18 Απρ 2010

Το ΠαΡαμύΘι της ΆνοιΞης

.







Οι μέρες ήταν θαμπές και συννεφιασμένες- τα βράδια έβρεχε, μια βρώμικη βροχή, γεμάτη γύρη και καπνό- λέρωνε τ’ απλωμένα ρούχα, απέλπιζε τους μοναχικούς

.


.


Μα κάθε πρωί έρχονταν έξι χελιδόνια και χόρευαν έξω από το παράθυρό του. Σε ποιόν ανήκουν τα χελιδόνια; Σε κείνον που τα βλέπει. Ήταν λοιπόν πλούσιος- σε χελιδόνια







Αυτοί που αγάπησαν πολύ, πενθούν και την Άνοιξη

.


5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

κι όποιος το παραμύθι τόλμησε στο φως της μέρας να εκθέσει,εκείνο σαν όνειρο που ήτανε έγινε σκόνη.

Μαύρος Γάτος είπε...

Πώς να γίνει σκόνη ο αέρας;

Ανώνυμος είπε...

Λεμονανθοί υπονομεύουν τη μαύρη σου νυχτιά Απρίλη.
Ρεγγίνα

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αφιέρωσες πάλι...

Dust in the wind (Σκόνη στον άνεμο) είπε...

Πολύ σοφά τα λόγια σου ..συμφωνώ απόλυτα!!