O ΚυΝηγός τωΝ ΕικόΝων

Κυνηγούσε Εικόνες πολύ πριν μάθει τί είναι φωτογραφική μηχανή. Τις καδράριζε καλά-καλά με ορθάνοιχτα τα παιδικά του μάτια, τις θαύμαζε για ώρα, και τις κρατούσε για πάντα χαραγμένες στο μυαλό του, σαν αδρές εντυπώσεις, σαν αίσθηση, χωρίς πολλές πολλές λεπτομέρειες. Τις πιό όμορφες τις ζωγράφιζε με χρωματιστές μπογιές, κι αργότερα με σινική μελάνη. Τις πιό όμορφες από τις πιό όμορφες τις ύφαινε στα Όνειρά του.

Μόλις μεγάλωσε κι απέκτησε την πρώτη του κάμερα, το κυνήγι των Εικόνων έγινε η πιο αγαπημένη του ενασχόληση. Όπου κι αν πήγαινε την κουβαλούσε μαζί του κι απαθανάτιζε τις Εικόνες που έπιανε σε χρωματιστό φιλμ. Κι όσο πιο πολλές Εικόνες μάζευε, τόσο πιο πολύ χαιρόταν.

Όμως τα πακέτα με τις φωτογραφίες άρχισαν σιγά σιγά να συσσωρεύονται. Γινόταν όλο και πιο δύσκολο να τις τακτοποιήσει και να τις βάλει σε άλμπουμ, έστω τις καλύτερες. Οι πολύτιμές του Εικόνες άρχισαν να στοιβάζονται σε πλαστικές τσάντες και κουτιά παπουτσιών, ήρθαν και μερικές μετακομίσεις, οι λεπτοί φάκελοι των φωτογραφείων άρχισαν να σκίζονται, τ’ αρνητικά και οι φωτογραφίες άρχισαν ν’ ανακατεύονται, τα κουτιά με τις διαφάνειες άρχισαν να διαλύονται, κι οι Εικόνες του κατέληξαν τελικά ανάκατοι σωροί, σχεδόν χύμα. Αυτό όμως δεν τον αποθάρρυνε από το να κυνηγά συνέχεια νέες Εικόνες, όλο και πιό πολλές, όλο και πιό πολλές- το χόμπυ του τού είχε γίνει εμμονή.

Από το χάος των διαφανειών και των τυπωμένων φωτογραφιών τον έσωσε η ψηφιακή φωτογραφία. Με την πρώτη του ψηφιακή τον συνεπήρε νέος οίστρος, κι άρχισε να αιχμαλωτίζει ακόμα μεγαλύτερα κοπάδια από Εικόνες, ενώ ταυτόχρονα κυνηγούσε ξένες Εικόνες στους ολοκαίνουργιους Κυνηγότοπους του Διαδικτύου. Όσο όμως οι σκληροί δίσκοι γέμιζαν, τόσο λιγότερη ικανοποίηση του έδινε το κυνήγι, κι ακόμα χειρότερα, τόσο πιο σπάνια έβλεπε τις Εικόνες που είχε πιάσει. Με παράξενη ζέση περνούσε βράδια ολόκληρα στην οθόνη του υπολογιστή, χτυπώντας απανωτά δεξί κλικ και μαζεύοντας Εικόνες, νέες Εικόνες, κι άλλες, κι άλλες, κι ακόμα περισσότερες, και ακόμα πιο πολλές από ακόμα περισσότερες, όλες τους ενδιαφέρουσες, κάθε μια τους μοναδική, τόσο πολλές όμως, που ακόμα κι αν τις έψαχνε αργότερα δυσκολευόταν πολύ να τις εντοπίσει μέσα στο σωρό.

Ώσπου κάηκε ο σκληρός του δίσκος, ασφυκτικά γεμάτος με τις πολύτιμές του Εικόνες.

Έφταιγε εκείνη η γυμνή Μάγισσα από την Πάτρα, που με την Εικόνα της ψάρευε θύματα στο Διαδίκτυο, για να τα καταβροχθίσει. Της αντιστάθηκε κι εκείνη τον καταράστηκε, κι από την ένταση της κατάρας ήταν που κάηκε ο δίσκος, μαζί με χιλιάδες αναντικατάστατες Εικόνες. Φτηνά τη γλύτωσε ο Κυνηγός, σχετικά, αλλά αντίγραφα από τις πολύτιμές του Εικόνες δεν είχε- όπως όλοι μας, πάντα ανέβαλλε την δημιουργία τους.

Το σοκ ήταν τόσο μεγάλο που έκανε καιρό να ξανακυνηγήσει εικόνα με το φακό του. Ξανάρχισε όμως τελικά το κυνήγι, φτάνοντας γρήγορα σοτυς παλιούς του ρυθμούς, ώσπου ήρθε απανωτά η χαριστική βολή: Του έκλεψαν το καινούργιο του φωτογραφικό κινητό, γεμάτο με νέες αναντικατάστατες Εικόνες.

Αυτήν τη φορά δεν το ξεπέρασε. Ο πόνος ήταν τόσο βαθύς, η αίσθηση της Ματαιότητας τόσο μεγάλη, που έπαψε πιά να κυνηγά Εικόνες με φακούς.

Τότε όμως ήταν που τού συνέβη κάτι το εξαιρετικά περίεργο κι αναπάντεχο: ξαναβρήκε τη χαμένη του Χαρά των Εικόνων! Η παρόρμηση να τις αιχμαλωτίσει μ’ έναν φακό παρέμενε ισχυρή, κάθε φορά που αντίκρυζε όμορφες Εικόνες, όμως δεν τις κυνηγούσε πιά, αντίθετα, αφήνονταν να τον αιχμαλωτίσουν Εκείνες. Αντί να κουβαλάει περίπλοκες μηχανές και να πολεμάει με ρυθμίσεις, κουμπιά, μπαταρίες και κάρτες μνήμης, έμαθε ν’ αφήνεται στις Εικόνες, παρατηρώντας τες πιο πολλή ώρα, επιτρέποντας τους να του μιλήσουν, αφουγκραζόμενος αυτά που είχαν να του πουν, κρατώντας ύστερα την εντύπωσή τους χαραγμένη στο μυαλό του,

ακριβώς όπως τότε που ήταν παιδί.