ΑΝΤΙΟ, ΜΑΥΡΕ ΓΑΤΕ...
Όλα στη ζωή έχουν ένα τέλος.
Αυτό είναι το τέλος αυτού του Ημεροδιχτυού, κι αυτήν την φορά (...), δεν είναι φάρσα...
Κάθε τέλος είναι ένας μικρός θάνατος, αλλά μπορεί να είναι και μια καινούργια αρχή.
Πήρα την απόφαση αυτή, γιατί συνέτρεξαν πολλοί λόγοι.
Από την μιά, έπεσαν κάποιες μάσκες, με δυσάρεστο τρόπο. Από την άλλη, κάποιοι φίλοι, κράτησαν ίσες αποστάσεις, απέναντι σε πρόσωπα, πράγματα, και καταστάσεις, που εγώ θεωρώ κακώς κείμενα. Άρα, ή αυτοί βιάστηκαν να γίνουν φίλοι μου, ή εγώ είμαι στραβός και πρέπει να αλλάξω ρότα. Και στις δύο περιπτώσεις, δεν μπορώ να συνεχίσω όπως πριν.
Το Ημεροδίχτυ αυτό το έφτιαξα για να μοιράζομαι τις σκέψεις μου, τα ποιήματά μου, τα τραγούδια μου, τις φωτογραφίες μου, τις ανησυχίες μου. Και για να γνωρίσω άτομα με παρόμοιες ανησυχίες. Μού έχει δώσει πολλές χαρές, η μεγαλύτερη από τις οποίες ήταν η ανακάλυψη αξιόλογων ανθρώπων. Αυτών που "στην μέση της Κόλασης, δεν είναι Κόλαση", θυμάστε;
Στήθηκε και λειτούργησε σαν οδός έκφρασης και δημιουργίας φίλων, αλλά στην πορεία έγινε και οδός εκπλήξεων, και απογοήτευσης, και απωλείας, χρόνου, συναισθημάτων, αξιοπρέπειας, ηρεμίας. Όπως άλλωστε και η "αληθινή" ζωή, της οποίας φυσικά το Δίχτυ δεν είναι παρά ένας καθρέφτης.
Εκτός των άλλων, αντιμετωπίζω αυτήν την στιγμή κάποιες σοβαρές δυσκολίες στην "αληθινή" μου ζωή, και δεν μπορώ να ανταπεξέλθω σε ακόμα ένα μέτωπο. Όσο μού έδινε ανακούφιση και ικανοποίηση , καλά ήταν. Αλλά τώρα πιά, μού δίνει πιό πολύ πόνο... Θα είδατε κάποιοι ότι εδώ και μερικές μέρες κατέβηκα από τα κεραμίδια μου, απ'όπου σας παρατηρούσα, και λούφαξα στην γωνία μιάς πολυθρόνας. Επόμενο βήμα δεν μπορούσε να είναι, για έναν συνεπή Μαύρο Γάτο, παρά να εξαφανιστεί τελείως...
Κράτησα την δικτυακή μου παρουσία όσο μπορούσα πιό αξιοπρεπή, σύμφωνα με τα προσωπικά μου κριτήρια. Ποτέ δεν έβαλα comment moderation, ποτέ δεν έσβησα το παραμικρό σχόλιο, ποτέ δεν έγραψα ή δεν σχολίασα κακαοπροαίρετα, ή προσβλέποντας σε οποιοδήποτε όφελος, κι αν κάποια στιγμή έκανα λάθος, ζήτησα συγνώμη. Ίσως κάποιοι με θεωρήσετε μονοκόμματο, αδιάλλακτο, υπεραευαίσθητο, ή ό,τι άλλο, αλλά αυτός είμαι. Μού είναι αδύνατον να είμαι κάποιος άλλος.
Πρέπει να πω εδώ επίσης, ότι ποτέ δεν "κρύφτηκα" πίσω από τον Μαύρο Γάτο, αν και με εκφράζει απόλυτα σαν ψευδώνυμο. Ο μόνος λόγος που δεν βγήκα με το αληθινό μου όνομα, Μίλτος, και την επαγγελματική μου ιδιότητα, κτλ κτλ, ήταν ότι δεν ήθελα να ανακαλύψει η τέως λατρεμένη μου, η Φιλιώ, τα όσα έγραφα γι'αυτήν. Τώρα πιά, ακόμα και αυτός ο λόγος έχει εκλείψει, κι εαν συνέχιζα, θα αποκάλυπτα τα πλήρη μου στοιχεία. Αλλά δεν υπάρχει πιά, όπως σας είπα, ούτε λόγος να συνεχίσω την παρουσία μου εδώ. Εδώ που τα λέμε, δεν ξέρω αν υπάρχει λόγος να συνεχίσω την παρουσία μου γενικώς....
Ξέρω ότι κάποιοι θα στεναχωρηθούν ειλικρινά, και αυτό με στεναχωρεί πολύ. Όμως πιστέψτε με, δεν είναι δυνατόν να συνεχίσω άλλο. Τα πλην είναι πιά πολύ περισσότερα από τα συν. Ίσως να κρατήσω την ταυτότητά μου σαν Μαύρος Γάτος στο blogger και να σχολιάζω αλλού. Ίσως να γράψω με κλειστά μάτια ένα τυχαίο password χάνοντας κάθε τρόπο να ανακτήσω την πρόσβαση στην ταυτότητά μου. Θα δω. Πάντως το Ημεροδίχτυ αυτό, δεν θα συνεχιστεί.
Σας ευχαριστώ όλους. Για όλα. Όσους γνώρισα λίγο, όσους γνώρισα λίγο περισσότερο, όσους δεν πρόλαβα να γνωρίσω. Συγχωρέστε με, κάποιοι, αν σας αδίκησα. Σας παρακαλώ μην μού γράψετε, ούτε και οι πιό κοντινοί μου, μην μού τηλεφωνήσετε, μην στεναχωρηθείτε για μένα. Θα επικοινωνήσω εγώ, όταν έρθει η ώρα, με κάποιους από εσάς...
Να είστε καλά...
Σ;)
ΥΓ Θ'ακολουθήσει ένα τελευταίο ποστ, με ένα τραγούδι, αφιερωμένο στον Μαύρο Γάτο, από τον Μαύρο Γάτο.
Από την μιά, έπεσαν κάποιες μάσκες, με δυσάρεστο τρόπο. Από την άλλη, κάποιοι φίλοι, κράτησαν ίσες αποστάσεις, απέναντι σε πρόσωπα, πράγματα, και καταστάσεις, που εγώ θεωρώ κακώς κείμενα. Άρα, ή αυτοί βιάστηκαν να γίνουν φίλοι μου, ή εγώ είμαι στραβός και πρέπει να αλλάξω ρότα. Και στις δύο περιπτώσεις, δεν μπορώ να συνεχίσω όπως πριν.
Το Ημεροδίχτυ αυτό το έφτιαξα για να μοιράζομαι τις σκέψεις μου, τα ποιήματά μου, τα τραγούδια μου, τις φωτογραφίες μου, τις ανησυχίες μου. Και για να γνωρίσω άτομα με παρόμοιες ανησυχίες. Μού έχει δώσει πολλές χαρές, η μεγαλύτερη από τις οποίες ήταν η ανακάλυψη αξιόλογων ανθρώπων. Αυτών που "στην μέση της Κόλασης, δεν είναι Κόλαση", θυμάστε;
Στήθηκε και λειτούργησε σαν οδός έκφρασης και δημιουργίας φίλων, αλλά στην πορεία έγινε και οδός εκπλήξεων, και απογοήτευσης, και απωλείας, χρόνου, συναισθημάτων, αξιοπρέπειας, ηρεμίας. Όπως άλλωστε και η "αληθινή" ζωή, της οποίας φυσικά το Δίχτυ δεν είναι παρά ένας καθρέφτης.
Εκτός των άλλων, αντιμετωπίζω αυτήν την στιγμή κάποιες σοβαρές δυσκολίες στην "αληθινή" μου ζωή, και δεν μπορώ να ανταπεξέλθω σε ακόμα ένα μέτωπο. Όσο μού έδινε ανακούφιση και ικανοποίηση , καλά ήταν. Αλλά τώρα πιά, μού δίνει πιό πολύ πόνο... Θα είδατε κάποιοι ότι εδώ και μερικές μέρες κατέβηκα από τα κεραμίδια μου, απ'όπου σας παρατηρούσα, και λούφαξα στην γωνία μιάς πολυθρόνας. Επόμενο βήμα δεν μπορούσε να είναι, για έναν συνεπή Μαύρο Γάτο, παρά να εξαφανιστεί τελείως...
Κράτησα την δικτυακή μου παρουσία όσο μπορούσα πιό αξιοπρεπή, σύμφωνα με τα προσωπικά μου κριτήρια. Ποτέ δεν έβαλα comment moderation, ποτέ δεν έσβησα το παραμικρό σχόλιο, ποτέ δεν έγραψα ή δεν σχολίασα κακαοπροαίρετα, ή προσβλέποντας σε οποιοδήποτε όφελος, κι αν κάποια στιγμή έκανα λάθος, ζήτησα συγνώμη. Ίσως κάποιοι με θεωρήσετε μονοκόμματο, αδιάλλακτο, υπεραευαίσθητο, ή ό,τι άλλο, αλλά αυτός είμαι. Μού είναι αδύνατον να είμαι κάποιος άλλος.
Πρέπει να πω εδώ επίσης, ότι ποτέ δεν "κρύφτηκα" πίσω από τον Μαύρο Γάτο, αν και με εκφράζει απόλυτα σαν ψευδώνυμο. Ο μόνος λόγος που δεν βγήκα με το αληθινό μου όνομα, Μίλτος, και την επαγγελματική μου ιδιότητα, κτλ κτλ, ήταν ότι δεν ήθελα να ανακαλύψει η τέως λατρεμένη μου, η Φιλιώ, τα όσα έγραφα γι'αυτήν. Τώρα πιά, ακόμα και αυτός ο λόγος έχει εκλείψει, κι εαν συνέχιζα, θα αποκάλυπτα τα πλήρη μου στοιχεία. Αλλά δεν υπάρχει πιά, όπως σας είπα, ούτε λόγος να συνεχίσω την παρουσία μου εδώ. Εδώ που τα λέμε, δεν ξέρω αν υπάρχει λόγος να συνεχίσω την παρουσία μου γενικώς....
Ξέρω ότι κάποιοι θα στεναχωρηθούν ειλικρινά, και αυτό με στεναχωρεί πολύ. Όμως πιστέψτε με, δεν είναι δυνατόν να συνεχίσω άλλο. Τα πλην είναι πιά πολύ περισσότερα από τα συν. Ίσως να κρατήσω την ταυτότητά μου σαν Μαύρος Γάτος στο blogger και να σχολιάζω αλλού. Ίσως να γράψω με κλειστά μάτια ένα τυχαίο password χάνοντας κάθε τρόπο να ανακτήσω την πρόσβαση στην ταυτότητά μου. Θα δω. Πάντως το Ημεροδίχτυ αυτό, δεν θα συνεχιστεί.
Σας ευχαριστώ όλους. Για όλα. Όσους γνώρισα λίγο, όσους γνώρισα λίγο περισσότερο, όσους δεν πρόλαβα να γνωρίσω. Συγχωρέστε με, κάποιοι, αν σας αδίκησα. Σας παρακαλώ μην μού γράψετε, ούτε και οι πιό κοντινοί μου, μην μού τηλεφωνήσετε, μην στεναχωρηθείτε για μένα. Θα επικοινωνήσω εγώ, όταν έρθει η ώρα, με κάποιους από εσάς...
Να είστε καλά...
Σ;)
ΥΓ Θ'ακολουθήσει ένα τελευταίο ποστ, με ένα τραγούδι, αφιερωμένο στον Μαύρο Γάτο, από τον Μαύρο Γάτο.
