ΧΡΟΝΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ, ΚΑΙ ΠΑΛΙ, ΚΑΙ ΜΟΝΟ...
Αφιερωμένο στην Μαρίνα την Ροδιά, με πολλή αγάπη
(η μουσική, όχι οι στίχοι...)
Ευχαριστώ, Μαρινάκι.......
Σ:)))))))))))))))))
ΧΡΟΝΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ (3,7ΜΒ)
Χρόνο το Χρόνο, και πάλι, και μόνο
γειά σου, κι αντίο, και κάθε φορά
Βήμα το βήμα, και πάλι, και κρίμα
λίγο πιό πέρα, πολύ πιό μακριά
Νόμος, τ'αγρίμια, μοντέλο, η ασχήμια
πίσω από μάσκες στη φρίκη μπροστά
Λες θα ξεφύγω, γερνάς, λίγο λίγο
ρωτάς πού πηγαίνεις, κι απαντάς, πουθενά
πουθενά...
Μαύρος Γάτος, 1998
9 σχόλια:
if i could fly , i would surely change into a butterfly..
Μερσί Γατούλη, πολύ ωραίο ακούγεται, αλλά δεν κατεβαίνει ολόκληρο:-( μονάχα τα πρώτα 682ΚΒ έρχονται. Ελεγξέ το, ε
:-)
Το δεύτερο μέρος (χωρίς τη φούγκα ας πούμε) είναι πιο ατμοσφαιρικό. Δε μποβώ να σου βάλω παβαπάνω από 10!
Για το από πάνω, που έχει κλειστά σχόλια.
Το email το έχεις.
Κι εγώ είμαι εδώ.
Φιλιά.
Χμμ... Διαφωνώ με το πεσιμιστικό μήνυμα του ποιήματος..
Πράγματα που γνωρίζουμε πως συμβαίνουν, αμα δεν τα αποσιωπούμε.. άμα τα επαναλαμβάνουμε γίνονται κάτι σαν υπνοπαιδεία που μας υποβάλλεται καταναγκαστικά.. μας μαραζώνουν.. και.. είμαι σίγουρη ότι είναι καλύτερα να βάζουμε μια νότα αισιοδοξίας για το αύριο, έστω και αυτοσαρκαζόμενοι..
Για τούτο, εδώ και τώρα, επιτόπου, θα προσπαθήσω μια αισιόδοξη... παραποίηση (και ας με μαλλώσεις!)
ΛΕΠΤΟ ΤΟ ΛΕΠΤΟ
Λεπτό το λεπτό, να φύγει κι αυτό,
έρχεται, φεύγει και κάνει σεφτέ
Τρεχάλα τρεχάλα, ξανά η ροχάλα!
φτύνω στα μούτρα τον κάθε κεφτέ
Ομορφοι Νόμοι, αστοί κι αστυνόμοι...
βγάζω τη μάσκα, τους φτύνω κι αυτούς!
Ξέφυγα, νά'μαι! Καλά που κοιμάμαι,
αλλιώς θα πιστεύαν πως τρώω λωτούς!
με Lotus...
:-)))))
Αυτό για σένα...
Είμαι γάτος,είμαι γάτος
αλανιάρης και φευγάτος
χαμαιλέων,κουκουβάγια
του Χριστού έχω τα βάγια
Τα κουνάω,πανηγυρίζω
μα το βράδυ σα γυρίζω
ο μεγάλος σκηνοθέτης
ο αστυνόμος,ο εφέτης
ο μπακάλης,ο τελάλης
ο Θεός της βιοπάλης
με ξερνάει,με ξεφωνίζει
τη ζωή μου μαγαρίζει
Κασκαντέρ,Ταρζάν και Τσίτα
κομπαρσάρα,Κομπαρσίτα
ήρωας και μαϊμουδίτσα
καλλιτέχνης,πουτανίτσα
Εμείς, για όσο ακόμα...θα είμαστε εδώ!
Εμείς, για όσο ακόμα...θα είμαστε εδώ!
άρα κάτσε στο καλαθάκι σου Γάτε, καιμεις εδώ είμαστε δεν μπορείς να την κοπανήσεις ούτε έτσι, ούτε αλλιώς. Α! στο έγραψα και στο μέηλ: αρχίδια έχει αυτός που αλλάζει γνώμη γιατί ακούει τους φίλους του και όχι αυτός που δεν υποχωρεί γιατί κόλλησε.
Κανόνισε!
Γατούλη, είδες τι μου έγραψε ο ακίνδυνος? (αντιγράφω:)
Ο Φίλιπ Ντικ κάπου γράφει «κάθε φορά που πεθαίνει μια γάτα μου, βρίζω το Θεό και το εννοώ».
Το κλειδί δεν είναι ότι έβριζε το Θεό.
Αλλά ότι κάθε φορά αψηφούσε το Θεό αγαπώντας μια νέα γάτα.
Δεν μπορούμε να νικήσουμε το θάνατο, προς το παρόν. Αλλά μπορούμε να μην επιτρέψουμε την ήττα της αγάπης.
Τελικά μου την έκανες πρώτος. Κι εγώ εγώ αγκομαχώ και ψυχή δεν βγαίνει, τώρα που την έκανες κι εσύ ώρα να του δίνω πάραυτα. Το ξεφτίλισα. Μα εσύ δεν έχεις δικαιολογία. Κοίτα πόσοι άνθρωποι σε αγκαλιάζουν. Πάει να πει δεν είσαι λύκος. Γάτος είσαι... Και η θέση σου είναι να χαζουρεύεις ανάμεσα στους φίλους σου που σ'αγάπησαν. Τέλος πάντων. Σ'αυτό το δρόμο που διάλεξες να πας, κοίτα να προλάβεις τον καιρό.
Δημοσίευση σχολίου