ΌΝΕΙΡΑ ΒΡΟΧΉΣ
. .
Κι όπως τα ουράνια δάκρυα νοτίζουνε τη γη
έλα, Έρωτα,
πότισε τα χλωμά μας γήινα όνειρα
με Ουρανό
έλα ξανά, Έρωτα, τη νύχτα αυτή, και σπείρε
αναπάντεχα, πολύχρωμα, κυκλάμινα πάθη
στις γκρίζες και φθινόπωρες ψυχές
10-11 Οκτώβρη 2006
.
8 σχόλια:
αχ, τι ωραια που μυριζει
αυτος ο υπεροχος κεφτές
'Αρωμα νοσισμένης γης....το καλύτερο της φύσης...!!!!
βγηκαν τα κυκλαμινα κι εγω ειμαι εδω?
Δεν ξέρω αν θα αντέχαμε πάντως τέτοια ποσότητα έρωτα, όση οι βροχές των τελευταίων ημερών...
Για έμφραγμα θα μας έκοβα....
:ppp
Καλώς σε βρήκα "δεύτερε" μαύρε γάτε της ζωής μου.
Ο πρώτος λέγεται Ιούλιος, γουργουρίζει, και μιλάει ανθρώπινα.
Λέει μαμά και μαμά μου.
Σήμερα και δικά μου δάκρυα μπερδεύονται με τα ουράνια και δεν μπορώ να θυμώσω παρά μόνο με μένα
Καλησπέρα!
Αν δεν παθαίναμε Έρωτα, πώς θα (επι)ζούσαμε;
Σ:)))
Artsy παιδί μου εσύ θα έτρωγες και Κυκλάμινο απ' ότι βλέπω Σ;)
Δημοσίευση σχολίου