ΌΝΕΙΡΟ
Σκύβω να σε φιλήσω, τα χείλη σου είναι πληγωμένα
οσμίζομαι τα όνειρά σου τρομαγμένα
αγγίζω την καρδιά σου παγωνιά
Έρωτα, πώς να σ'αντικρύσω;
πώς να σ' αφουγκραστώ, που η φωνή σου
η φωνή σου, η αγαπημένη
είναι ξένη
οσμίζομαι τα όνειρά σου τρομαγμένα
αγγίζω την καρδιά σου παγωνιά
Έρωτα, πώς να σ'αντικρύσω;
πώς να σ' αφουγκραστώ, που η φωνή σου
η φωνή σου, η αγαπημένη
είναι ξένη
9 σχόλια:
Μια @!#! απόφαση.
Αλλά την θες ή μάλλον αντέχεις να την πάρεις;
Τι σου λέω και σένα βραδιάτικα...
Καλό ξημέρωμα.
Τι σου λέω τόσο καιρό κυρ Λοχία μου;
Αλλαγή αριθμού κλήσης.
Βρε γατουλίνι.... όταν οι αγαπημένες φωνές γίνονται ξένες, πάμε γι' άλλα.
Πόσες φορές θα το πούμε?
Θα συμφωνήσω με τη Ντόλυ (αναγκαστικά)!
Πόσο εύκολα είναι τα λόγια γατούλη, ε;
Κι όμως, για να λέγονται, έχουν τη δύναμή τους :)
Η αγάπη και ο έρωτας βρίσκονται εκεί που δεν το περιμένεις γατούλη, πέρα από γνώριμα μονοπάτια και οικίες φωνές! Όλα μέσα μας είναι και μας βγαίνουν στους άλλους! θα τον βρεις τον έρωτα ή μάλλον θα σε βρει εκείνος, όταν πάψεις να ψάχνεις στα πεπατημένα και αφεθείς στη γοητεία του καινούργιου ξανά! Καλημέρα με χαμόγελο, Μ.
Παιδιά σας ευχαριστώ όλους για την συμπαράσταση. Πάντως πρέπει να διευκρινίσω ότι δεν απευθυνόμουν πιά στην "τέως", την έχω ξεπεράσει πιά από καιρό, απευθυνόμουν - δυστυχώς - στον Έρωτα γενικώς... δείτε το λίγο πιό ευρέως...
Αν όμως τον πιάσω στα χέρια μου αυτόν το ευρέω...
καλημέρα... κι ας μη μας αγαπάς πιά...
Τι είναι αυτά που λες βρε Μαράκι;;;
(((((((((((Μαράκι)))))))))))))
Δημοσίευση σχολίου