ΤΟ ΓΕΦΥΡΆΚΙ
... Κάποτε, ήμασταν τόσο κοντά, ώστε τίποτα δεν έμοιαζε να εμποδίζει τη φιλία και την αγάπη μας. Δε μας χώριζε παρά μόνο ένα μικρό γεφυράκι. Την ώρα που ετοιμαζόσουν να το περάσεις, σε ρώτησα: "θέλεις να περάσεις το γεφυράκι και να έρθεις σε μένα"; Αμέσως σταμάτησες. Σε ξαναρώτησα, δεν απάντησες.
Από τότε, βουνά, και χείμαρροι, και όλα όσα απομακρύνουν, και αποξενώνουν, ορθώθηκαν ανάμεσά μας. Ακόμα και να θέλαμε να συναντηθούμε, δεν μπορούμε. Όταν όμως θυμάσαι εκείνο το μικρό γεφυράκι, χάνεις τα λόγια σου, ξεσπάς σε λυγμούς, και απορείς...
Φρίντριχ Νίτσε, από το βιβλίο "Ευτυχισμένη Γνώση"
6 σχόλια:
Ξύπνησα.
Το διάβασα.
Πελάγωσα.
Καλημέρα.
Ναι βρε Μίλτο, αυτό το γεφυράκι ήταν στην πραγματικότητα μια πύρινη βάτος, αόρατη ανεμόσκαλα με λεπίδες από γλώσσες οχιάς - παγοκολώνες από γλυστερό λίπος.
Εκείνο το γεφυράκι έκλεισε πίσω κι άνοιξε Λεωφόρος με 12 λωρίδες εμπρός σου.
Καλημέρα.
... κι έγινε το "Γεφύρι της Άρτας" που ολημερίς το χτίζανε και το βράδυ γκρεμιζόταν, το μικρό {τι λάθος} γεφυράκι μου...
Καλημέρα Μίλτο
Γειά. Κατα τύχη, έβαλα κι εγώ μια μετάφραση του "το γεφυράκι" στο blog μου πριν από λίγες μέρες (κάτω-κάτω στο κείμενο). Χωρίς να έχω δει το γερμανικό κείμενο (οπότε: χωρίς να είμαι σίγουρος), υποψιάζομαι ότι η τελευταία σου πρόταση είναι λάθος μεταφρασμένη, αφού και η Εκδοτική Θεσσαλονίκης (Χαρούμενη Επιστήμη) και οι εκδόσεις Άγρα (Όταν έκλαψε ο Νίτσε) την έχουν σε πρώτο πρόσωπο (ο Νίτσε είναι αυτός που τον έπιασαν οι λυγμοί κι οι απορίες).
Καλησπέρα κι εδώ!
Global, "κόβει η Αλήθεια κόβει και θερίζει, κι όποιος την βρει τον βασανίζει"....
Φίλε Λύσιππε, δεν αναφερόμουν στην Φ, πίστεψέ με... άλλωστε ο Νίτσε που το έγραψε, ήταν ένας τρομερά περήφανος άνθρωπος. Οι σχολιαστές λένε ότι το νόημα του αποσπάσματος για το γεφυράκι είναι η απόρριψη από κάποιον υπερβολικά περήφανο άνθρωπο (τον Νίτσε) μιας πολύ στενής ανθρώπινης σχέσης (συγκεκριμένα, μάλλον της Λου Σαλομέ), λόγω του φόβου ότι μια τέτοια σχέση θα σήμαινε σε έναν βαθμό Υποταγή στον Άλλο ( το πέρασμα της γέφυρας).
Μαράκι, υπάρχουν και τα ελικόπτερα Σ;)))))
THrass, ευχαριστώ για την παρατήρηση, αλλά εγώ χρ4ησιμοποίησα την μετάφραση από το "όταν έκλαψε ο Νίτσε", την οποία τροποποίησα αρκετά, αλλά σαφέστατα η τελευταία πρόταση είναι σε δεύτερο πρόσωπο. Ξανακοίταξέ το σε παρακαλώ. Άλλωστε πως θα μπορούσε να είναι σε πρώτο πρόσωπο, με δεδομένη την υπέρμετρη περηφάνια του Νίτσε; Θ αμπορούσε ποτές να μιλήσερι έτσι για τον εαυτό του; Πάντως επειδή δεν έχω πρόσβαση στο πρωτότυπο, δεν μπορώ να πώ ότι είμαι σίγουρος ότι έχω δίκιο. Αν βρε΄λις καμμιάν άκρη, σε παρακαλώ πες μου.
καλό βράδυ Σ;)))))
Έχεις δίκιο για το ΄όταν έκλαψε ο Νίτσε', η τελευταία πρόταση είναι όντως στο δεύτερο πρόσωπο, το θυμόμουν λάθος (το ξανατσέκαρα τώρα). Στο 'χαρούμενη επιστήμη' που ανέφερα παραπάνω, είναι στο πρώτο πρόσωπο κι έχω υποθέσει ότι ήταν μια στιγμή αδυναμίας του, λόγω του έρωτά του με τη Λου Σαλομέ. Anyway, I don't know. Sorry για τα λάθος δεδομένα του προηγούμενου comment.
Δημοσίευση σχολίου