Οι ΣυΝΕΝΤΕύΞεις Του ΜαύΡΟυ ΓάΤου: Ο Κ. ο Άστεγος (ή "BEAUTY IS UP THE ASS OF THE BEHOLDER")

Ο Κ. είναι τριάντα χρονών. Έχει δυό γαλανά μάτια, ένα καστανό μουσάκι, ένα καπελάκι, μια κουβερτούλα, μια πλαστική σακκούλα, κι ένα τραύμα στη μύτη. Εδώ και δύο μήνες κοιμάται στο ύπαιθρο, στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.

Ο Κ. ήρθε από ένα χωριό της Μακεδονίας. Είχε εκεί ένα σπίτι, όπου ζούσε με τη μητέρα του, αλλά του το πήρε η Τράπεζα, όταν έπεσε έξω η βιοτεχνία ρούχων που είχε από τον πατέρα του. Όταν πέθανε και η μητέρα του, αποφάσισε να φύγει από το χωριό, αφού δεν υπήρχε τρόπος να βγάλει το ψωμί του. Έχει κάποιους φίλους εκεί, και μιαν αδερφή, που δε γνωρίζουν τώρα ότι κοιμάται στο δρόμο, ξέρουν απλά ότι είναι στη Θεσσαλονίκη και ψάχνει για δουλειά- δεν άντεχε να βλέπουν όλοι την άθλια κατάστασή του, δεν ήθελε να γίνεται βάρος, δεν άντεχε να ζει από ελεημοσύνη, ούτε φυσικά μπορούσε να ζήσει σαν άστεγος εκεί. Προτίμησε να έρθει  ν' αναζητήσει μια δουλειά εδώ, όπου είναι τουλάχιστον ξένος μεταξύ ξένων. Εδώ ντρέπεται κάπως λιγότερο...

Ο Κ. ψάχνει, δυό μήνες τώρα, για δουλειά, εδώ, στη μεγάλη πόλη. Ξέρει να ράβει επαγγελματικά, όντας πρώην βιοτέχνης, μα οι περισσότερες βιοτεχνίες έχουν κλείσει, κι όσες ακόμα επιβιώνουν, απολύουν προσωπικό, δεν προσλαμβάνουν. Ελπίζει να βρει δουλειά σαν οικοδόμος, είναι γερός, λέει, αντέχει. [Δεν αντέχει όμως η οικοδομή, βρε Κ., πάει κι αυτή κατά διαόλου…]

Ο Κ. συνεχίζει να ψάχνει για δουλειά. Και δε βρίσκει. Στο μεταξύ, ζει στο δρόμο. Και ντρέπεται. Αλλά ελπίζει.

Ακόμα.

AN ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Κ., 

ΑΣ Μ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ!

Σημείωση: Η συνέντευξη έγινε εν γνώσει του Κ. ότι θα δημοσιευτεί στο διαδίκτυο.