ΒράΔυ στΟ μεΓάΛο ΛιμάνΙ

Ανάμεσα σε καντίνες που παίζουν την «Πριγκηπέσσα» και μαύρους που πουλάνε κινέζικα, είναι ένα τραινάκι κι ένας κατακίτρινος πύργος που τον λένε «Λευκό» και δεσπόζει στον πιο ενδόμυχο μυχό του μεγάλου λιμανιού- δεν έχει βγει ακόμα το φεγγάρι, ο ουρανός είναι σκεπαστός κι η θάλασσα μπλαβόμαυρη, στο βάθος μεγάλα καράβια με βουνά κοντέινερ- δεν είναι όμως χάρη σ αυτά «μεγάλο» το λιμάνι, είναι που τα ζευγαράκια φιλιούνται στην προκυμαία- κι είναι πολλά, γιατ' είναι παρασκευόβραδο, και κάνει ζέστη, κι είναι Μάης, και δε μπορείς να μείνεις μέσα… γιατ' είναι παρασκευόβραδο, είναι ζέστη, κάνει Μάη, και δε μπορείς να μην αγαπηθείς.

Σ’ αφήνω τώρα- φτάνει το πλοίο