Το ΠαΡαμύΘι της ΆνοιΞης
.
Οι μέρες ήταν θαμπές και συννεφιασμένες- τα βράδια έβρεχε, μια βρώμικη βροχή, γεμάτη γύρη και καπνό- λέρωνε τ’ απλωμένα ρούχα, απέλπιζε τους μοναχικούς
.
.
Μα κάθε πρωί έρχονταν έξι χελιδόνια και χόρευαν έξω από το παράθυρό του. Σε ποιόν ανήκουν τα χελιδόνια; Σε κείνον που τα βλέπει. Ήταν λοιπόν πλούσιος- σε χελιδόνια
Αυτοί που αγάπησαν πολύ, πενθούν και την Άνοιξη
.
.
5 σχόλια:
κι όποιος το παραμύθι τόλμησε στο φως της μέρας να εκθέσει,εκείνο σαν όνειρο που ήτανε έγινε σκόνη.
Πώς να γίνει σκόνη ο αέρας;
Λεμονανθοί υπονομεύουν τη μαύρη σου νυχτιά Απρίλη.
Ρεγγίνα
Αφιέρωσες πάλι...
Πολύ σοφά τα λόγια σου ..συμφωνώ απόλυτα!!
Δημοσίευση σχολίου