Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ «ΕΤΟΙΜΑ ΕΝΔΥΜΑΤΑ» ΚΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ «ΚΟΣΤΟΥΜΙ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΜΟΥ»

Τα Ιερά λείψανα της Αγίας Ζώνης. Όχι, δεν πρόκειται για πρόσωπο, πρόκειται όντως για μία ζώνη. Την ζώνη της Παναγίας, υποτίθεται. Μια ζώνη θαυματουργή και αφάνταστα τιμημένη από κλήρο και λαό, ξέρω κάποιους καλούς και ευσεβείς χριστιανούς που θα σκότωναν άνετα άνθρωπο για χάρη της. Υπάρχουν ακόμα και κορίτσια βαφτισμένα "Ζώνη". Φαντάζομαι ότι τις φωνάζουνε "Νούλα" -από το "Ζωνούλα"...

Είναι κάποιοι άνθρωποι που ασφυκτιούν από την υποκρισία της επίσημης εκκλησίας, από τον ξεδιάντροπο, επιδεικτικά έκδηλο και έκδηλα επιδεικτικό υλισμό της, από την εξώφθαλμα χαμηλή πνευματικότητά της.

Ασφυκτιούν μεν, αλλά δε θέλουν και ν' αποκοπούν από το Σώμα της Εκκλησίας.

Κάποιοι άλλοι (ακόμα χειρότερα) βλέπουν επιπλέον και τον παραλογισμό των αλλοπρόσαλλων δογμάτων και των δοξασιών που απαρτίζουν αυτό που λέμε «Πίστη» και «Ιερή Παράδοση». Αισθάνονται άβολα, αλλά και πάλι, δεν φτάνουν στο σημείο ν' αποκοπούν από το Σώμα της Εκκλησίας.

Κι έτσι όλοι αυτοί φτιάχνουν μέσα στο μυαλό τους μια θρησκεία στα μέτρα τους. Έναν χριστιανισμό όπως τον αντιλαμβάνονται κι όπως τον θέλουν αυτοί.

Μπορεί λοιπόν κανείς να είναι χριστιανός και να έχει άνετα προγαμιαίες ή εξωσυζυγικές σχέσεις – τί κι αν ο Χριστός είπε «αν σε σκανδαλίζει το χέρι σου, είναι καλύτερο να το κόψεις παρά να υποκύψεις στον πειρασμό, κι αν σε σκανδαλίζει το μάτι σου, είναι καλύτερα να το βγάλεις, παρά να υποκύψεις στον πειρασμό»; Μπορεί κανείς να είναι χριστιανός και να χωρίζει και να ξαναπαντρεύεται – τί κι αν ο Χριστός είπε «όποιος χωρίζει τη γυναίκα του για άλλον λόγο εκτός από τη μοιχεία, τη μετατρέπει σε πόρνη και είναι και ο ίδιος πόρνος»; Μπορεί κανείς να είναι χριστιανός και να είναι και ομοφυλόφιλος - τί κι αν το επίσημο δόγμα καταδικάζει απερίφραστα και αυστηρότατα την ομοφυλοφιλία (Έξοδος 18:22, Λευιτικό 20:13, Α'’ Κορινθίους 6:9). Μπορεί να είναι χριστιανός και να είναι και στρατιωτικός, τί κι αν ο Χριστός ήταν αντίθετος στη βία, τί κι αν είπε "αν κάποιος σε χαστουκίσει από το ένα μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο".

Μπορεί κάποιος άνετα να είναι χριστιανός Ιερέας και να ευλογεί τα όπλα και τον Φιλόχρηστο Στρατό και το Ελληνικό Πυροβολικό, που μπορεί να έχει για προστάτη του μια χριστιανή Αγία (την Αγία Βαρβάρα...) Όχι μόνο μπορεί, αλλά και επιβάλλεται ένας χριστιανός, Ιερέας ή πιστός, να περνά όλην την ημέρα του με περίπλοκες τελετές και ατέλειωτες δοξολογίες - τί κι αν ο Χριστός είπε '΄να μην τελείτε πολύωρες τελετές και λατρείες, όπως οι Εθνικοί", και "όταν θέλετε να προσευχηθείτε, να αποσύρεστε στο πιό κρυφό δωμάτιο του σπιτιού σας και να λέτε μόνο αυτά τα λόγια: Πάτερ ημών...".

Και ποιος σού είπε κύριε ότι η Θρησκεία είναι ένα Σούπερ-μάρκετ κανόνων και ιδεών, για να μπαίνεις να διαλέγεις ό,τι θέλεις και να απορρίπτεις ό,τι δεν σού κάνει; Ποιός σού είπε ότι έχεις το δικαίωμα να κόβεις και να ράβεις τη θρησκεία στα δικά σου μέτρα; Το αντίθετο, ο ίδιος ο Χριστός είπε ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. «Ή είστε ολόψυχα μαζί μου, ή είστε εναντίον μου» είπε (σάς θυμίζει τίποτε αυτό;) Ο Χριστός απεχθάνονταν τους χλιαρούς, τους αναποφάσιστους, τους ερμαφρόδιτους του πνεύματος. ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΟΒΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΡΑΒΕΙΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΙΣ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ", ΑΝ ΔΕ ΔΕΧΕΣΑΙ *ΟΛΑ* ΟΣΑ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΠΕ;

Πολλοί πιστοί που τα βλέπουν όλα αυτά και που είναι πνευματικά πιό ανήσυχοι, αλλά δε θέλουν να ξεμπερδέψουν την πνευματική τους σύγχυση, προτιμούν ν' ανέχονται τις Μητροπολιτικές αυτοκινητάρες και την εκθαμβωτική πολυτέλεια των Ναών και των Ιεραρχών, και ν' αφήνουν ήσυχο το παπαδαριό ν' αγνοεί κι εκείνο με τη σειρά του το Χριστό, και να μη δίνει δεκάρα που Εκείνος είχε σαφέστατα επικρίνει την υλιστική ευμάρεια, την επίδειξη ευλάβειας, και την τυπολατρική θρησκευτικότητα. Μπορεί ο απελπισμένα πιστός να αγνοεί τις αναχρονιστικές αντιλήψεις, τις εξωφρενικές δοξασίες και τις αναχρονιστικές παραδόσεις της Εκκλησίας, την άρνηση κάθε επιστημονικής προόδου από την ηγεσία της Εκκλησίας (ιδιαίτερα της Καθολικής, αλλά και της Ορθόδοξης) και το φρενάρισμά της όταν αυτό είναι εφικτό, την θρησκοληψία κλήρου και λαού, το στένεμα του πνεύματος, που η Εκκλησία έχει τόση ανάγκη για να επιβιώνει και να ΚΑΤΙΣΧΥΕΙ...

Μπορεί να τα αγνοεί όλα αυτά ο ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ ΠΙΣΤΟΣ επειδή «βλέπει το Θεό σαν Αγάπη», κι επειδή κι εκείνος θέλει να πιστεύει στην Αγάπη, κι έχει μεγάλη ανάγκη το να πιστεύει στην Αγάπη- άλλο αν δεν την βλέπει πουθενά την αγάπη στην πράξη μέσα στην εκκλησία, άλλο αν η εκκλησιαστική αγάπη φτάνει μόνο ως τα λόγια. Ψάχνοντας από κάπου να πιαστεί ο απελπισμένα πιστός επιμένει να δηλώνει Χριστιανός, μέλος της Χριστιανικής Εκκλησίας. Το ότι αυτό που λέμε «Χριστιανική Εκκλησία» δεν έχει απολύτως καμμιά σχέση με αυτό που πραγματικά κήρυξε ο Χριστός, είναι γι αυτόν άλλου παπά Ευαγγέλιο.

Όμως, αν πιστεύεις στην Αγάπη και ο λόγος που λες ότι είσαι χριστιανός (έστω και «νέο») είναι επειδή βάφτισες το Θεό σου «ΑΓΑΠΗ», κύριε Γιανναρά, Βασιλική μου, μήπως πρέπει κάποτε να καταλάβεις ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να σέρνεις μαζί σου και όλα τα πνευματικά συμπράγκαλα των διαβολικών μήλων, των κτηνοβασιών και των σοδομισμών και των απάνθρωπων «θεϊκών» τιμωριών της Βίβλου, των παρθενογενέσεων και των περιστεριών- φαντασμάτων («και το πνεύμα εν είδει περιστεράς»…), των τριήμερων αναστάσεων νεκρών, των Άγιων Ζωνών και των Τιμίων Ξύλων, των διαβόλων και των τριβόλων, των εξορκισμών και των μαγγανειών, του φετιχισμού των ανθρώπινων απομειναριών-τιμίων λειψάνων και των εικόνων που ματώνουν και δακρύζουν;

Όχι. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη κανέναν μαρτυρικό θάνατο σε σταυρό. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη από λιβάνια και κεριά. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη από πολύωρες δοξολογίες και ψαλμωδίες. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη από πανάκριβα τέμπλα και μαρμαρένια μοναστήρια.

Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη τον Χριστιανισμό. Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη ΚΑΜΜΙΑ Θρησκεία.  

Φαίνεται όμως πως οι άνθρωποι έχουν – ακόμα - ανάγκη τον - όποιο – «Χριστιανισμό» για να πλησιάσουν την Αγάπη…

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ:

Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΙΤΣΑΣ

.

INSOMNIA - AΫΠΝΙΑ (ELISABETH BISHOP (1911-1979)

αΫπνία

Η σελήνη στον καθρέφτη
άπειρα μίλια μακρυά
αγναντεύει τον εαυτό της
ποτέ της δε χαμογελά
πέρα από κάθε ύπνο, ή
κοιμάται το πρωί, μπορεί.

Από τον κόσμο ξεχασμένη
στο διάoλο θα τον έστελνε
και ένα σώμα από νερό
ή έναν καθρέφτη θά 'βρισκε
μέσα εκεί να κατοικεί
  τι κάθεσαι λοιπόν κι εσύ;
Τύλιξε αγάπη στο υφάδι
και πέταξέ τη στο πηγάδι

Σ΄αυτόν τον κόσμο τον στραβό
που το ζερβό είναι δεξό
κι είναι ουσία οι σκιές 
 
όλην τη νύχτα ξαγρυπνάς
κι όσο ρηχοί οι ουρανοί
τόσο η θάλασσα βαθιά
και μ αγαπάς.


Elizabeth Bishop (1911-1979)





Ο φίλος μου Cyrusgeo στην τρίτη ιστοσυνάντηση ποιητικής μετάφρασης πρότεινε για μετάφραση πέντε ποιήματα που ομολογώ πως σε πρώτη ανάγνωση δεν με συγκίνησαν ιδιαίτερα. Κι έτσι παρά την ανελλιπή συμμετοχή μου στις δυό προηγούμενες ιστοσυναντήσεις αμέλησα να καταπιαστώ μαζί τους.

Έπεσα όμως προχτές ξανά πάνω σε ένα από αυτά, και ξαφνικά για κάποιον λόγο μού ήταν αδύνατον να μην το μεταφράσω...
.

Η ΓΛΥΚΙΑ, ΠΟΝΕΜΕΝΗ KI AHXH ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Photo by Jim Duvall @ Deviantart.com
.

ΚΑΚΟΗΘΕΣ ΜΕΛΑΝΩΜΑ (ΑΣΥΝΑΡΤΗΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ)

.

Κακόηθες μελάνωμα

Τελευταία τον έπιανε όλο και πιό συχνά ένας παράξενος πονοκέφαλος. Μάλλον θα ήταν από το γάνιασμα.

Κάτι έπρεπε επιτέλους να κάνει. Οι περισσότεροι ήθελαν μόνο να γελάσουν και να σαχλαμαρίσουν. Τα απίστευτης οξυδέρκειας γραπτά του δεν τα διάβαζε σχεδόν κανείς, λίγοι καλοί, κι αυτοί μοιραίοι. Οι αλήθειες που βροντοφώναζε με τα γραπτά του δεν ενδιέφεραν σχεδόν κανέναν.

Παράλληλα κάποιοι άλλοι άρχισαν σιγά σιγά να ξεχωρίζουν. Ένας ένας όλοι γίνονταν διάσημοι, για κάποιο διάστημα ο καθένας, μικρό ή μεγάλο, σε κάποιον κύκλο, μικρό ή μεγάλο. Αλλά ξεχώριζαν. Έστω για λίγο, έστω σ’ έναν μικρό κύκλο. Σε μια εφημερίδα, σε κάποιο περιοδικό, σε κάποιο ραδιόφωνο, σε κάποιο κανάλι, ακουγόταν το όνομά τους, αναγνωρίζονταν η αξία τους. Μερικοί άρχισαν να βγάζουν και βιβλία με τα κείμενά τους…

Έβραζε στο ζουμί του. Μα τί έπρεπε επιτέλους να κάνει για να τον ανακαλύψουν επιτέλους και αυτόν;;; Για να κερδίσει την προσοχή που τού άξιζε;;;

Μια ιδέα άρχισε να αποκρυσταλλώνεται στο μυαλό του. Και αν τούς πουλούσε ένα δακρύβρεχτο παραμύθι; Αν έλεγε ότι δήθεν είναι άρρωστος, κι ότι σύντομα θα πέθαινε από κάποια θανατηφόρο αρρώστια; Και μάλιστα όχι από οποιανδήποτε αρρώστια, αλλ' από μιαν αρρώστια με ρομαντική αύρα, μιαν αρρώστια νεανική και μοιραία, όπως η φυματίωση του Κάφκα, ας πούμε;

Κοίταξε τις δυό τρεις ελιές που φύτρωναν στο στήθος του, για να μπει στο feeling. Δεν θα μπορούσε μία από αυτές να ήταν κακοήθης; Ειδικά εκείνη εκεί η μεγάλη, η σκούρη, ας πούμε; Ένα κακόηθες μελάνωμα, ας πούμε;

Και γιατί να μην το πούμε δηλαδή; Το είπε.

Αμέσως όλοι έσπευσαν να τού συμπαρασταθούν. Η αναγνωσιμότητα των γραπτών του ανέβηκε κατακόρυφα, κι έφτασε σε συντριπτικά ύψη. Ακόμα κι εκείνοι που ποτέ δεν είχαν ασχοληθεί μαζί του, ανακάλυψαν ξαφνικά τι βαθιά που ήταν η ποίησή του, πόσο όμορφα και πόσο ευαίσθητα ήταν τα τραγούδια του, πόσο ρεαλιστικά ήταν τα πεζά του. Οι προτάσεις για συνεντεύξεις και για συνεργασίες από κανάλια, εφημερίδες κι εκδοτικούς οίκους άρχισαν να πέφτουν βροχή. Θρίαμβος.

Οι πονοκέφαλοι όμως αυξάνονταν αντί να μειώνονται.

Πέθανε από τη μετάσταση στον εγκέφαλο, λίγο πριν κυκλοφορήσει το πρώτο του βιβλίο.

Ξεκινούσε μ’ ένα μικρό διήγημα που λεγόταν «Κακόηθες Μελάνωμα».

Μαύρος Γάτος, 11 Μαΐου 2007

>> Ασυνάρτητες Ιστορίες >>

EUROVISION 2007: Η ΒΕΡΚΑ ΣΕΡΝΤΙΟΥΣΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΣΑ ΤΟΥΜΠΑΪ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ!!!!

Πριν από δέκα χρόνια ο Ουκρανός καλλιτέχνης Andrei Danilko, (που είναι σήμερα 34 ετών και όχι δεν είναι gay, ούτε και ανήκει στην κατηγορία drag queen) δημιούργησε την περσόνα της Verka Serdyushka, για να σατιρίσει την μέση Ουκρανή γυναίκα (και τον μέσο Ουκρανό άντρα φυσικά, κι ακόμα πιό φυσικά, για να βγάλει και λεφτά!). Περίπου όπως η Divine είχε εξευτελίσει το Αμερικάνικο όνειρο στις εξαιρετικές ταινίες του John Waters "Hairspray" και "Polyester".

Χτες το βράδυ στο Ελσίνκι, στον τελικό της Γιουροβίζιον, οι Φινλανδοί έκαναν ένα τρομερό λάθος στο μέτρημα των πόντων. Σήμερα το πρωί το λάθος ευτυχώς αποκαλύφθηκε. Να η αδιαμφισβήτητη αλήθεια: Η Βέρκα (Βερούλα) είναι η αληθινή νικήτρια του διαγωνισμού! Ορίστε το βίντεο που το αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία (θα δείτε την απονομή του βραβείου κατ' οίκον).



Γιατί μού αρέσει η Βέρκα;

Είπαμε, μού θυμίζει την απολαυστική Divine που σατίρισε ανελέητα το Αμέρικαν Ντρημ στις δεκαετίες του 70-80. Η ταινία Hairspray θα μού μείνει αξέχαστη. Επίσης μού θυμίζει τον Μπόρατ (ή "τί απομένει όταν πέφτουν οι μάσκες"- δεν σάς θύμισε κάτι η εισαγωγή του βίντεο κλιπ "hello my name is Verka Serdyuchka" etc????)

Επειδή είναι πολύ πιό ανθρώπινη από την Marija Serifovic (την Σερβίδα που ψευτονίκησε).

Επειδή λέει ότι "Lhasa Tumbai" σημαίνει "χτύπα το βούτυρο" στα Μογγολικά.

Επειδή η Μογγολική Πρεσβεία λέει ότι "Lhasa tumbai" δε σημαίνει απολύτως τίποτα.

(εκτός ίσως από "Russia goodbye" Σ;)))))

Επειδή είναι πολύ πιό όμορφη από την Marija Serifovic.

Επειδή λέει στο τραγούδι "don't live to dance! Dance to live..."

Επειδή χαμογελάει πολύ περισσότερο από την αγέλαστη Marija Serifovic.

Επειδή όρμησαν να την φάνε οι Ουκρανοί εθνικιστές.

Κι επειδή στο τέλος λέει "ok, happy end" !


Go Verka go! Αντέχετε λίγη ακόμα Verka?

"Ty napilsa kak svinja" ("είσαι μεθυσμένος σαν γουρούνι")


Μήπως ακόμα λίγη Βέρκα;;; Σίγουρα;;; Θ' αντέξετε το σοκ;;;;;;

Οκ λοιπόν! "Harasho Krasavitsam!!!!"

"Όλο χειμώνας, χειμώνας... κι όλο μόνη, μόνη..." (με την ξανθιά περούκα, δίπλα στον Αη Βασίλη)
"Αυτοί πάνε με τ αυτοκίνητα, κι εγώ με το μετρό" (εκεί που τους πιτσιλάνε τα νερά)
"A moia krashota..." = "αχ ομορφιά μου, χάνεσαι για πάντα" (εκεί που είναι μέσα στα χωράφια)

UPDATE
Εδώ η Βέρκα τρώει και μετά χορεύει ταγκό με τον ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ
(ναι, με τον ίδιο τον Αντρέι Ντανίλκο!)

EUROVISION 2007: THE LHASA TUMBAI - VERKA SERDYUSHKA PHENOMENON IS THE REAL WINNER!

Ten years ago, the Ukrainian artist Andrei Danilko (34 years old today, non-gay, non-drag queen) created the persona of Verka Serdyushka, in order to satirise the Ukrainian way of life (and, of course, to make some money). Just like the American actor Divine had done in the remarkable John Waters films Hairspray and Polyester, ridiculising the American Dream.

Yesterday night in Helsinki the Finns made a terrible accounting mistake during the 2007 Eurovision Contest points attribution, and only this morning the TRUE results have been released. Here is the irrefutable truth: the real winner of Eurovision 2007 is Verka! In the following video you can see her receiving the Eurovision 2007 prize.



Why I like Verka?

Because she reminds me of Divine, who satirised mercilessly the "American Dream" in the 70-80's. The film "Hairspray" is unforgettable.

Because she is much friendlier than Marija Serifovic (the Serbian false-winner).

Because she says that "Lhasa Tumbai" means "beat up the butter" in Mongolian.

Because the Mongolian embassy sais that "Lhasa tumbai" means absolutely nothing.

(except "Russia goodbye", perhaps :))))))

Because she is much prettier than Marija Serifovic.

Because she says "don't live to dance! Dance to live..."

Because she smiles much more often than Marija Serifovic.

Because she has been fiercely attacked by the Ukrainian nationalists.

Because she says "ok, happy end" in the end.


Go Verka go! Want some more Verka?

"Ti napilsa kak svinja" ("you are drunk as a swine")


Want even more Verka? Are you sure? Are you ready for the shock?
Here you are then! "Harasho Krasavitsam!!!!"

"A moia krashota" = "and my wonderful beauty"

UPDATE
Here you can admire Verka dancing tango with... herself (Andrei Danilko!)

TO ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΜΑΥΡΕΛ ΓΑΤ-ΟΥΣΤ: «ΔΥΟ ΠΟΡΤΕΣ ΕΧΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, ΑΝΟΙΞΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΒΓΗΚΑ»

.Ο φοβερός BaNKSY ξαναχτυπά

Δυό πόρτες έχει ο θάνατος
άνοιξα μια και βγήκα
σεργιάνισα ένα πρωινό
και πριν να 'ρθει το δειλινό
στην άλλη ξαναμπήκα

ΠΡΟΣΟΧΗ: ακολουθεί πληθυντικός σαχλαμαρείας(*)

Φοριέται πολύ τελευταία στην e-Μπλοκοσφαίρα το πασίγνωστο ερωτηματολόγιο του Μαρσέλ Προυστ. Επειδή και ως γάτοι* και ως μαύροι* από τη μιά το βαρεθήκαμε* κι από την άλλη δεν είμεθα* και αρκετά διάσημοι* ώστε να μάς* έχει ανάγκη κανείς να το απαντήσουμε* (ακόμα κι αν κάποιος μάς προσκαλούσε*), απαντήσαμε* μόνοι μας σε ένα δικό μας* χειροποίητο ερωτηματολόγιο. Κοινώς, παρακάτω, εκτός από το να απαντάμε* ό,τι μας καπνίσει*, αυτόφωτα ή ετερόφωτα, ρωτάμε* και ό,τι μάς καπνίσει -τους εαυτούς μας*, αλλά και όποιους άλλους εαυτούς θέλουν Σ;)))))

1. Τί είναι η ζωή;

Κάτι με δυό πόρτες (Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου).

2. Τί είναι ο θάνατος;

Κάτι με δυό πόρτες, πριν, και μετά. Κάτι σαν ύπνος, αλλά χωρίς όνειρα, και χωρίς ξυπνημό - ο μετά (Μαύρος Γάτος © ® (p) LOL).

3. Ποιο είναι το μότο σας;

Όσο ζεις, ζήσε. Αν πεθάνεις, ε, πέθανες.

4. Υπάρχει Θεός;

H έννοια αυτή δεν μού είναι απαραίτητη (Pierre-Simon Laplace, απευθυνόμενος στον Μέγα Ναπολέοντα). Ο Θεός είτε δεν υπάρχει, είτε υπάρχει και δεν ανακατεύεται με τα υλικά και με τα ανθρώπινα. Σε κάθε περίτωση, δεν με αφορά (θεώρημα του Blaise Pascal, αντίστροφα).

5. Γιατί ζούμε;

Για να ζήσουμε.

6. Τί σημαίνει «να ζήσουμε;»

Σημαίνει, «ν’ αγαπήσουμε».

7. Ν’ αγαπήσουμε τί;

Ό,τι ο καθένας αγαπά. (Οττώ τις ερράται, Σαπφώ)

8. Τί είναι ο χρόνος;

Ένα παιδί που παίζει μπίλιες. (Αιών παις εστί παίζων, πεσσεύων - Ηράκλειτος)

9. Τί άλλο έχετε να δηλώσετε;

Τί άλλο; Τίποτ' άλλο...

10. Λοιπόν, ουστ, παλιόγατο, που μού το παίζεις και Προυστ, παλιογρουσούζη!

Και αι σαρδέλλαι που με είχατε τάξει διά να απαντήσω;;;;;;
.

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΠΡΟΔΩΣΟΥΝ ΠΟΤΕ: "ΜΗΝ ΠΕΤΑΞΕΙΣ ΤΗ ΖΩΉ ΣΟΥ ΣΤΑ ΣΚΥΛΙΑ!"

Κόκκινα σύννεφα στον ουρανό, κι εσύ γελάς
και μού λες, "λοιπόν, θυμήσου
μην πετάξεις τη ζωή σου στα σκυλιά!"

Πιστεύετε πως υπάρχουν τραγούδια που μπορούν να σώσουν ζωές;

Εγώ το πιστεύω ακράδαντα, γιατί μού έχει συμβεί.

Ήταν ένα τραγούδι του Παύλου Παυλίδη, "Η φωτιά στο λιμάνι"



Η ζωή; Ήταν η δική μου.

Το 1995.

Παύλο, πόση ευγνωμοσύνη μπορεί να χωρέσει ένα ευχαριστώ;

"θά μαι πάντα εγώ μες το όπλο σου σφαίρα
να σκοτώνεις αυτούς που σκοτώνουν τη μέρα"

Παύλος Παυλίδης, Μωρά στη Φωτιά, Ξύλινα Σπαθιά
.
.

Η ΠΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΖΩΟΔΙΑΦΥΓΗΣ

.
Τί να πιστέψω στα διπλά βιβλία της ζωής σου

πλασματικές δηλώσεις

στρατηγικές ζημιές

έσοδα ανέξοδα

κέρδη αδιέξοδα

διαφεύγει χωρίς απόδειξη

όλη σου η ζωή


10-5-2007
.

ΑΔΕΡΦΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ

.
Είμαστε όλοι Αδελφοί Εν Χριστώ , λέει η εκκλησία.

Είμαστε όλοι Συγκάτοικοι στην τρέλλα , λένε οι Κατσιμιχαίοι.

Είμαστε όλοι Αδέρφια στον Πόνο , λέω εγώ.

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει μια οικειότητα, αδέρφια.

.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΨΗΦΟΡΦΟΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

.

Οι Γάλλοι μάς έδειξαν το δρόμο με τα εκπληκτικά τους ποσοστά συμμετοχής στις προεδρικές τους εκλογές, Για να μπορέσουμε κι εμείς να πετύχουμε υψηλά ποσοστά συμμετοχής στις επόμενες εκλογές (που απ ό,τι φαίνεται δεν αργούν και πολύ), ιδού ορισμένες επαναστατικές Μαυρογάτειες ιδέες:

1. Σε κάθε εκλογικό τμήμα (σε κάθε κάλπη) θα κληρώνεται κι από ένα DVD player, και σε κάθε εκλογική περιφέρεια θα κληρώνεται ένα αυτοκίνητο ανά εκλέξιμο βουλευτή. Τα 300 συνολικά αυτοκίνητα που θα μοιραστούν θα είναι συλλεκτικά κομμάτια τύπου Leonidas, κατασκευής ΕΛΒΟ, σχεδιασμένα από τον Kostetsos, δρεπανηφόρα, με ενισχυμένα κλάξον τύπου «Ελληνική Αστυνομία», αντί-αλκοτέστ, και αντιαρματική θωράκιση. Θα τα παραδώσουν στους τυχερούς οι ίδιοι οι Βουλευτές, μαζί με τρία κουπόνια ΔΩΡΕΑΝ ρουσφετιού ανά τυχερό. Τα απαραίτητα χρήματα θα εξοικονομηθούν χάρη στην Επαναστατική Ιδέα 2 και στην Επαναστατική Ιδέα 5 (βλέπε παρακάτω).

2. Σε κάθε ψηφορφόρο θα δίνεται ΔΩΡΟ από μια ΔΩΡΕΑΝ πιστωτική κάρτα της νεοσύστατης Τράπεζας Βουλής, από ένα Εκλογοδάνειο, από ένα κινητό τηλέφωνο της επιλογής του Ψηφορφόρου (ΜΕ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ), και τέλος από ένα αναμνηστικό συλλεκτικό πολύχρωμο φουρφούρι, με όλα τα χρώματα κι όλα τα κόμματα. Εξ ου και «Ψηφορφόρος». ΟΛΑ αυτά τα ΠΛΟΥΣΙΑ ΔΩΡΑ θα είναι υποχρεωτικά (διευκρινίζεται για την περίπτωση που κάποιος απροσάρμοστος δεν θα τα θέλει).

3. Τα ρεπορτάζ από τα εκλογικά τμήματα δεν θα τα κάνουν όπως συνήθως οι δημοσιογράφοι και οι εκλογολόγοι αλλά η Κορομηλά, η Μενεγάκη, ο Γρηγόρης, η ΑΓΕΛΑΔΑ ΚΛΑΡΑ, η Στεφανίδου (που έκανε άλλωστε και μια εκπληκτική διάλεξη περί ήθους στα καλλιστεία που παρουσίασε), ο Καπουτζίδης, η Μπακοδήμου, η Λαμπίρη, ο Σεργουλόπουλος, ο Πρόδρομος, και όλα τα λοιπά επιτελεία των μεσημεριανάδικων. Αν σε κάποιο Nομό παρατηρηθεί έλλειψη από μεσημεριανάδες, θα επιστρατευτεί και η Δρούζα με την Πάνια, μαζί με το επιτελείο τους και με το κοινό τους.

Για πρώτη φορά θα μάθουμε επιτέλους όλα τα γαργαλιστικά παραλειπόμενα των εκλογών!

4. Οι εκλογικοί αντιπρόσωποι θα είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ όμορφα κορίτσια και αγόρια 18-21 ετών, που θα φοράνε ελαφρά μαγιώ, ανεξαρτήτως καιρού. Παράλληλα με την ψήφο για τις εκλογές, οι ψηφοφόροι θα ψηφίζουν σε διπλανές κάλπες και για την Star Εκλογική Αντιπρόσωπο, όπως και για τον Star Εκλογικό Αντιπρόσωπο. Η καταμέτρηση των ψήφων των Εκλογείων (Εκλογών Καλλιστείων) θα προηγείται από την καταμέτρηση των ψήφων για τις εκλογές, οπότε πριν από τα πρώτα εκλογικά αποτελέσματα θα έχουν ήδη αποσταλεί στο Υπουργείο Εξωτερικών τα τοπικά αποτελέσματα των Καλλιστείων. Έτσι το βράδυ της Κυριακής των Εκλογείων, ταυτόχρονα με τα εισερχόμενα εκλογικά αποτελέσματα, θα διεξαγονται με televoting και τα καλλιστεία Mister Ελλάς Εκλογικός Αντιπρόσωπος και Μiss Ελλάς Εκλογικός Αντιπρόσωπος.

Καλεσμένοι στα αποτελεσμάτα των Εκλογείων θα είναι ο Σάκης, η Έλενα, ο Σαρμπέλ, και όλο το επιτελείο της Γιουροβίζιον. ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ θα τα παρουσιάσουν ο Ψινάκης και ο Μικρούτσικος, σε Εθνικό Δίκτυο!!!!!!

Είπατε τίποτα;
.

ΠΟΙΟΣ ΘΕΟΣ, ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

.
Έπαιξα μπάλα εγώ σε καλοκαιρινές αλάνες
έπιασα πυγολαμπίδες εγώ, σε χωράφια με τσουκνίδες

έζησα εγώ
το πιο όμορφο στον κόσμο παραμύθι
κράτησα στα χέρια μου τα μικρά σου στήθη

κι όπως έδυε ο Ήλιος
βούτηξα στη θάλασσα γυμνός

ποιος Θεός να με τρομάξει
και ποιός Θάνατος;



Μάιος 2007
.

ΕΣΕΝΑ ΠΟΣΕΣ ΜΠΙΛΙΕΣ ΣΟΥ ΑΠΟΜΕΝΟΥΝ;

.
Άσκηση

Μεταμόρφωσε τις μέρες σε μικρά αντικείμενα. Τόσο μικρά, που να μπορείς να τα πάρεις στα χέρια σου και να παίξεις. Κίτρινες, πράσινες, κόκκινες, γαλάζιες μπίλιες. Μιαν ολόκληρη εβδομάδα μπορείς να τη χωρέσεις μέσα στη χούφτα σου. Η Δευτέρα κόκκινη, η Τρίτη πράσινη, η Τετάρτη βιολετί... Αν δοκιμάσεις να μαζέψεις μονομιάς τις μπίλιες ενός ολόκληρου μήνα, χάνεις το λογαριασμό. Πού πήγε η δέκατη όγδοη μέρα; Τι χρώμα βάλαμε στις 26; Ένας χρόνος μπίλιες φτάνει για να γεμίσει το πάτωμα της κουζίνας. Η όγδοη Ιανουαρίου χώθηκε κάτω από το ψυγείο. Η εικοστή πέμπτη Μαρτίου πλάι στο φούρνο. Κι η εικοστή ογδόη Οκτωβρίου, πίσω από το καλοριφέρ.

Αδύνατον να μετακινηθείς μέσα στο δωμάτιο χωρίς να μετακινήσεις τις μπίλιες, χωρίς να τις βάλεις όλες σε κίνηση. Η μια μέρα πέφτει πάνω στην άλλη- σαν τα μόρια της σκέψης μέσα στη μνήμη. Τριακόσιες εξήντα πέντε μπίλιες κυλάνε τώρα στο πάτωμα. Η τρίτη Νοεμβρίου κυλάει αργά προς το τραπέζι της κουζίνας, σκοντάφτει στα Χριστούγεννα, και συνεχίζει ως την Κυριακή της Πεντηκοστής.

Το σπίτι σου έχει τρία δωμάτια. Κι εσύ πολλαπλασιάζεις τις 365 μπίλιες της χρονιάς με το εβδομήντα ή με το ογδόντα. Η δεκάτη εβδόμη Απριλίου του 1983 περνάει στο σαλόνι, συναντιέται με την δεκάτη ογδόη Οκτωβρίου του 1954, την εικοστή εβδόμη Ιουνίου του 1996 και την εικοστή τετάρτη Μαρτίου του 2012, πριν συνεχίσει το δρόμο της και σταθεί κάτω από την τηλεόραση, δίπλα στην πέμπτη Δεκεμβρίου του 1980.

Βουτάς, κολυμπάς στην αφθονία. Νομίζεις πως είσαι πλούσιος. Και μετά χτυπάει η πόρτα. Προσεκτικά ανοίγεις δρόμο ανάμεσα στις μπίλιες σου, παραμερίζεις μερικές εκατοντάδες χρωματιστές μπίλιες, ανοίγεις, κι υποδέχεσαι μια νεαρή γυναίκα. Δεν έχεις τριαντάφυλλα, γι' αυτό και της προσφέρεις μια χούφτα μπίλιες. Η γυναίκα θέλει να παίξετε. Και πριν προλάβεις να το καταλάβεις, έχεις κιόλας χάσει χίλιες μπίλιες.

Χτυπάει ξανά η πόρτα και μπαίνει ένα αγόρι. Τού δίνεις μερικές χιλιάδες μπίλιες. Την άλλη μέρα φέρνει μαζί του την αδερφή του. Η μικρή ζητάει όσες μπίλιες έδωσες και στον αδερφό της. Τώρα βλέπεις ότι το απόθεμα σου έχει αρχίσει και λιγοστεύει. Το πάτωμα δεν είναι πια γεμάτο. Οι μπίλιες δε στριμώχνονται πια στις γωνίες, όπως τις παλιές καλές μέρες.

Και μια μέρα ένας άντρας χτυπάει την πόρτα σου. Σου δείχνει ένα χαρτί που γράφει ότι του χρωστάς τεσσερισήμισι χιλιάδες μπίλιες. Πέφτεις μπρούμυτα στο πάτωμα, τις μετράς και τού πληρώνεις στη στιγμή το χρέος. Θέλεις να ξέρεις τι σού ανήκει, θέλεις να ξέρεις σε τι μπορείς ακόμη να υπολογίζεις. Μόνο που τώρα δε σου έχουν απομείνει παρά ελάχιστες μπίλιες. Είσαι αναγκασμένος να τις ψάχνεις, να τρέχεις από δωμάτιο σε δωμάτιο για να τις μαζέψεις.

Κλείνεις την πόρτα σου και κλειδαμπαρώνεσαι. Τις λίγες χρωματιστές μπίλιες που σου απομένουν, θέλεις να τις κρατήσεις δικές σου.


Jostein Gaarder, "Η διάγνωση και άλλες νουβέλλες"
Ελληνική έκδοση: "Το Κάστρο των Αγγέλων", Νέα Σύνορα - Α. Α. Λιβάνη 1999
.

Ο ΔΗΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΔΙΝΕΙ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΚΗΣ ΔΙΑΒΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ!!!!!

.

...διαβάστε το αποκλειστικό ρεπορτάζ του Μαύρου Γάτου

στο blog των Κάφελλων.....
.

ΤΟ ΕΙΧΑ ΥΠΟΨΙΑΣΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΚΙ Η ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ: ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ ΒΡΕΧΕΙ ΤΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΑ!

Το απέδειξαν λέει Γερμανοί επιστήμονες (οι ίδιοι φαντάζομαι που πριν από κάτι χρόνια είχαν αποδείξει ότι η σιέστα είναι εξαιρετικά ωφέλιμη κ υγεινή), και βρήκαν και την αιτία οι άτιμοι!

http://news.ert.gr/5/304943.asp

(τώρα όμως που οι βροχές άρχισαν να σπανίζουν βρήκαν κι αυτοί ν ασχοληθούν...)
.

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΤΟΥΝ ΠΟΤΕ: ΑΓΑΠΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ (ΓΚΑΤΣΟΣ-ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ-ΓΑΛΑΝΗ)

.

Συνεχίζω την παραγγελιά της Αν-Λου με τα τραγούδια που με σημάδεψαν.

Ήμουν τεσσάρων χρονών κι είχαμε ένα πικάπ, ένα αληθινό φορητό πικάπ. Το είχα ταράξει το καημένο στις ζημιές, και είχα γεμίσει όλους τους δίσκους γρατζουνιές. Ήταν οι παιδικοί, οι Μύθοι του Αισώπου, Οι Τέσσερις Εποχές του Χρόνου και η Καλή μας Συντροφιά του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου. Τα πιό αγαπημένα μου όμως ήταν άλλα, ένα μικρό δισκάκι του Μίκη, με το Νανούρισμα του Κώστα Βίρβου από τη μιά (θ ακολουθήσει..), και τον Κρητικό Χορό από την άλλη....

Αλλά ο πιό αγαπημένος απ' όλους ήταν ένας δίσκος που λεγόταν "Της Γης το Χρυσάφι"... κάποιου Μάνου Χατζιδάκι...

Έχετε ξανακούσει πεντάχρονο να δηλώνει ότι οι αγαπημένοι του τραγουδιστές είναι η Γαλάνη και ο Μητσιάς;

Από τον δίσκο "Της Γης το Χρυσάφι", 1974

Αφιερωμένο σ' Εκείνην που το τραγουδούσαμε μαζί

Ένα δειλινό μες στ' ακροθαλάσσι
σαν το ναυαγό ήρθα κι εγώ, ήρθα κι εγώ
Μού 'δωσες νερό σ' ασημένιο τάσι
για να δροσιστώ, σ' ευχαριστώ, σ' ευχαριστώ

Αγάπη μέσα στην καρδιά
φουρτουνιασμένη λαγκαδιά
κάποια βραδιά πλημμύρισες
και μας ξεκλήρισες

Πάψε να ζητάς όλη την αλήθεια
τι 'ν' ο έρωτας μη με ρωτάς, μη με ρωτάς
Ψάξε να τη βρεις μες στα παραμύθια
τώρα δε μπορείς, είναι νωρίς, είναι νωρίς

Αγάπη μέσα στην καρδιά
φουρτουνιασμένη λαγκαδιά
κάποια βραδιά πλημμύρισες
και μας ξεκλήρισες

.

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΤΟΥΝ ΠΟΤΕ: ΓΩΝΙΑ ΓΩΝΙΑ (ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ-ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ-ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ)

.

H Γοργονίτσα Αν-Λού μού ζήτησε πέντε τραγούδια που με σημάδεψαν.
Nα λοιπόν ένα από αυτά...

Γωνιά-Γωνιά
από την Πολιτεία Β', 1964

παρακαλώ πατήστε "επόμενο" (το τριγωνάκι/γραμμή που κοιτάει δεξιά)

ώσπου να το βρείτε

Γωνιά γωνιά σε καρτερώ

γωνιά γωνιά σε ψάχνω
ψάχνω να βρώ τα μάτια σου
κι απ' τον καημό τα χάνω

Αλλού απλώνεται δροσιά
κι αλλού χιονιάς σφυρίζει
και τ' όνειρο που χάνεται
πάει και δεν γυρίζει


Γωνιά γωνιά σε ζήτησα
γωνιά γωνιά σε βρήκα
σου φίλησα τα μάτια σου
και στους καημούς σου μπήκα

Αλλού απλώνεται δροσιά
κι αλλού χιονιάς σφυρίζει
και τ' όνειρο που χάνεται
πάει και δεν γυρίζει

Ο Ποιητής Δημήτρης Χριστοδούλου
.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ

.

Καθένας μας κουβαλά τον σταυρό του....

Φωτογραφία: "Reflections" του Tiago Palma
.

H ΑΝΤΙΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ - μερικές σκέψεις.

.

Εύκολα γράφει κανείς στίχους, πολύ δύσκολα γράφει κανείς αληθινή ποίηση.
Άλλο ΣΤΙΧΟΠΛΟΚΟΣ, κι άλλο ΠΟΙΗΤΗΣ.

Προσωπικά είμαι πάρα πολύ δύσπιστος (για να μην πω αλλεργικός) απέναντι σε όσους δηλώνουν "ποιητές" με το καλημέρα, και μάλιστα -συνήθως - με μεγάλη οίηση...

Γιατί η οίηση είναι ασύμβατη με την ποίηση.

Επίσης, δεν μπορεί να είναι ποιητής κάποιος που δεν γνωρίζει από όρια.

Όποιος δεν έχει όρια,
δεν μπορεί να έχει και όνειρα.

Τα όνειρα είναι εξ ορισμού υπέρβαση των ορίων!
Πρέπει να ξέρεις τα όριά σου για να γράψεις
αληθινή (διαχρονική, πανανθρώπινη) ποίηση.
Και να ξέρεις βαθιά ποιά όρια πρέπει κανείς να σέβεται και ποιά όχι.
Αντίφαση; Α, μπα.

Καλημέρα!

Μαύρος Γάτος, στιχοπλόκος
Μπορεί ΚΑΙ ποιητής,
αλλά αυτό θα το κρίνετε εσείς, και μόνο εσείς.
Σ;)))))))))
.
.

κλειστόν λόγω αυστηρής λογοκρισίας

Φαντάσου ότι είσαι ένας νέος 25 χρονών που μένεις σε μια χώρα, η οποία συστηματικά καταπιέζει την ελευθερία της έκφρασης. Οι περισσότερες ιστοσελιδες με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα “μπλοκάρονται” από ένα εθνικό φίλτρο και δεν εμφανίζονται ποτέ στην οθόνή σου. Θέλεις να επικοινωνείς με ανθρώπους από όλο τον κόσμο κι έτσι χρησιμοποιείς το PalTalk, ένα chat room που αν και η έδρα του είναι στην Νεά Υόρκη αλλά πολλοί χρήστες του μιλάνε τη γλώσσα σου. Στην ουσία είναι το παράθυρο του απομονωμένου κόσμου σου.

Μια μέρα που έχετε μαζευτεί στο σπίτι σου με φίλους και μιλάτε με άλλους χρήστες στο chat room, εισβάλλουν ξαφνικά στις τρεις το πρωί 50 αστυνομικοί, σας χτυπάνε και σε φυλακίζουν σε πλήρη απομόνωση για 9 ολόκληρους μήνες χωρίς ποτέ να σου απαγγελθούν κατηγορίες.

Περνάνε αυτοί οι μήνες και αφήνεσαι «ελεύθερος». Δε φοβάσαι να κατακρίνεις δημόσια την κυβέρνηση και υποστηρίζεις την αναγκαιότητα ειρηνικής αλλαγής της πολιτικής κατάστασης (στη χώρα σου είναι νόμιμο μόνο ένα πολιτικό κόμμα). Περίπου έξι βδομάδες μετά όμως, εκεί που κάθεσαι σε ίντερνετ-καφέ παρέα με τον αδερφό σου και διαβάζεις τα email σου και ειδησεογραφικά sites, σε πλησιάζουν άντρες της Ασφάλειας, σου φοράνε χειροπέδες και σε αναγκάζουν να τους οδηγήσεις σπίτι σου, όπου βρίσκουν και κατάσχουν, μία κάμερα, ένα κασετόφωνο, 2 CD και ένα βιβλίο που για κακή σου τύχη είναι απαγορευμένο επειδή υποστηρίζει την αναγκαιότητα δημοψηφίσματος για πολυκομματισμό στη χώρα.

Αν σε έλεγαν Truong Quoc Tuan και έμενες στο Βιετνάμ, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;

Θα ήσουν σε ένα κελί σε πλήρη απομόνωση χωρίς καμιά επαφή με δικηγόρους ή συγγενικά πρόσωπα. Θα σε κατηγορούσαν για προπαγάνδα εναντίον του κράτους και θα αναρωτιόσουν, στα αλήθεια για ποιο λόγο και για πόσα κλικ του ποντικιού σου αντιμετωπίζεις 20 χρόνια κάθειρξη…

Ή φαντάσου να δουλεύεις ως δημοσιογράφος σε κινέζικη εφημερίδα.

Τις παραμονές της 15^ης επετείου από τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, σε συνάντηση του προσωπικού της εφημερίδας, σάς δείχνουν ένα μέμο από το Κεντρικό Τμήμα Προπαγάνδας για το πώς θα πρέπει να καλύψετε τις επετειακές εκδηλώσεις. Σε αυτό δίνονται οδηγίες στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ να «κατευθύνουν σωστά την κοινή γνώμη», να «μην δημοσιεύουν ποτέ απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με την επίσημη πολιτική» και να καταδίδουν στις αρχές τυχόν υποψίες που έχουν για συναδέλφους τους που επικοινωνούν με δημοκρατικά στοιχεία στο εξωτερικό.

Εσύ κρατάς σημειώσεις από αυτό το μέμο και το στέλνεις με email από τον προσωπικό σου yahoo! λογαριασμό σε κάποιον γνωστό σου στην Αμερική που διαχειρίζεται ένα πολύ γνωστό κινέζικο website, το Δημοκρατικό Φόρουμ. Το email δημοσιεύεται την ίδια μέρα με το ψευδώνυμο “198964” στα ανεξάρτητα κινεζόφωνα websites του εξωτερικού που έτσι κι αλλιώς είναι απαγορευμένα στη χώρα.

Σε συλλαμβάνουν μερικούς μήνες αργότερα. Η εταιρία Yahoo! θα έχει πολύ απλά δώσει τα στοιχεία του λογαριασμού της ηλεκτρονικής σου διεύθυνσης και την ακριβή τοποθεσία από την οποία στάλθηκε το επίμαχο email.

Αν το όνομά σου ήταν Shi Tao και έμενες στην Κίνα, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;

Θα καταδικαζόσουν με την κατηγορία της προδοσίας κρατικών μυστικών σε 10ετή κάθειρξη. Η γυναίκα σου θα ανακρινόταν καθημερινά από τις αρχές και η δουλειά θα της πίεζε να σε χωρίσει, πράγμα που τελικά θα έκανε. Θα είχες ελάχιστη επαφή με την οικογένειά σου. Θα μεταφερόσουν σε φυλακές υψίστης ασφάλειας και θα σου απαγόρευαν γράφεις ή να διαβάζεις. Η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων θα σου απένειμε το Διεθνές Βραβείο Τύπου για την Ελευθερία, το οποίο φυσικά δε θα μπορούσες να παραλάβεις.

Φαντάσου να μπορούσες να απελευθερώσεις τον Truong Quoc Tuan και τον Shi Tao. Μπορείς!

Μπες στο www.amnesty.org.gr και πάρε μέρος στην εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας για την ελευθερία της έκφρασης στο ίντερνετ!

.

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ: Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αφιερωμένο στην Αμαλία

Το κείμενο αυτό είναι στη διάθεση οποιουδήποτε θα ήθελε να το αναδημοσιεύσει
σε οποιανδήποτε μορφή, με ή χωρίς αναφορά της πηγής.

Ο Μαύρος Γάτος στον ελεύθερο χρόνο του (όταν δεν ασχολείται με το blogging...) εξασκεί την Ιατρική. Κι έτσι ξέρει από πρώτο χέρι μερικά πράγματα για την κατάσταση της υγείας στην Ελλάδα, και κάμποσα δυστυχώς για την υγεία στο εξωτερικό (το «δυστυχώς» επειδή η σύγκριση είναι συντριπτική).

Τα όσα ακολουθούν ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ. Αφορούν όμως ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥΣ. Ένα κομμάτι των γιατρών που ΑΣΚΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ, σε πολλαπλά επίπεδα, και με ολέθριες πολλές φορές συνέπειες.

Η ΒΙΑ ξεκινά από την πρώτη επαφή πρόσωπο με πρόσωπο. Ο ασθενής έχει δικαίωμα να θέλει το γιατρό του σοβαρό, ευπρεπή, ευγενικό. Αντίθετα, αντιμετωπίζει συχνά γιατρούς αγενείς, επιθετικούς, αμίλητους, αντιμετωπίζει αδιαφορία, ειρωνίες, προσβολές, ταπεινωτικά σχόλια. Πολλοί γιατροί χρησιμοποιούν χυδαία τη θέση τους για να επιβληθούν, μιλούν με λίγες και απότομες κουβέντες, χρησιμοποιούν άγριο ενικό, κάνουν χοντρά και άτοπα πειράγματα.

Αυτά όμως είναι πταίσματα. Το βασικό συστατικό της λεκτικής βίας είναι η άρνηση παροχής πληροφοριών: Πολλοί γιατροί λες και προσβάλλονται βαθιά αν τυχόν ο ήδη τρομοκρατημένος ασθενής τολμήσει να ζητήσει διευκρινίσεις, εξηγήσεις, πληροφορίες.

Περιττό να πω ότι η βίαιη αντιμετώπιση των ασθενών είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, ειδικά στην Δημόσια Υγεία, όπου οι γιατροί είναι κακοπληρωμένοι και μονίμως υπερφορτωμένοι.

Πάμε τώρα σε ένα πολύ πιο σημαντικό κεφάλαιο: ΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ.

Ο Έλληνας γιατρός έχει συνήθως αποφοιτήσει από ένα πανεπιστήμιο, ελληνικό ή ξένο.

(λέω συνήθως, γιατί υπάρχουν κα οι γιατροί-μαϊμούδες, που τους ξεχωρίζεις εύκολα, πετώντας τους μια μπανάνα: αν ο γιατρός ορμήξει να την πιάσει, σήκω και φύγε τρέχοντας…).

Όσοι έχουν έρθει από Ιατρικές Σχολές του εξωτερικού, σπούδασαν στην πλειοψηφία τους σε κάποια άγνωστης φερεγγυότητας και άγνωστου επιστημονικού κύρους σχολή του τέως ανατολικού μπλοκ, και μάλιστα με το προκλητικό για τους καθηγητές status του "πλούσιου Δυτικού"- ναι, μιλάω ΚΑΙ για μαθήματα περασμένα με μπαξίσια (άλλο αν η οικογένεια στην Ελλάδα στερούνταν, για να στέλνει δίδακτρα και έξοδα στον ξενιτεμένο). Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως γράφτηκαν στην εκεί Ιατρική χωρίς κανένα απολύτως αξιοκρατικό κριτήριο επιλογής...

Φυσικά δεν είναι όλες οι Ιατρικές Σχολές της Ανατολικής Ευρώπης ίδιες, ούτε όλα τα παιδιά που αναγκάστηκαν να σπουδάσουν εκεί μπορούμε να τα βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι. Τί να σημαίνουν όμως όλα αυτά που ανέφερα για το επίπεδο του μέσου όρου αυτών των γιατρών;

Όσον αφορά τις Ιατρικές Σχολές της Ελλάδας τώρα: η φοίτηση σε ελληνική Ιατρική Σχολή επαφίεται στον πατριωτισμό του φοιτητή.

Σε παραλαμβάνουν ορεξάτο μόλις βγήκες από το Λύκειο, και σ' εγκαταλείπουν στην τύχη σου. Λες και κάνουν ό,τι μπορούν για να χάσεις κάθε διάθεση για επιμέλεια. Εργάστηκες βέβαια σκληρά για να μπεις στην Ιατρική, και μόνο το γεγονός ότι τελικά τα κατάφερες σημαίνει ότι είσαι και πολύ δυνατό μυαλό και πολύ επιμελής. Για να σού δώσουν όμως κουράγιο ώστε να καταστρέψεις τα ομορφότερα χρόνια της εφηβείας σου στα φροντιστήρια, σού είχαν τάξει ότι αρκεί να καταφέρεις να περάσεις στην Ιατρική, και μετά θ’αράξεις (θα καααααάθεσαι, μού είχαν πει εμένα). Στη Σχολή θα δεις να σού δίνονται ένα σωρό ακόμα κίνητρα για να διαφθαρείς και για να το ρίξεις στους φραπέδες και στο χαβαλέ: θα δεις τους κουρασμένους, ανεπαρκείς και αδιάφορους καθηγητές σου ν' απαξιούν ν' ασχοληθούν μαζί σου, θα δεις ότι η υποδομή των Σχολών είναι αδύνατον να εκπαιδεύσει τον αριθμό των εισακτέων, θα δεις παρόλ' αυτά τον αριθμό των συμφοιτητών σου να πολλαπλασιάζεται με μεταγραφές από το παράθυρο κι από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Αλλά υπάρχουν κι ακόμα χειρότερα… Στα κλινικά έτη, εκεί που θα έπρεπε να μάθεις την πράξη της ιατρικής, ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΧΡΗΣΙΜΟ, παρά μόνο ατέλειωτα κατεβατά και τα SOS για τις εξετάσεις.

Το θλιβερό αποτέλεσμα είναι ότι ο μέσος απόφοιτος των ελληνικών Ιατρικών σχολών μπορεί να χαρακτηριστεί ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ και όχι ΓΙΑΤΡΟΣ.

Και πού θα μάθει την ΕΦΑΡΜΟΣΜΈΝΗ ιατρική (δηλαδή την ΑΛΗΘΙΝΗ ιατρική) ο ανίδεος απόφοιτος;

ΣΤΟΥ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΘΑ ΤΗ ΜΑΘΕΙ (ΑΝ ΠΟΤΕ ΤΗ ΜΑΘΕΙ). Ναι, όταν θ’ αρχίσει να δουλεύει… [Το γεγονός αυτό το αναγνώρισε και η ίδια η πολιτεία, καθιερώνοντας εδώ και μερικά χρόνια την υποχρεωτική τρίμηνη άσκηση στα νοσοκομεία πριν την έναρξη της Υπηρεσίας Υπαίθρου (του «Αγροτικού»)].

Έτσι εξηγείται η πολύ χαμηλή ποιότητα ιατρικών υπηρεσιών σε αγροτικά ιατρεία, κέντρα υγείας (όπου συνήθως εφημερεύουν ΑΝΕΠΙΒΛΕΠΤΟΙ αγροτικοί) και εφημερεύοντα νοσοκομεία (όπου συνήθως εφημερεύουν ΑΝΕΠΙΒΛΕΠΤΟΙ ειδικευόμενοι)…

Αυτή η ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ των νέων (και παλιών…) γιατρών είναι κι αυτή μια πολύ σοβαρή μορφή ΒΙΑΣ απέναντι στους ασθενείς.

Πάμε τώρα στο κεφάλαιο των γκρίζων οικονομικών συναλλαγών πολλών γιατρών...

Από τις πρώτες επαφές του αγροτικού γιατρού, είναι οι λεγόμενοι «φαρμακάδες». Ακόμα και αυτός που ξεκινά με τις καλύτερες προθέσεις είναι δύσκολο να μην μπλεχτεί στο παιχνίδι της προτίμησης μεταξύ ισότιμων φαρμάκων με κάποιου είδους αντάλλαγμα. Οι πιο προχωρημένοι μπορούν να κερδίσουν πάρα πολλά λεφτά με την ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΙΑ, συνταγογραφώντας φάρμακα άλλα αντ’ άλλων, ακόμα και χορηγώντας πανάκριβα φάρμακα που όμως δεν είναι απαραίτητα και που μπορεί να είναι ακόμα και επικίνδυνα. Οι ακόμα πιο προχωρημένοι μπορούν να κάνουν περιουσίες μέσα σε μερικούς μήνες, γράφοντας φάρμακα εκατομμυρίων σε βιβλιάρια ασχέτων ή και νεκρών (έχει γίνει κι έχουν πιαστεί).

Αλλά ας μην πάμε τόσο μακριά (;;;). Ας μείνουμε στην απλή προτίμηση του ενός ΙΣΟΤΙΜΟΥ φαρμάκου απέναντι σε ένα άλλο. Είναι πιθανό όντως να πρόκειται για εντελώς ισότιμα και ισοδύναμα φάρμακα, επειδή όμως η απληστία πολύ συχνά συνδυάζεται με την άγνοια, πολύ φοβάμαι ότι ο Έλληνας γιατρός δεν επιλέγει πάντα (λέμε τώρα) το καταλληλότερο φάρμακο για τον κάθε συγκεκριμένο ασθενή…

Πάμε τώρα στα γνωστά φακελάκια. Χωρίζονται σε δυό είδη: τα ΑΠΑΙΤΗΘΕΝΤΑ και τα ΑΠΟΔΕΧΘΕΝΤΑ. Για την βία των ΑΠΑΙΤΗΘΕΝΤΩΝ δεν το συζητάμε, υπενθυμίζω μόνο την περίπτωση του γιατρού που καταγράφτηκε από κρυφή κάμερα να ζητά τρίπτυχο φακελάκι για να χειρουργήσει ασθενή (για την εγχείρηση, για τον αναισθησιολόγο, και για την αφαίρεση των ραμμάτων), υποστηρίζοντας ευθαρσώς ότι «δεν μπορεί η κάθε Καραγκούνα να χειρουργείται σε αυτό το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο μαζί με τους Δικαστικούς και με τους Εφέτες». Αθωώθηκε από το Πειθαρχικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου με το επιχείρημα ότι α) η κάμερα ήταν κρυφή και άρα δεν αξιολογείται σαν στοιχείο και β) ότι τα χαρτονομίσματα δεν ήταν προσημειωμένα.

Ας πάμε όμως στα ΑΠΟΔΕΧΘΕΝΤΑ φακελάκια… Όταν ο έτσι κι αλλιώς οικτρά αμοιβόμενος γιατρός μάθει ΝΑ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΝ «ΕΝΑ ΔΩΡΑΚΙ» κάθε φορά που ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ, ακόμα και άγιος να είναι, κάποια στιγμή που ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥ ΔΩΣΟΥΝ «ΔΩΡΑΚΙ», θα το ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ. Με αυτόν τον τρόπο οι ασθενείς, μέσα στο φόβο τους και μέσα στην ανασφάλειά τους, ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ….

Όλα αυτά βέβαια βολεύουν πάρα πολύ το Κράτος, ώστε να προσποιείται ότι παρέχει δημόσια δωρεάν υγεία, στην πλάτη των ασθενών... και φυσικά και στην πλάτη των γιατρών, που τελούν έτσι υπό καθεστώς παρανομίας και μόνιμου εκβιασμού...

Το φακελάκι είναι λοιπόν κι αυτό άλλη μια μορφή ιατρικής βίας, είτε έχει ζητηθεί είτε όχι. Αλλά δεν είναι η χειρότερη μορφή ιατρικής βίας… Υπάρχουν και ΠΟΛΥ χειρότερα.

Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΑΣ είναι η ΑΓΝΟΙΑ και η ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ πολλών Ελλήνων ΕΙΔΙΚΩΝ γιατρών. Είτε σπούδασαν σε κάποιο ανεπαρκές ελληνικό πανεπιστήμιο κοιτώντας να περάσουν με SOS όπως όπως τα μαθήματα (μια και κουράστηκαν πολύ για να μπουν στο Πανεπιστήμιο, ή για να μεταγραφούν από την Βουλγαρία και τη Ρουμανία), είτε σπούδασαν σε κάποιαν τριτοκοσμική και αναχρονιστική σχολή του τέως Ανατολικού μπλοκ, ΑΡΚΕΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ «ΕΙΔΙΚΟΙ» ΓΙΑΤΡΟΙ, και ΠΟΝΑΩ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΩ ΑΥΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΣΧΕΤΟΙ. Αυτό είναι απόλυτα αναμενόμενο, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι συνθήκες λήψης της ειδικότητας είναι άθλιες, με τους ειδικευόμενους να είναι ΑΝΕΠΙΒΛΕΠΤΟΙ, ΑΔΙΔΑΚΤΟΙ, ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΑΠΕΙΡΕΣ ΩΡΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΩΝ, από ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΟΥΝ, εκτεθειμένοι σε ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΣΤΙΣΟΥΝ (ΚΑΙ ΣΥΧΝΑ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ) ΖΩΕΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΟΙ ΕΙΚΟΝΙΚΑ, χωρίς ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, χωρίς ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥΣ.

Στην Ελλάδα ο ειδικευόμενος έχει το επίπεδο του τελειόφοιτου φοιτητή της Δύσης και ο ειδικός έχει το επίπεδο του ειδικευόμενου της Δύσης. ΣΚΛΗΡΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ.

Από την ώρα λοιπόν που τελειώνει και την ειδικότητα, ο Έλληνας γιατρός έχει δύο δρόμους: Ή θα μπει με κάποιον τρόπο στο ΕΣΥ, ή θα δουλέψει σαν ιδιώτης. Αν ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚοΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΠΟΥ ΙΣΧΥΟΥΝ καταφέρει να μπει στο ελληνικό ΕΣΥ, όπου επικρατούν ομολογουμένως άθλιες συνθήκες εργασίας, δύσκολα θα αποφύγει τις παγίδες της Νιρβάνας και του ΩΧΑΔΕΡΦΙΣΜΟΥ. Αν δουλέψει σαν ιδιώτης, είναι τόσες και τόσο τεράστιες οι δυσκολίες και τα ηθικά διλήμματα που θα αντιμετωπίσει, ειδικά στην αρχή, που δεν θα του περισσεύει πολύς χρόνος για ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Και στις δύο περιπτώσεις, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑΤΡΟΙ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΣΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ και για τις νεότερες θεραπείες.

ΑΥΤΗ είναι λοιπόν η πιο σοβαρή μορφή ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΑΣ στην Ελλάδα: Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΙΑΤΡΩΝ.

Αφού τελειώσαμε με τους γιατρούς, ας μπούμε τώρα σε ένα άλλο τεράστιο και σοβαρότατο κεφάλαιο ΒΙΑΣ: στη ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗ (ΤΕΧΝΙΚΗ) ΒΙΑ του συστήματος.

Στο δημόσιο τομέα ο ασθενής υφίσταται την βία της ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ: οι ασφαλισμένοι των ταμείων έχουν να αντιμετωπίσουν:

1. κακοπληρωμένους και υπερφορτωμένους γιατρούς, ανεπαρκείς σε επίπεδο ΚΑΙ σε αριθμό.

2.μακρόχρονη αναμονή σε λίστες για ραντεβού για εξέταση και για εγχείρηση, προοπτική που σπρώχνει ακόμα και τον πιο φτωχό προς το φακελάκι ή προς τον ιδιωτικό τομέα.

3. ατέλειωτη κούραση και ΑΝΑΜΟΝΗ σε εξωτερικά ιατρεία και επιτροπές και ξαναεπιτροπές.

4. αδυναμία πραγματοποίησης σημαντικών εξετάσεων και συχνά παράλειψη τους λόγω ανυπαρξίας προσωπικού και μέσων (άλλο αν πανάκριβα μηχανήματα σαπίζουν σε διάφορες αποθήκες του ΕΣΥ λόγω απουσίας προσωπικού κλπ κλπ).

Στον ιδιωτικό τομέα τώρα: εκεί ο ασθενής υφίσταται συχνά τη βία της ΥΠΕΡΔΙΑΓΝΩΣΗΣ (κάπως πρέπει να δουλέψουν και τα τόσα κέντρα, και με το αζημίωτο για τον παραπέμποντα ιατρό…) και της ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΤΟΠΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ, βλέπε χειρουργεία που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, πανάκριβα άχρηστα εξαρτήματα και ιατρικά βοηθήματα, κλπ, κλπ…

Για να πούμε τέλος και του στραβού το δίκιο, πρέπει να τονίσω ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙ Ή ΝΑ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ υφίστανται σημαντική ΒΙΑ από το σύστημα, σε όλα τα στάδια της εκπαίδευσης και της εξέλιξής τους, όπως ήδη ανέφερα σε διάφορα σημεία. Αλλά αυτό είναι άλλο μεγάλο κεφάλαιο….


Προσπάθησα να σικαγραφήσω με συντομία το πολύπλοκο φαινόμενο της ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΑΣ στην Ελλάδα. Δεν το ξεχωρίζω από τη βία που αντιμετωπίζουμε ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ σε αυτήν την χώρα (και όχι μόνο), σε ΌΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ. Κι εδώ, όπως και σε όλες τις άλλες μορφές βίας, το κλειδί είναι Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟΥ.


Εν κατακλείδι, το ξαναλέω, η βία είναι ΜΙΑ. Η Ιατρική Βία είναι απλά μία της ακόμα πλευρά…

Διαβάστε ακόμα:

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ: Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΒΙΑ

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ: ΒΙΑ ΚΑΙ ΜΗ-ΒΙΑ

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ: ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΓΡΑΦΙΣΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΒΙΑ - ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗ ΒΙΑ

ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΗΚΩΘΗΚΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΚΡΕΜΑΣΤΗΚΑ

ΕΧΕ ΓΕΙΑ ΑΛΕΞ, ΕΧΕ ΓΕΙΑ ΕΛΠΙΔΑ
.

Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΝΟ ΛΟΪΖΟ: "ΑΡΝΙΕΜΑΙ ΝΑ 'ΧΩ ΣΚΕΨΗ ΠΟΥ ΣΩΠΑΙΝΕΙ"

Όλα τα είχε η χτεσινή συναυλία: Στην αρχή μούδιασμα για τα 20 ευρώ του εισιτηρίου και το υπερ-στριμωχτό κάθισμα-τσαλαπάτημα-σπρώξιμο στα πολυσύχναστα σκαλάκια του υπερ-κατάμεστου Αλεξάνδρειου (μα καλά, αυτός ο λαός δεν μπορεί με τίποτα κάπου να παλουκωθεί για μιά ώρα; Ή μήπως πάσχει από εθνική μπυροδιψία-συχνουρία-κινητοφιλία;). Μετά τη Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας σε ολίγον αρκουδιάρικη εκδοχή, έρχεται το ισχυρό μούδιασμα της έναρξης με τους Λιδάκη (ο Καζαντζίδης της βραδιάς) Μελίνα Κανά (η Αλεξίου της βραδιάς, πολύ κακή επιλογή και γιατί άραγε η Χαρούλα δεν δέχτηκε να έρθει;) τον Βασίλη (ο Παπακωνσταντίνου της βραδιάς) και τον Θηβαίο (το alter ego του Παπακωνσταντίνου της βραδιάς)...

Γιατί μούδιασμα; Γιατί γκαρίζοντας όλοι μαζί για να καλύψουν την εκκωφαντική ορχήστρα, κατέστρεψαν μερικά από τα πιό όμορφα τραγούδια του Μάνου Λοΐζου. Μετά έμεινε μόνος του ο Θηβαίος και κάπως έστρωσαν τα πράγματα, ώσπου ξαφνικά το μούδιασμα χτύπησε κόκκινο, όταν ανέβηκε ξανά στη σκηνή η Μελίνα Κανά, όλο νάζι και ψεύτικο σκέρτσο και άγριο φάλτσο. Συνέχεια με τον Λιδάκη που ήταν δυστυχώς πολύ κατώτερος από τον συνήθη εαυτό του.

Όλα αυτά όμως ξεχάστηκαν αστραπιαία όταν ανέβηκε στη σκηνή η Μαρία Φαραντούρη. Η γλύκα της και η επαναστατική της αρχοντιά γέμισαν το Αλεξάνδρειο με ομορφιά, είπε τον Αρχηγό, τα πολυβόλα που σωπάσαν, και μερικά από τα νέγρικα -"ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΙΡΑΚ, ΓΕΡΟ ΝΕΓΡΟ ΤΖΙΜ"; ρώτησε το πλήθος που παραληρούσε κάτω από το βλέμμα του Μάνου στην γνωστή φωτογραφία με το τσιγάρο - τί ειρωνία, το τσιγάρο που τον σκότωσε θα συνοδεύει για πάντα την εικόνα του...

Όταν μετά ανέβηκε ο Βασίλης στη σκηνή, τα πράγματα ξέφυγαν τελείως. Όλοι τραγουδούσαμε μαζί του φωναχτά, συνθήματα ακούγονταν ανάμεσα στα τραγούδια με τον Βασίλη να σεγκοντάρει, πανώ ξεδιπλώνονταν ("τίποτα δεν πάει χαμένο- συνεχίζουμε στο δρόμο του αγώνα"), κι ο Βασίλης μάς ξεσηκώνε όλο και πιό πολύ με τον Πέτρο, τον Γιόχαν και τον Φράντς και με εμβατήρια που ΔΕΝ είναι 'φασιστικά' και δεν ντρέπεται κανείς να τα τραγουδάει... Παρά την επάνοδο της απαράδεκτης Μελίνας στη σκηνή με προφανή στόχο να δολοφονήσει καναδυό ακόμα τραγούδια, στο φινάλε με το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας το αρχικό μούδιασμα έχει τελείως ξεχαστεί.

Όμως το αληθινό μούδιασμα έρχεται μετά, όταν κάθεσαι λίγο να το σκεφτείς, κι είναι πολύ βαθύτερο και τρομακτικότερο. Πέρα από την όμορφη αίσθηση του να είσαι με τους καλούς, και αυτοί να υπάρχουν ακόμα, και ν' αγωνίζονται, ποιό το νόημα της ανάστασης φαντασμάτων του παρελθόντος; Ποιά ουτοπία απόμεινε σήμερα αγκρέμιστη, στους καιρούς του απόλυτου θριάμβου του καπιταλισμού και του ατομικού συμφεροντολογισμού; Στούς καιρούς που όλες οι εφαρμοσμένες ουτοπίες έχουν είτε καταρρεύσει είτε εκτεθεί ανεπανόρθωτα, που ακόμα και ο Τσε πάει να απομυθοποιηθεί, και που φάνηκε πιά εντελώς ξεκάθαρα πως κακώς, κάκιστα μυθοποιήθηκε ποτέ ο οποιοσδήποτε άνθρωπος, σε όλη την ιστορία, ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;;;;

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΛΕΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΥΝΙΣΜΟΥ; Όταν έχει παγώσει για πάντα η τσιμινιέρα γιατί μεταφέρθηκε στην Κίνα, ποιοί εργάτες θα κάνουν απεργία, ΔΙΕΚΔΙΚΩΝΤΑΣ ΤΙ, ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ; ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΠΕΡΓΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ; ΠΟΙΟΣ Θ' ΑΠΕΡΓΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΕΡΧΡΕΩΣΗ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΕΙΝΟ ΤΖΟΓΟ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ; ΠΟΙΟΣ Θ' ΑΠΕΡΓΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ;;;;

Τίποτα δεν πάει χαμένο

στη χαμένη σου ζωή
τ' όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί"

Συγνώμη Μάνο, αλλά θα στο πω νέτα σκέτα. ΟΛΑ ΠΗΓΑΝΕ ΧΑΜΕΝΑ.
.