Η ωραίΑ μΑς Πόλη

Ρε φίλε, "η όμορφή μας πόλη" και "η μαγική μας πόλη" και "η ερωτική μας πόλη"- ποιά πόλη και ποιών "σας"; Η ίδια είναι  η δική μου και η δική σου πόλη; Η πόλη σου, ρε, βρωμάει μούχλα, ανθρώπινα κάτουρα και σκυλίσια κόπρανα- η πόλη σου βρωμάει αγωνία, δυστυχία, απελπισία- η πόλη σου ζέχνει αδιαφορία και υποκρισία και  σκληρότητα.              "Όσοι το χάλκεον χέρι 

βαρύ του φόβου αισθάνονται

ζυγόν δουλείας ας έχωσι-

θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία."

Κι αν δε με πιστεύεις, έλα να σού δείξω τα κοπάδια των εξαθλιωμένων αδέσποτων σκύλων που τσακώνονται κάθε βράδυ γωνία Κυκλώπων και Κενταύρων- άθλια στενάκια και τα δύο. Έλα να σού δείξω τα κοπάδια των άθλιων δεσποζόμενων ανθρώπων,  που τσακώνονται κάθε μέρα σε κάθε διασταύρωση των Λαμαρινένιων Ποταμών αυτής της πόλης. Έλα να σού δείξω τα κλειστά μαγαζιά και τις εγκατελειμμένες βιοτεχνίες, τα ρημαγμένα εργοστάσια- τις φτωχογειτονιές με τα τσιμεντένια δέντρα και τις οχταόροφες μπετονένιες φρίκες, τα καμμένα βουνά γύρω γύρω, τη βρώμικη θάλασσα. 

"κι αν έπεσεν ο πτερωθείς

κι επνίγη θαλασσωμένος,

αφ' υψηλά όμως έπεσε

κι απέθανεν ελεύθερος"

Έλα να σού δείξω τους ανάξιους αιρετούς Άρχοντες και τους καθ' όλα αντάξιούς τους ψηφοφόρους τους. Τους διεφθαρμένους Φύλακες και τους δειλούς και μοιραίους Φυλασσόμενους, με  "βαρύ" το "χάλκεον χέρι του φόβου" να τους πλακώνει. Αυτή είναι ρε η πόλη σου. Η πόλη σου, και πόλη μου, ναι, η πόλη μας- δυστυχώς, πολύ δυστυχώς, τί ντροπή, αυτό το "μας". Αλλά ξέχασα, εσύ θεωρείς ντροπή τα τσαντήρια των Αγανακτισμένων στην Πλατεία- χαλούσαν βλέπεις την λεπτεπίλεπτη αισθητική σου, και τί θα έλεγαν και οι τουρίστες, για σκέψου, τί φρίκη. 


Για την ωραία μας πόλη. 

"...νόμιζε
φρικτόν τον τάφον."


μ