ΤραΓουΔάκι ΠαραΜυΘάκι
και καίγεται στου δρόμου το φανάρι
γύρεψα τον Έρωτα... συνάντησα Εσένα
και βγήκα με τα φώτα αλλαγμένα
σαν τρελλαμένος αλητόγατος, νιαούριζα στον κήπο σου
τα όνειρα που ήμουνα γεμάτος
μα είχες ωτασπίδες, δε ξύπνησες αγάπη μου
να κλαίω στην αυλή σου δε με είδες
σαν το αφίλητο βατράχι, στη λίμνη μου γυρίζω
Πρίγκηπας δεν υπήρξα, και να γίνω δεν ελπίζω
μ'ας είχα ένα φιλί σου
μ'ας είχα ένα φιλί σου
κι ας ήταν πάντα βάτραχος να μείνω
ένα πολύ-πολύ παλιό μου τραγουδάκ...
2 σχόλια:
xaxaxaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
δεν παιζεσαι λεμε!
εκτος των αλλων
Χαααααααχαααααααχα!γειάσου γατάκι μου...μα τί όμορφο!!...πανέμορφο.. πραγματικά...λυπάμαι γι αυτήν που φορούσε 'ωτοασπίδες'κ δε σ άκουγε τότε..αλλά μη σκάς...κάποτε θα βρεθεί αυτή που θα σε ακούσει...κ που θα της αρέσει,το γλυκήτατο κ πανέμορφο τραγουδάκι σου..φιλάκια...γατουλίνι μου...
Δημοσίευση σχολίου