Τα ΜάΓΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟύΔΑΣ ΤΟ ΜΠΕΤόΝ ΑΡμέ κ Η ΕΞάΤΜΙΣΗ ΤΟΥ ΛΕΩΦΟΡΕίοΥ

Έχασα την πολύτιμη σιέστα μου, 4-5, βλέποντας ένα υπέροχο δραματοποιημένο ντοκυμανταίρ για το Λόρκα στο Πρίσμα+. θαυμάζοντας την ομορφιά μέσα στην οποία μεγάλωσε και δημιούργησε η γενιά του, σκέφτηκα πόσο ρόλο έπαιξε στη διαμόρφωση ενός Νταλί, ενός Μπουνουέλ, ενός Σεγκόβια, ενός Πικάσο, η ομορφιά της προπολεμικής ζωής στην Ισπανία, στη Γρανάδα και στη Μαδρίτη, με πολλά σοβαρά προβλήματα που τώρα μάς φαίνονται μακρινά, αλλά χωρίς τσιμέντο, μποτιλιάρισμα, ρύπανση, νέφος, αστυφιλία, εγκληματικότητα, αλλοτρίωση, χωρίς μνήμη της φρίκης του 2ο παγκόσμιου πόλεμου, μπροστά στην οποία ωχριούσε ακόμα και ο 1ος ΠΠ. Τότε που όλοι πίστευαν σ έναν καλύτερο κόσμο, ζώντας στα τελευταία χρόνια του Παράδεισου της αθωότητας, στην Belle Epoque, αλλά και στην σχετικά τραυματισμένη εποχή του μεσοπολέμου. Σήμερα, μπορεί να ξαναγραφτεί η μουσική ενός Debussy ή ενός Satie, μπορεί να ξαναϋπάρξει ένας Lorca, μέσα στην τόση Ασχήμια;

Α, αγαπημένε Φεντερίκο, ήταν σπουδαίο, αλλά σχετικά εύκολο, να είσαι Όμορφος μέσα στην Ομορφιά.

Ακόμα πιό σπουδαίο όμως είναι να είσαι - ή να προσπαθείς να είσαι - Όμορφος μέσα στην Ασχήμια- να πολεμήσεις στο Μέτωπο και μετά να γράψεις το Άξιον Εστί, να μεγαλώσεις στο Παγκράτι, και να γίνεις Ποιητής...