"ΕίΝαι Μια ΧώΡα ΑνεπίΓνωστη κι ΑπΡόσιΤη" (Παιδιά του ΧειμώΝα)

Να μας που τρέχουμε, πρόσωπα φλου 

λήψη κοντινή, του χειμώνα παιδιά
ασπρόμαυρα, χνούδι αραιό σε πόδια όλο μελανιές
γεμάτα γρατζουνιές από ανυπεράσπιστους κήπους
ψευδαισθήσεις απαγορευμένων προδοσιών
ναυάγια υποσχέσεων παιδικών
μαύρες αμμουδιές, χείλη μώβ,
νύχτες και νύχτες μας νοσταλγώ

Είναι 

μια χώρα
ανεπίγνωστη
κι απρόσιτη, σαν τους νεκρούς
μία ζωή την αναζητώ

 

Φιλμ σε μπομπίνα παλιά, η ζωή μου πίσω γυρνά
αυτά τα παιδιά στη μαύρη αμμουδιά, με το θρίαμβο στο βλέμμα
ήταν εμείς, μαμά, μπαμπά, υπέροχα φαντάσματα 

κι οι πόρτες της ζωής μας ν' ανοιγοκλείνουν
ανάσες χειμωνιάτικες, σαν καπνός
από τσιγάρο,  γέλια τρελλά
που τελειώνουν με κλάμματα

Είναι 

μια χώρα
ανεπίγνωστη
κι απρόσιτη, σαν τους νεκρούς
μία ζωή θα μάς λαχταρώ

Είναι 

μια χώρα
ανεπίγνωστη
κι απρόσιτη, σαν τους νεκρούς
μία ζωή θα τους νοσταλγώ

Jane Birkin

μετάφραση Μιλτιάδης Θαλασσινός 2010

.