Έλα

Έλα ν' ανέβουμε μαζί στο λαντόνι, έλα. Θα μάς πάει στο μοναστήρι του Άη Γιώργη, όλη η Πρίγκηπος στα πόδια μας, δική μας, και το κρυφό νησάκι από πίσω, το Σεντεφένιο, μόνο δικό σου- εγώ θα σού το χαρίσω, κρυφά. Να χαθούμε ύστερα στα στενά σοκάκια της Ακρόπολης του Μάρκου Σανούδου, και να κρυφτούμε κάτω από τη μεγάλη μπουκαμβίλια, να σε ταΐσω λουκούμι τριαντάφυλλο και να το μοιραστούμε μέσα από το στόμα σου, εσύ να μου ξεκουμπώνεις το πουκάμισο, κι εγώ να εξερευνώ τα στήθια σου. Να καβαλήσουμε μετά τη μπλε μηχανή ως τα Κάστρα, να δεις από ψηλά τα φωτισμένα καράβια στο Θερμαϊκό, να σκαρφαλώσουμε στ'αρχαία ερειπωμένα τείχη, άκρη άκρη, μη φοβάσαι, θα σε προσέχω εγώ, ναι είναι επικίνδυνα, πρέπει να πηδήξουμε και μερικούς φράχτες, μα μη φοβάσαι, θά μαστε μαζί. Αντέχεις ακόμα: Έλα να πάρουμε τα ποδήλατα, να πάμε ακόμα πιό ψηλά, στη Χώρα, έλα, θα τα καταφέρεις. "Milos Is For Lovers"- κι οι Εραστές, είμαστε μείς- στο παλιό μουσείο με την ψεύτικη Αφροδίτη, θα σε φωτογραφίσω δίπλα της στην ίδια πόζα, οι φύλακες θα κρυφογελούν και θα μας ζηλεύουν- θά 'σαι πιό όμορφη απ' αυτήν. Κι αν στρίψουμε βγαίνοντας δεξιά, στην ανηφόρα, θα βγούμε το δίχως άλλο στην πλατεία Pigalle, φάτσα στον Κόκκινο Μύλο- γελάς... έλα, σήκωσέ μου λίγο τη φούστα, χόρεψέ μου λίγο καν καν, μόνο για μένα... Μην ανησυχείς, θα το σκαρφαλώσουμε κι αυτό το απότομο μονοπάτι των Μαρτύρων, ως την Ιερή Καρδιά. Τι; Πώς δεν θα γκρεμιστούμε στην καλντέρα; Θα κρατιόμαστε, χέρι χέρι, κι αν δυσκολευτείς, θα σε κουβαλήσω μέσα στην αγκαλιά μου... Από τον πέτρινο φράχτη του καλντεριμιού λείπουν μερικές πέτρες, φαίνεται το κόκκινο λιμανάκι με τα καΐκια του, βιάσου, θα χάσουμε το ηλιοβασίλεμα. Πώς; Πού θα σε πάω το βράδυ; Μα, στο Μαύρο μου Βουνό φυσικά- με μένα που έμπλεξες, Αγάπη μου, πού αλλού ...