ΣάΒΒΑΤΟ ΒΡάΔΥ ΣΤΗ ΜΠΟΥΓΑΤΣΟύΠΟΛΗ, ΚΑΛΟΚΑίΡΙ

Είναι επικίνδυνο τούτο το κόκκινο φεγγάρι, κρέμεται τόσο χαμηλά πάνω από τον Πύργο. Είναι επικίνδυνη ετούτη η Θάλασσα, μυρίζει σαπίλα, και ξεχασμένους έρωτες.

Για όσους ξέμειναν και δεν έφυγαν για κάπου. Για τους ψαράδες που δεν περιμένουν να πιάσουν κανένα ψάρι. Για τα ζευγάρια που χαμουρεύονται ασύστολα μπροστά στους περαστικούς, μέσα στα αυτοκίνητα, στα πάρκα, στην προκυμαία- η ζέστη τα δικαιολογεί όλα, η ζέστη που επιστρέφει η καμμένη γη της ημέρας στη νύχτα, η επιτακτική ζέστη, που σε μεθάει, δεν θα υπάρχει λες κι αύριο μέρα να καούμε, πρέπει απόψε. Απόψε, οπωσδήποτε.

Όσο υπάρχουν ακόμα κορίτσια με φουστάνια, αυτός ο κόσμος θα συνεχίσει να υπάρχει. Οσο υπάρχουν ακόμα κορίτσια με φορέματα, αυτός ο κόσμος θα έχει ακόμα ελπίδα να σωθεί.

Θεσσαλονίκη, 21-22 Ιουνίου 2008