Ο ΠΑΤέΡΑΣ ΤΟΥ ΚάΦΚΑ ΚΙ Η ΜΗΤέΡΑ ΤΟΥ ΦΡόΥΝΤ
Ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ο πατέρας της ψυχανάλυσης, είχε μια πολύ ισορροπημένη και ισχυρή προσωπικότητα. Μελετώντας τον εαυτό του αναγνώριζε πρόθυμα πως όφειλε την ψυχική του ρώμη στην απεριόριστη αγάπη και ασφάλεια που τού έδωσε στα παιδικά του χρόνια η μητέρα του, ένας ανοιχτόκαρδος και χαρούμενος άνθρωπος. Αντίθετα, ολόκληρη η ζωή και το έργο του Φράντς Κάφκα στοιχειώνονται από την απόρριψή του από την αυταρχική και σκληρή μορφή του πατέρα του. "Θα σε τσακίσω σαν ξερό κλαδί" γράφει ο πατέρας στο γιο σ'ένα γράμμα.
Μπορείς άραγε να ξεφύγεις από τέτοιες επιρροές; Μπορείς ποτέ να τις ανατρέψεις και να τις ξεπεράσεις;
7 σχόλια:
Γειάσου γατάκι...δεν έχεις άδικο καθόλου θα λεγα..από παλαιότερες ψυχολογικές μελέτες έχει αποδειχτεί ότι η στάση του πατέρα απέναντι στον γιό του κατά την πρώιμη παιδική του ηλικία αλλά και αργότερα στην εφηβεία..μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο για τη μετέπειτα ανάπτυξη του ψυχικού κόσμου του ανθρώπου αυτού σαν παιδί πρώτα,σαν έφηβος αργότερα,και σαν ενήλικας πολύ αργότερα...και φυσικά υπάρχουν θεωρίες που λένε ότι η στάση του πατέρα είναι υπέυθυνη για πολλά κακά ή καλά σημάδια που μπορεί να 'δώσει'αυτό το παιδί και αργότερα ο έφηβος,και ενήλικας..σε ψυχικό επίπεδο μιλάμε πάντα..υπάρχει θεωρία που λέει ότι η στάση του πατέρα (και κυρίως η απόρριψή του)πρός τον γιό του ίσως ευθύνεται για μετέπειτα ομοφυλοφιλικές 'τάσεις'ή 'έξεις' του αγοριού αυτού...στην φάση της επιλογής σεξουαλικού συντρόφου στην εφηβία και σχηματισμού σεξουαλικής ταυτότητας...υπάρχει θεωρία που λέει ότι η απόρριψη ή η αυταρχική στάση του πατέρα ευθύνεται ίσως και για μειωμένη αυτοπεποίθηση και δειλία του παιδιού του....και ανικανότητα να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής...ή και ακόμη και για μετέπειτα κατάθλιψη...και συνήθως βαριά...ή τάσεις αυτοκτονίας..και για χίλια δύο άλλα...η στάση των γονιών απέναντι στα παιδιά τους κατά την παιδική ηλικία κυρίως πάντα έπαιζε απίστευτα σημαντικό ρόλο....και δυστυχώς ΔΕΝ της δίνουμε τη σημασία που θα έπρεπε ίσως εάν προσέχαμε λίιιιγο περισσότερο αυτό το λεπτό σημείο να μην υπήρχαν πολλά μετέπειτα σοβαρά ψυχικά προβλήματα...και σοβαρές ψυχικές δυσλειτουργίες..και σοβαρές ψυχασθένιες...και ίσως οι ψυχιατρικές κλινικές να είχαν λιγότερους τρόφιμους που να μένουν εκεί μέσα για χρόνια...και που ίσως να μη βγούν και ποτέ από εκεί μέσα...ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον οι γονείς θα είναι περισσότερο προσεκτικοί όσοναφορά την ανατροφή και υποστίριξη των παιδιών τους και στην πρώιμη παιδική ηλικία..αλλά και αργότερα...φιλάκια,Αθανασία.Πολύ ωρααίο πόστ αυτό..Αθανασία.
Τις κακές επιρροές των γονιών μπορείς να τις ξεπεράσεις αυτοαναλυώνοντας σε και μετά ξανασυναρμολογώντας σε μαζί με τους γονείς.
Oχι δεν μπορεις..οσο και να το δουλεψεις παντα κατι μενει.
Τις απόψεις του Φροϋντ στο θέμα αυτό (και όχι μόνο) τις βρήσκω υπερβολικές, ίσως επειδή είναι πρώιμες.
Βρήσκω αρνητικότατο το γεγονός ότι πολλοί αποκτούν μια ψύχωση με τις επιρροές των γονιών τους που δεν τους αφήνει να εξελιχθούν ως ανεξάρτητοι χαρακτήρες. Κάτι σαν τα ζώδια ένα πράμα...
Με έκανες και γέλασα. Ισορροπημένος ο Φρόυντ; Χαχαχα :) Εντάξει, ο Κάφκα ανισόρροπος είναι - με την καλή έννοια - αλλά ο Φρόυντ; Ισχυρή προσωπικότητα προφανώς και ήταν και ευφυέστατος επίσης και κοντά στην εποχή του ιδιαίτερα μισογύνης και αντισημιτικός, αλλά όχι και ισορροπημένος. Πάντως αυτός ήταν που πίστευε ότι διαμορφωνόμαστε στα πρώτα λίγα χρόνια της ζωής μας κι ότι δε μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό. Ο Φρόυντ δεν πίστευε στον άνθρωπο. Ίσως δίκαια, δεν ξέρω.
Όσο για το αν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτές τις επιρροές. Πρώτον δε χρειάζεται να ξεφύγουμε από όλες τις επιρροές, δεύτερον δεν είναι εφικτό να ξεφύγουμε από όλες τις επιρροές. Επηρεαζόμαστε βαθιά από τους γονείς μας, θέλοντας και μη, κι αυτό είναι κάτι που οφείλει να μη χρησιμοποιείται σα μόνιμη δικαιολογία πιθανής τωρινής προβληματικής ζωής.
Το θέμα είναι να αναγνωρίσουμε τις επιρροές, για τα πάντα άλλωστε, το πρώτο βήμα είναι η επίγνωση. Μετά να προσπαθήσουμε να συγχωρέσουμε, να δεχτούμε τα όσα "αρνητικά" μας επηρέασαν. Και μετά να κόψουμε τον ωμφάλιο λώρο και ανατρέψουμε την παγιωμένη δυναμική της σχέσης. Πράγμα καθόλου απλό, καθόλου εύκολο και πολύ επώδυνο.
Αλλά νομιίζω ότι δε χρειάζεται να ξεφύγεις, αλλά να μετουσιώσεις, να ανακτήσεις, να ξεχωρίσεις το δικό σου σχήμα.
η πορεια μας σε αυτον τον κοσμο δεν ειναι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ...απο οποιοδηποτε εξωτερικο ερεθισμα...
αμα τα βρουμε ομως με τον εαυτο μας, τοτε ολα πανε καλα...
Kαλά, το ότι ο Φρόυντ "είχε μια πολύ ισορροπημένη και ισχυρή προσωπικότητα" είναι γεγονός, μην το συζητάμε τώρα... ("Μου περνάτε καμμιά γραμμούλα κι εμένα κύριε, διότι τις ήπια όλες και έχω ακόμη πολλές ώρες ιατρείο, ντάνκε").
Για τον Κάφκα ε, τι, μια χαρά παρέα για πάρτυ ήταν.... σήμερα θα περνούσε εφηβεία ως EMO και θα την κατάβρισκε...
Τώρα για τις επιρροές, γιατί να τις ανατρέψεις? Τόσο κόπο έκαναν οι γονείς σου να σε διαμορφώσουν... Και να τις ξεπεράσεις? Αφού θα βρεις καινούριες με τις οποίες θα σφαλιαρίσεις τα παιδιά σου, ποιός ασχολείται με ξεπεράσματα τώρα...
Φιλιά! :))))
Δημοσίευση σχολίου