16 Ιουν 2006

Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ, ΚΥΡΙΕ ΚΑΦΚΑ, ΚΥΡΙΕ ΧΑΤΖΗ;


Εκεί κύλησαν οι ώρες, ώρες που ανάσαιναν με μια πνοή, που οι καρδιές τους χτυπούσαν με μια καρδιά, ώρες που ο Κ. κατατρυχόταν από το αίσθημα ότι χάνεται, ή ότι περιπλανιέται σε μια παράξενη χώρα, πιο πέρα από εκεί που περιπλανήθηκε ποτέ του άνθρωπος, μια χώρα τόσο παράξενη, που ο αέρας της δεν είχε τίποτα κοινό με τον γνωστό του αέρα, όπου μπορούσες να πεθάνεις από την αίσθηση του παράξενου, και που ωστόσο η μαγεία της ήταν τέτοια, ώστε δεν μπορούσες παρά να προχωρείς και να χάνεσαι όλο και περισσότερο…

κυλίστηκαν πάνω στο στρώμα. Απόμειναν πλαγιασμένοι εκεί, αλλά δεν ξαναβρήκαν τη λησμονιά της πρώτης νύχτας. Γύρευε εκείνη κι εκείνος γύρευε, αγρίεψαν, παραμορφώθηκαν τα πρόσωπά τους, έχωναν τα κεφάλια τους ο ένας στον κόρφο του άλλου, γύρευαν, και τα σφιχταγκαλιάσματά τους, και οι σπασμοί των κορμιών τους, δεν μπορούσαν να τους κάνουν να λησμονήσουν, παρά μονάχα τους θύμιζαν εκείνο που γύρευαν. Σαν τα σκυλιά που απεγνωσμένα σκάβουν το χώμα, έσκαβαν ο ένας το κορμί του άλλου, και συχνά, ανέλπιδα ξεγελασμένοι, σε μια τελική προσπάθεια να φτάσουν στην ευτυχία, οσφραίνονταν κι έγλυφαν ο ένας το πρόσωπο του αλλουνού. Ο κάματος τους καταπράυνε τέλος, και τους έκανε να νιώσουν αμοιβαία ευγνωμοσύνη.

Φράντς Κάφκα, Ο Πύργος, (Der Schloss, 1926)

μετάφραση Αλέξανδρου Κοτζιά (με μικρές τροποποιήσεις)

Εκδόσεις Γαλαξία, Αθήνα 1964


«…είχε την ευτυχία πάνω στο πρόσωπο, την ημεράδα του ανθρώπου με την κερδισμένη ζωή, την σιγουρεμένη πιά, μέσα στον έρωτα, την προκοπή, και την τέχνη της.»

Δημήτρη Χατζή, Το χρονικό της Ιζαμπέλας Μόλναρ



9 σχόλια:

hardrain είπε...

Δε με λένε Κάφκα, μήτε Χατζή με λένε.

Μα, ο Έρωτας Είναι Η Ευτυχία.

Marialena είπε...

Πόσο αληθινό είναι ετούτο εδώ το σημείωμα! Μου θύμισες την Αβάστακτη Ελαφρότητα του Είναι σε κάποια φάση. Το θέμα είναι μπορούμε να προσφέρουμε στον άλλον τη ψυχή μας χωρίς φόβο αλλά με πάθος? Ο Έρως για την ζωή την ίδια περιλαμβάνει το σημαντικό κομμάτι του πλησιάσματος δύο ανθρώπων. Μακάρι να περιέκλειε και την Λήθη...

Καλησπέρα Γατούλη, καλό σ/κ, Μ.

Ektwras είπε...

Ερωτας,
Ερωτας,
Ερωτας,

Μου αρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεσει να τον ζωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω

roidis είπε...

είναι η τρίτη φορά που προσπαθώ να σχολιάσω αλλά δεν ανοίγει...

τέλος πάντων, ήθελα να σου πω ότι σου είμαι ευγνώμων για το όμορφο κείμενο, ιδιαιτέρως δε για την όμορφη φωτό του Χατζή

NinaC είπε...

Ναι, γατούλη. Ο έρωτας ΕΙΝΑΙ η ευτυχία.

Γι' αυτό και η ευτυχία δεν είναι αιώνια.

Μαύρος Γάτος είπε...

Σάς ευχαριστώ όλους για τα όμορφα σχόλια.

Μια φορά ερωτευμένος, για πάντα ερωτευμένος....

για πάντα ευτυχισμένος.

Σ;)

Ανώνυμος είπε...

εύχομαι να το βρεις αυτό που ψάχνεις, Γατί. Μη σταματήσεις να το γυρεύεις. Κι αν ποτέ το βρεις, να το αφήσεις να φύγει. Να δεις, ήταν δικό σου; ή να φύγεις εσύ. Αλλά να ξαναγυρίσεις.Πριν να είναι αργά. Γυρίζουμε εκεί που μας αγαπούν.

Ανώνυμος είπε...

Έχεις μια θάλασσα όλη δική σου. Πήρες το καράβι και πήγες να τη βρεις, θυμάσαι; δε στεναχωριέσαι πια.

Μάλλον τα λες αυτά γιατί είσαι ευτυχισμένος. Τώρα κατάλαβα. Κι ενόμιζα οτι πονούσες. Μακάρι να είχαν όλοι μια θάλασσα όλη δική τους όπως εσύ.Σαν τα κρύα τα νερά.Λουλούδι. Χαλάλι της τα ποιήματα! Τυχερέ!

Μαύρος Γάτος είπε...

Πόσο βλαμμένη μπορεί να είσαι;