Η ΑΦόΡΗΤΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚή ΑΛΑΖΟΝΕίΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟύ
Και λέω "του Καπιταλισμού" και όχι "των Καπιταλιστών", γιατί ανθρώπινο πρόσωπο δεν τους έχει μείνει πιά, ούτε καν ως μάσκα, ούτε ως επίφαση, ούτε ως παραμυθία... Δείτε για παράδειγμα τον μάγκα, λεβέντη και καραμπουζουκλή πρόεδρο της Marfin, τον Βγενόπουλο, που πολύ καλά έκανε και τον μήνυσε τον Τσίπρα και τον κάθε Τσίπρα, γιατί κι εγώ αν με λέγανε κλέφτη θα τους μήνυα... Όμως τί βγήκε και είπε στη Βουλή ο άνθρωπος, καμαρωτός καμαρωτός; Ότι δουλεύει λέει από τα δεκαεφτά του χρόνια δεκαεφτά ώρες την ημέρα και τόλμησε, λέει, και πήρε μεγάλα επιχειρηματικά ρίσκα, και πέτυχε, κι ότι πολύ καλά έκανε. Άριστο το παλικάρι, δε λέω. Και καλό παράδειγμα για όλους μας. Ονειρέψου λοιπόν κι εσύ, παγκόσμιε-μαλάκα-φτωχέ, που δουλεύεις δεκαεφτά ώρες την ημέρα για να επιζήσεις, ότι μπορεί κάποια μέρα να πάρεις κι εσύ ρίσκα και να γίνεις ένας Βγενόπουλος. Ακόμα κι ένας Μπιλ Γκέιτς. Στο μεταξύ, πλήρωνε χρυσά τα κάυσιμα, τα τρόφιμα, τα πάντα, στους πλούσιους ρισκαδόρους, για να γίνονται αυτοί ακόμα πιό πλούσιοι, κι εσύ ακόμα πιό φτωχός. Αλλά, βρε καπιταλισμό (ναι, "καπιταλισμό", έτσι απρόσωπο, είπαμε, δεν έχεις σε καμμιά περίπτωση πρόσωπο)... Δεν το καταλαβαίνεις ότι κοροϊδεύεις τον εαυτό σου...
..."επιμένοντας δογματικά στη νεοφιλελεύθερη αρχή της αυτορρυθμιζόμενης οικονομίας της αγοράς και πιστεύοντας πως η συντριπτική πλειονότητα των φτωχών προτιμά να ονειρεύεται πως μπορεί μια μέρα να γίνει πλούσια σαν τον Γκέιτς, παρά να ξεσηκωθεί για ν' ανατρέψει το υπάρχον σύστημα;"(*)
* απόσπασμα από ένα άρθρο του Οικονομολόγου Αλέξανδρου Πιστοφίδη
στο Metro της 13-6-2008
* απόσπασμα από ένα άρθρο του Οικονομολόγου Αλέξανδρου Πιστοφίδη
στο Metro της 13-6-2008
9 σχόλια:
Ποιος να διαφωνησει τωρα?
Μα αυτή είναι «η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας», η ελπίδα ότι ο κάθε φτωχομπινές, εργαζόμενος σκληρά κατά το παράδειγμα του κ. Βγενόπουλου, μπορεί κι αυτός να γίνει ζάπλουτος σαν τον Μπιλ Γκέιτς και η βεβαιότητα ότι κάποιοι (μετρημένοι στα δάχτυλα) όντως θα πιάσουν την καλή που βέβαια πάει πακέτο με την επίσης βεβαιότητα ότι όοοολοι οι υπόλοιποι θα πιάσουν το τρίτο το μακρύτερο.
Εντελώς καλοπροαίρετα και επειδή ίσως έχω μάθει να θεωρώ κάποια πράγματα δεδομένα, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να ανατραπεί αυτό το καπιταλιστικό σύστημα στην Ελλάδα αλλά και σε οποιαδήποτε αντίστοιχη χώρα; Κάτι τέτοιο, είναι εν τέλει εφικτό;
xm!
balabala bambaluna.
(ερωτηση, λες να σημαινε κατι υποσυνειδητο που μαζι με τη γατα σου φωτογραφιζες και το στερνο σου?)
κανω μπλγκ-ο-βολτα! παω και σε αλλα σου ποστς.
Κυκλοφορούν ευρέως και τα αποδέχομαι με θρησκευτική ευλάβεια τα εξής δύο:
1. Κανείς δεν πλούτισε με την εργασία
2. Το χρήμα πάει στο χρήμα.
Κι αν υπάρχει κάποια εξαίρεση (που μάλλον υπάρχει) είναι για να καταδεικνύει τον κανόνα.
Ο "ανθρώπινος" καπιταλισμός προϋποθέτει ένα όριο στην απληστία του ανθρώπου, καθώς και ηθική στα μέσα.
Ως γνωστόν, η απληστία είναι άπατη και η ηθική πιο ασταθής κι από ποζιτρόνιο στο περιβάλλον.
Επομένως δεν υπάρχει καπιταλισμός που να δημιουργεί ή να συντηρεί ευημερούσες κοινωνίες.
υ.γ. παρακαλώ, μη διανοηθεί κανείς και με αποκαλέσει κομμουνιστή.
Ευχαριστώ :)
Άντε και τον ανατρέψαμε. What's next?
Mε τον καπιταλισμό η ζωή έγινε περιπέτεια!
'Θα μου φτάσει η βενζίνη μέχρι το τέλος της εβδομάδας; Μπα... Να την πέσω στον Τάκη, που έχει bmw, για να με πηγαινοφέρνει σπίτι-γραφείο. Αχ!
Και τι να φορέσω στο πάρτι; Πάλι με παλιά ρούχα; Να τα μεταποιήσω για να φαίνονται καινούρια. Θα τα κάνω καλύτερα από της Κούλας, που όλο στο Κολωνάκι ψωνίζει και ψωνίζεται.
Ουφ! Πείνασα. Άδειο το ψυγείο. Ε, ευκαιρία για δίαιτα...
Πωπώ, ευτυχώς δεν έχω παιδιά! Ένα κάρο λεφτά για ρούχα, φαγητό, φροντιστήρια. Ένα κάρο λεφτά για να τα φέρω στον κόσμο, τι να λέμε τώρα! Μα έχω ήδη ένα παιδί... Ανάδοχη οικογένεια ή εμπορία οργάνων ή να το στείλω στην κατασκήνωση του Γκάλη για το καλοκαίρι;'
Survivor η φάση! Επιτέλους, λίγη περιπέτεια στη ρουτίνα των 48 ωρών, που θα γίνει ακόμη πιο ανυπόφορη όταν θεσπιστούν οι 65 ώρες! Και κάποιοι σκέφτονται να ανατρέψουν τον καπιταλισμό... Φευ!
Καλημέρα! Όπως οι φωτισμένοι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι η "δημοκρατία" είναι ένα αναγκαίο κακό, έτσι νομίζω ότι πρέπει να συνειδητοποιούν ότι και εύκολος αντίλογοςστον καπιταλμό δεν υπάρχει. Ο "καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο" που ανέφερε ο sandmanivo είναι νομίζω μια εναλλακτική λύση. Απάντηση εύκολη όμως δεν έχω... εδώ δεν έχει κοτζάμ Τσίπρας, θα έχω εγώ;
Θα επανέλθω σίγουρα στο θέμα
Σ;-))))
Μαύρε Γάτε, η εποχή των καθαρών και ανόθευτων ιδεολογιών και λύσεων έχει παρέλθει. Υπάρχει και η μέση λύση, μια οικονομία που αποτελείται από δύο μέρη. Η ελεύθερη αγορά πρέπει να είναι ελεύθερη να παράγει πλούτο και το κράτος πρέπει να κάνει επιτέλους αυτό που είναι ο προορισμός του: α) να αναδιανέμει μέρος του πλούτου μέσω της φορολογίας σε αυτούς που έχουν ανάγκη (προστατευτικό δίκτυ) και όχι να παίζει τον επιχειρηματία και να επιδοτεί διάφορους κηφήνες και καρεκλοκένταυρους ή προβληματικές (καρκινώματα που απομυζούν πόρους από την υγιή οικονομία), β) διασφαλίζοντας (προσοχή - όχι μονοπωλώντας) τα κοινωνικά αγαθά και, γ) το βασικότερο, εξασφαλίζοντας την τήρηση των νόμων από όλους και με τους ίδιους όρους. Πώς σου φαίνεται αυτό; Νομίζω ότι λίγος πραγματισμός μπορεί να μας ωφελήσει περισσότερο από όλες τις ιδεολογίες που υπόσχονται επίγειους παραδείσους. Αντ’ αυτού, έχουμε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και ένα κράτος Λεβιάθαν που με τα μονοπώλια, τη γραφειοκρατία και τις διαπλοκές του στραγγαλίζει και εκμαυλίζει τα πάντα. Δεν είχε ποτέ ευκαιρία η ελεύθερη αγορά να λειτουργήσει στην Ελλάδα.
Πραστικέ, δεν μπορώ να διαφωνήσω. Όλο το παιχνίδι παίζεται και χάνεται στα "και όχι' που αναφέρεις στο "α"...
Δημοσίευση σχολίου