Μιλτιάδη φίλε ονειρευόμαστε πως τάχα ζούμε και τι κρίμα να μη ζούμε όπως ονειρευόμαστε. Δύσκολες εποχές, ακόμη και για όνειρα...Να σου αφιερώσω και γω τους στίχους του τραγουδιού "Δικαίωμα στο όνειρο" του Λάκη Παπαδόπουλου, (αυτού με τα ψηλά ρεβέρ), μαζί με την αγάπη μου!
Μια σιωπή καταλυτική Η πόρτα κλειδωμένη Το στίγμα σου ξεμακραίνει Κι η νύχτα απορρυπαντική
Βλέμμα γυάλινο χλωμό Σ'ένα παιχνίδι χαμένο Ψάχνεις για κερδισμένο Κι εγώ πάλι στο βυθό
Όμως με τίποτα δε μπορείς Να μου στερήσεις το όνειρο Δικαίωμα στο όνειρο Δικαίωμα στο τίποτα Όμως με τίποτα δε μπορείς Να μου στερήσεις το όνειρο
Φυγάς σε δίκη που εκκρεμεί Που τίποτα δεν περιμένει Παρά απόφαση καταδικαστική
Μέσα σε γυάλινο κελί Η τύχη σου δοσμένη Το μέλλον ξεμακραίνει Η όψη σου αποθαρρυντική
Όμως με τίποτα Με τίποτα Με τίποτα Με τίποτα Δε μπορείς να μου στερήσεις Το όνειρο
Σ' ευχαριστώ για την αφιέρωση, έχει δίκιο ο δάσκαλος Τζουάνγκ Τζου!
Γνωστός και ως Μαύρος Γάτος,είμαι ένα δίποδο θηλαστικό (ζώ)ον. Πρόκειμαι για μια πολύπλοκη μορφή ζωής με βάση τον άνθρακα και τις ενώσεις του: αποτελούμαι κατά τρία τέταρτα από μια υγρή χημική ένωση που την ονομάζω νερό. Κατάγομαι απ'τον πίθηκο,ή τέλος πάντων από κάτι που έμοιαζε με πίθηκο. Ακόμα πιο πίσω στο γενεαλογικό μου δέντρο, κατάγομαι από μικρόβια, που είτε δημιουργήθηκαν από τύχη σε μια αρχέγονη θαλάσσια σούπα,είτε ήρθαν πάνω σε κάποιον βράχο χαμένο στο διάστημα και ρίζωσαν στην σφαιρική μάζα από βράχους και μέταλλα,καλυμμένη στο μεγαλύτερο της μέρος από νερό, που κρέμεται από το τίποτα μέσα στο κενό, και που την ονομάζω πλανήτη-μου, και πιο συγκεκριμένα Γη. Σαν άτομο, προήλθα από την ένωση δύο συγκεκριμένων μισών κυττάρων πριν από περίπου 39 περιστροφές του πλανήτη-μου γύρω από μιά γιγάντια σε σχέση μ’εμένα και τη Γη διάπυρη φωτεινή σφαίρα, που την λέω Ήλιο. Το είδος μου ονομάστηκε από τους προγόνους μου Άνθρωπος,γιατί ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ, "κοιτάω ψηλά", και μπορώ να παρατηρώ και να ερμηνεύω τον Κόσμο. Κυρίως όμως διαφέρω από τα άλλα ζώα γιατί έχω πλήρη συναίσθηση του εαυτού μου σαν ξεχωριστό άτομο,και συνείδηση της θνητότητάς μου...
3 σχόλια:
Ζούμε την εφιαλτική βερσιόν των όσων ονειρευόμαστε...
Μιλτιάδη φίλε ονειρευόμαστε πως τάχα ζούμε και τι κρίμα να μη ζούμε όπως ονειρευόμαστε.
Δύσκολες εποχές, ακόμη και για όνειρα...Να σου αφιερώσω και γω τους στίχους του τραγουδιού "Δικαίωμα στο όνειρο" του Λάκη Παπαδόπουλου, (αυτού με τα ψηλά ρεβέρ), μαζί με την αγάπη μου!
Μια σιωπή καταλυτική
Η πόρτα κλειδωμένη
Το στίγμα σου ξεμακραίνει
Κι η νύχτα απορρυπαντική
Βλέμμα γυάλινο χλωμό
Σ'ένα παιχνίδι χαμένο
Ψάχνεις για κερδισμένο
Κι εγώ πάλι στο βυθό
Όμως με τίποτα δε μπορείς
Να μου στερήσεις το όνειρο
Δικαίωμα στο όνειρο
Δικαίωμα στο τίποτα
Όμως με τίποτα δε μπορείς
Να μου στερήσεις το όνειρο
Φυγάς σε δίκη που εκκρεμεί
Που τίποτα δεν περιμένει
Παρά απόφαση καταδικαστική
Μέσα σε γυάλινο κελί
Η τύχη σου δοσμένη
Το μέλλον ξεμακραίνει
Η όψη σου αποθαρρυντική
Όμως με τίποτα
Με τίποτα
Με τίποτα
Με τίποτα
Δε μπορείς να μου στερήσεις
Το όνειρο
Σ' ευχαριστώ για την αφιέρωση, έχει δίκιο ο δάσκαλος Τζουάνγκ Τζου!
Καλησπέρα ονειρικοί μου φίλοι Σ;-)))
Δημοσίευση σχολίου