Γνωστός και ως Μαύρος Γάτος,είμαι ένα δίποδο θηλαστικό (ζώ)ον. Πρόκειμαι για μια πολύπλοκη μορφή ζωής με βάση τον άνθρακα και τις ενώσεις του: αποτελούμαι κατά τρία τέταρτα από μια υγρή χημική ένωση που την ονομάζω νερό. Κατάγομαι απ'τον πίθηκο,ή τέλος πάντων από κάτι που έμοιαζε με πίθηκο. Ακόμα πιο πίσω στο γενεαλογικό μου δέντρο, κατάγομαι από μικρόβια, που είτε δημιουργήθηκαν από τύχη σε μια αρχέγονη θαλάσσια σούπα,είτε ήρθαν πάνω σε κάποιον βράχο χαμένο στο διάστημα και ρίζωσαν στην σφαιρική μάζα από βράχους και μέταλλα,καλυμμένη στο μεγαλύτερο της μέρος από νερό, που κρέμεται από το τίποτα μέσα στο κενό, και που την ονομάζω πλανήτη-μου, και πιο συγκεκριμένα Γη. Σαν άτομο, προήλθα από την ένωση δύο συγκεκριμένων μισών κυττάρων πριν από περίπου 39 περιστροφές του πλανήτη-μου γύρω από μιά γιγάντια σε σχέση μ’εμένα και τη Γη διάπυρη φωτεινή σφαίρα, που την λέω Ήλιο. Το είδος μου ονομάστηκε από τους προγόνους μου Άνθρωπος,γιατί ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ, "κοιτάω ψηλά", και μπορώ να παρατηρώ και να ερμηνεύω τον Κόσμο. Κυρίως όμως διαφέρω από τα άλλα ζώα γιατί έχω πλήρη συναίσθηση του εαυτού μου σαν ξεχωριστό άτομο,και συνείδηση της θνητότητάς μου...
11 σχόλια:
Εχω τετοιες περιπτώσεις πολυ κοντά μου...
Πόνεσε αυτό...
Τι κρυβουν οι γυναικες μες το σωμα τους ;
Το χαδι
Το γελιο τους
Το δακρυ
Μανα θαθελα να γυρισω στη κοιλια σου
κάτι αγόρια που ο πατέρας τους ήταν πάντα απών! Που δεν τους δίδαξε τίποτα άλλο,εκτός ίσως, από να απαιτούν!
είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες ...
Κάτι αγόρια και κάτι κορίτσια, Μιλτιάδη. Απουσία που γίνεται τρόπος ζωής. Περιττά τα σχόλια. Καλό σου βράδυ.
Θαλασσάκι μου γλυκό, για τ' αγόρια είναι πιό σκληρό...
Έυη μου, όχι απαραίτητα. Η διαφορά είναι στον Πόνο, για να φτάσουν ως εκεί.
Νίκο φίλε μου; "Ν' απαιτούν;" Πώς ν απαιτήσει ένα "ανύπαρκτο" ον;
Νόσφυ, είναι κι αυτή μια λύση Σ;ο)
Μαρία μου, πονάει... πολύ.
(((({{Φίλοι))))))
Πολύ δυνατό, ηχηρό σαν τον πόνο των παιδιών...
Καλά ρε "γάτο" ματιασμένος είσαι και δεν χαίρεσαι ποτέ; Θα σε φάνε όλου του κόσμου τα βάσανα παληκάρι μου!
...το"ψησιμο"ειναι που μας κανει "ψημμενους"...
Ανώνυμη: "Ψημμένο Νιαούλι", that's me, yes Σ;ο))))
Μιχάλη μου άσε με να νιαουρίσω λίγο κλαψάρικα, να ξεσπάσω, και πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι θ αλωνίσω τα κεραμίδιια με την ουρά μεσίστια...
Δείμο μου, είναι μερικα΄πράγματα που ποτέ κανείς δεν τα ξεπερνά...
Κάτι ψυχές χωρίς πατρίδα...
Δημοσίευση σχολίου