστηκε; τί κέρδισες; 
τί έχασες; τί ξέχασες; τί κουβαλάς;
από πού έρχεσαι;
πού δε θα πάς;

3 Δεκ 2009

ULALuME, ΟΛΟΛύΜΗ ("ΟΥΛΑΛΟύΜ" του eDGAR aLLAN PoE)

.
 



ULALuΜΕ, ΟΛΟΛύΜΗ



Ήταν οι ουρανοί σταχτιοί και ζοφεροί
Ήταν τα φύλλα ξερaμένα και στεγνά -
Ήταν τα φύλλα μαραμένα και στεγνά
Τη νύχτα εκείνη του μοναχικού Οκτώβρη
Εκείνη την ατέλειωτη χρονιά.

Ήταν σκληρή η ζωή στη λίμνη του Ύπερ
Στις ομίχλες του διάμεσου Παράξ-
Στην υγρασία της θαμπής της λίμνης του Ύπερ
Στα στοιχειωμένα δάση του Παράξ.


Δίπλα σε μια Τιτάνια αλλέα
Κυπαρισσιών, τριγύριζα με την Ψυχή-
Κυπαρισσιών, με την ψυχή μου, την Ψυχή.
  Κι έμοιαζε με ηφαίστειο η καρδιά
Με ποταμούς τη λάβα να κυλά
Δίχως σταματημό η λάβα να κυλά
Σε δύσοσμα ποτάμια στις πλαγιές
Σε παγωμένα μέρη, πολικά-
Με στεναγμούς κυλούσε η λάβα στις πλαγιές
Στα Βορινά βασίλεια, τα πολικά.


Μιλούσαμε νηφάλια και σοβαρά
Μα η σκέψη μας παραλυμένη και στεγνή
Ήταν η μνήμη μας απατηλή, κι ήταν στεγνή

Δεν ξέραμε πως ήτανε Οκτώβρης,
Δεν νιώσαμε τη νύχτα της χρονιάς-
(Πιο νύχτα, αχ, από τις νύχτες όλες της χρονιάς!)
Ούτε αναγνωρίσαμε τη λίμνη του Ύπερ
(Αν κι εδώ κάτω κάποτε βρεθήκαμε ξανά)
Δεν τη γνωρίσαμε τη λίμνη τη μουντή του Ύπερ
Τα στοιχειωμένα δάση του Παράξ.


Κι έτσι, καθώς γερνούσε πια η νύχτα,
Και το ρολόι των αστριών έδειχνε την αυγή-
Όπως τ' αστέρια μαρτυρούσαν την αυγή
Στο τέλος του μονοπατιού μία ρευστή
Μια νεφελώδης λάμψη ξαφνικά γεννήθηκε.
Και από μέσα της μια θαυμαστή ημισέληνος
Με το διπλό της κέρατο αναδύθηκε -
Της Αστάρτης η διαμαντοστόλιστη ημισέληνος
Με το διπλό της κέρατο-  εκθαμβωτική.

Κι είπα- «από την Άρτεμη αυτή 'ναι πιό θερμή:
Ρέει σ’ έναν αιθέρα στεναγμών-
Στροβιλιζόμενη σε μία χώρα στεναγμών:
Είδε το δάκρυ που δεν έχει ξεραθεί
Στα μάγουλα που το σκουλήκι κατοικεί,
Και ήρθε, απ’ τ’ άστρα των Λεονταριών
Για να μάς δείξει την οδό των ουρανών-
Προς την Λήθη των γαλήνιων ουρανών-
Ανέτειλε, σε πείσμα των Λεονταριών,
Να μάς φωτίσει, με ματιά αστραφτερή-
Ανέτειλε απ' τη φωλιά των Λιονταριών
Με αγάπη στη ματιά της τη λαμπρή.»


Μα η Ψυχή, έδειξε με το δάχτυλο,
Κι είπε- «τούτο το άστρο το φοβάμαι-
Τη χλωμάδα της, παράξενο, φοβάμαι:
Αχ, βιάσου! Ας μη μένουμε άλλο εδώ!
Αχ, πέτα! Ας πετάξουμε!- αλλού να πάμε.»

Μιλούσε τρομαγμένη, κι άφησε να πέσουν
Τα φτερά της, ώσπου σέρνονταν στη σκόνη-
Σιγόκλαιγε με ολολυγμούς, αφήνοντας να πέσουν
Οι φτερούγες της, να σέρνονται στη σκόνη-
ώσπου σερνόταν αξιοθρήνητα στη σκόνη.

Απάντησα- «Ένα όνειρο είναι μόνο:
Ας προχωρήσουμε προς το τρεμάμενο το φως!
Ας το λουστούμε το κρυστάλλινο το φως!
Το μεγαλείο το Σιβυλλικό του λάμπει
Όλο Ελπίδα κι όλο Ομορφιά απόψε:-
Δες! Ως τα ουράνια λαμπυρίζει μές στη νύχτα!
Ω, τη λάμψη του ας εμπιστευτούμε,
Σίγουρα θα μάς οδηγήσει ορθά-
Τη λάμψη του άφοβα ας εμπιστευτούμε
Το δίχως άλλο θα μάς οδηγήσει ορθά,
Έτσι που λάμπει, ως τά Ουράνια, μές στη νύχτα.»

Γαλήνεψα έτσι την Ψυχή, τη φίλησα,
Την έβγαλα απ' τη βαθιά της λύπη-
Νίκησα τους ενδοιασμούς της και τη λύπη
Και προχωρήσαμε μαζί στο τέλος του ορίζοντα,
Μα μάς σταμάτησε η πόρτα ενός τάφου-
Η πόρτα ενός τάφου ενεπίγραφου
Κι είπα, «Τι γράφει, ω, γλυκιά μου αδερφή,
Στου τάφου τούτου την επιγραφή;»
Κι απάντησε εκείνη- «Ολολύμη- Ολολύμη-
Είναι το μνήμα της χαμένης σου Ολολύμης!»

Κι έγινε η καρδιά σταχτιά και ζοφερή
Σαν τα φύλλα τα στεγνά και τα ξερά-
Σαν φύλλα μαραμένα και ξερά-
Και φώναξα- «ήταν σίγουρα Οκτώβρης
Την ίδια τούτη νύχτα, την περσινή χρονιά
Που ταξίδεψα- ταξίδεψα κάτω εδώ
Που κουβάλησα το τρομερό φορτίο μου εδώ -
Τη νύχτα αυτή πού ναι πιο νύχτα από τις νύχτες,
Ποιος δαίμονας με τράβηξε να ξαναρθώ;
Γνώρισα τώρα τη θαμπή τη λίμνη του Ύπερ
Τη σκοτεινή διάμεση χώρα του Παράξ-:
Γνώρισα τώρα τη μουντή τη λίμνη του Ύπερ,
Τη στοιχειωμένη τούτη χώρα του Παράξ.»



Edgar Allan Poe
μετάφραση Μιλτιάδης Θαλασσινός 


 
Προτεινόμενο άκουσμα για μετά την ανάγνωση:
Pavane, του Gabriel Fauré
( πατήστε play στο Ράδιο Μαύρος Γάtoς:)



              



Η Βιρτζίνια Πόε - Κλεμμ, πρώτη ξαδέρφη και σύζυγος του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, πέθανε από φυματίωση το 1847- μερικούς μήνες μετά γράφτηκε το Ουλαλούμ. Τον θάνατό της ο Πόε δεν τον ξεπέρασε ποτέ: ολοένα και πιό ασταθής ψυχολογικά (ποτέ βέβαια δεν ήταν ιδιαίτερα σταθερός), έκανε δυό αποτυχημένες απόπειρες να ξαναφτιάξει τη ζωή του, και τις δυό φορές με ποιήτριες. Πέθανε δύο χρόνια μετά, σαράντα χρονών, αλκοολικός.


Ο Πόε μεγάλωσε ορφανός και από τους δύο γονείς, αρχικά με την οικογένεια Άλλαν και μετά με τη θεία του και την κόρη της, τη Βιρτζίνια. Όταν παντρεύτηκαν εκείνη ήταν 13 χρονών κι εκείνος 27.


Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε, από τους πιό αμφιλεγόμενους λογοτέχνες της ιστορίας, κατακρίθηκε από πολλούς πνευματικούς ανθρώπους (μεταξύ των οποίων και ο αγαπημένος μου Μαρκ Τουαίην), και το έργο του απαξιώθηκε σαν παραλογοτεχνία. Το ίδιο έργο όμως επηρέασε δεκάδες σπουδαίους λογοτέχνες κι ενέπνευσε γενιές νεότερων λογοτεχνών - στον απόηχό του δημιουργήθηκαν νέα λογοτεχνικά (ή παραλογοτεχνικά, όπως το βλέπει κανείς) είδη, όπως η λογοτεχνία μυστηρίου και η αστυνομική λογοτεχνία...


Ένας από κείνους που επηρεάστηκαν από το έργο του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, ήταν και ο δικός μας Μπάρμπα Γιάννης Σκαρίμπας, που με τη σειρά του ενέπνευσε τον Νικόλα Άσιμο, κι έτσι δημιούργησε ο καθένας την δικιά του Ουλαλούμ - Ολολύ(γ)μη...


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

Ulalume είναι ένα φανταστικό όνομα, που προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από το λατινικό ρήμα Ululare, θρηνώ.
Η "νύχτα της χρονιάς" είναι η 31η Οκτώβρη, η Νύχτα όλων των Ψυχών (το βράδυ πριν το Haloween)
Το Ύπερ (Auber) και το Παράξ (Weir) είναι - φυσικά - φανταστικά μέρη. Υπάρχει στο πρωτότυπο κι ένα τρίτο, το "όρος Yaneek", που δεν χώρεσε στη μετάφρασή μου.




Μαύρος Γάτος 3-4-2007
επιδιώκεται η αναδημοσίευση με αναφορά της πηγής
 (mavrosgatos.blogspot.com)
αλλά παρακαλώ ενημερώστε με στο email:
miltiadis_s at yahoo.gr
.